หน้าส่วนตัว
ส่องกระจก อกหวั่นไหว ใครกันนั่น
เฝ้าเปลี่ยนผัน เรื่อยไป ไม่หยุดหย่อน
ชีวิตเพลิน เดินเต้น เช่นละคร
เฝ้ายอกย้อน ลวงล่อ จนท้อใจ
บนเวที ชีวิต ลิขิตสร้าง
กำหนดวาง บทตอน ที่อ่อนไหว
บางฉากทุกข์ ข้นแค้น แน่นหทัย
บางฉากกลับ ยิ้มได้ น่าแปลกจริง
ตราบม่านเปิด ก็เวียนว่าย กันหลายฉาก
คือหลายหลาก ตัวละคร ทั้งชายหญิง
อลวน บนเวที ที่พักพิง
เนิ่นนานยิ่ง จนปิดม่าน การแสดง
ยุทธภูมิ สุวรรณเวช 31 ม.ค. 2545 23:45 น. - ID 9793 
1181
1
0
1 กุมภาพันธ์ 2545 06:50 น. - comment id 33161
มาเล่นละครด้วยคนนึงครับอาจารย์
14 กุมภาพันธ์ 2545 13:18 น. - comment id 35393
เนื้อหาเป็นการบอกเล่าให้ผู้อ่านรู้จักชีวิตโดยเปรียบเทียบจากละครทำให้ผู้อ่านเห็นภาพและเข้าใจง่ายขึ้น ลักษณะการใช้คำจะใช้คำง่ายๆอ่านแล้วเข้าใจดีเห็นภาพพจน์ชัดเจนอ่านแล้วรู้สึกเลิดเพลินคล้อยตามไปกับเนื้อหาของบทกลอนแต่เสียดายสั้นไปนิดนะคะ
17 กุมภาพันธ์ 2545 18:44 น. - comment id 36009
-เนื้อหาของบทกลอน ละครชีวิต เริ่มต้นเหมือนกับว่า ผู้แต่งกำลังตกใจืเมื่อเห็นหน้าตัวเองในกระจก แล้วก็เริ่มเข้าสู่เนื้อหา "ชีวิตเปลี่ยนแปลงตลอดเวลามีทั้งสุขและทุกข์เคล้ากันไป ตั้งแต่เกิดจนตาย ผู้แต่งเปรียบเทียบเหมือนละครที่ทุกคนจะต้องแสดง
17 กุมภาพันธ์ 2545 18:51 น. - comment id 36010
-ลักษณะการใช้คำ เป็นกลอนสุภาพ ใช้คำแบบง่ายๆไม่พิถีพิถันในการเลือกใช้คำที่เข้าใจอยากหรือการสัมผัสที่ไพเราะเพราะพริ้ง แต่เน้นความเป็นจริงของชีวิต ก็รู้สึกว่าไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ แต่ก็ไม่สามารถแต่งได้ เหมือน อ. หรอก
19 กุมภาพันธ์ 2545 00:19 น. - comment id 36277
อ่านแล้วสะท้อนจิตใจของคนเรามาก ว่าชีวิตคนเราก็เหมือนละคร การใช้คำเป็นที่ทำให้สะท้อนแง่มุมต่างๆ ได้ อ่านแล้วทำให้รู้สึกสำนึกถึงความเป็นคน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
