http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1965.html (คู่กรรม) ที่รัก.... ระหว่างเรา.. จะให้เริ่มต้นตรงไหนดี ในวันนี้?..... วันที่ดวง..อยากจะขอโทษคุณเหลือเกิน ที่เขียนความในใจนี้ช้าไป..นิดเดียวเอง.. เพราะมันน่าจะเป็นเรื่องราว ที่ควรจะเป็นของขวัญจากใจดวง..ถึงคุณ.. ถึงความในใจมากมายที่อยากถ่ายทอดให้คุณรับรู้... เดือนนี้..อากาศร้อนมาก.. แต่คุณรู้ไหม..ใจของดวงที่ดายเดียว กลับหนาวเยือกในทุกยามที่คิดถึงคุณ ในทุกคืนค่ำ ที่เงยแหงนแลเห็นงามของจันทร์ครึ่งดวง.. ที่ลอยคว้างกลางฟ้า และหม่นมัวด้วยเมฆน้อยเทาทึมบดบัง.. กับดาราพริบพรายพราวฟ้ากว้าง.. และตาดวงฝาดไปหรือเปล่าละหนอ.. ที่ราวเห็นทางช้างเผือกพาดผ่าน ไปตามใจดวง ที่รานร้าวด้วยหวั่นไหวสะเทือน กับความคิดถึงคุณ เป็นที่สุดแล้ว... คุณก็รู้ ... ไม่ว่าคืนวัน จะผันผ่านนานเนิ่น ฤดูกาล..กี่ร้อนกี่หนาว กี่เศร้าสุข ที่โลกหมุนวนมาให้ดวงผ่านพบ ทายทัก ดวงก็มิเคยหยุดพักแพ้พ่าย ท้อแท้ต่ออุปสรรค ด้วยดวงใจรัก คิดว่ายังมีคุณเคียงข้างเป็นกำลังใจ ทั้งในโลกฝันและโลกจริง ที่รานรุกซุกเศร้าหมองหม่นมานานวัน... ร่างร้าวและรานร้าวในใจดวงยังมีคุณ.. คอยเป็นฝันละมุนให้หวามใจปลอบประโลม ให้อบอุ่นเสมอมา..ในทุกยามที่เหลียวหาไปไม่มีใคร....... แต่..คนดี..ทุกฝันทุกหวังทุกจริง.. ทุกพลังใจ..มันตายแตกดับ.. แหลกสลายด้วยช้ำตรม ไปกับคืน.. ที่สายฝนพรมพรำร่ำไห้ราวฟ้ารั่ว.. ของเวลาสามทุ่ม..คืนวันที่11 ทันที่ที่ทีวีทุกช่องถ่ายทอด และทันที่ที่มีคนโทรมา จากเกาะ บอกดวงว่า คุณกลับบ้านเกาะของเรา.. ไปกับเที่ยวบินTG..261.. ที่รัก... แล้วระหว่างเราจะเริ่มตรงไหนดี..? คุณโทรมาหาดวง ก่อนหน้าจะเดินทางไกล.....กลับบ้าน.. ถามถึงใครบางคนที่ดวงแสนรักที่อยู่ไกลถึงอเมริกา คุณได้แต่ฝากความห่วงใย.. และย้ำว่าดีใจที่ดวงมีความสุข คุณบอกดวงว่า....ขอแค่ให้รู้ว่าชีวิตดวงมีความสุขเท่านั้นพอ.. ถึงจะตายก็ไม่ว่า ไม่ห่วงชีวิตเลย... ดวงยังหัวเราะ..เริงร่า ล้อคุณว่าจะรีบลาจากดวงไปไหนกัน เรายังมีเรื่องราวมากมาย ที่จะเล่าสู่กันฟัง แบ่งปันเติมใจให้กันและกัน...อีกนาน....... ดวงถามคุณ..โทรมาจากไหน?.. เพราะบางทีคุณโทรมาจากแดนดินสุดหล้าฟ้าไกล มา..ขอแค่ฝากฝันฝากใจ โทรมาขอกำลังใจจากดวง ไม่ว่าในยามที่คิดถึงหรือท้อแท้แพ้พ่ายเรื่องราวใดใด.. คุณ..บอกจากสนามบิน.. กำลังจะขึ้นเครื่องกลับบ้าน..