แว่วคำยินสิ้นเสียงเรียบเรียงได้ แสนเจ็บลึกลงไปในก้นบึ้ง สุดอดทนทานให้ไม่คำนึง เหตุใดจึงจ้องจิกหยิกด้วยคำ ฟังสำเนียงเสียงหวานคมปานกริช อันหมายมาดสาดพิษจิตระส่ำ เตือนสติตั้งไว้ไม่จดจำ อย่าหยิบนำคำถ่อยด้อยราคา หากเพียงใช้ช่วยคิดข้อผิดพลาด แต่ระวังคมบาดอาจพลาดท่า หยุดอารมณ์ข่มไว้ทุกเวลา ปล่อยถ้อยใดไร้ค่าให้ราแรง ยิ้มขอบคุณคำสัตว์อันยัดเยียด อย่าก่อเกลียดโกรธขึ้งขึ้นสาบแช่ง ไม่นานทิศทางลมคงเปลี่ยนแปลง รอยคำใดได้ทิ่มแทงคงแห้งลง
กวีปกรณ์ 1 ก.ย. 2549 15:57 น. - ID 92614 
2777
3
0
1 กันยายน 2549 17:21 น. - comment id 602894
ยังไงก้อยังคงบอกว่าคิดถึงนะ
1 กันยายน 2549 18:03 น. - comment id 602902
เปลี่ยนเป็นเอาคำพูดเขากลับมาคิด และหาข้อผิดพลาดดีกว่านะค่ะ เขาอาจจะหวังดีก็ได้ค่ะ แต่ทุกคนก็ไม่เหมือนกัน เขาย่อมมีคำพูดและการกระทำที่แตกต่างกันไป
1 กันยายน 2549 18:53 น. - comment id 602913
แวะมาทักทายนะน้องชาย...
1 กันยายน 2549 19:02 น. - comment id 602919
คำคม คำคนก่อนพูดควรคิดให้ดี เพราะถ้าพูดไปแล้วคำพูดเป็นนายเรา(เห็นพี่ๆสอนประจำ) แต่ไม่เคยจำ เป็นคนปากไวค่ะ อิอิ
1 กันยายน 2549 20:30 น. - comment id 602931
แวะมาหลบฝนจ้า สบายดีบ่อเจ๊า
1 กันยายน 2549 23:02 น. - comment id 602950
พี่ปกรณ์ ช่วงนี้แต่งกลอนได้เยอะเลยนะคับ
3 กันยายน 2549 13:32 น. - comment id 603144
แวะมาอ่านค่ะ
3 กันยายน 2549 19:36 น. - comment id 603202
คมอักษร ของมีคมอันใดไม่เทียบได้ ยามถูกกายแม้มีแผลแค่รักษา ก็หายได้เป็นนิจที่คิดมา แต่หากเป็นอักษราเวลาคม มักจะมีคำเชือดเชือนให้เกลื่อนกลาด เปรียบกระดาษที่เขียนเพียรทับถม พอมากเข้าหนักหนาพาอารมณ์ ให้ต้องจมบทความลุกลามใจ ยิ่งกว่านั้นอักษรสื่อตอนเศร้า ยิ่งทำให้ใจเฝ้าสุดหวั่นไหว พอถึงตอนซาบซึ้งให้ตรึงใน ดวงหทัยสุกใสวาบไหวตาม ทำให้เกิดปัญหาหนักหนาเน้น เหมือนที่เห็นมากมายใจล้นหลาม บางมีรักเกิดก่อต่อเนื้อความ บางลุกลามถึงใจให้พักพิง จนทำให้ไหวหวั่นเฝ้าหมั่นหมาย หวังทักทายหัวใจให้สุงสิง ทั้งที่จริงเนื้อในให้แอบอิง แต่ไม่ใช่ความจริงสิ่งเป็นไป จึงขอให้พินิจแล้วคิดหน่อย อย่าเพียรปล่อยหัวใจให้หวั่นไหว เพราะอักษรคมกว่ามีดครากรีดใจ ยามที่ใครหลงลมคมอักษรเคยคิดจะเขียนเรื่องนี้หลายหนแล้ว แต่ไม่เคยทำสำเร็จสักครั้ง ซึ่งอย่างไร ต้องขอบคุณคุณมากนะค่ะที่สร้างแรงบันดาลใจ ทำให้เขียนได้ ขอบคุณค่ะ
4 กันยายน 2549 12:07 น. - comment id 603351
แม็ค... ใครทำหัวใจคนทฝากความคิดถึงคนนี้หาย ติดต่อไปทีะคับ (สงสัยจริง ๆ คงจะเข้าบอร์ดผิด) น้องตะวันจะลับขอบฟ้า ใช่คับ ความคิดนั้นแทรกไว้ในนั้นแล้ว แต่ค่าควรจำนั้นก็มีแตกต่างไปคับ บางคนพูดดีแต่ประสงค์ร้าย ก็ควรระวัง พี่บินเดี่ยวหมื่นลี้ สวัสดีคับ ขอบคุณที่พี่แวะมาทักทาย พี่เขียนงานดี ๆ ให้ผมอ่านเรื่อยเลยนะคับ เฌอมาลย์ ใช่คับ แน่ทีเดียว เพราะฉะนั้นคิดก่อนพูด พูดแล้วไม่คิดวกกลับไปแก้ก็คงไม่ได้ ทำได้ดีที่สุดคือ กลืนน้ำลายแล้วรอผลของคำนั้นว่าจะสะท้อนหรือแสดงออกมาทางใด พี่ไรไก่ รู้สึกว่าตอนผมลงกลอน อีกหลังจากนั้นฝนมันหายไปแว้วน้าคร้าบบบ *สบายดีคับ พี่ก็รักษาสุขภาพนะ เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย (คำนี้คงติดปากใครตามกระแสหนังหลงฤดูมั๊งคับ) น้องแดนไกล ฯ ก็พอคิดอะไรได้ก็รีบคิดคับ เหนื่อยกับงานที่ต้องทำหนักเลย ขอปลีกเวลาที่ตัวเองรักบ้างคงไม่เสียเวลาไปมากคับ พี่กระต่ายใต้เงาจันทร์ ขอยคุงคับ หวังว่าพี่จะได้ประโยชน์จากกลอนบทนี้นะ ขอบคุงมาก ๆ คับ คุณผู้หญิงไร้เงา มิบังอาจหรอกคับ ความคิดดี ๆ ของคุณนั้นดีอยู่แล้ว เพียงยังไม่ถึงเวลาคลอดเท่านั้นเอง ผมเชื่อนะกว่าถ้อยคำ แม้แค่คำกลอน หรืองานเขียนต่าง ๆ ล้วนมีกำหนดเวลาของมันเอง แต่ยังไงก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคับ ทุกคนด้วยเน้อ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
