http://www.geocities.com/SoHo/Cafe/2277/0508.htm http://www.geocities.com/SoHo/Cafe/2277/1314.htm อาทิตย์อัสดง... เหนือปรางปราเจดีย์วัดชัยวัฒนาราม กลางลานศิลา.... เบื้องหน้าพระพักตร์พระพุทธประธาน แสงสุริยากระทบร่างสล้างราวรูปสลักสีทอง ที่ผ่องพรายในท่านั่งสมาธิเงียบงามนิ่งงัน เธอ... สวดมนต์เสียงดังก้องไปทั่วทั้งฟากฟ้า ราวให้.. เทพยดาฟ้าดินสิ้นทั้งอินทร์พรหม ได้มาร่วมมารับรู้รับฟังเป็นสักขีพยาน..! เสียงทรงพลังด้วยมนต์ขลังศักดิ์สิทธิ์ศรัทธา ดังสะท้อนสะเทือนไปทั่วทั้งคุ้งโค้งน้ำป่าสัก.. ที่ไหลระริน ระริน มิสิ้นสาย.. ผ่านวัดพนัญเชิงวรวิหาร วัดพุทไธสวรรค์ ก่อนที่จะผ่านมาณ..ที่ตรงนี้..วัดชัยวัฒนาราม ที่.. ยามนี้กำลังปริ่มล้นตลิ่ง... ทิ้งทอดสายน้ำไหลวนสุดล้ำลึกสุดจะนึกยากหยั่งถึง...! พระตำหนักสิริยาลัย แฝงในดงไม้ มวลใบไม้สีเงิน กำลังร่ายฟ้อนพลิกพลิ้วพร่างพรายระบัดใบ อ้อนสายลมฤดูหนาวในยามค่ำย่ำสนธยา หลับตาคล้ายได้ย้อนรอยถอยหลังรำลึก นึกไปถึงวิถีชีวีเรียบง่าย ในยามบ้านเมืองสุขสงบ ไร้พบภัยศึกสงครามพม่า.. ที่ยาตรามาย่ำยี ให้เลือดไททุกชีวีได้เคยสังเวยหลั่งริน จน.. พื้นแผ่นดินชุ่มโชกด้วยรอยเลือดโศกสุดวิปโยคสะเทือน..! เธอ.. ได้ยินเสียงบทเพลง *กลิ่นสไบนางหอม หอม.*.หวานแว่วแผ่วลอยลมมา กับฟากฟ้ากว้าง ที่ดวงสุริยาซ่อนร่าง พร่างพรายเพียงแสงสีรุ้งพุ่งผ่านมวลม่านเมฆ ให้ผืนฟ้ายามพลบ ดูราวกับฉากชั้นสวรรค์ชลอ..ลงมากระนั้น .. หอมดอกพะยอมไม่เทียบเปรียบปาน หอมดอกคัดเค้ารื่นเร้าจิตหวาน เมื่อมาประมาณ กลิ่นไม่เทียบทานสไบ กลิ่นสไบนวลนาง แม้ห่างยังหอมไม่ชืดจืดใจ ฉันจากถิ่นฐานมาเสียห่างไกล โอ้กลิ่นสไบเจ้ายังร่ำไรไม่จาง กลิ่นสไบใช่แล้วอกเอย กลิ่นนี้พี่เคยเหมือนกลิ่นที่เชยจูบปราง เจ้าปัดให้พี่วาง พลัดปรางแนบใจ พี่ชื่นสไบบัวทอง กลิ่นสไบนุ่มนวล หรืออบลำดวน มะลิก่อนครอง หอมยั่วจิตใจให้คิดใฝ่ปอง ถ้าอยู่ห่างน้อง กลิ่นเจ้าร่ำร้องตามมา ดนตรี.. กลิ่นสไบใช่แล้วอกเอย กลิ่นนี้พี่เคย เหมือนกลิ่นที่เชยจูบปราง เจ้าปัดให้พี่วาง พลัดปรางแนบใจ พี่ชื่นสไบบัวทอง กลิ่นสไบนุ่มนวล หรืออบลำดวน มะลิก่อนครอง หอมยั่วจิตใจให้คิดใฝ่ปอง ถ้าอยู่ห่างน้อง กลิ่นเจ้าร่ำร้องตามมา ........... น้ำตาจากใจดวงใสแสนเกษมปิติงาม ค่อยๆพร่าซึมระรินพร่างริมเรียวแก้วนวล กระทบสายแสงแดดสีทองผ่องแผ้ววะแวววับ ราวกับเกร็ดเพชรพร่างแพร้วประภัสสร ในวันประวัติศาตร์ขวัญวันปาฏิหารย์รักอันแสนยิ่งใหญ่นี้ ที่ยากยิ่ง..จักอธิบายใจ..ให้ผู้ใดได้ร่วมรับรู้..รับทราบ ถึง.. ความอาบเอิบอิ่มอุ่นในใจดวงละมุนดวงนี้.. ที่แม้นโลกทั้งโลก... ยังอยากยอมหยุด ร่วมร่ายโศลก..พร้อมพลีอวยพร...แด่เธอ..!!!
