http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song387.html (ไม่อยากให้โลกนี้มีความรัก) เสียงกระซิบของดวงดอกไม้ ดึกดื่นคืนนี้ดอกไม้หวานบานรับฝน ท่ามลมบนพัดหวนทวนรอยหวาน ดอกรักร้อยสร้อยเสน่หาผลิกลีบบาน ผ่านกัปป์กาลเวลามาเนานัก.. *จำปี*ปิติพลีกระซิบกับ*ดอกโมก* เจ้าของสวนโศกแย้มยิ้มมาทายทัก นานเท่าไร*ผกาแก้ว*พ้อ*กอดอกรัก* *กุหลาบ*ภักดิ์จึงผลิบานตระการใจ... *มหาหงส์*คงศักดิ์ยิ่งชีวิต ไม่อยากชิดดั่งดอกไม้ริมทางแม้นหวามไหว กลัว*สายหยุด* มิหยุดหอมเสน่หากลางดวงใจ ให้หวั่นไหวไม่สราญดั่ง*บานบุรี..* *กล้วยไม้ไพร*ไหวพรายร่ายมนต์รับ ใช่..ติดกับพันธนารู้หลีกลี้ ใช่ไหมแม่*ดอกพะยอม*หอมทั้งปี รักศักดิ์ศรีดั่ง*พุทธรักษา*วอนฟ้ารู้ หาก*ดอกวาสนา*เกิดมาใช่คู่ทาษ พิสวาทไม่ร้างราชาติหน้าคู่ ถึงพระพรหมกั้นสวรรค์เมินมิเอ็นดู ยอมระทมอยู่คู่*ลั่นทม*ตรมเพียงใด.. แล้ว.. เหตุใดไยคืนนี้คนดีจึงยิ้มหวาน ยอมรับรานได้แล้วฤาไฉน ดวงดอกไม้รายรอบวิมานไพรไม่เข้าใจ ด้วยเหตุใดจึงเลิกเศร้าหนาวกมล ราวรับรู้เสียงกระซิบห่วงปวงดอกไม้ เธอยิ้มพรายท่ามละอองดวงดอกฝน ดอกไม้ใดไหนเล่าจักหวานเท่าดอกกมล รู้อดทนรู้ภักดิ์รู้รักแท้....! ............................ ใครบางคน... ที่แสนรักและห่วงใย ห่วงใจนางเอกของพุดพัดชา แสนปรารถนาดี อย่างมิ่งมิตรที่เข้าใจถึงจิตวิญญาณ ได้.. พลีภักดิ์กระซิบเตือนให้พุดพัดชา เลิกมีเศร้าหมองครองเรือนใจเสียที ด้วย.. อาจจะเห็นงานพุดแทบทุกเรื่องราวนับร้อยพันนี้ มีเพียงฉากจบที่แสน โศกเศร้าหนาวเหน็บสะเทือนใจ มีเพียงใจดวงดายเดียวเปลี่ยวเหงา เหว่ว้า ราวกับหลงรอท่าใครสักคนแบบรักไม่รู้จบ มิมีวันได้พบกับความสุขนิรันดร์ เขาคนนั้น บอกพุดพัดชาว่า ควรรจนาให้นางเอกลืมลาลืมเลือนเรื่องราวในอดีต ที่อาจกรีดใจนางเอกจนเป็นแผลวิ่นมิสิ้นรอยจำในรอยใจ เป็นแผลเก่าที่ยากหายาใดมาเยียวยาประสานให้เหมือนเดิม นอกจากเพียงอย่าเพิ่มรอยช้ำให้ซ้ำรอย และ..อย่าหันไปดูรอยแผล แล้วเศร้าสร้อยโศกา จนลืมไปว่า ทุกลีลาชีวีชีวิตคนเรานั่น มันมิได้ขึ้นอยู่กับอดีต หากคือลมหายใจปัจจุบัน กับวันเวลานาทีที่แสนดีแสนงามในชีวิต ความฝังใจ ความกลัว ราวตกอยู่ในม่านหมอกสลัว ช่างดูยิ่งทำให้หลงทางแสนอ้างว้างใจ เสมือนเสมอ เด็กน้อยผู้มีใจดวงพิสุทธิ์ใสหลงอยู่ในไพรพนา เพียงลำพัง เหว่ว้า สิ้นหวัง กลัวภัยภยันตราย จากสิงห์สาราสัตว์สารพัด..ที่คอยขย้ำกัด....