http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song6370.html ปลายฟ้า จุดตะเกียงเขียนกลอนเศร้าแกล้มความโศก ดูเหมือนโลกไร้ธารจันทร์เคยฝันเพ้อ กี่ทิวาราตรีที่เหน็บหนาวเฝ้าละเมอ คิดถึงเธอยอดดวงใจพรากไกลตา วิบวับวาวแสงตะเกียงริบริบหรี่ กับน้ำตาใครคนนี้ที่ห่วงหา ฟ้าจรดทรายไร้ดาวไหมเล่าเจ้าดวงชีวา จะเหว่ว้าสักเพียงไหนไม่ตอบคำ ฝากจูบหอมพร้อมมาลัยจากใจรัก ไม่นานนักคืนเรือนพร้อมกลิ่นร่ำ ดวงดอกไม้คลี่ร่ายมนต์เริงระบำ ฝากทรงจำแสนงามงดหมดจดใจ ดอกราตรีกอเศร้าสิ้นกลิ่นโศก กำนัลโลกคนรอขวัญวันหวามไหว ได้ซบหน้าในอ้อมตักพักดวงใจ สนิทในนิทราค่าเกินรอ ค่าเกินพอ....! .......................... ฟ้าคืนนี้ดูหมองหม่นราวกับรับรู้เรื่องราวราน ดอกไม้หุบกลีบมิคลี่บาน รับละออละอองหยาดน้ำค้างดั่งเฉกเช่นเคย ดวงเดินดายเดียว ไปเก็บดวงดอกพุดซ้อนมาวางไว้เคลียหมอน รอ..นอนดอมให้หลับฝันดี ราตรี..ยังอีกยาวไกล ดวงใจ...ที่ดวงรอ..ต่างอยู่คนละทิศละทาง ช่างแสนอ้างว้าง ราวโลกนี้ไร้สิ้นยุติธรรม หาก..ทว่า..ตราบใด... ที่.. ดวงยังมีลมหายใจแลสายธารรักนิรันดร์ยังระรินไหล ทุกข์ ทุกความหวั่นไหว ดวงรู้ดับรำงับได้เสมอมา ดวง..แค่วาง ทุกทุกข์มายา สิ้นไร้ปรารถนาใด มีเพียงใจดวงใสดวงเกษม ที่..ยังคงเอมอิ่มอุ่นอวล ด้วย..เรื่องราวมากมาย ล้วนแล้วแต่ปาฎิหารย์รักมหัศจรรย์รอที่แสนดี ที่ดวงนี้เลือกจารจดจำ ทุกพลังความหวังยังคงรอท่า.... ให้เราพร้อมพลีเคียงข้างฝ่าฟัน.. อย่าง....*ผู้ถึงพร้อม..อย่างผู้รู้สึกตัว*....!!!! ................ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song6370.html ปลายฟ้า ปลายฟ้าปลายฟ้า แค่หลับตาลง คงพบกัน โอบกอดดวงใจ สายสัมพันธ์ ท่ามกลางความฝัน ของเรา ดาวน้อยดาวน้อย โปรดลอยมาลง ตรงหัวใจ เก็บเกี่ยวความคิด ถึงฉันไป ให้เธอที่ปลายฟ้าไกล คิดถึงเพียงเธอ ในใจฉัน คิดถึง เพียงเธอ ไม่มีคำใด จะแทน จิตใจ มากมาย เท่าคำ นี้เลย ดาวน้อยดาวน้อย โปรดลอยมาลง ตรงหัวใจ เก็บเกี่ยวความคิด ถึงฉันไป ให้เธอที่ปลายฟ้าไกล คิดถึงเพียงเธอ ในใจฉัน คิดถึง เพียงเธอ ไม่มีคำใด จะแทน จิตใจ มากมาย เท่าคำ นี้เลย ดาวน้อยดาวน้อย โปรดลอยมาลง ตรงหัวใจ เก็บเกี่ยวความคิด ถึงฉันไป ให้เธอที่ปลายฟ้าไกล ปลายฟ้า...