เกาะของเรา.. แดนดินแห่งความฝันที่แสนสุขในโลกจริง.. ดวงตัดพ้อน้อยใจคุณ.. ทำไมนะ..ใกล้แค่นี้เอง.. ทำไมไม่แวะมาทายทักดวง.. ใกล้แค่เอื้อมเสียจริงๆ....... คุณบอกธุระยุ่ง คิวยาวเหยียด มาเช็คสุขภาพ ไม่อยากบอกให้ดวงกังวล.. และ..คุณสัญญา............. เราอาจจะพบกัน..ถ้ามีเวลา... คุณสัญญากับดวงใช่ไหม?...... แล้วทำไม?....เล่า.... คุณเดินทางไกลนัก..ไกล...... จนดวงตามไปทวงสัญญาไม่ถึง... ดวงบอกคุณว่า ดวงอยากโอบคุณไว้ในวงแขนยามนี้ ยามที่คุณไม่สบาย ด้วยอ้อมกอดมิตรภาพ ที่ยาวยืนมั่นคงระหว่างเราสอง จากใจดวงบริสุทธิ์.... ที่ผูกพันกันมาตั้งแต่ยามเยาว์.. มิเคยห่างหายทอดทิ้งกัน ไม่ว่าในยามดีหรือยามร้าย.. ระหว่างเรา.... ทำไม..นะ ดวงถึงบอกคุณสั้นนิดเดียวเอง ..ในวันนั้น ถึงความในใจ... เพราะอะไร...... เพราะดวง..คิดว่ามันไม่จำเป็นไง.. เวลาหลายสิบปี..ระหว่างเรา.. มันย่อมบอกอะไรในตัวมันเองอยู่แล้ว โดยที่.. ดวง..มิพักต้องอธิบาย... ดวง..ได้แต่ย้ำแล้วย้ำอีก..ดูแลตัวเองดีดีนะ... จนกว่าจะถึงวันที่เราจะพบกันอีก.. ให้คุณรอดวง..อยู่ที่นั่น.. เกาะสวรรค์ของเรา..ผืนดินเกิดของเรา... ที่เราแสนรัก และอยากฝากใจฝากร่างไว้..เป็นนิรันดร์... ดวงเคยบอกคุณ..มีคุณคนเดียวในทุกปีใหม่.. ที่มิเคยจะลืมเลือน ส่งการ์ดอวยพร และช่อดอกไม้แห่งความรัก ความคิดถึงพันผูกด้วยริบบิ้นรัก ถักทอร้อยรัดใจเราสองมากับกลีบดอกไม้ละมุน.. ส่งซึ้งเศร้าสุขซ่อน มาให้ใจดวงอ่อนหวานอ่อนไหว ด้วยความซาบซึ้งเสมอมา... และไม่ว่าคุณจะอยู่นะส่วนไหนบนผืนโลกนี้... คุณจะย้ำบอกดวงทุกปี.. หัวใจรักคุณอยู่ที่นี่อยู่กับดวง.... คุณเย้าว่า..ปีนี้จะไม่ให้แล้ว... เสียงคุณล้อเลียนราวอยากให้ดวงตัดพ้อ.. ขอให้เหมือนเดิม... แต่....ดวงกลับบอกคุณว่า..ไม่จำเป็นเลยจริงๆนะ ระหว่างเรา...ไม่ต้องอาศัยการ์ด เพราะว่ามันมีอะไรมากมาย.. เป็นสายใยเชื่อมใจเราไว้...ใจกับใจไง...ละ.... ได้ยินไหม...... ที่รัก... ย้อนคืนวันกลับได้ไหม.. ดวงจะกระซิบบอกคุณใหม่นะว่า.. ดวง..อยากได้การ์ดจากคุณทุกปี ตราบนานแสนจนเราแก่เฒ่าทั้งคู่เลยดีไหม? ที่รัก..คุณหนาวมั้ย บนโน้นบนฟากฝั่งฝันที่แสนงดงาม... ดวงมีอะไรมากมายที่จะมอบให้คุณ มากกว่าเสื้อหนาว มากเรื่องราว งดงามภายในใจดวงที่มากมี.. ดวงมีอ้อมแขนที่อบอุ่น ที่จะโอบคุณในอ้อมใจ อ้อมขวัญ.. ที่อยากคืนกลับให้คุณ..