ฉันจุดเทียนอาบน้ำ ในห้องน้ำ ที่..แลลอดเห็นธรรมชาติดาวเดือนเกลื่อนฟ้า มิเหว่ว้าด้วยมีเถาตำลึงเขียวสวยเลื้อยพันพ้อ คลอสล้างไปกับกอกล้วยสูงใหญ่ กำลังออกหวีไหวปลอบประโลมใจ เป็นความ.. อ่อนไหวอ่อนหวานอย่างที่สุด และอย่างยากยิ่งที่ใคร..ผู้ใดจะหยั่งรู้แลเห็น ในอณูทุกแรงเต้นของหัวใจในวันนี้..นาทีนี้ ด้วยความรู้สึกแสนดี แสนดื่มด่ำ จนอยากจะร้องเพลงเสียงดังดัง คารวะโลกทั้งโลกให้หยุดรับรู้นิ่งฟัง ด้วยความรู้สึกขอบคุณยิ่ง ใน... เรื่องราวทุกสรรพสิ่ง ที่สวรรค์มีตาฟ้าดินเมตตาปรารถนาดีหยิบยื่นให้.. เป็นธรรมสัจจะ รักเหนือรัก ปาฏิหารย์รัก ที่จักต้องใช้ความกล้าหาญ อดทน เสียสละ และ.. กาลเวลายาวนานพิสูจน์... กาลเวลา.. ที่มีเพียงความดายเดียวเหว่ว้า ไร้สิ้นปรารถนาใด มีความอ้างว้างหนาวเหน็บในดวงใจล้ำลึก มีเพียงรู้สึกว่างเปล่าเหงางามเงียบเรียบง่าย รักใช้ชีวิตชิดใกล้ไปกับธรรมชาติรายรอบ ให้คอยเฝ้าปลอบประโลมรักษารอยบาดแผลใจ เป็นความละไมละเมียดละมุน เป็นความหอมกรุ่นเกินสิ่งใด เป็นความพราวพร่างไสวนิรันดร์ เป็นความว่างอนันตกาล เป็นความหวานกว่าหวาน เป็นความแผ่ไพศาลสอนสัจจธรรม.. และ.. สุดท้ายเป็นดั่งผลึกหยาดน้ำค้างแก้ว ที่คอยพร่างแพร้วรินรด หยดลง..ณ..กลางเนื้อแท้ นวลใจ ให้เกิดก่อ... ความสงบ สะอาด สว่างใส ปิติเกษมธรรม....เป็น..นิรันดร์....! ............................ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1933.html วิมานดิน ฝากรักเอาไว้ ฝากไปในแสงดวงดาว ที่ส่องประกายวับวาว วาว อยู่บนฟากฟ้า ให้แสงสุกใส ได้เป็นเสมือนดวงตา คอยส่องมองเธอด้วยแวว ตา แห่งความภักดี เก็บฟ้ามาสาน ถักทอด้วยรักละมุน คอยห่มให้เธอได้อบ อุ่น ก่อนนอนคืนนี้ ให้เสียงใบไม้ ขับกล่อมเป็นเสียงดนตรี คอยกล่อมให้เธอฝันดี ดี ให้เธอเคลิ้มไป เป็น วิมานอยู่บนดิน ให้เธอได้พักพิง พิง และนอนหลับไหล เก็บ ดาว เก็บเดือนมาร้อยมาลัย เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร มาคล้องใจเราไว้รวมกัน ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล ยังอยู่กับเธอข้างเคียง กาย อยู่ในความฝัน ฝากเสียงกระซิบ ฝากไปในสายลมผ่าน ข้ามขอบราตรีที่ยาว นาน ให้เธอฝันดี เป็น วิมานอยู่บนดิน ให้เธอได้พักพิง พิง และนอนหลับไหล เก็บ ดาว เก็บเดือนมาร้อยมาลัย เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร มาคล้องใจเราไว้รวมกัน ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล ยังอยู่กับเธอข้างเคียง กาย อยู่ในความฝัน ฝากเสียงกระซิบ ฝากไปในสายลมผ่าน ข้ามขอบราตรีที่ยาว นาน ให้เธอฝันดี ให้เธอได้อบ อุ่น และนอนฝันดี ให้เธอได้อบ อุ่นอยู่ใน วิมาน...