11 พฤศจิกายน 2549 23:16 น. - comment id 625768
ถ้าไม่มีความฝันทุกๆอย่างคงหยุด ถ้าอยากหยุดให้ดูทุกๆอย่างแค่ดู ...แค่รู้ แค่เห็น....เท่านั้นพอ..... .............ยายแม่มดคงสานฝันต่อ
11 พฤศจิกายน 2549 23:16 น. - comment id 625769
หอมจัง หอมมากเลยค่ะด้วย ดึกแล้ว ยังไงหลับฝันดีนะค่ะ
11 พฤศจิกายน 2549 23:19 น. - comment id 625772
วัดไชยวัฒนาราม ตั้งอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยาฝั่งตะวันตก นอกเกาะเมือง เป็นวัดที่พระเจ้าปราสาททอง กษัตริย์กรุงศรีอยุธยา องค์ที่ 24 (พ.ศ. 2173-2198) โปรดให้สร้างขึ้น ปัจจุบันเป็นวัดร้าง สิ่งก่อสร้างที่เหลืออยู่ มีพระปรางค์ ศรีรัตนมหาธาตุ และเจดีย์ราย ตามพระระเบียงคดรอบพระปรางค์ ความสำคัญอีกประการหนึ่ง คือ วัดนี้ เป็น ที่ฝังพระศพของเจ้าฟ้าธรรมาธิเบศ กวีเอกสมัยอยุธยาตอนปลาย กับเจ้าฟ้าสังวาลย์ ซึ่งต้องพระราชอาญา โบยจนสิ้นพระชนม์ ในรัชสมัยของพระเจ้าบรมโกศ วัดไชยวัฒนาราม ได้รับการประกาศขึ้น เป็นโบราณสถาน ของชาติ เมื่อวันที่ 8 มีนาคม 2478 และกรมศิลปากร โดยอุทยานประวัติ-ศาสตร์ พระนครศรีอยุธยา ได้ดำเนิน การบูรณะ ตลอดมา จนปัจจุบันไม่มีสภาพรกร้าง อยู่ในป่าอีกแล้ว และยังคงมองเห็นเค้าแห่งความสวยงาม ยิ่ง ใหญ่ตระการตา ซึ่งผู้ไปเยือนไม่ควรพลาดชมอย่างยิ่ง อนึ่ง ในการเดินทางไปชมวัดสำคัญในประวัติศาสตร์ ในบริเวณนี้ ท่านอาจเหมาเช่าเรือหางยาว จากบริเวณหลังลานจอดรถ ฝั่งตรงข้ามพระราชวังจันทรเกษม ด้าน ทิศตะวันออกของเกาะเมือง ในอัตราลำละ 300-400 บาท เรือจะล่องไปตามลำน้ำป่าสักไปทางใต้ ผ่านวิทยาลัยการต่อเรือ พระนครศรีอยุธยา วัดพนัญเชิงวรวิหาร วัดพุทไธสวรรค์ โบสถ์โปรตุเกส วัดไชยวัฒนาราม วัดกษัตราธิราช และเจดีย์พระศรีสุริโยทัยอันสง่างามอีกด้วย ซึ่งจะทำให้ การเดินทางมีรสชาติไปอีกแบบหนึ่ง โดยเฉพาะเวลาพลบค่ำ จะเห็น ภาพบริเวณวัดไชยวัฒนารามสวยงามมาก
11 พฤศจิกายน 2549 23:25 น. - comment id 625775
ภาพวัดไชยวัฒนารามงดงามยิ่งนักค่ะ ยิ่งข้อมูลและรายละเอียดด้วยแล้ว ชัดเจนมาก ขอบคุณความรู้เพิ่มเติมที่เขียนไว้ให้ได้รู้กันนะค่ะ
11 พฤศจิกายน 2549 23:28 น. - comment id 625776
แวะมารับกลิ่นอาย ความเป็นไทยค่ะ กระต่ายคงนอนหลับฝันดีในราตรีนี้ค่ะพี่พุด
11 พฤศจิกายน 2549 23:39 น. - comment id 625781
สวัสดีสวย ๆ ค่ะพี่พุด ไม่ได้พบกันในบ้านหลังนี้นานแล้วนะคะ วันนี้ก็เลยมารายงานตัวคับพ้ม
11 พฤศจิกายน 2549 23:40 น. - comment id 625835