เลิกรานร้าวตลอดเวลายาวนาน ที่คุณเฝ้าพร่ำขอและรอคอย.. เพื่อเติมเต็ม ให้โลกที่ว่างเปล่า ดายเดียวของคุณ มิช้ำตรม..อีกต่อไป.. ที่รัก.. ดวงคิดว่า.. ดวงยังมีคุณที่คอยเข้าใจปลอบประโลมเสมอมา เมื่อดวงเจอฝนฟ้าและพายุร้ายแห่งชีวิต.. น่าเสียดายนะ.. ยามที่คุณเจอพายุจริงในนาทีสุดท้ายของชีวิต.......... ดวงกลับช่วยอะไรคุณ..ไม่ได้เลย.. ระหว่างเรา..ไม่เคยมีคำถาม.. คุณยอมรับความเป็นดวง.. ผู้หญิงช่างฝัน ช่างหวั่นไหว ได้เสมอ.. และไม่เคยแม้แต่จะทำให้...ดวงเสียใจ ด้วยคำถาม..ตามคำเขาว่า ระหว่างเรา.......มันมีอะไรมากกว่า.. คำพิพากษาของคน ที่มักจะโหดร้ายต่อผู้อื่นเสมอ มักจ้องจับผิด..โดยใช้ความไม่รู้แจ้งของตัวเองตัดสินผู้อื่น.. เพียงเพื่อสะใจแค่นั้น และคนประเภทนั้นก็ป่วยการที่.. ดวงจะเสียเวลาอธิบายตัวเอง.... ในเมื่อ..เขามีเครื่องหมายคอยจะกาผิดชีวิตของคนอื่นอยู่แล้วนี่นา... ที่รัก..แล้วจะไม่ให้ ดวงชื่นใจ ศรัทธา ในความเป็นคุณได้อย่างไร? เมื่อคุณ..เปรียบดัง..แสงสว่าง.. ที่ทำให้ดวงไม่หมดหวังกับชีวิตและผู้คนจนเกินไป.. คุณรู้จักดวงเสมอ..รู้จักทุกๆด้านของชีวิตดวง.. คุณชอบล้อดวงว่า.. นักอยากจะเขียน นักฝันเพ้อ.. ที่ชอบเที่ยวละเมอสร้างพระเอก มาทำงานที่รัก.. จนใครๆเข้าใจผิดไปตามๆกัน ทั้งที่โลกจริงนั้น ดวงมีชีวิตงามงดหมดจดซะไม่มี คุณบอกรอเวลา..รอดูงานของดวงวางอวดบนแผง..สักวัน. และรอให้ดวงนั้น รจนาเรื่องรักสักเรื่อง พลีพร้อมบรรณาการให้แก่รักแท้ ที่แสนดีแสนคงมั่น หนักแน่นดังแผ่นผา ที่นับวันจะหาได้แสนยากยิ่งในโลกชุลมุนวุ่นรักใบนี้.. คนดี..วันนี้ นาทีนี้ ดวงยังไม่ได้พิมพ์สักเล่ม ทั้งๆที่งานดวงมากมายหลายร้อยเรื่อง... คนดี..ดวงเสียใจ.... และเสียใจ........ ระหว่างเรา..ดวงเคยหวังว่าจะเขียนบันทึกสักเล่ม.. และจะขอให้คุณ..ตั้งชื่อเรื่องให้.. จะตั้งยังไงดี..ในวันนี้เมื่อไม่มีคุณ และมันมากมีแต่เรื่องราวรานร้าวเศร้าโศกสะเทือนใจ..มากมายนัก... ทำไมนะ......ดวงมักคิดอะไรช้าเสมอ... ไม่เหมือนคุณเลย.. ที่อยากทำสิ่งดีดี..และแสดงน้ำใจกับใคร คุณก็ทำโดยไม่รู้จัก เหน็ดเหนื่อยกับทุกผู้คน...ตลอดเวลา........ ดวงรู้..วันนี้..คุณเหนื่อยแล้วใช่ไหม.. คุณอยากพักแล้วใช่ไหม... คุณถึงทิ้งดวงไป.. เลือก..ลาจากดวง..ด้วยเสียงที่มีความสุข และทิ้งรอยทรงจำฝังใจให้ดวงระทม ในทุกยามกับ..คำสุดท้าย...ที่ย้ำ.. ไม่มีวัน..ที่คุณจะเลิกรักดวง...