พุด 8 ธ.ค. 2549 00:01 น. - ID 95967 
1228
6
0
8 ธันวาคม 2549 11:03 น. - comment id 634387
สวัสดีค่ะ พี่พุด พี่สบายดีนะค่ะ บัวคิดถึงพี่เสมอมาค่ะ ขอให้พี่ปลอดภัยนะค่ะ และมีความสุขค่ะ
8 ธันวาคม 2549 15:06 น. - comment id 634503
สวัสดีค่ะพี่พุด จรดลงที่ใจ แค่ชื่อจั่วหัวก็จั่วความหมายเสียครบแล้ว สิ่งใดจบลงที่ใจ สิ่งนั้นสงบ เข้มแข็ง และแข็งแกร่ง บรรยากาศที่เป็นธรรมชาติของพี่พุด ที่ประกอบไปด้วยเถาตำลึง กอกล้วยสูงใหญ่ เป็นที่ที่น่าค้นหาความงามของธรรมชาติยิ่งนัก ความอ่อนไหวอ่อนหวานนั้นเอง ที่กลั่นออกมาจากฉากภาพเหล่านั้น สร้างสรรค์บทความบทกลอนแทนความรู้สึก รัก กาลเวลา และสัจธรรม สุดท้ายก็ต้องวนมาเจอกัน และทำให้ชีวิตเข้มแข็งขึ้น รวมถึงความคิดถึงในวิมานดิน ที่บ่งบอกถึงความเศร้าและความงาม ไปในเวลาเดียวกัน คุณพุดเยี่ยมมากๆค่ะ
8 ธันวาคม 2549 15:23 น. - comment id 634510
พลีกำนัลแด่ทุกดวงใจใสงาม ที่รักพุดพัดชา สาวบ้านนาป่าไพรค่ะ เด็ดพุดซ้อนอ้อนน้ำค้างเสียบข้างแก้ม แล้วก็แย้มยิ้มรับกับเช้าใหม่ คิดถึงคนแสนรักในดวงใจ แล้วดอกไม้ในหอมใจก็ไหวบาน ตระการแก้วพร่างพราวราวสายรุ้ง จรัสรุงมีใครหนอพ้อคำหวาน ทุกทิวาราตรีปีผันผ่าน ดั่งบัวบานกลางบึงกว้างมิร้างรัก หยาดน้ำค้างดั่งเพชรพรมห่มให้ชื่น ปลุกให้ตื่นฟื้นมาสู้นะยอดรัก โลกเรานี้มีโศกสุขคลุกเคล้าหนาวเหน็บนัก ร่มพุทธพักรักษาใจหยาดน้ำใสอมฤตธรรม ทางสายงามทอดยาวเคล้าธรรมชาติ ทางสะอาดแสนว่างกลางชีพร่ำ ชีวิตเราแค่ลมหายใจมาใฝ่ธรรม เลิกสร้างกรรมทำความดีพลีมอบรัก เมตตาทุกดวงใจณ.ตรงหน้า ทุกเวลาอภัยใจแน่นหนัก รู้การให้ต่อสายใยสายใจภักดิ์ คือสลักแห่งงามตามตรึงใจ ไม่มีเขาไม่มีเราไม่มีร่าง ทุกสิ่งว่างมาเพียงพบแล้วหลับไหล ในนิรันดร์สวรรค์ชั้นฟ้าวิมานใจ ทิพย์นิรมิตใดไหนเล่างามเท่านี้ งามดวงใจจิตวิญญาณเพียงผ่านหล้า มิหลงฟ้าหลงฝูงมายาสี บินเหนือโลกโบกใบบุญนะคนดี เพียรพร้อมพลีจิตร่างกลางธารธรรม.. ลมหายใจเหลือน้อยค่อยหรี่ดับ ราวตะวันรอลับฟ้าในยามค่ำ โลกชีวีหมุนเวียนชดใช้กรรม อย่ารอทำความดีพลีผองชน..กมลเรา...!!!! ......... อุษาสวาทสว่างอีกคราแล้วค่ะ นาทีนี้นภานภางค์สว่างกระจ่างแจ่ม ด้วยไรเมฆแสนหวานแสนสวยค่ะ พุดเด็ด*ดอกพุดซ้อนเสี่ยงทาย* ที่.. คนไกลอยู่ถึง *ครีบแลนด์แดนดินแห่งความฝัน* มาขยันปลูกกอ หวังแตกช่อรอรัก ผลิหวานบานตระการพราวค่ะ ใกล้ร่มรักเรือนจำปี ที่ทุกทิวาหวาม จะมีนกเขาไพรมาขันปลุกพุดทุกเช้าค่ะ นี่ก็ยังไม่หยุดขันหวานแว่วอยู่เลยค่ะ และ พุดตัดใบตอง ที่อวบงามเกินงามค่ะ เก็บไว้ มาไว้รองจานจัดโต๊ะอาหารค่ำคืนนี้ค่ะ พุดก็อดช้อนชำเลือง ทอดนัยน์ตาดูตำลึง ของชาวสวนหลังบ้าน ที่ยังมีบึงเล็กๆมิได้ ที่ยังมีกอไผ่ ใบหญ้า เป็นธรรมชาติตาให้สุขธรรมดาใจมากค่ะ และ.. บัดนี้พากันเลื้อยไสว ทอทอดยอดพร่าง มาพันถึงรั้วบ้านพุดแล้วค่ะ งามมากกกก งามใส ที่ทอดห้อยพวงใบ ใสใสเขียวไพลละอออ่อน