สัจธรรม
ไม้หอม
ให้มันเหมือนสายลมที่พัดผ่าน
ให้มันเหมือนสายธารที่ผ่านพ้น
ถึงจะหลั่งน้ำตาเป็นห่าฝน
ก็ไม่อาจล้างทนทุกข์ทรมาน
โลกไม่เคยรับรู้ทุกข์ของเรา
แม่น้ำ ขุนเขา ห้วยละหาน
เรามีชีวิตอยู่ชั่วกระพริบตากาล
ไม่นานนักต้องจากลา
ปาดคราบน้ำตาแล้วยิ้มต่อ
ที่ผ่านมาขอให้คิดเสียว่า
เหมือนนกน้อยตัวนึงบินผ่านมา
ทักทายธาราแล้วจากไป
ฟูมฟายร้องไห้ไม่มีประโยชน์
โทษใครที่ไหนอะไรได้
สุขทุกข์ทั้งหมดอยู่ที่ใจ
ใครที่ไหนไม่อาจช่วยเรา
ให้มันเหมือนสายลมที่พัดผ่าน
บางที่การได้ร้องไห้โศกเศร้า
มีความทุกข์เป็นเพื่อนกล่อมเกลา
จะได้รู้และเข้าใจสัจธรรม