13 มกราคม 2550 23:04 น. - comment id 646004
ความทุกข์ย่อมมีความสุขรอคอยอยู่เสมอ ขอเพียงมีความอดทน มีจิตเป็นกุศล ย่อมเหนี่ยวนำ สิ่งดีๆมาประสบในที่สุด เปรียบไปแล้ว เรายังมีสิ่งที่ดี อยู่รอบตัวเรา อย่างน้อย ก็ ลมหายใจไง ตื่นขึ้นมายังมีชีวิต ในตอนเช้า ยังขยับแขนขา เดินได้ คิดได้ พูดได้ หัวเราะได้ฯลฯ โลกนี้ยังสวยงาม เช่นนั้น สติสัมปชัญญะ เพื่อพัฒนาจิตก่อนตาย เดินสู่เส้นทางแห่งการหลุดพ้น ยังอีกหลายภพชาติ พัน หมื่น แสน ล้าน โกฏิ หรือ อยากเหลือแค่ ๗ ชาติ แห่งภัยใน วัฏฏะ คือ การบรรลุ โสดาปฏิผล(มีคุณสมบัติคือ ๑.ละสักกายะทิฏฐิ ๒.ละวิจิกิจฉา ๓,ละสีลัพพตปรามาส) จะก้าวเข้าสู่เส้นทางนี้แน่นอน นั่นคือเส้นทางสุดท้ายแห่งจิตวิญญาณของทุกผู้ทุกนาม และ พุดพัดชา ยอดหญิงแห่งรัตนโกสินทร์
14 มกราคม 2550 08:42 น. - comment id 646020
เรนอรุณสวัสดิ์พี่พุดพัดชา..ผู้หญิงที่งดงามในความรู้สึกของเรนนะคะ.... อย่าเศร้าดิคะ.. .. เรนเป็นกำลังใจให้พี่พุดพัดชา..นะคะ
14 มกราคม 2550 13:15 น. - comment id 646048
จากดวงใจ แด่..คุณทวารวดี และ น้องน้อยน้องเรน แม่หยาดน้ำค้างณ..กลางหาวณ..กลางใจ ดวงขอกลับมา.. สู่งามจันทร์งามจริงในค่ำคืนนี้ในราตรีนี้อีกครั้ง ที่เปรียบดั่ง..ดวงจันทร์คือ..เทพีนภา..! เป็นพลังที่ฟ้าหยิบยื่นประทานให้โลกหล้ายามราตรี มิต้องหม่นมัวหมองครองใจไปทุกค่ำคืน ให้มวลหมู่มนุษยชาติใช้ใจดวงฉลาดแสนงามแสนดี วาดหวังใช้พลังจันทร์เติมพลังใจในทุกยาม ให้กับดวงชีวีอันแสนสั้นฝันมิยาวยืน... ให้เราสร้างพลังบวกมิมอดสิ้น จะพ่ายกี่ครั้งจะพลั้งจะแพ้กี่หน เราทุกคน...ทุกคน.. ก็ยังมี.... ดวงตะวันในตอนเช้าเฝ้าหมุนมาใหม่ให้เริ่มต้น มี พระจันทร์เบื้องบนท้องนภาในยามราตรี คอยโปรยหวานหยาดสายให้ ขอแค่ใช้ดวงตาดวงใจแหงนเงยฝากฝันฝากใจ... เพียงนั้นเท่านั้น.. ธรรมชาติจันทร์..ธรรมดาใจ ที่โลกมอบให้มนุษย์ทุกส่วนเสี้ยวทุกซีกโลก อย่างเท่าเทียมกัน.. สุดแต่ใจใคร... จะใฝ่..จะฝัน...จะคว้าจันทร์..จะปองใจ ได้ครอบครองดวงใจ ได้จิตวิญญาณใครจิตวิญญาณคนนั้นคู่กัน ตามกุศลผลบุญหนุนนำ ที่ได้สร้างได้ตักบาตรร่วมกัน ได้ฝันรวมใจกันมาแต่ชาติปางก่อน.... เสมือนดวงตาสวรรค์ ดวงดาราที่จะจรัสจ้า ที่จะเป็นพลังใจเคียงข้าง... มิให้อ้างว้าง..ว้าเหว่ใจ..ไม่ดายเดียวเดียวดาย..ลำพัง. ตราบชั่วกาลนานชั่วนิจนิรันดร... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4.html จงรัก โปรด อย่าถาม ว่าฉันเป็นใคร เมื่อในอดีตและโปรด อย่าถาม ว่าอดีต ฉันเคย รักใคร รู้ไว้อย่างเดียว เดี๋ยวนี้รักเธอ และรักตลอดไป รักมากเพียงไหน กำหนดวัดได้ เท่าดวงใจฉัน อย่า เพียรถาม ว่าฉันจะรัก เธอนานเท่าใดฉันตอบไม่ได้ ว่าฉันจะรัก ชั่วกาล นิรันดร์ เพราะชี วิตฉัน คงไม่ยืนยาว ไปถึงปานนั้นรู้แต่เพียงฉัน หมดสิ้นรักเธอเมื่อ ฉันหมดลม อย่า เพียรถาม ว่าฉันจะรัก เธอนานเท่าใดฉันตอบไม่ได้ ว่าฉันจะรัก ชั่วกาล นิรันดร์ เพราะชี วิตฉัน คงไม่ยืนยาว ไปถึงปานนั้นรู้แต่เพียงฉัน หมดสิ้นรักเธอเมื่อ ฉันหมดลม...
14 มกราคม 2550 20:09 น. - comment id 646148
สวัสดีค่ะพี่พุดของกระต่าย เศร้าอะไรค่ะ กระต่ายอยากให้พี่พุดมีแต่ความสุขค่ะ แวะมาเยี่ยมหวังว่าพี่พุดคงสบายดี