http://www.geocities.com/SoHo/Cafe/2277/0389.htm ฉันยังคอย เมื่อยามจะนิทรา หลับตายังมิลง จิตใจพะวง หลงคอยเธอเรื่อยมา ก่อนเราเคยรักกัน ผูกพันในสัญญา ยอดปรารถนา ยังใฝ่หาเธออยู่ อย่ามัวทำเฉยเมย อยู่เลยนะพธู เฝ้าคอยยอดชู้ เธอไม่รู้อยู่ไหน คิดถึงหนักหนา คอยแก้วตาเคียงใกล้ ขวัญดวงหทัย เธอจะรู้หรือเปล่า พี่มองแลหาเธอ ไม่เจอเพียงแม้เงา เศร้าใจ โอ้ลมที่หนาวเอย ผ่านเลยจงพัดไป ฝากดวงฤทัย รักไปให้แจ่มจันทร์ โปรดจงได้เห็นใจ ฝากให้ความสัมพันธ์ ประโลมจอมขวัญ เป็นสื่อรักแทนให้ อย่าทำลืมเสียเลย ฝากรำเพยพัดไป หากเธออยู่ไหน วานช่วยไปจูบพลัน เคล้าเคลียผ่านผิว เธอให้หวิวใจสั่น พัดความฉ่ำหวาน คืนให้ฉันเชยบ้าง ช่วยบอกเธอนั้นที ว่ามีใครเขายัง คอยอยู่.. ...................... เดือนเสี้ยวบนฟ้าแลดูแสนโศกราตรีนี้ ขวัญจึงต้องพลีพร้อมอ้อมแขนโอบกอด แม่ยอดดวงจันทราแสนหวานไว้แนบอก บทเพลง*ฉันยังคอย*กำลังครวญ*หวนไห้ แทนทุกดวงใจ ที่กำลังพรายพลัดพรากจำจากลาไกล ไปคนละทิศทาง อย่างเส้นทางชีวิตจำคู่ขนานกันไปอย่างไม่มีวันสิ้นสุด... แสงสว่างจากเปลวเทียน เวียนระบัดไหวกระทบกลีบกุหลาบขาวดอกใหญ่ ที่ยังงามนวล...อวลกลิ่นระริน ระริน..รัก รัก รัก หลับตานิ่ง ทิ้งทุกข์สรรพสิ่ง สงบ ไว้ภายนอก บ้านภายใน จิตดวงใสดวงงาม..ในยามนี้ ราวกับมีสายฝนกำลังปรายโปรยให้หยาดเย็น อย่างไม่มีวันสิ้นสุด... ในจิตไสว เห็นเงาจันทร์ไหววูบในสายธารธารา สะท้อนให้เห็นมวลมุกมณีดาราวะวาววับระยับระยิบ ในธารน้ำรักนิรันดร์สีเงินยวง... ดอกไม้ป่า กำลังเริงร่ายรับสายแสงจันทร์ ในคืนฝัน อันแสนดายเดียวเงียบเหงา หากแสนสุขสงบงาม.. ฤดูกาลเวียนมา ชีวีตชีวาคนก็จำต้องหมุนวน ระบัดพัดไปตามแรงกรรม แรงกิเลส ทุกข์ทนเวทนา ในวัฏฏสังขารา อย่างแสนน่าเทวษ.. และ.. อีกกี่ฤดูกาล ฤดีกรรมที่จำต้องชดใช้อย่างดายเดียว ตราบจนกว่าชีพชนม์อันแสนเปล่าเปลี่ยวจักสิ้นสุดหยุดลง ตราบจนชั่วนิจนิรันดร์....... จันทรา..แสนโศกดวงเศร้ายังลอยเสี้ยว เกี่ยว...ฟ้าสีกำมะหยี่ ที่.. ในยามนี้กลับแสนน่าพิศวงหลงใหลเป็นที่สุด มวลดวงดารารายน้อยใหญ่ ต่างพากันกระพริบพร้อยแพร้วพร่างพราย อวดประชันรัศมีอันแสนสุกสกาวอย่างเริงร่า สายลมหนาวพัดพาผ่านแผ่วผิว ให้กลีบดวงดอกไม้ลอยปลิดปลิว ละลิ่วคว้าง อย่างอ้างว้างเดียวดายไปตามกระแสลม... และ.. ราวฟ้าดินอินทร์พรหมกำลังสอนสัจจธรรม ผ่าน... ธรรมชาติ ธรรมดา ธรรมดา ให้.. ใจเราทุกดวง ได้รู้ซึ้งถึงคุณค่าแห่ง..*ลมหายใจของชีวิต.*...!! ................
9 พฤศจิกายน 2549 21:43 น. - comment id 625047
สายน้ำไหลเรื่อยเอื่อยริน ไหลลงสู่ดินแดนไพร หรือสายน้ำไหลไปไหน ไกลสุดแสนไม่ไหลกลับมา พฤกชาติที่ดาษดื่นมีอยู่ทัวไป ดอกไม้อ่อนไหว ในใจฉันนั้นมีดอก เดียวที่เกี่ยวระฟ้าลมหอบหอมกลิ่นอ่อนโชยมาดอกไม้เกี่ยวระฟ้าล่วงมาสู่ดิน ณ. ดินแนนี้มีที่สำหรับดอกไม้ที่หล่นจากฟ้าใส หรือมีคนจับจองจนหมดในหัวใจ...ไม่รับดอกไม้ดอกใหม่ แล้วเก็บหัวใจไว้ให้ดอกไม้ดอกเดิม.........