หยักย้อยร้อยรัดรึง ตรึงใจพุด ที่รู้สึกแสนสวยมากค่ะ อธิบายยากจัง อิอิ อ่านงานหลากเรื่องราวสีสัน ที่แสนมลังเมลือง แสนประเทืองประทับใจ และ ช่างแสนประณีตละเมียดละไมละมุน หอมกรุ่นในดวงใจเป็นยิ่งนักแล้ว และ ราวพลังสายแสงอาทิตย์อลังการ มาพรายพร่าง ราวเรียวรุ้งฉายฉานพุ่งพราว ผ่านม่านเมฆ มาจากฟากฟ้าแคว้นแดนไกล และ พาให้กระทบดวงใจพุด พาให้คิดถึงและด้วยความรักคิดถึงซึ้งใจ พุดจึ่ง ขอฝากบทเพลงนี้พลีกำนัลแด่ทุกดวงใจนะคะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song314.html เพลงบ้านเรา บ้าน เรา แสน สุขใจ แม้จะอยู่ ที่ไหน ไม่สุขใจ เหมือนบ้านเรา คำ ว่าไท ซึ้งใจ เพราะใช่ ทาสเขา ด้วยพระบารมีล้นเกล้า คุ้มเรา ร่มเย็น สุขสันต์ รุ่ง ทิพย์ ฟ้า ขลิบทอง พริ้วแดดส่อง สดใส งามจับใจ มิใช่ฝัน ปวง สตรี สมเป็นศรีชาติ เฉิดฉัน ดอก ไม้ชาติไทยยึดมั่น หอมทุกวัน ระบือ ไกล บุญ นำพา กลับมาถึงถิ่น ทรุดกายลงจูบดิน ไม่ถวิลอายใคร หัว ใจฉัน ใครรับฝาก เอาไว้ จาก กัน แสน ไกล ยังเก็บไว้ หรือเปล่า เมฆ จ๋า ฉัน ว้า เหว่ ใจ ขอวานหน่อยได้ไหม ลอยล่องไป ยังบ้านเขา จง หยุดพัก แล้วครวญรับฝาก กับสาว ว่าฉันคืนมาบ้านเก่า ขอยึดเอา ไว้เป็น เรือน ตาย... ........... ด้วยรักรักรักค่ะ
8 ธันวาคม 2549 15:35 น. - comment id 634515
8 ธันวาคม 2549 17:00 น. - comment id 634545
เขียนแล้วเคลิ้มตามธรรมชาติที่เสกสรรปั้นแต่งขึ้นมา อยากจะฟังเสียงพุดรัองเพลงจังเลย คงจะไพเราะเหมือนบทกวีที่บรรเลง
8 ธันวาคม 2549 19:52 น. - comment id 634588
หน้าส่วนตัว
กระต่ายอ่านงานพี่พุดเสมอถ้ามีเวลา
รับและรู้ได้ว่าพี่พุดอบอุ่นอ่อนโยนใครอยู่ใกล้คงมีความสุข...จรด....ลงที่ใจ....ได้ความหมายจริงๆ...วิมานบนดิน....สุขเกินกล่าว...บางครั้งกระต่ายอยากจะหนีสิ่งรอบตัวค้นหาในสิ่งที่พี่พุดบรรยายดอกไม้และธรรมชาติหอมกลิ่นอายความเป็นไทย
นั่นคือสเน่ห์งานเขียนพี่พุดค่ะ
รักและเคารพพี่พุดเสมอขอให้มีความสุขมากๆน่ะค่ะพี่สาวคนดีของกระต่าย
กระต่ายใต้เงาจันทร์
9 ธันวาคม 2549 00:54 น. - comment id 634637
ผู้สร้างกุศลเช่นหญิงงาม ย่อมได้รับผลบุญทางกาย แต่ใจที่รับรู้ย่อมมีความสุข เพราะจิตคิดดี มีแต่กุศล และ สติที่รู้อยู่กับปัจจุบัน จักอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่ติดยึดกับความสุขและทรัพย์สิน เกียรติยศ ชื่อเสียง เพราะ ได้ลาภ เสื่อมลาภ ได้ยศ เสื่อมยศ สรรเสริญ นินทา ขอให้อยู่กับปัจจุบัน ชื่นชมเถิด และ กุศลความดีที่ยังคงสร้างอย่างสม่ำเสมอ ต่อบุญไว้ในอนาคต จักงดงามอยู่เช่นนั้น ตราบ ถึงวันที่บรรลุโลกุตรธรรม จนหลุดพ้น บุญทั้งหลายจักไม่ต้องใช้อีกต่อไป ตราบนิรันดร์
9 ธันวาคม 2549 23:31 น. - comment id 634825
ไม่เหงา ... เพียงรู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ ซึมซับความเป็นธรรมดา ชีวิต ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
