ปีทอง..อันแสนสุขเสมอใจ..!

พุด

อรุณหวานแจ่ม..ด้วยตะวัน..ดวงจรัส
ดวง..
รู้สึกดื่มด่ำ..ล้ำลึกกับอารมณ์สงบสงัดแสนเงียบงาม
ในยามเช้าเช่นนี้ 
มานานปีมานานวันมานานนับอนันต์กับกาลเวลา
กับทุกความอนัตตาความไม่เที่ยงแท้ในทุกสรรพสิ่ง
ในโลกแห่งความจริงแท้ นี้
ที่เวียนวนหนีไม่พ้นรักทุกข์โศกโรคภัยพันธนา


สำหรับดวง..
ปีที่ล่วงเลยผันผ่านมา 
ช่างงดงามจนเกินกว่าจักหาค่าคำใดมาอธิบาย
เป็น*ปีทอง*อันแสนสุขพรายรายล้อมรอบตัว


พ้นผ่านม่านหมอกเมฆหม่นสลัว
ตำนานแห่งชีวิต ความรัก 
ที่เกินผู้ใดจะคาดถึง
ให้หลากชีวิตชีวีผู้ที่ชิดใกล้
ได้ร่วมซาบซึ้งน้ำตาซึม
ตรึงใจ..ไปกับ
*มหัศจรรย์ฝันปาฏิหารย์รักอันแสนยิ่งใหญ่ *
ที่คือ...
ความหาญกล้า
รู้กลืนกล้ำ..รู้อดทน
ให้..
งามล้ำล้นเกินกว่านวนิยายเรื่องใด
ที่ดวงเฝ้าเพียรฝันใฝ่พลีรจนา


ชีวิตดวง ที่ผ่านเลย
ทั้งงามเศร้า งามสุข งามในทุกลีลาอารมณ์
ไม่ว่าในท่ามตรอมตรม ในท่ามทะเลน้ำตา 
ในท่ามความเหว่ว้าราวหลงโลกเพียงลำพัง
ในท่ามเงากรรมวิบากที่ตามติดมา
ดูราวกับว่าคือบัญชาจากสวรรคเบื้องบน
ให้พรหมชะตาแลฟ้าลิขิตนั้นแสนสุดพิศวง


ที่ณ..วันนี้ ในวันนี้
ดวงได้แต่อยากกล่าวคำขอบคุณ
ทุกรสชาติชีวิต
ทุกข์ความรัก
ทุกความชังหวังหวาน
ทุกความสุขรานแสนโศกสะเทือน
ทุกผองเพื่อน..ทุกคนดีที่ดวงได้พานพบ
ไม่ว่าจักจบด้วยความรู้สึกใด 
หากก็ทำให้ดวงใจดวงได้เรียนรู้ 
ราวคือครูสอนสัจจธรรม


ขอบคุณทุกน้ำคำ น้ำใจ
ทุกการกระทำที่เสียสละยิ่งใหญ่จากใครใคร
พึงมอบให้
ให้ดวงได้รู้ค่าคน....
ค่าแห่งน้ำค้างกลางกมลละมัย
ค่างามจิตแสนสิริไสวเกษม
ที่จักหล่อเลี้ยง..
ให้..
*อัญมณีไพร*งามดวงใจใครเล่ารู้นี้..


ยังคงมีพลังสรรสร้าง
แผ้วถางทางทองทางธรรม 
โอบไหล่กันฉันท์มิ่งมิตรน้องพี่
อย่างที่..
หวัง...จักปองฝันปันแบ่งเอื้ออุ่นอ้อมตักอ้อมใจ
เดินเคียงบ่าเคียงไหล่ไปด้วยกัน
ในเส้นทางสายฝันสายบรรณพิภพสายดวงดอกไม้งาม
ตราบ....ลมหายใจแสนสั้นจักสิ้น..นะทุกคนดี..!
..............................