10 พฤศจิกายน 2549 00:40 น. - comment id 625055
ยังคอย ความหวัง ความสุข ความรัก ความใกล้ชิด ความห่วงหาอาลัย ถ้าสมหวังทุกอย่างก็รวมลงที่ใจ เป็นสุขเวทนา แล้วหากสุขเวทนาเกิดที่ใจแล้วโดยไม่ได้รับสิ่งที่คอยเลย จะนับว่าเหมือนกันหรือไม่ อาจมีเพียงสัมผัสทางเสียงเท่านั้น แต่ได้ความจริงใจ รักแท้ ไม่คาดหวัง มีเพียงการแบ่งปันจากใจดวงบริสุทธิ์ ความสัตย์ซื่อ ความมุ่งมั่นจริงใจ มิหวังสิ่งตอบแทนใดๆ จะเรียกสิ่งนี้ว่า ความรักแบบไหน ต้องสั่งสมบารมีนานเท่าใดจึงจักได้พบรักเช่นนี้ จักต้องอธิษฐานนานเท่าใดจักได้พบรักเช่นนี้ อาจเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของ เส้นทางเดินแห่งความรักที่พิเศษสุด รักเย็น รักเอื้อเฟื้อและแบ่งปัน จากหญิงและชายที่มีจิตพิเศษเช่นนี้ จักจารึกไว้ในประวัติศาสตร์รัก
10 พฤศจิกายน 2549 11:36 น. - comment id 625109
แสงเทียนที่ยังริบหรี่ แต่ก็ยังมีประกายไฟ ที่ส่งแสงเจิดจ้ากลับลุกโชติช่วงยามจะลาลับกลับ คืนสู่สภาพแห่งกาลมึดมนอีกครั้ง แต่ทว่าความหวัง ตั้งใจของผู้ที่นั่งท้าวแขนสองข้างเฝ้ามองประกายนั้น กลับเจิดจ้ามิมีวันดับหายไปไหน กำลังรำลึกนึกถึง ความรักที่ครั้งหนึ่งมันเจิดจ้ายิ่งนัก แต่กาลแห่งเวลา ที่ช่างรุมเร้าเสียเหลือเกินจึงทำให้เจ้าหล่อนนั่งมอง ถึงอดีตกาลที่พลันจะลาลับกลับดุจดั่งแสงเทียนฉะนี้ แก้วประเสริฐ.
10 พฤศจิกายน 2549 12:25 น. - comment id 625123
อืมม อัลมิตราก็ยังคอย นะ คอยให้ลมหนาวมาเยือนเหมือนทุกคราที่เป็นไป
10 พฤศจิกายน 2549 12:49 น. - comment id 625136
สวัสดีค่ะ พี่พุด.. ยังรอคอยรอยรักสลักไว้ รอด้วยใจนี้ที่มีหวัง เพิ่มเติมใจให้มีกำลัง เพื่อสิ่งหวังเคยตั้งใจ... รักษาสุขภาพนะคะ อากาศเย็น ๆ แล้ว
10 พฤศจิกายน 2549 13:40 น. - comment id 625159
สวัสดีค่ะพี่พุด รอคอยความฝันอันสูงสุด จะยื่อยุทธ์เก็บดอกไม้สวย มาร้อยมาลัยให้หอมละมุน อบอุ่นฝันในยามนิทรา พี่พุดค่ะหนาวแล้วนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ เวลาพี่ไปออกกำลังกาย ข้ามถนนดูรถด้วยนะค่ะ บัวเป็นห่วงพี่ค่ะ
10 พฤศจิกายน 2549 16:48 น. - comment id 625233
มองจันทร์เป็นเสี้ยวเหมือนเคียวเกี่ยว ใจคนลดเลี้ยวให้หวั่นไหว คำครวญน้องเจ้าล่องลอยไกล ถึงยอดดวงหทัยที่เธอรอ
10 พฤศจิกายน 2549 17:42 น. - comment id 625254
10 พฤศจิกายน 2549 23:20 น. - comment id 625329
การรอคอยสำหรับน้องแล้ว เป็นสิ่งที่ทรมานที่สุด แต่ก็แปลกนะค่ะ แม้นจะนานเพียงไหน แต่ถ้าคนที่เราตั้งใจจะคอยแล้ว ไม่นานเกินการรอคอยของเราไปได้แน่ คิดถึงพี่พุดนะค่ะ
11 พฤศจิกายน 2549 02:39 น. - comment id 625376
...ทุกคน..ย่อมมีความหวัง..และรอคอย...เพื่อให้ความหวังนั้นเป้นจริง....สักวันหนึ่ง..วันนั้น..คงมาถึง...ขอเพียงให้อดทน...และรอคอย.... งานงามมากค่ะพี่พุด...ให้แนวคิดและสัจธรรมแห่งชีวิตค่ะ..คิดถึงนะคะ....
11 พฤศจิกายน 2549 14:07 น. - comment id 625528
มาเยี่ยมพุดพัดชาด้วยหัวใจ แม้จะห่างหายแต่ใจไม่เคยเลือน