ตอนที่ 8 ชีวิตจะขับเคลื่อนไปสู่อิสรภาพ ด้วย คำประกาศ และ สัจจะวาจา ชีวิตที่เกิดมาดำเนินไป สร้างทั้ง บุญ และ บาป บุญ นำมาซึ่ง ความสุข ทรัพย์สมบัติ พึงพอใจ และ ยังให้เกิด ความประมาท บาป นำมาซึ่ง ความทุกข์ เสียทรัพย์ ขัดใจ หมองหม่น ทุกข์ทรมาน เก็บไว้เป็น ความจำที่เจ็บลึก มิอาจลืมเลือน จิตใจหวาดกลัว หลอกหลอน เตือนมิให้มีอิสรภาพ แห่ง อนาคต โลกแคบลง แคบลง ทุกอย่างยากลำบากไปหมด วันคืนผ่านไป อายุมากขึ้น แก่ลง ๆ จนหมดพลัง มิอาจสร้างสรรค์จรรโลงโลก อีกต่อไป หรือโลกนี้อาจมีหวัง มิเคยมีผู้ใด ไม่เคยทำผิด ล้วนแต่มีกิเลสด้วยกันทั้งสิ้น อดีต...........ปัจจุบัน...........อนาคต ทุกคนพร่ำบ่นว่า ไม่อยากพบวิบากนี้ อีกต่อไป เฝ้าหลบเลี่ยง ไร้อิสระ กลัวประวัติศาสตร์ จะ ซ้ำรอย อยากหนีไปชั่วชีวิต เอาอดีตไปขวาง วางไว้ใน อนาคต และ ทุกข์ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ถ้าหากค้นพบว่าชีวิตนี้ ยังมีหวัง และสามารถอยู่กับ ปัจจุบัน และ อนาคตได้ อย่างมีพลัง แล้ว...จะทำไหมละ.............. เริ่มต้น .... ต้องตั้งอยู่ในความดี มีศีล ๕ และพึงอาราธนา ทุกวัน กำหนด และ ประกาศว่า * ชีวิตของข้าพเจ้า จะไม่ให้อดีตมารบกวนชีวิตของข้าพเจ้าอีกต่อไป.. .อดีตเอาไปเก็บไว้ในอดีต* ข้าพเจ้าจะอยู่กับ ปัจจุบัน ด้วย สติ สัมปชัญญะ ไม่ทำผิด ด้วยกาย วาจา และใจ คิดดี พูดดี และ ทำดี ตั้งจิตให้อยู่ใน กุศล ผลบุญ ข้าพเจ้าขอประกาศ ที่จะสร้างสรรค์ ทุกสิ่ง ทุกอย่าง ให้ดี และมี พลังอย่างเต็มเปี่ยม ในอนาคตที่เป็นไปได้ทุกประการ ไม่มีขีดจำกัด มีสัจจะวาจา รักษาคำพูด ให้เป็นสรณะ โดยพลัน จะเกิดกระแส ปิติ ขึ้นในดวงจิต น้ำตาเอ่อล้น และ ณ บัดนั้น ชีวิต ก็จะถูกขับเคลื่อนด้วยความเป็นไปได้อีกครั้ง ความทุกข์ระทม ที่สะสมมานานแสนนานก็จะหลุดพ้น สู่ห้วงแห่งอิสรภาพ เป็นสุขยิ่งนัก จงประกาศ จงประกาศ จงประกาศ และ นี้คือ อธิษฐานบารมี..........
ทวารวดี 28 ส.ค. 2549 01:26 น. - ID 92474 
1750
0
0
28 สิงหาคม 2549 14:03 น. - comment id 601880
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3387.html หนทางสู่รัก แจ้ ดนุพล แก้วกาญจน์ แม้หัวใจยังใฝ่สุขสม อย่าระทม ถึงรักจะไม่ แลเหลียว รักมอบไป เพียงข้างเดียว ถึงไร้เสี้ยว รักตอบแทน อันใด ใคร หากทำได้เช่นนี้ ดุจสวรรค์นั้นบ่งชี้ ทางยิ่งใหญ่ ทุกแห่งหน จรดลอย่างสดใส เพราะจิตใจกว้างไกล ใหญ่เหลือ เส้นทาง แต่รักในใจ ใครจะแลเห็น ทุกข์ยากลำเค็ญ ก็ไม่แปรเปลี่ยน เจือจาง รักลอยไปใจอ้างว้าง อย่าหลงทาง สร้างความหวัง นำไป ใคร ที่ใจหักเห เพราะทุ่มเท ให้รักไป จนล้นใจ คาดคะเน ผิดพลาดไป ผลจึงครองหมองใหม้ ไป่ชั่วนิจนิรันดร์ เมื่อฉันรักเธอ เธอก็รักฉัน เราบอกรักกัน ไม่มีวันจืดจาง แล้วเราไย ต้องเหินห่าง ปล่อยฉันหลงทาง เสาะหารัก หลายปี ฉัน ต้องหม่นหมาง หาหนทาง คืนกลับสู่รัก ไม่พบสักที โปรดเถิดรัก โปรดบ่งชี้ หนทางที่ ครองชีพนี้ รื่นรมย์ โปรดเถิดรัก โปรดบ่งชี้ หนทางที่ ครองชีพนี้ รื่นรมย์...
29 สิงหาคม 2549 13:48 น. - comment id 602089
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem79131.html
29 สิงหาคม 2549 13:53 น. - comment id 602090
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