ไม่เกี่ยว ไม่เก่าไปกับกาลเวลา..นะดวงใจ 

นานมาแล้ว....หลายปี 
ที่มีโอกาส ฉลองวันเกิดริมทะเล 
กับ..
คนรัก และรู้ใจ เพียงสองคน สองดวงใจ แต่ไม่เดียวดาย.... 
กับเสียงคลื่น ราวดนตรี 
กับราตรีที่มีดวงดาวนับพันอวยพร 
กับพลิ้วแผ่วของลมทะเลบางเบา 
กับสองเราในอ้อมอกอุ่น หวานละมุนมิรู้สิ้น.. 
กับดินฟ้า ที่รู้เห็นเป็นพยานรัก 

แม้ผ่านมานานนัก แต่ยังฝังใจจำ...ถึงวันนี้... 
คนดี...เตรียมกระทงน้อย
ลอยแสงเทียนงาม วับวามไหว ไปในทะเลกว้าง 
เสี่ยงทาย ให้เราสอง ครองรักกัน....ยืนยาว...... 
เรา..เป่าเทียนพร้อมกัน 
เทียนดับพลัน จูบดื่มด่ำก็ตามมา นิ่งนาน หวานล้ำ 
จนใจฉัน ลอยละล่องราวฟองเมฆ.......สู่สวรรค์.... 


เรานอนนับดาวพราวฟ้า ใต้ผ้าห่มผืนเดียว 
กลิ่นหอมจากกาย ไร้สิ่งใดขวางกั้น 
จนใจฉันเกินทานทน 
ปนเป ด้วยแรงรัก แรงฤทธิ์พิษสวาท 
พาใจและร่างเรา หลอมละลายกลายเป็นเนื้อเดียว หนึ่งเดียว
เนิ่นนาน หวานหอม..... 


วันเกิดปีใดไหนเล่า จะสุขเท่าปีนั้น 
ที่ฉันมีเธอ และฉลองฝันวันหวาน แสนหวานกับเธอ 
กับพระจันทร์คืนเพ็ญเด่นดวงที่ทะเลงาม 
เสียงเพลงอวยพรใด ไหนเล่า จะหวานเท่า 
คำออดอ้อน วอนขอรัก จนอ่อนใจ 
ยอมทอดใจ ระทวยกาย ไปกับเธอ.... 
ความอบอุ่น จากงานใดไหนเล่า 
จะยิ่งใหญ่เทียบเท่า ความโอบเอื้อ 
จากอกอุ่นแข็งแรง ยามเธอโอบกอด.... 


วันเกิด ปีแล้ว ปีเล่า ใจฉันไม่เคยเศร้า 
เมื่อใจดวงร้าวคิดถึงคืนนั้น นานมาที่หวานหอม
หลอมรวมให้ใจเราสองนี้ 
ยิ่งเป็นหนึ่งเดียว 
ไม่เกี่ยว ไม่เก่าไปกับกาลเวลา..นะดวงใจ....
...........................
.............................


เป็นจินตนาการเขียนเพื่อประกวดนะคะ ยังไม่เคยแสดงเองค่ะ
หาพระเอกโรแมนติกแบบนั้นไม่พบเจอเลยค่ะ

คำขอบคุณ.ตราบวัน..ฝันมิสิ้น....

เริ่มต้นด้วยวันที่แสนดี..ราตรีที่แสนงามนี้....... 
เหนือความสุข...เหนือความทุกข์....เหนือสิ่งใดใด....... 
ไพล......
อยากกล่าวคำ...ขอบพระคุณ......
ขอบพระคุณ.......
ชาติไทยเรานี้....แสนดีนักหนา...
ให้ผืนดินเรามา...ก่อเกิดเป็นคน...... 
ให้จิตวิญญาณ..ไม่ยอมสับสน..
ให้เราเป็นคน..คิดดี..ทำดี.....
 

ไพล...คิดได้เป็นกลอนเลยนะคะ..... 
ไพลขอบพระคุณ..และสวดมนต์ให้แผ่นดินไทย.. 
ให้คนไทยทุกคนคิดดี..พูดดี..ทำดี..ต่อกัน 
.เป็นทรัพยากรมีค่าของแผ่นดินนี้.....
เพราะเรามีทรัพยากรแวดล้อม แสนอุดมสมบูรณ์....
เหลือเพียงตัวเราที่ควรทำชีวิตเราให้เป็นทรัพยากร 
มนุษย์ผู้มีค่ายิ่งต่อตนเอง..ต่อครอบครัว..
และในที่สุดจะส่งผลไปถึงประเทศชาติอันเป็นสังคม 
ส่วนรวม...

วิงวอนด้วยใจนะคะ..
จงเป็นน้ำใสหยดเล็กๆ..
ที่รวมกันมากๆเข้า..เป็นธารน้ำใส... 
ไหลเย็นคอยพิทักษ์รักษ์โลกเรา..
ให้ร่มเย็นเป็นสุข....สืบไป..... 

