ตะวันสีไพลดวงนวลกำลังลอยระเรี่ย เหนือทิวไผ่กอเป็นทิวแถว แสงแดดสีทองอ่อนอุ่น กำลังทอดไล้โลมดงหญ้าแลยอดไม้ไสวในสวนผลไม้ ที่แน่นขนัดหลากพันธุ์ ฟ้าใกล้ค่ำแล้ว นกกาเริ่มส่งเสียงร้องระงม ผกโผผินบินกลับรัง เดือนดาวรอเวลาระดะฟ้า เพื่อปลอบขวัญหล้า ในท่ามราตรี มิให้มวลมนุษย์ดายเดียวเหว่ว้าจนเกินไป เรา..หมายถึงคุณกับผมกำลังอยู่ในรถ ที่ราวกับนกเหล็กวิ่งฉิวปลิวลมไป ในเส้นทางสายธรรมชาติ ที่ดูแสนสงบสุขเงียบงาม ในท่าม.. แสงฟ้าสีส้มอมชมพูเจือทองผ่องประกายจรัสเจรือง ให้แสนประเทืองประทับใจ ผม...อดใจไม่ได้..เลยฮัมบทเพลงแสนหวาน หาก.. เป็นเพลงโบราณ ที่เรากำลังฝึกร้องคู่กัน หวัง..จักมีสักวัน สักเวทีฝันให้เราได้ทดสอบเสียง เพียงเพื่อให้ได้ร้องระบายด้วยความสุข เสมอใจ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song28.html ใต้ร่มมลุลี ญ...โอมมลุลี ร่ม นี้ มืด มน ช้ำเหลือทน อับ จน หัว ใจ ต้อง พราก รัก ไป ภาย ใต้ ร่ม ไม้ ของ เจ้า นี้ ช...ลืมรักที่หลั่ง ลง ฝัง กับใจ ฝังฝากให้ ใต้ ร่ม มลุลี จง ลืม รัก พี่ อย่ามีฤดี อาลัย ต่อกัน ญ...ยาก เย็น กรรมหรือเวรอันใด นำ ชัก ให้ ดวงฤทัยโศกศัลย์ ช...พี่ ตรม สุดภิรมย์รำพัน บุญไม่เปรียบเทียบทัน ร้าว ราน ฤทัย ญ...โอ้รักที่ผ่าน ดัง ฝัน ชั่ว คืน ครั้นพอตื่น กลับ คืน หาย ไป ช...โธ่ อย่า ร้อง ไห้ พลอยให้ดวงใจ ร้าวระทม ญ...ยาก เย็น กรรมหรือเวรอันใด นำ ชัก ให้ ดวงฤทัยโศกศัลย์ ช...พี่ ตรม สุดภิรมย์รำพัน บุญไม่เปรียบเทียบทัน ร้าว ราน ฤทัย ช...โอ้รักที่ผ่าน ดัง ฝัน ชั่ว คืน ญ...ครั้นพอตื่น กลับ คืน หายไป ช...โธ่ อย่า ร้อง ไห้ พลอย ให้ ดวง ใจ ร้าวระทม ช-ญ....ร่มมลุลี เป็นที่ สุดท้าย แห่งจุดหมาย น้อง พี่ มลุลี เห็น ใจ น้อง พี่ ว่าสิ้นคืนนี้ น้อง พี่ สิ้น กัน... สิ้นเสียงเพลงตามมาด้วยเสียงหัวเราะเริงร่า ที่เราทั้งสองต่างพากันหลงลืมเนื้อหาบทเพลง และต่างพากันดำน้ำ จนจบได้อย่างทุลักทุเล ผม...เอียงแก้มบุ๋มแบบพระเอกหนังฝรั่ง ให้คุณหอม หอม หอม เป็นระยะ ด้วยแสนพิสวาทเสน่หาจนยากหักห้ามใจ เมื่อเหลียวเห็น หน้านวลใสใสในสายแสงตะวันระเรื่อๆราวนางไม้ เป็น..ความสุข สงบ ที่ยากจักจารจบใจ..รำพึงรำพัน ถึงฝันดี ฝันงาม ในท่ามโลกแล้งไร้ใบนี้ ที่ยังคงมี... ความสุขเล็กๆเรียบง่ายนี้ ที่แสนหาง่าย.. แค่.. เพียงได้ใช้ชีวีชีวิต ชิดใกล้กับผู้เป็นที่รักแสนรักแสนภักดิ์พลี เคียงร่างเคียงกมล...กับ..คนดียอดดวงหฤทัย มีเพียงเราสอง สองเรา... ไปตราบ.... ชั่วกาลนานเนานิจนิรันดร์..เท่านั้น..ก็เกินพอ...! ..................