ตราบจนวันตาย! โอ้ละหนอฟ้าดิน. ทำไม.. ถึงลงทัณฑ์ดวง..ให้สาสมเจ็บช้ำถึงปานนี้... ดวง..เสียใจ......เสียใจ...เสียใจ...ที่สุด ที่ฉุดรั้งคุณไว้ไม่ได้.. พยายามอ้อนวอนให้คุณ.. ยกเลิกเที่ยวบินเพื่อขอพบคุณ.. ขอโอกาสพบคุณสักครั้ง.. คุณปลอบดวงว่า....อย่ากลัวเลย.... ระหว่างเราสองนั้น.. แม้จะมิได้พบกันในโลกจริงทุกคืนวัน แต่ในโลกฝัน..โลกในใจที่มีแต่รักจริงแท้.. ไม่มีวันคืนไหนที่คุณจะไม่คิดถึง และจะผันแปร..จนตราบถึงวันสุดท้ายแห่งชีวิต.. ดวง..ไม่สะกิดใจเลย........ ไม่เคยคิดแม้กระทั่งคำลา..สั่งเสีย..สุดท้าย ที่คุณบอกว่าอยากกลับบ้าน..เกาะ.. ใช่..คุณต้องกลับบ้าน..วิมานและผืนดินแห่งรักมั่น.. ที่คุณจะฝากฝังร่างและใจไปตราบจนชั่วชีวิต.... ดวง..เคยบอกคุณว่า.. ดวงดีใจกับคุณทุกครั้งที่คุณได้กลับบ้าน...เกาะของเรา.. เพราะดวง..อิจฉาคุณ.. คุณโชคดีที่มีภูเขาเป็นกำแพงบ้าน มีทะเล หาดทราย สายลม แสงแดดเป็นเพื่อน.. มีจันทร์เจ้าสีทองสุกปลั่ง ทายทักในคืนเพ็ญ..กลางโค้งอ่าวหน้าบ้าน ที่สวยงามราวสรรค์ลอยเลื่อนมาเยือน..หล้า.. มีความรักมากมายจากญาติพี่น้อง และมากมิตรผู้รอคอยและรอการกลับของคุณ..... ที่รัก......... แต่วันนี้..เวลานี้..ดวงไม่รู้สึกอย่างนั้น การกลับบ้านครั้งสุดท้ายของคุณ มันโหดร้าย ทำลายใจดวงให้ยับเยินเกินทน... ที่รัก.. คุณรู้ไหม..เค้าพาคุณ..ให้กลับถึง..บ้านเกาะของเรา.. คุณจะได้อยู่ที่นั่นนิรันดร. เป็นตำนานกล่าวขาน ร่วมกับความสวยสดงดงามของธรรมชาติบ้านเรา... ตำนานมันคงมีอยู่ว่า... มีสุภาพบุรุษลูกผู้ชายน้ำใจงาม เกิดมากับความบริสุทธิ์ของที่นี่ และพร้อมพลีที่จะเป็น..ผู้ให้.. วันนี้.. คุณ..คงได้พักผ่อนอย่างแท้จริง.. กับดวงใจรักที่รอคอยอย่างมิท้อแท้ยอมแพ้พ่าย และมิมอดหวัง ตราบจนถึงลมหายใจสุดท้ายแห่งชีวิต.. ที่รัก..เสียงคลื่น..จะเห่กล่อม..ให้คุณหลับสบาย.. ดวงดาวบนฟ้ากว้าง..จะนำทางคุณ..สู่ทางช้างเผือก.. เหมือนความเชื่อว่า.......... คุณจะได้ไปสถิต...ณ..ดินแดนแห่งความสุขนิรันดร์...... หลับให้สบายนะ..ที่รัก....ตราบนี้ไป.........! ................................. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1965.html คู่กรรม ...สุทธิพงศ์ วัฒนจัง ช...ดังนรกชัง ฤาสวรรค์แกล้ง แกล้งทรมาน ให้ฉันได้เจอ ญ...เกลียดชิงชัง สุดท้ายรักเธอ แต่พอเผลอ พรากเธอดับสูญ ช...เวรกรรมหรือไร แต่ปางไหนนั่น ญ...สุขเพียงชั่ววัน แต่ช้ำทวีคูณ ช...