แว่วคำยินสิ้นเสียงเรียบเรียงได้ แสนเจ็บลึกลงไปในก้นบึ้ง สุดอดทนทานให้ไม่คำนึง เหตุใดจึงจ้องจิกหยิกด้วยคำ ฟังสำเนียงเสียงหวานคมปานกริช อันหมายมาดสาดพิษจิตระส่ำ เตือนสติตั้งไว้ไม่จดจำ อย่าหยิบนำคำถ่อยด้อยราคา หากเพียงใช้ช่วยคิดข้อผิดพลาด แต่ระวังคมบาดอาจพลาดท่า หยุดอารมณ์ข่มไว้ทุกเวลา ปล่อยถ้อยใดไร้ค่าให้ราแรง ยิ้มขอบคุณคำสัตว์อันยัดเยียด อย่าก่อเกลียดโกรธขึ้งขึ้นสาบแช่ง ไม่นานทิศทางลมคงเปลี่ยนแปลง รอยคำใดได้ทิ่มแทงคงแห้งลง
1 กันยายน 2549 17:21 น. - comment id 602894
ยังไงก้อยังคงบอกว่าคิดถึงนะ
1 กันยายน 2549 18:03 น. - comment id 602902
เปลี่ยนเป็นเอาคำพูดเขากลับมาคิด และหาข้อผิดพลาดดีกว่านะค่ะ เขาอาจจะหวังดีก็ได้ค่ะ แต่ทุกคนก็ไม่เหมือนกัน เขาย่อมมีคำพูดและการกระทำที่แตกต่างกันไป
1 กันยายน 2549 18:53 น. - comment id 602913
แวะมาทักทายนะน้องชาย...
1 กันยายน 2549 19:02 น. - comment id 602919
คำคม คำคน ก่อนพูดควรคิดให้ดี เพราะถ้าพูดไปแล้วคำพูดเป็นนายเรา(เห็นพี่ๆสอนประจำ) แต่ไม่เคยจำ เป็นคนปากไวค่ะ อิอิ
1 กันยายน 2549 20:30 น. - comment id 602931
แวะมาหลบฝนจ้า สบายดีบ่อเจ๊า
1 กันยายน 2549 23:02 น. - comment id 602950
พี่ปกรณ์ ช่วงนี้แต่งกลอนได้เยอะเลยนะคับ
3 กันยายน 2549 13:32 น. - comment id 603144
แวะมาอ่านค่ะ
3 กันยายน 2549 19:36 น. - comment id 603202
คมอักษร ของมีคมอันใดไม่เทียบได้ ยามถูกกายแม้มีแผลแค่รักษา ก็หายได้เป็นนิจที่คิดมา แต่หากเป็นอักษราเวลาคม มักจะมีคำเชือดเชือนให้เกลื่อนกลาด เปรียบกระดาษที่เขียนเพียรทับถม พอมากเข้าหนักหนาพาอารมณ์ ให้ต้องจมบทความลุกลามใจ ยิ่งกว่านั้นอักษรสื่อตอนเศร้า ยิ่งทำให้ใจเฝ้าสุดหวั่นไหว พอถึงตอนซาบซึ้งให้ตรึงใน ดวงหทัยสุกใสวาบไหวตาม ทำให้เกิดปัญหาหนักหนาเน้น เหมือนที่เห็นมากมายใจล้นหลาม บางมีรักเกิดก่อต่อเนื้อความ บางลุกลามถึงใจให้พักพิง จนทำให้ไหวหวั่นเฝ้าหมั่นหมาย หวังทักทายหัวใจให้สุงสิง ทั้งที่จริงเนื้อในให้แอบอิง แต่ไม่ใช่ความจริงสิ่งเป็นไป จึงขอให้พินิจแล้วคิดหน่อย อย่าเพียรปล่อยหัวใจให้หวั่นไหว เพราะอักษรคมกว่ามีดครากรีดใจ ยามที่ใครหลงลมคมอักษร เคยคิดจะเขียนเรื่องนี้หลายหนแล้ว แต่ไม่เคยทำสำเร็จสักครั้ง ซึ่งอย่างไร ต้องขอบคุณคุณมากนะค่ะที่สร้างแรงบันดาลใจ ทำให้เขียนได้ ขอบคุณค่ะ
4 กันยายน 2549 12:07 น. - comment id 603351
แม็ค... ใครทำหัวใจคนทฝากความคิดถึงคนนี้หาย ติดต่อไปทีะคับ (สงสัยจริง ๆ คงจะเข้าบอร์ดผิด) น้องตะวันจะลับขอบฟ้า ใช่คับ ความคิดนั้นแทรกไว้ในนั้นแล้ว แต่ค่าควรจำนั้นก็มีแตกต่างไปคับ บางคนพูดดีแต่ประสงค์ร้าย ก็ควรระวัง พี่บินเดี่ยวหมื่นลี้ สวัสดีคับ ขอบคุณที่พี่แวะมาทักทาย พี่เขียนงานดี ๆ ให้ผมอ่านเรื่อยเลยนะคับ เฌอมาลย์ ใช่คับ แน่ทีเดียว เพราะฉะนั้นคิดก่อนพูด พูดแล้วไม่คิดวกกลับไปแก้ก็คงไม่ได้ ทำได้ดีที่สุดคือ กลืนน้ำลายแล้วรอผลของคำนั้นว่าจะสะท้อนหรือแสดงออกมาทางใด พี่ไรไก่ รู้สึกว่าตอนผมลงกลอน อีกหลังจากนั้นฝนมันหายไปแว้วน้าคร้าบบบ *สบายดีคับ พี่ก็รักษาสุขภาพนะ เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย (คำนี้คงติดปากใครตามกระแสหนังหลงฤดูมั๊งคับ) น้องแดนไกล ฯ ก็พอคิดอะไรได้ก็รีบคิดคับ เหนื่อยกับงานที่ต้องทำหนักเลย ขอปลีกเวลาที่ตัวเองรักบ้างคงไม่เสียเวลาไปมากคับ พี่กระต่ายใต้เงาจันทร์ ขอยคุงคับ หวังว่าพี่จะได้ประโยชน์จากกลอนบทนี้นะ ขอบคุงมาก ๆ คับ คุณผู้หญิงไร้เงา มิบังอาจหรอกคับ ความคิดดี ๆ ของคุณนั้นดีอยู่แล้ว เพียงยังไม่ถึงเวลาคลอดเท่านั้นเอง ผมเชื่อนะกว่าถ้อยคำ แม้แค่คำกลอน หรืองานเขียนต่าง ๆ ล้วนมีกำหนดเวลาของมันเอง แต่ยังไงก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคับ ทุกคนด้วยเน้อ