เสพศิลป์.กวีดิบ

ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ

หากความกว้างใหญ่ของจินตนาการ  คือป่า
ความว่างเปล่าและการเคลื่อนไหวของความรู้สึกมีไว้เพื่อล่า
ปากา คืออาวุธ อย่างดีกำไว้ในมือสำหรับเพื่อการฆ่า
บางสิ่งที่อาศัยอยู่ในอากาศ   เรากำลังแสวงหา
หากสิ่งที่ข้าฯกำลังเขียน  เขาเรียกว่าบทกวี
ข้าฯคงคล้ายนายพรานป่า ผู้มีอารมณืสุนทรีย์
ข้าฯเหมือนกับนักล่าฝัน ฝันนำมาซึ่งความรู้สึกดีๆ
วิธีฆ่าเวลาจากความเหงาอย่างดีให้ผ่านพ้นด้วยเสียงดนตรี
มือข้าฯเขียนอักษรออกมา คือข้อความดิบจากความรู้สึก
แม้เป็นภาษากวีหยาบ แต่ก็กลั่นกรองมาจากจิตสำนึก
อาจไร้รูปแบบ ไม่มีฉันทลักษณ์ ไม่มีสัมผัสภาษาสวยงามนุ่มลึก
แม้เป็นกวีดิบ เนื้อหาหยาบ เนื้อกลอนเปล่า ปลายปากกาก็คือน้ำหมึก
ถึงข้าฯจะรักวรรณศิลป์ ชอบอ่านเขียน นวนิยาย กวี เรื่องสั้น
ข้าฯคงเข้าใจ ตัวข้าฯเองได้ดี  ข้าฯไม่ได้มีพรสวรรค์
แม้การฝืนความจริง ดื้อดึงเขียนกวีอาจดูเหมือนดื้อรั้น
ศิลปิน สร้างสรรค์ ศิลปะ  นักเขียนอิสระเป็นได้แค่ฝัน
ข้ฯมีความสุข เพราะข้าฯรักและอยากสร้างสรรค์ศิลปะ
ข้าฯรักงานศิลป์ อย่าคิดมาขวางจินตนาการอันสวยงามของข้าฯซะ
อย่าออกคำสั่ง บังคับข้าฯ อยู่ในกฏ กรอบ สิ่งที่ข้าฯรักคืออิสระ
สร้างผลงานศิลป์เพื่อธุรกิจและการตลาด ไม่ต่างอะไรกับเศษขยะ
ถ้าหากความสุขของนกตัวหนึ่ง คือการได้กางปีกกว้างโผโบยบิน
ถ้าหากความสุขของปลาตัวหนึ่ง คือการว่ายทวนธารน้ำกระแสสินธุ์
ความฝัน สวยงดงาม  สูงสุด  และยิ่งใหญ่  ข้าฯอยากเป็นศิลปิน
เพราะความสุขของข้าฯ คือการได้เสพและสรรค์สร้างงานศิลป์