ขอบพระคุณ............. 
ศาสนา.....
ที่ไพลยึดเป็นลำธารสายงาม
ไว้ดื่มกินทางจิตวิญญาณ..
รู้จักเลือก...รู้จักเชื่อ...
ในทางที่ถูกต้อง...ในทางที่ดีงาม.
โดยการไปวัด
ที่ไม่เน้นการสร้าง ถาวรวัตถุใหญ่โตเกินจำเป็น..
แต่เน้นสอนจิตวิญญาณให้ตื่น...ให้เบิกบาน..... 

โดยการน้อมรับฟังธรรมตามโอกาส...
หาหนังสือธรรมะ มาอ่านเพื่อฝึกจิต........... 
ให้เกิดสติ มีปัญญา และหวังจะไปให้ถึงสมาธิให้ได้......
ทาน..ทำอย่าให้ขาด...ศีล ยึดมั่น 
สมาธิ.....คือยอดดวงใจอยากไขว่คว้า...
แต่มิใช่จะได้มา..แม้เพียงคิดในวันเดียว.
เฉกเช่น 
การปีนป่ายภูเขาสูง...ต้องอดทน ฝ่าฟัน 
ฝึกความถึงพร้อมในด้านจิตวิญญาณ...
ละความ เห็นแก่ตัว..แก่ได้..ก่อนจะนำทางเราทุกผู้
ให้ข้ามพ้นผ่านโลกแห่งกิเลสความเวียนว่าย...... 
มิรู้จบสิ้น.....
 

เหนือเกล้าเหนือกระหม่อม.............. 
เหนือทุกสิ่งในใจพสกนิกรไทย...
คือสำนึกในหยาดน้ำพระทัยของยอดพระมหากษัตริย์ไทย....
ที่เราคนไทยทุกคนโชคดีนัก 
ที่ได้เกิดมาในร่มรัชสมัยของพระองค์ 
ผู้ทรงอุทิศพระวรกายเพื่อแผ่นดินไทย..เพื่อคนไทย ..
แล้วไฉนเลยเราคนไทยไม่ทำตัว.. ให้ดีงาม 
ให้สมกับที่เกิดมาในแผ่นดินธรรม แผ่นดินทองผืนนี้เล่า......

ขอบพระคุณ............ 
ในชีวิตนี้...
คือบุพการีที่ได้ให้ชีวิตลูกมาเป็นตัวตน.. 
ลูกขอก้มลงกราบจูบแทบเท้าแม่..พ่อ.....ผู้แก่ชรา..
เอากตัญญูกตเวทิตา..
คำสัญญาแทนมาลัยดอกไม้งาม..วางแทบเท้า..
ตราบเท่าที่ลูกยังมีลมหายใจ....
ลูกจะไม่ทอดทิ้ง...จะดูแลจนตราบ ชีวีนี้จะสิ้น....
และลูกภูมิใจนักที่ได้เกิดมาเป็นลูกแม่.พ่อ 
มีบุญนักที่ได้ใจดวงพิเศษดวงนี้ 
มากอบเกื้อให้ได้ชื่นชมโลกงาม
ได้สรรสร้างฝากดี
เผื่อแผ่น้ำใจแบ่งปันแด่เพื่อนมนุย์......
 

ขอบพระคุณ........... 
ญาติมิตรมากหน้า..ที่ล้วนทำให้ชีวิตอบอุ่นเป็นสุข 
คอยเคียงข้างช่วยเหลือไม่ว่ายามใด ของชีวิต......
 

ขอบคุณ........
เพื่อนรัก....ทุกทุกคน..ที่รักด้วยบริสุทธิ์ใจ...
เป็นกำลังใจ...แลกทุกข์..สุข...
เป็นดั่ง... กัลยาณมิตร 
ผู้มิเคยทำให้เจ็บช้ำน้ำใจใดใด......
เราให้สิ่งดี เราก็ควรได้รับสิ่งดีๆมิใช่หรือ 
เพื่อนผู้ใดที่คอยคิดร้าย..มุ่งทำลาย..
มิใช่เพื่อน..เป็นเพียงผู้ผ่านมาให้เราทดลองประลองจิต 
เพื่อเรียนรู้ อดทน มีเมตตา และอภัย....
นี่คือการฝึกจิตให้มีโพธิจิต...
ให้ใจเราอยาก...ช่วยเหลือ...สงเคราะห์ แก่คนทุกผู้
ที่ยังด้อยกว่าเราทั้งด้านจิตวิญญาณและวัตถุ..... 
โดยไม่เลือกที่รัก..มักที่ชัง 

