คมคำ

กวีปกรณ์

แว่วคำยินสิ้นเสียงเรียบเรียงได้
แสนเจ็บลึกลงไปในก้นบึ้ง
สุดอดทนทานให้ไม่คำนึง
เหตุใดจึงจ้องจิกหยิกด้วยคำ
ฟังสำเนียงเสียงหวานคมปานกริช
อันหมายมาดสาดพิษจิตระส่ำ
เตือนสติตั้งไว้ไม่จดจำ
อย่าหยิบนำคำถ่อยด้อยราคา
หากเพียงใช้ช่วยคิดข้อผิดพลาด
แต่ระวังคมบาดอาจพลาดท่า
หยุดอารมณ์ข่มไว้ทุกเวลา
ปล่อยถ้อยใดไร้ค่าให้ราแรง
ยิ้มขอบคุณคำสัตว์อันยัดเยียด
อย่าก่อเกลียดโกรธขึ้งขึ้นสาบแช่ง
ไม่นานทิศทางลมคงเปลี่ยนแปลง
รอยคำใดได้ทิ่มแทงคงแห้งลง				
comments powered by Disqus
  • แม็ค

    1 กันยายน 2549 17:21 น. - comment id 602894

    ยังไงก้อยังคงบอกว่าคิดถึงนะ
  • ตะวันจะลับขอบฟ้า

    1 กันยายน 2549 18:03 น. - comment id 602902

    เปลี่ยนเป็นเอาคำพูดเขากลับมาคิด
    
    และหาข้อผิดพลาดดีกว่านะค่ะ
    
    เขาอาจจะหวังดีก็ได้ค่ะ แต่ทุกคนก็ไม่เหมือนกัน
    
    เขาย่อมมีคำพูดและการกระทำที่แตกต่างกันไป6.gif6.gif36.gif36.gif
  • บินเดี่ยวหมื่นลี้

    1 กันยายน 2549 18:53 น. - comment id 602913

    แวะมาทักทายนะน้องชาย...
    31.gif
  • เฌอมาลย์

    1 กันยายน 2549 19:02 น. - comment id 602919

    คำคม
    
    คำคน48.gif24.gif
    
    ก่อนพูดควรคิดให้ดี เพราะถ้าพูดไปแล้วคำพูดเป็นนายเรา(เห็นพี่ๆสอนประจำ) แต่ไม่เคยจำ เป็นคนปากไวค่ะ อิอิ65.gif
  • ไรไก่

    1 กันยายน 2549 20:30 น. - comment id 602931

    แวะมาหลบฝนจ้า
    สบายดีบ่อเจ๊า
    
    9.gif9.gif
  • แดนไกล ไลบีเรีย

    1 กันยายน 2549 23:02 น. - comment id 602950

    พี่ปกรณ์
    
    ช่วงนี้แต่งกลอนได้เยอะเลยนะคับ
  • กระต่ายใต้เงาจันทร์

    3 กันยายน 2549 13:32 น. - comment id 603144

    แวะมาอ่านค่ะ11.gif36.gif
  • ผู้หญิงไร้เงา

    3 กันยายน 2549 19:36 น. - comment id 603202

    คมอักษร
    
    ของมีคมอันใดไม่เทียบได้
    ยามถูกกายแม้มีแผลแค่รักษา
    ก็หายได้เป็นนิจที่คิดมา
    แต่หากเป็นอักษราเวลาคม
    
    มักจะมีคำเชือดเชือนให้เกลื่อนกลาด
    เปรียบกระดาษที่เขียนเพียรทับถม
    พอมากเข้าหนักหนาพาอารมณ์
    ให้ต้องจมบทความลุกลามใจ
    
    ยิ่งกว่านั้นอักษรสื่อตอนเศร้า
    ยิ่งทำให้ใจเฝ้าสุดหวั่นไหว
    พอถึงตอนซาบซึ้งให้ตรึงใน
    ดวงหทัยสุกใสวาบไหวตาม
    