ให้ร่างใจฉีกขาด ไม่มีชิ้นดี อย่างมิเคยมีความปรานีเมตตา ดั่งพรานไพรที่เชือดฆ่ามฤคา เพื่อหวังเพียงเลือดเนื้อบริสุทธิ์ใสไปประทังชีวิต เป็น.. กฎอันคือ.. ความเป็นธรรมดาธรรมชาติชีวิตแห่งความอยู่รอดปลอดภัย ดั่งลิขิตแห่งวงใจวงกรรม อันแสนหมุนวน ให้ทุกสรรพสัตว์ต้องทนเวียนวนเวียนว่ายมาชดใช้กรรม ตราบจนกว่า.. จะสิ้นสร้อยโซ่พันธนา อันคือ... ต้องใช้ยอดพระรัตนตรัยน้ำอมฤตธรรม อันแสนใสฉ่ำเย็น มาดับเข็ญขุกมาดับทุกข์ร้อนในดวงใจทั้งเราเขา*เพื่อนมนุษย์* ให้รู้ผ่อนเพลามิหลงเขลา หลงเบียดเบียนทำร้ายซึ่งกันและกัน ให้ปรากฏวงกรรม ดั่งกงเกวียนเวียนมามิสิ้น เพียงทุกเพื่อนมนุษย์รู้อภัยมีเมตตาธรรม มีสายน้ำใจงามล้ำมารินร่ำดั่งธารธาราใสให้ใจแสนสุขเกษม เปรมปรีย์ ไปทั่วหน้าอย่างไม่เลือกที่รักมักที่ชัง ดั่งเพื่อนผู้ร่วมเกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น นั่นแล้วถึงจะสิ้นกรรม ทั้งเขาเรา นาทีที่เราโชคดี พบรักอันคือรักเหนือรักอันคือภักดี พลีพร้อมให้อย่างไร้ร้องขอ อย่างมิท้อแท้ ที่... จักเพียงขอแค่เคียงไหล่ พร้อมเป็นพลังใจ กำลังใจ ให้ก้าวไปสู่*ความฝันอันสูงสุด* ให้สมค่ากับที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ในฟ้าพุทธชมพูทวีป ได้พบพระพุทธศาสนา..พระมหากษัตริย์ไท ผืนแผ่นดินทอง แผ่นดินธรรม แผ่นดินไท อันแสนยิ่งใหญ่ แสนอุดม ให้เราทุกคน ผู้ร่วมแผ่นดินเดียวกัน ได้ปันพลีลมหายใจอย่างไม่เสียชาติเกิด ได้สร้างดวงชีวาชีวีให้มีค่าคน สมคำว่า*ประเสริฐแสนประเสริฐแสนโชคดี* ที่เรานี้ได้มาพานพบกัน คนดี.... ขอพลีอธิษฐานจิต ตั้งทิพยนิรมิตใหม่ หากใครยังมีใจดวงหมองไหม้ ให้ได้มีใจดวงทอง ที่ผ่องพรายเกษมเอมอิ่มด้วยบุญ ให้ลบลาเลือนรอยกรรม ที่ตามย้ำหลอกหลอนให้แปรกลาย...หายวับไป ในดวงใจมีเพียงความพร่างสว่างไสว ใสดั่งมีอัญมณีจิต ที่แพรวพราย..ฉายฉายโชติช่วง ชัชวาลย์ ปานประหนึ่งเพชรรุ้ง..นะทุกคนดี ในดวงใจ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song387.html ไม่อยากให้โลกนี้มีความรัก...ศรีไสล สุชาติวุฒิ อัน แสงสูรย์ ส่องสว่าง แต่กลางวัน อัน แสงจันทร์ ส่องประจำ ยามราตรี อัน ความรัก ร้อนเร่า เผา ฤดี ส่อง ชีวี ทุกโมงยาม ประจำใจ มีรักแล้ว ไม่คลาดแคล้ว ต้องตรมฤทัย เหมือน แบกโลก ทั้งโลกไว้ ให้โศกหนัก ไม่อยากให้ โลกนี้ มีความรัก แต่ฉัน สมัคร แบกรักไว้ ไม่หนักเลย มีรักแล้ว ไม่คลาดแคล้ว ต้องตรมฤทัย เหมือน แบกโลก ทั้งโลกไว้ ให้โศกหนัก ไม่อยากให้ โลกนี้ มีความรัก แต่ฉัน สมัคร แบกรักไว้ ไม่หนักเลย...