พุด 27 ก.พ. 2550 07:57 น. - ID 99113 
1885
6
0
27 กุมภาพันธ์ 2550 08:17 น. - comment id 663088
พี่พุดครับ... ผลงานของพี่พุดอ่านแล้วติดตรึงใจอีกเช่นเคยครับ...อ่านงานของพี่พุดครั้งใด ใบหน้าต้องเปื้อนยิ้มทุกครั้งไปด้วยความสุขของอารมณ์ที่พลิ้วไหวไปกับสร้อยอักษรของพี่พุด... แต่พี่พุดครับ!!...สำหรับผมแล้ว ไม่มีวันที่จะมีคำว่า...สองเราอีกแล้วครับ...วันคืนเช่นนั้นมันลาลับไปแล้วและมันไม่มีวันที่จะย้อนกลับคืนมาเหมือนเช่นดวงตะวันที่ เย็นวันนี้ลับตาหายไป อรุณรุ่งของพรุ่งนี้ก็จะมาใหม่...
27 กุมภาพันธ์ 2550 08:41 น. - comment id 663103
ผม...เอียงแก้มบุ๋มแบบพระเอกหนังฝรั่ง ให้คุณหอม หอม หอม เป็นระยะ ด้วยแสนพิสวาทเสน่หาจนยากหักห้ามใจ เมื่อเหลียวเห็น หน้านวลใสใสในสายแสงตะวันระเรื่อๆราวนางไม้ กานต์อิจฉานางเอกด้วยสิคะพี่พุด อิอิ
27 กุมภาพันธ์ 2550 08:54 น. - comment id 663114
แด่น้องรักทั้งสองค่ะ น้องต้นน้ำ..ต้นรักในฤดีของพี่พุดแล้วนะคะ น้องกานต์..ที่รักรักรักแสนรัก..ตลอดไปค่ะ
กี่ฤดูกาลแล้วที่ร้อนพรายหนาวกราย ว่ายเวียนวน... ใน... ท่ามโลกสับสน ด้วยมากมายหลากเรื่องราวรายรอบตัว.... กี่ฤดี.. ที่ได้พานพบ จบด้วยการพราก จากลา..ไกล............. กี่ดวงหทัย...ที่จักรับโศกสุข ทุกข์ไปกับทุกนาทีแห่งโลกหมุน... กี่คนคนคน ที่ยังวายวุ่นกับการค้นหาตนเอง กี่บทเพลงธรรมที่จักน้อมนำมาระร่ำริน ดับจิตร้อนให้ผ่อนเพลา กี่เงียบเหงา ให้จักคลายได้เติมเต็มด้วย หยาดน้ำอมฤตธรรม กี่ชีวิต.. ที่จักได้พร่ำบ่มเรียนรู้คู่มือพัฒนา ให้สมค่าที่ได้เกิดมาเป็น*มนุษย์* ผู้ค้นพบวิมุติให้หลุดพ้นจากทุกข์พันธนา กี่ดาวดวงในฟากฟ้า ในจักรวาลที่มลายหายดับไป ท่ามเวิ้งกาล ชีวิต.. ยังต้องการอะไรกันอีกเล่า..เจ้ายอดดวงใจ..!
27 กุมภาพันธ์ 2550 09:35 น. - comment id 663131
แด่หนึ่งนุช ยอดดวงหฤทัยแสนรัก ราวเพชรพร่างประดับ..พสุธา และฟากฟ้าทะเลฝันอันดามัน..นะคะ ด้วยรักล้นใจ..