    ทำให้เกิดปัญหาหนักหนาเน้น
    เหมือนที่เห็นมากมายใจล้นหลาม
    บางมีรักเกิดก่อต่อเนื้อความ
    บางลุกลามถึงใจให้พักพิง
    
    จนทำให้ไหวหวั่นเฝ้าหมั่นหมาย
    หวังทักทายหัวใจให้สุงสิง
    ทั้งที่จริงเนื้อในให้แอบอิง
    แต่ไม่ใช่ความจริงสิ่งเป็นไป
    
    จึงขอให้พินิจแล้วคิดหน่อย
    อย่าเพียรปล่อยหัวใจให้หวั่นไหว
    เพราะอักษรคมกว่ามีดครากรีดใจ
    ยามที่ใครหลงลมคมอักษร
    
    11.gifเคยคิดจะเขียนเรื่องนี้หลายหนแล้ว  แต่ไม่เคยทำสำเร็จสักครั้ง  ซึ่งอย่างไร  ต้องขอบคุณคุณมากนะค่ะที่สร้างแรงบันดาลใจ  ทำให้เขียนได้  ขอบคุณค่ะ11.gif
  • กวีปกรณ์ อ่อนหัด

    4 กันยายน 2549 12:07 น. - comment id 603351

    แม็ค... 
    ใครทำหัวใจคนทฝากความคิดถึงคนนี้หาย ติดต่อไปทีะคับ (สงสัยจริง ๆ คงจะเข้าบอร์ดผิด)
    
    น้องตะวันจะลับขอบฟ้า
    ใช่คับ ความคิดนั้นแทรกไว้ในนั้นแล้ว แต่ค่าควรจำนั้นก็มีแตกต่างไปคับ บางคนพูดดีแต่ประสงค์ร้าย ก็ควรระวัง
    
    พี่บินเดี่ยวหมื่นลี้
    สวัสดีคับ ขอบคุณที่พี่แวะมาทักทาย พี่เขียนงานดี ๆ ให้ผมอ่านเรื่อยเลยนะคับ
    
    เฌอมาลย์
    ใช่คับ แน่ทีเดียว เพราะฉะนั้นคิดก่อนพูด พูดแล้วไม่คิดวกกลับไปแก้ก็คงไม่ได้ ทำได้ดีที่สุดคือ กลืนน้ำลายแล้วรอผลของคำนั้นว่าจะสะท้อนหรือแสดงออกมาทางใด
    
    พี่ไรไก่
    รู้สึกว่าตอนผมลงกลอน อีกหลังจากนั้นฝนมันหายไปแว้วน้าคร้าบบบ
    
    *สบายดีคับ พี่ก็รักษาสุขภาพนะ เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย (คำนี้คงติดปากใครตามกระแสหนังหลงฤดูมั๊งคับ)
    
    น้องแดนไกล ฯ
    ก็พอคิดอะไรได้ก็รีบคิดคับ เหนื่อยกับงานที่ต้องทำหนักเลย ขอปลีกเวลาที่ตัวเองรักบ้างคงไม่เสียเวลาไปมากคับ
    
    พี่กระต่ายใต้เงาจันทร์
    ขอยคุงคับ หวังว่าพี่จะได้ประโยชน์จากกลอนบทนี้นะ ขอบคุงมาก ๆ คับ
    
    คุณผู้หญิงไร้เงา
    มิบังอาจหรอกคับ ความคิดดี ๆ ของคุณนั้นดีอยู่แล้ว เพียงยังไม่ถึงเวลาคลอดเท่านั้นเอง ผมเชื่อนะกว่าถ้อยคำ แม้แค่คำกลอน หรืองานเขียนต่าง ๆ ล้วนมีกำหนดเวลาของมันเอง
    
    แต่ยังไงก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคับ
    
    ทุกคนด้วยเน้อ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน