ไม่เคยปฏิบัติต่อคนพิเศษอย่างไม่พิเศษ เพราะฉันกั้นเขตความรักต่อเธอไว้อย่างคงมั่น เธอจึงได้รับแต่สิ่งที่ดีที่สุดจากใจฉัน โดยไม่เคยแบ่งปันเขตของความรักนั้นให้กับใคร เธอจึงเป็นคนพิเศษของความรัก ทำให้ฉันได้รู้จักความหมายของการให้ เธอจะไม่เคว้งคว้างหรืออ้างว้างอีกต่อไป ฉันจะเป็นคนของใจที่คอยห่วงใยอยู่ใกล้เธอ จึงไม่อยากเห็นแม้แค่แววตาต้องวูบไหว ฉันอยากเห็นเพียงเธอยิ้มแจ่มใสได้เสมอ แม้มิอาจกางกั้นทุกข์ร้ายให้ไกลจากเธอ ก็ไม่ขอเป็นคนที่ทำร้ายเธอได้สักครั้งเดียว ฉันจึงรักเธอด้วยทั้งหมดของหัวใจที่ฉันมี โดยไม่คิดที่จะเก็บกักไว้สักส่วนเสี้ยว หากโลกของฉันคือเธอเสมอเธอคนเดียว ฉันก็รักทุกวินาทีที่ชีวิตได้ข้องเกี่ยวอยู่กับเธอ....
25 มกราคม 2545 23:10 น. - comment id 32143
เพราะจ้า...คะน้าหายไปหลายวันเลย
26 มกราคม 2545 02:02 น. - comment id 32174
คิดถึงบทกลอนคะน้า.... ไม่ได้อ่านกลอนของคะน้าหลายวันเลย.... คิดถึงครับป๋ม....
26 มกราคม 2545 08:40 น. - comment id 32205
คิดถึงมาก
26 มกราคม 2545 12:00 น. - comment id 32244
กลอนเพราะมากเลยครับพี่คะน้า.. ที่หายไปหลายวันนี่ .. แอบไปเขียนกลอนเพราะ ๆ ให้ใครรึเปล่าครับพี่ อิ ๆๆ ๆ ^__^
26 มกราคม 2545 21:49 น. - comment id 32302
โห นานเลยนะ กว่าจะกลับมาหากันและกัน ไปไหนมา เหนื่อยไหม หิวไหม ท้อไหม ไปไหนกับใครทำอะไรเมื่อไหร่ จ๊ะ
29 มกราคม 2545 11:41 น. - comment id 32675
เวลามีคนพิเศษในใจ อะไรอะไร ก็ดูพิเศษ ^-^ เน๊อะ...