ขอบคุณ............. 
คนดีทุกคนของชีวิตที่ได้ชิดใกล้
เหมือนพลังแสงอาทิตย์ยามกลางวัน.......... 
เหมือนแสงจันทร์ยามค่ำคืน.....
ขอบคุณ........... 
ทุกค่าคำล้ำรสบทกวีที่แสนงาม
ที่ทำให้ทุกยามสัมผัสได้ละมุนละเมียดใจค่ะ


ขอบคุณ..ปีกฟ้า...
สุภาพบุรุษน้ำใจงามผู้ขอแค่อยู่เบื้องหลัง 
ผู้ให้เวทีฝันสรรสร้างงานงามรจนา
แด่บรรดาทุกดวงใจ ที่มีหัวใจอันพร้อมพลีพิลาสพิไล
เพียรฝากใจฝากฝันไว้ในโลกบรรณพิภพนี้

เพื่อลบหมองหม่น ทนทุกข์
ระบายสุข เศร้า ดายเดียว สับสน 
ยามเหลียวไปไม่พบใครสักคน..เคียง!
ในโลกอารยะหรืออาละวาดอลวนอลเวงนี้
ที่หมุนไปมิรู้จบมิรู้สิ้น..
ตราบยังมีดินน้ำลมไฟ
ให้หัวใจดวงละเมียดละมุนก่อเกื้อกอร์ปกัน
ที่นับวันมากมีมากมายมนุษย์
และตามติดมาด้วยการมิหยุดแก่งแย่งแข่งดี
ชิงดีชิงเด่นเข่นฆ่ากันเพื่อความอยู่รอด

ความเหงา...จึงติดร่างเรา..
ราวเพรงกรรมคอยกระหน่ำตาม
ผู้ซึ่งใจยังไม่วางว่าง
และมองข้ามหัวใจภายใน..บ้านภายในของตัวเอง
ไปไม่ถึงฝั่งฝันไม่หลุดพ้นวงกรรมวนเวียนวกวน
ยังคงเป็นมนุษย์ธรรมดาๆ..

และที่นี่ร่มรักเรือนไทย
คืองามสงบใจให้ซ่อนซุกสุขซึ้งเศร้า
ให้เรามีโลกใบเล็กที่แสนสุข
ประคับประคองเอนอิงพิงไหล่ฉันท์พี่น้อง
ไว้แบ่งฝันปันใจไปบนถนนสายดอกไม้งามด้วยกัน

*ขอบคุณ..
ทุกดวงใจในเรือนไทยแห่งนี้ที่มากมีน้ำใจเอื้อโลกฝัน
ให้ได้ทำสิ่งที่แสนรักเอยแสนรักในกมลมายาวนาน
โดยเฉพาะเจาะจง...
มหัศจรรย์รักจักบังเกิด
ยามที่ใจไพลอ่อนล้า
พระเบื้องบนผู้มากเมตตา
เวทนาไพลเป็นยิ่งนัก
มัก..ส่งคนดีมีน้ำใจงามมาปลอบประโลมทางเมล์ใจ
ให้พลังใจเพื่อให้ไพลมีพลังรจนางานที่รักต่อไป

จาก..พี่นกตะวัน..ที่เพิ่งตื่นจากฝันเพ้อละเมอหาดาว
แบ่งรวงใจงามงดบทกวีจากดอยอ่างขาง
อ่านๆไปจนซึ้งใจน้ำตาซึม..
จนใจกระเจิดกระเจิงเหินบินละลิ่วละล่อง
ท่องตามพี่นกตะวันไปในไพรพง

จาก..หลินน้องน้อยผู้มิเคยลืมลา..
จะกลับมาย้ำคำห่วงใยเสมอมา

จาก..บุรุษรูปงามแห่งเขาตังกวน..
ที่เพียรส่งการ์ดมาทำให้ได้อมยิ้มให้หัวเราะ
ให้หัวใจเบิกบานดั่งได้น้ำค้างกลางกลีบดอกไม้

จาก...ผู้ชายคนเดิมคนดี
ที่เป็นแรงฝันบันดาลใจ
ให้เข้ามาขออาศัยชายคารักพักพิงใจ
ในร่มรักเรือนไทยแสนยาวนาน

จาก...พรระวีที่นานทีจะเมล์มาส่งข่าวคราวราวพี่น้องห่วงใยกัน
จาก..ไอดาโฮ่..ที่ขยันฟอร์เวิค์ดมาให้ประทับใจ

