หลับไป... และฝันว่า... อยู่บนฟากฟ้าแสนไกล... มีเพื่อนเป็นดวงดาว ปุยเมฆขาวพราวฟ้าใส สายฝนเย็นฉ่ำใจ คือสายใยความผูกพัน ...เมื่อฉันตื่นขึ้นมา และพบว่าเป็นเพียง "ฝัน" เสียดายอยู่เหมือนกัน ที่ความฝันพลันร้างรา ...แล้วก็ได้พบความจริง ทุกๆสิ่งที่พบมา ถึงแม้จะมากมีค่า แต่...ไม่ควรเสียเวลา ...ให้กับความฝันนานเกินไป...
24 กุมภาพันธ์ 2550 13:03 น. - comment id 662200
ฝันแล้วก็ลงมือทำ คงได้พบฝันที่เป็นจริงค่ะ
24 กุมภาพันธ์ 2550 15:56 น. - comment id 662256
หากที่กล่าว...ในความฝัน...เป็นความจริง ใยไม่นิ่ง...รอความจริง...วิ่งเข้าหา จะกล่าวเอา...ว่าความฝัน...ที่ฝันมา ให้วิ่งหา...ตามความฝัน...ดังที่ใจ แต่คิดไป...ใยฝันเรา...จึงได้เปียก แล้วมาคิด...ว่าฝันเปียก...เยี่ยงไฉน เริ่มแค่หา...ทิศทางลู่...ที่วิ่งไป อยู่ที่ไหน...ใครเล่ารู้...ช่วยกล่าวที.....