ให้ห่างไกล สุดฟ้าอาดูร ญ...สูญสิ้นเธอ ตลอดกาล ญ...อธิษฐานจิตใจหากเกิดชาติไหน ช...ฐานันดรใดใด ทุกสถาน ช-ญ...ดลให้เรา ได้พบเจอเป็นคู่กัน วอนสวรรค์ ได้ไหม ช....วิญญาณฉันรอ ที่ทางช้างเผือก เลือกเธอรักเธอ ได้ร้างลาไกล ญดั่งหิ่งห้อย เฝ้าคอยจนชีพวาย ใต้ลำพู รอคู่กรรม ญ....อธิษฐานจิตใจหากเกิดชาติไหน ช...ฐานันดรใดใด ทุกสถาน ช-ญ...ดลให้เรา ได้พบเจอเป็นคู่กัน วอนสวรรค์ ได้ไหม ช...วิญญาณฉันรอ ที่ทางช้างเผือก เลือกเธอรักเธอ ได้ร้างลาไกล ญดั่งหิ่งห้อย เฝ้าคอยจนชีพวาย ใต้ลำพู รอคู่กรรม...
พุด 4 ก.ค. 2549 18:21 น. - ID 90871 
1048
3
0
4 กรกฎาคม 2549 18:43 น. - comment id 588564
ซาบซึ้ง มั่นรัก คงยืน มิอาจ กล้ำฝืน ชะตาฟ้า รักแท้ จริงดั่ง ภูผามั่น ก็..มิอาจ ฝืนธรรม ไป่เลย
4 กรกฎาคม 2549 19:36 น. - comment id 588573
คุณไพรคะ อ่าน*จุดยืนแห่งชีวิต*แล้ว ขอฝากเรื่องนี้นะคะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem64557.html
4 กรกฎาคม 2549 19:59 น. - comment id 588576
สวัสดีค่ะพี่พุด
4 กรกฎาคม 2549 21:25 น. - comment id 588591
ครั้งก่อน เพื่อนของอัลมิตราสัญญาว่า หากกลับมาเมืองไทย จะพาไปทานของอร่อย ตอนนี้อัลมิตรานึกไม่ออกว่า ของอร่อยๆ คืออะไร จำได้แต่ว่า ตอนนั้น รับคำว่า อื้อ อื้อ .. อาจเป็นเพราะว่า อัลมิตราไม่สนใจของอร่อยสักเท่าไหร่ เพราะอะไร ๆ ที่อัลมิตราทานได้ มันก็อร่อย เพียงแต่อัลมิตราดีใจ ที่เขาบอกว่า จะมาหา.. ตอนนี้ ของอร่อยที่เคยพูดกันตอนนั้น นอกจากอัลมิตราจะจำไม่ได้แล้วว่าหมายถึงอาหารอะไร อาหารจีน หรือ อาหารญี่ปุ่นกันนะ .. อ้อ ! นึกออกแล้วค่ะ เขาบอกว่า เป็นสเต็ค เขาชอบทานสเต็ค บางที กาลเวลาอาจทำให้บางใครหลงลืม อัลมิตราอาจต้องใช้เวลาสักนิดเพื่อทบทวนความรู้สึก แต่บางใคร อาจไม่รีรอเลย ด้วยความตั้งใจที่จะลืม ปล. เจ็บหน้าแข้งขวา เจ็บแขนซ้าย ... แต่อกข้างซ้ายไม่เจ็บ .. ฮา
5 กรกฎาคม 2549 07:59 น. - comment id 588658
กานต์มาอ่านความในใจดวงค่ะพี่พุด พูดอะไรไม่ค่อยออกด้วยค่ะ เหงาๆๆ
5 กรกฎาคม 2549 08:46 น. - comment id 588679
สวัสดีค่ะ พี่พุด... ความในใจของดวง คล้าย ๆ มะกรูด อยากบอกเขาคนนั้นด้วยดิคะ... ขอให้พี่พุดหายไข้ไวไว นะคะ คิดถึง...
5 กรกฎาคม 2549 18:20 น. - comment id 588799
แก้วประเสริฐ.
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
