โปรดเถอะความรัก โปรดอย่ากักขังฉัน ไว้ โปรดเถอะความรัก โปรดปลดปล่อยฉัน จากห้วงพวัง ให้ฉัน ได้ลืม ลืมสิ้นทุกสิ่ง ก่อนช่วงเวลา จะล่วงเลย และจบลง แม้ฉันอยากตื่น ตื่นขึ้นมองฟ้า เล่าถึงฝันที่แสนงดงาม แม้ซ้อนความในที่แสนโหดร้าย ยามค่ำคืน ฉันอยากตื่นจาก ฝันร้าย ที่แสนทรมาน ยิ่งพยายามเท่าใด ยิ่งตราตรึง แน่นขึ้นทุกที ปลดปล่อย ฉันที โซ่ตรวงแห่งรัก ตราตรึงฉัน แน่นขึ้นทุกที ทุกที แล้ว รอยยิ้มคงเกิด ภายใต้ความทรมาน ความรัก คงเกิด ภายใต้รอยยิ้มนี้
so and so 19 ธ.ค. 2549 23:25 น. - ID 96367 
891
1
0
20 ธันวาคม 2549 06:45 น. - comment id 638138
ใยคิดว่า ความรัก พันผูกเจ้า อย่ามัวเศร้า ตรมทุข์ พาหมองสิ้น หากจะทุกข์ ก็เกิด จากอาจินณ์ ผูกชีวิน ไว้กับรัก อย่าควรญคราง
20 ธันวาคม 2549 09:39 น. - comment id 638222
ตะรางใจในชีวิตจริงมีอีกเยอะ ที่ทำให้เราลำบากใจ
27 ธันวาคม 2549 21:11 น. - comment id 640701
ความรักจะไปกักขังคุณไว้อย่างทรมาน ลืมตาเถอะนะ ท้องฟ้าสดใส ให้เธอบินไปสัมผัส ทางข้างหน้าไม่ได้มีแต่เหวลึก หรือว่าภูผาชัน ยังมีดอกไม้และรอยยิ้มของดวงตะวัน ที่จะคอยเบ่งบานและยิ้มให้เธอทุก ๆ วัน .................................... แวะมาหาค่ะ ^___^
7 มกราคม 2550 16:47 น. - comment id 643998
ขอบคุณที่พวกคุณแวะมา โศกนาฏกรรมใด ไม่น่ากลลัวเท่า โศกนาฏกรรมแห่งรัก เราเป็นผู้สร้างทุกสิ่งให้ ลอยเหนือจินตการ เราเอง เป็นผู้ สร้างฆาตกร ให้มาทำร้าย และทำลายตัวเอง ฉันเอง ฉันเพียงผ้เดียว ที่เลือกยื่น ใดจุดที่ไม่มีใครคงอยากยื่น เมื่อยามฉันเหนือล้า ฉันเผลอร้องครวญ สุดท้าย ฉันก็ยัง มีสุขกับการมอง ดูรอยยิ้มเธอ คำครวญไร้ความหมาย ความเจ็บปวด ไม่จดจำ ความทรงจำ เป็นแรงผลัก ให้เดิน ไปในโลกแห่ง ความจริง ฉันบ้าไปแล้ว หรือเปล่า ที่เป็นเช่นนี้ ใครๆ ต่างมองฉันอย่างประหลาด
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
