**.. ในความคิด เบื้องลึก เธอนึกว่า เราโตกว่า ที่จะให้ ใครสั่งสอน ไม่รับรู้ เสียงใคร ไปทุกตอน และเลิกอ้อน งอนง้อ พอเสียที .. **.. กลัวเหลือเกิน เธอจะคิด อย่างผิดพลาด สังคมอาจ มากมาย ไร้ศักดิ์ศรี โลกสดใส ในนิยาม ตามทีวี อาจไม่มี ให้เห็น ความเป็นจริง.. **.. ล้วนต่างคน ยิ้มละไม ฉาบใบหน้า โลกมายา ก็มากมาย หลายหลายสิ่ง ถ้าพ่ายแพ้ จะหาหลัก ใดพักพิง ถ้าเขาทิ้ง เธอจะช้ำ ทำอย่างไร.. **.. ในความกลัว เบื้องลึก ตรึกตรองนั้น ไม่อยากเห็น ถึงวัน เธอหวั่นไหว สังคมปล่อย เธอเมื่อ ไม่เหลือใคร ใจทั้งใจ หรือนิ่งงัน ฉันทนดู.. **.. ในความคิด เบื้องลึก นึกเสมอ กี่วันเธอ ก็ยังเด็ก ยังเล็กอยู่ หวังประสบการณ์ ผ่านไป ให้เรียนรู้ เธอเติบโต พร้อมจะสู้ สู่โลกจริง... ด้วยความหวังดี ก.นพดล รักษ์กระแส ก.ประแสร์ ศิษยาพร
11 พฤศจิกายน 2549 21:58 น. - comment id 625800
ในความคิด เบื้องลึก เฝ้านึกถึง สังคมหนึ่ง ที่โหดร้าย ทำลายฝัน ที่สร้างขึ้น โดยเมามึน อย่างเมามัน ให้คนหลง ใฝ่ฝัน พลันเมามัว ในความคิด เบื้องลึก เฝ้านึกถึง สังคมหนึ่ง ซึ่งใช่ ไฟสลัว เป็นด้านมืด ของสังคม ที่น่ากลัว มีคนชั่ว คอยเพาะบ่ม กลอุบาย สังคมทุกวันนี้ มีทั้งดีและร้าย ซึ่งส่วนที่ดี ไม่มีปัญหาอะไร แต่ไม่ค่อยขยายเพิ่มขึ้นเท่าไหร่ มีแต่ลดน้อยถอยลง ไม่เหมือนสังคมที่ร้าย ที่น่ากลัว ทำไมก็ไม่รู้ที่ปัจจุบัน มักมากขึ้นทุกขณะเสียแล้ว
11 พฤศจิกายน 2549 22:58 น. - comment id 625820
..
12 พฤศจิกายน 2549 16:14 น. - comment id 625964
ตอนเป็นเด็กทุกคนก็อยากจะเป็นผู้ใหญ่เร็วๆ พอเติบโตขึ้นก็จะถวิลหาวันเวลาตอนที่ยังเด็ก ความคิดของเด็ก...และผู้ใหญ่จึงมักจะสวนทางกันเสมอ ผู้ใหญ่คิดได้จากประสปการณ์ แต่เด็กยังไม่มีประสปการณ์ทำให้คิด เพราะงั้นผู้ใหญ่ต้องใช้ความเป็นเด็กที่เคยมีบวกกับความเป็นผู้ใหญ่ที่เป็นอยู่ค่อยๆแนะนำอย่างใจเย็น ปล.อ่านแล้วได้ย้อนคิดเลยนะว่าทำไมเมื่อก่อนทำอะไรทำไมผู้ใหญ่ถึงคอยเป็นห่วงนัก
12 พฤศจิกายน 2549 18:19 น. - comment id 626001