ยามเช้าเจ้าพุดซ้อนนอนฟังเสียงหัวใจเต้น..! ฟังเสียงหัวใจนิ่งนิ่งในยามเช้า แล้วก็เฝ้ารออรุณอุ่นอุษา ดวงดอกไม้แย้มหวานเต็มนัยน์ตา งามนภาเริ่มวันใหม่ให้ยิ้มรับ ดอกมะม่วงร่วงพรูพรายพร่างหอม พรรณพะยอมคลี่กลีบน้ำค้างจับ รอระเหยหายมลายแดดวะวาววับ ชีพลาลับประดุจเดียวสัจจธรรม คิดถึงเอยแสนคิดถึง ในคะนึงถึงดวงใจเกินคำพร่ำ คนละทิศคนละทางอ้างว้างระกำ กี่คืนค่ำพร้อมหน้าฟ้าตอบที ดอกลั่นทมในดวงตาพาว้าเหว่ เหมือนรักเร่แรมร้างตราบชีพนี้ มีเพียงฝันวันรอตราบชีวี หวังคนดีคืนให้ชื่นตื่นมาในอ้อมทรวง...!!!!
27 กุมภาพันธ์ 2550 09:37 น. - comment id 663133
พี่พุดครับ... ขอบพระคุณครับพี่พุดที่นับเนื่องผมเป็นต้นรักในใจของพี่พุด...สำหรับผม นับต่อแต่นี้ไป พี่พุดคือพี่สาวที่รักยิ่งครับ...ขอบพระคุณอีกครั้งครับสำหรับสายใยไมตรีจิตที่พี่พุดมีให้กับผมที่เป็นคนไม่มีพี่ไม่มีน้อง...แต่นับแต่นี้ไปผมจะมีพี่สาวที่แสนดีแล้วครับ.... พี่พุดครับ... "กี่ฤดี.. ที่ได้พานพบ จบด้วยการพราก จากลา..ไกล............. กี่ดวงหทัย... ที่จักรับโศกสุข ทุกข์ไปกับทุกนาทีแห่งโลกหมุน... กี่คนคนคน ที่ยังวายวุ่นกับการค้นหาตนเอง...." สร้อยอักษรที่ร้อยเรียงกันนี้ช่างจับใจเสียจริงครับ....นั่นนะสิครับพี่พุด...จะมีจักกี่ฤดีหนอ...ที่จักพบกันแล้วมิพรากจากกัน?....รักพี่พุดครับ
27 กุมภาพันธ์ 2550 10:00 น. - comment id 663145
27 กุมภาพันธ์ 2550 10:56 น. - comment id 663177
หวาน ราวอยู่ในฝัน
27 กุมภาพันธ์ 2550 14:49 น. - comment id 663320
พี่พุด ... แค่อ่านเอมก็เคลิ้มตามแล้วค่ะ
27 กุมภาพันธ์ 2550 15:39 น. - comment id 663368
อ่านแล้วต้องอ่านอีกค่ะเคลิ้มค่ะ..
27 กุมภาพันธ์ 2550 15:53 น. - comment id 663383
พี่พุด อ่ะ มัวแต่หอมกัน ไม่เกรงใจรถคันหลังเล้ย :)
27 กุมภาพันธ์ 2550 15:56 น. - comment id 663385
พุด....เพียง2เรา มีเวลาเขียนนะยาวๆแต่ไม่มีเวลาคิดถึงคนที่รอ.....
27 กุมภาพันธ์ 2550 16:52 น. - comment id 663441
อยากให้เป็น ฝันที่เป็นจริงจังเลยค่ะคุณพุด....
27 กุมภาพันธ์ 2550 17:14 น. - comment id 663466
28 กุมภาพันธ์ 2550 00:26 น. - comment id 663699
ขอบคุณที่เข้าใจในรักแท้ รักเหนือรัก รักที่ไม่ต้องพึ่งพามายาแห่งโลก ช่างใสสะอาดดุจเช่นธรรมชาติแห่งสายน้ำและแสงแดดยามอาทิตย์อัสดง ภาพแห่งความงดงามที่มีให้ชมทุกวันถ้าอยากจะชม เฉกเช่นรักนี้
28 กุมภาพันธ์ 2550 07:52 น. - comment id 663727
มากล่าวคำซึ้งใจ น้องมะกรูด นางเอกในใจของพี่พุดจริงๆ นานมาค่ะ ค่าที่น้องมีจิตดวงใสใจดวงงาม ที่พี่พุดสามารถใช้ใจสัมผัสได้ค่ะ รักน้องเสมอ
28 กุมภาพันธ์ 2550 08:08 น. - comment id 663735
28 กุมภาพันธ์ 2550 08:15 น. - comment id 663741
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