แด่ทั้งสามยอดดวงใจน้องสุดที่รักค่ะ น้องยายแม่มด..งดงามเกินใคร น้องผู้หญิงไร้เงา..เงาใจนิรันดร์รักค่ะ น้องกระต่ายใต้เงาจันทร์..อันแสนสวยสล้าง.. ราตรีสวัสดิ์หลับฝันดีนะคะ พร้อมพลีบทเพลงอ้อนอาลัยค่ะ http://www.geocities.com/SoHo/Cafe/2277/0338.htm กระซิบสวาท ( F ) สุนทราภรณ์ !บุษยา รังสี ดนตรี 4 Bars..2...3... 4..ยามนี้เธอนอน หัวใจร้าวรอน หรือเปล่า โถคงทั้งซึมทั้งเซา เฝ้าตรมมิเบา ทรวงอยู่ เมื่อเธอฝากใจ ฉันมีเยื่อใย เอ็นดู แต่วางท่าเฉย เพียงครู่ รั้งรอเพื่อดูใจกัน เธอร้อนอารมณ์ พะวงหลงตรมเสียก่อน แหมชาย นะชายแสนงอน เข้าใจหญิงรอน หรือนั่น ผู้ชายอะไร น้อยใจก็เมิน ไปพลัน ไม่รอ ให้หญิงจำนรรจ์ หญิงจึงอัดอั้น ตันใจ จึงฝากลมพาพัดใจ ฉันมาซ่อนไว้ ใต้หมอน เมื่อเธอซบหน้า แนบนอน ได้ยินที่หมอนกระซิบ บ้างไหม โปรดฟังถ้อยคำ สำเนียงที่ครวญ พิไร เสียงกระซิบ กระซิบเผยใจ สวาทอาลัย ท่วมท้นอาวรณ์ กระซิบเบาเบา หัวใจสองเรา เคล้ามั่น ฉันเองรักเธอเหมือนกัน เฝ้ารอสัมพันธ์ ดังก่อน หลับตาไม่ลง พะวงแต่เธอ ยามนอน คร่ำครวญให้หวล มาวอน หัวใจคอยอ้อน อิงเธอ ดนตรี 8 Bars..6...7... 8..จึงฝากลมพาพัดใจ ฉันมาซ่อนไว้ ใต้หมอน เมื่อเธอซบหน้า แนบนอน ได้ยินที่หมอนกระซิบ บ้างไหม โปรดฟังถ้อยคำ สำเนียงที่ครวญ พิไร เสียงกระซิบ กระซิบเผยใจ สวาทอาลัย ท่วมท้นอาวรณ์ กระซิบเบาเบา หัวใจสองเรา เคล้ามั่น ฉันเองรักเธอเหมือนกัน เฝ้ารอสัมพันธ์ ดังก่อน หลับตาไม่ลง พะวงแต่เธอ ยามนอน คร่ำครวญให้หวล มาวอน หัวใจคอยอ้อน อิงเธอ
12 พฤศจิกายน 2549 09:44 น. - comment id 625884
..เธอ... สวดมนต์เสียงดังก้องไปทั่วทั้งฟากฟ้า ราวให้.. เทพยดาฟ้าดินสิ้นทั้งอินทร์พรหม ได้มาร่วมมารับรู้รับฟังเป็นสักขีพยาน..! ... เรนไปสวดมนต์กับมามี้.. สุขสงบมากเลยนะคะ.. มี้ของเรนหลับตา..นานมาก เรนไม่รู้มามี้อธิาฐานอย่างไร .. แต่เรนก็รู้นะคะว่า .. ที่ตรงนั้น เรนพบสิ่งที่ทำให้มีความสุขสงบที่แท้จริง .. เพียงหลับตา ..ปล่อยวาง.. ไม่รู้ดิคะ.. เรนสัมผัสความมหัศจรรย์..ที่ตรงนั้นได้นะคะ.. .. งดงามในสัมผัสทุกครั้งที่เรนได้อ่านงานของพี่พุดพัดชา.. .. เรนอยากบอกว่า..เรนคิดถึงนะคะ..
12 พฤศจิกายน 2549 10:54 น. - comment id 625902
หอมนวลกลิ่นรินจางประทังโศก สิ่งวิปโยคกลับหายเหมือนไร้แสง ระวีผ่องละอองเนื้อยามเมื่อแสดง จากหยาดแก้มสู่นาสาพาเริงใจ. แก้วประเสริฐ.
12 พฤศจิกายน 2549 13:55 น. - comment id 625933