พุด 27 มิ.ย. 2549 01:02 น. - ID 90607 
1295
6
0
27 มิถุนายน 2549 17:15 น. - comment id 524858
สวัสดีค่ะ พี่พุดบัวอ่านงานของพี่พุดหลายเรื่องมากค่ะ ทุกเรื่องพี่จะสอนน้องๆชี้ให้น้องๆมองเห็น เรื่องความรักที่มีคุณค่า เรื่องชีวิตที่ต้องเจอะเจอทั้งสุขและทุกข์ บัวก็รับรู้ค่ะว่าทุกชีวิตเกิดมาเพราะมีกรรม เป็นตัวกำหนด บัวเจอะเจอแต่สิ่งที่เลวร้ายในชีวิตมีแต่สิ่งที่ทำให้ต้องคิดต้องทบทวนทุกอย่างและก็สรุปว่านี้คือกรรมของเราที่ต้องชดใช้และจะไม่ขอเพิ่มกรรมขึ้นมาอีก ทุกเรื่องที่เคยเจอมาก็ให้เป็นบทเรียนไว้เพื่อไม่ให้ต้องก้าวเข้าไปหา หรือถ้าต้องเจอก็เตียมใจให้ยอมรับ บัวก็เลยต้องสร้างสิ่งที่ดีไว้เพื่อว่าจะได้ไม่ไปเจอกับเรื่องที่ร้ายๆอีกเผื่อว่าจะต้องเกิดมาอีกชาติหนึ่ง ชีวิตก็เหมือนกันกับตะวันมีขึ้นแล้วก็มีตก แต่บ้างอย่างก็ลืมยากมากค่ะ ยังบุญดีที่ชีวิตบัวไม่เคยเจอกับเรื่องอกหักผิดหวัง เพราะบัวจะไม่เปิดโอกาสกับเรื่องแบบนี้เลย บัวถือว่าผู้หญิงเป็นฝ้ายเสียเปรียบเมื่อรักหรือแต่งงานไปแล้วจะคิดไปสนใจคนอื่นอีกไม่ได้ถ้าทำแบบนั้นเท่ากับเป็นผู้หญิงไม่ดี ไม่เหมือนผู้ชายพอพ้นปากประตูบ้านใจก็เปลี่ยนไปแล้ว แต่ก็มีนะค่ะผู้ชายที่คนดีๆ แต่มีน้อยค่ะ บัวเลยเลือกที่จะรักไม่ต้องครอบครองก็ได้ค่ะ ไม่สนใจว่าจะได้รักตอบมาหรือป่าวถ้ารอรับรักตอบเขาเกิดไม่รักเราก็เสียใจไปอีก แต่ถ้าเขาคนนั้นไปมีคนอื่นแล้วก็ไม่เป็นไรเพราะเราไม่ใช้เนื้อคู่กันถ้าเป็นเนื้อคู่กันอย่างไรเสียก็คงได้อยู่ด้วยกันค่ะ
27 มิถุนายน 2549 08:05 น. - comment id 586562
อรุณหวานทิวาสวัสดิ์ค่ะ ทุกดวงใจ พุดไพรเพิ่งกลับมาจาก เส้นทางสายเล็กๆ ที่ทอดตัวลดเลี้ยว ไปตามถนนสายลูกรัง. ที่สองฟากฝั่งคือ ดงดอกหางนกยูงสูงสะพรั่ง ด้วยดวงดอกแดงพราว พร่างไปทั่วทั้งราวกิ่ง..
27 มิถุนายน 2549 08:13 น. - comment id 586564
อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่พุด ใครบางคนก็บอกกานต์เหมือนกันนะคะ เขียนกลอนเศร้าอะไรหนักหนา ไม่เห็นจะมีอะไรให้เศร้าเลย \"อาจจะเห็นงานพุดแทบทุกเรื่องราวนับร้อยพันนี้ มีเพียงฉากจบที่แสน โศกเศร้าหนาวเหน็บสะเทือนใจ มีเพียงใจดวงดายเดียวเปลี่ยวเหงา เหว่ว้า ราวกับหลงรอท่าใครสักคนแบบรักไม่รู้จบ มิมีวันได้พบกับความสุขนิรันดร์\" สำหรับกานต์แล้วยังยินดีที่จะรอลมๆแล้งๆไม่รู้จบแม้นไม่สมหวังนะคะ สงสัยกานต์จะได้เป็นนางเอกของพี่พุดแล้วกระมังคะ อิอิ
27 มิถุนายน 2549 08:37 น. - comment id 586577
27 มิถุนายน 2549 08:42 น. - comment id 586579
27 มิถุนายน 2549 09:06 น. - comment id 586588
หน้าส่วนตัว
การลืมเลือนอดีตเป็นเรื่องอยากค่ะ
ใช่อาจจะเพิ่มบาดแผล
แต่เราต้องเรียนรู้และจำแต่อดีตที่หอมหวาน
เลือกที่จำให้ตัวเองมีความสุขค่ะ
กระต่ายแวะร้องเพลงค่ะชอบทุกเพลงในบทเพลงที่พุดเขียน
ด้วยความเคารพรัก
กระต่าย
27 มิถุนายน 2549 09:09 น. - comment id 586590
บางทีที่ขบเขียน อาจแค่ผ่อนพักความรู้สึก... สวัสดีครับ
27 มิถุนายน 2549 10:19 น. - comment id 586617
27 มิถุนายน 2549 10:43 น. - comment id 586624
ความทรงจำบางอย่างอาจกรีดใจให้ย่อยยับ ความทรงจำบางอย่างหวานกรุ่นกับหัวใจ ขอเก็บสิ่งดีๆให้กับชีวิตเถิดนะคะ ความรักสวยงามเสมอถ้าเข้าใจในรัก
27 มิถุนายน 2549 19:17 น. - comment id 586724
27 มิถุนายน 2549 20:55 น. - comment id 586734
โลกนี้ช่างหลากหลายจริงๆ ๆ นะ อัสสุ จะเดินไปได้กี่ก้าวเนี่ย อิอิอิ
28 มิถุนายน 2549 12:47 น. - comment id 586926
ต้นเหตุมาจากพุดพัดชานี่เอง ไม่อยากให้โลกนี้มีความรัก ทำให้ผมหารักไม่เจอสักที
28 มิถุนายน 2549 13:05 น. - comment id 586935
พี่พุดอย่าเศร้าน้า กานต์ยังไม่เศร้าเลยค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