และจาก..ใครมากมายมากมี..
น้องเรนน้องน้อยผู้งามพร่าง
ดั่งหยาดน้ำค้างยามอรุณรุ่ง..
ผู้หญิงไร้เงา  อัลมิตตรา
ทื๊กกี้..ฤกษ์  และยังมีอีกมากมีมายมาย
หลายดวงใจที่มิอาจจะนำมากล่าวได้ทั้งหมดทั้งสิ้น มาณ.ที่นี้

และที่พิเศษพิสุทธิ์..เป็นยิ่งนักในใจดวงนี้
ที่จะขอบันทึกด้วยดวงใจไหวละมุนซาบซึ้งถึง
สองดวงใจ...
หนึ่ง..
ลูกผู้ชายรูปงามนามสิริมงคล ชัยชนะ..
ที่เป็นยิ่งกว่ามิ่งมิตรแท้ในยามยาก
ได้บากหน้าร้องไห้ระบาย..หากหัวใจดายเดียววันไหน
และ..

อีกหนึ่ง..
ณราตรีนี้ที่ได้รับเกียรติ
ที่ทำให้จับปากกา
นำพาจิตวิญญาญอิสระรักรจนากลับมาอีกคราครั้ง
ด้วยคำแสนงามจนน้ำตาซึมซึ้ง
จากก้นบึ้งแห่งดวงใจผู้หญิงหัวใจธรรมดาๆคนนี้


จากน้ำคำหมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก 
ดั่งน้ำใจเพชรพรมพลังพราวพร่างส่องกระจ่างใจ..
ให้ไพลร้องไห้ด้วยขอบคุณที่เห็นค่า
เป็นเมล์..ใช้คำสวยนักสวยหนาเชิญมาว่า..
*เทียบกิตติมศักดิ์ ถึงไพล
เป็นเทียบเชิญเล็กๆ แต่เปี่ยมด้วยไมตรีครับ 
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก *
ให้ไพลนั้นไปเยี่ยมวิมานฝัน..สวรรค์นักรจนา

และคนดีทุกดวงใจ
ในโลกฝันอันไม่มีอะไรเที่ยงแท้แลแน่นอนนี้....
นาทีนี้ ราตรีนี้ไพลรู้เพียงว่า........ 
ไพลแสนซาบซึ้งใจ..กับน้ำใจมากล้น
ที่หลั่งรินรดมาให้ชุ่มฉ่ำใจ.....
ให้กำลังใจ. 

เป็นดั่งน้ำใสรินรดมากคุณค่า..
มากความหมายทางใจ..
ในหัวใจในวันนี้ของไพลค่ะ.... 
เป็นแรงฝันบันดาลใจ....
ให้หัวใจไพลที่รักโลกการเขียน....
ให้ชีวิตที่ราโรยของใจดวงนี้มี... 
ทางสายงาม....
ให้ก้าวเดินไปในโลกแห่งความรัก ....ความฝัน....
แต่จะงามงดอยู่ในใจของชีวิตไพลนี้
เป็นดั่งฝันแสนงามตราบชั่วนิจนิรันดร์.....

ขอบคุณ............. 
บ้านคือวิมานของเรา...
ที่คุ้มฝน...คุ้มร้อน....คุ้มหนาว..คุ้มสุข...คุ้มทุกข์ 
คุ้มชีวิตไพล...ได้ตื่นมามองโลกชื่นใจ 
แสนสุข...สวยใส...สดชื่น..... 
ในทุกคืนวันแห่งชีวิตนี้.....
เป็นความสุขสงบงามง่ายสมถะมีความหวัง... 
พลังใจใต้ร่มเงาไม้ให้รัก..เข้าใจ..อภัย.
ในบ้านของเราดั่งวิมานดินถวิลไพรตราบชั่วกาล..

ขอบคุณ............... 
ธรรมชาติรายรอบทุกสรรพสิ่ง..แสนงาม... 


*ผืนดิน....ที่เหยียบย่ำทุกที่ 
ทรายขาว หาดยาวเหยียด 
ท้องทุ่ง ท้องนา ป่าเขาลำเนาไพร .. 
ทุกเส้นทางงามสงบ.
ที่นำเส้นทางใจให้สงบงามตามกัน.... 

*น้ำ......ที่ได้ดื่มกิน หล่อเลี้ยงพืชพรรณ และชีวิต.
ลำธารสายงาม ....ทะเลกว้างไกลตา..จากตาปีถึง
เจ้าพระยาผืนงามทอดสายยาวราวลมหายใจไม่สิ้นสุด