ได้แต่นั่ง ตรงนี้ ไม่ไปไหน คุยกับลม หายใจ เหมือนทุกครั้ง เสียงของคน ไร้คู่ ใครจะฟัง ได้แต่นั่ง คนเดียว ไม่มีใคร อยากอยู่ใน อ้อมแขน อันแสนอุ่น อยากจะคุ้น คำว่ารัก ซึ้งมากไหม อยากจะมี สักคน เป็นคู่ใจ อยู่ใกล้ใกล้ ให้ได้ใช้ คำว่าเรา เหมือนกระดาษ หมองหมอง และมัวหม่น ไม่มีคน ให้รัก เหมือนใครเขา อิจฉาคน มีคู่ คอยเป็นเงา แต่ตัวเรา เมื่อไร จึงจะเจอ เพลงเปิดดัง ฟังไว้ ไล่ความเหงา กลัวความเงียบ รุมเร้า ให้พลั้งเผลอ คนมีรัก เขาไม่รู้ ไม่เคยเจอ ไม่เคยเพ้อ เผลอเดียวดาย คล้ายตัวเรา รอตัวจริง ที่สักวัน คงได้พบ รอให้ลบ สยบใจ ให้คลายเหงา รอให้เขา เข้ามาเป็น คำว่าเรา ต้องรอเขา นานเท่าไร เหนื่อยใจจัง
29 มกราคม 2550 23:15 น. - comment id 650609
ก็กล้ากล้ากลัวกลัวตัวเรานี้ จึงไม่มีคู่ขวัญทุกวันเหงา ใครกันหนอ..อยากรู้..เป็นคู่เรา คงหน้าเศร้า..อย่างนี้..อยู่ที่เดิม...
30 มกราคม 2550 10:44 น. - comment id 650649
คนไม่มีคู่ ไม่รู้หรอก ชีวิตซ้ำซอก ขนาดไหน ใครบอกมีคู่แล้วสุขใจ อยากบอกเอาไว้ เหนื่อยใจเหลือจะทน อยากกลับไป ไร้คู่ดูอีกครั้ง ชีวิตคงสะพรั้ง เหมือนดอกไม้ คงยิ้มร่า บอกกับตัวเอง แสนสบาย พึ่งรู้ไง อิสระตามสไตร์ ไร้คู่ดูสุขสม (อิอิ) โดย...เกล็ดทราย
30 มกราคม 2550 11:32 น. - comment id 650669
แล้วเราจาเอาไงดีนี่ มีคู่ก้อทุกข์ใจแสนสาหัส ไม่มีคู่ก้อสุดเหงา แต่เราว่านะ การรอคอยคงทรมานมากกว่าอย่างอื่น