จะเร่รัก รักเล่ห์ เจ้าเหหัน เอ่ยเอื้อนคำ จำนรรจ์ เจ้าหันเห รอนแรมรัก แล้วร้าง ช่างรวนเร เหมือนลมพัด ลมเพ ระเหจร หัวใจเจ้า เบาบาง ดั่งปุยหมอก สัพยอก หยอกเอิน เกินใจถอน จะยั่วเย้า เคล้าวิญญาณ จนสั่นคลอน แล้วก็จร จากไป ไม่ใยดี เออเจ้าดอกไม้งามไร้หนามแหลม จะแต่งเสริม เติมแซม สล้างสี กลีบอ่อนอ่อน ช้อนชะม้าย ไร้ราคี จักอยู่เย็น เห็นฉะนี้ อีกกี่ครา หยุดร่อนเร่ เหจร สู่คอนขวัญ สู่อ้อมจันทร์ อ้อมใจ ที่ใฝ่หา อย่าแรมร้าง ห่างหาย ให้ไกลตา รอแล้วเล่า เจ้าไม่มา จะเจียนตาย.
29 มกราคม 2545 00:16 น. - comment id 32620
ก็เปลี่ยนจากรักเร่นั้น..มาเป็นรักเล่นี่สิ รับประกันไม่ต้องรอ ฮะๆๆ ^O^ {{{อย่าลืมเวอร์ชั่นเค้านะ}}}
29 มกราคม 2545 05:12 น. - comment id 32629
เย้ๆๆ เปลี่ยนเป็นรักเล่ เนี่ยดี... น่ารักดี... คอยดูกลอนเล่กะพี่เก๋ นะเจทท์... น่ารักมาก กับน้องสาวจอมป่วนจ้า....
29 มกราคม 2545 20:25 น. - comment id 32717
ระวังอย่าเผลอเปลี่ยนผิดเป็น "รักแร้" นะยุ่งแน่ละ ผ่านมาขอแซวหน่อยนะ อิ อิ
29 มกราคม 2545 23:14 น. - comment id 32739
กลอนลงสัมผัสได้เพราะมากค่ะ ถ้อยคำและเนื้อความ ลงตัวกันดีจัง