http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song19.html อาลัยรัก ฝนกำลังปรอยสาย ปรอยสาย ใบไม้ไหวตามแรงลม ไพล..นอนซมระทมด้วยพิษไข้ ที่เรือนใบไม้เรือนจำปี กับฟ้าที่แสนหม่นมัวหม่นมัวด้วยหมอกเมฆ เห็นเครื่องบิน..บินไปในเวิ้งฟ้าสลัว ใจไพลยิ่งหม่นมัวพอกัน.. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4668.html ฝนซาน้ำตาซึม สุนารี ราชสีมา ฝนปลายปี เริ่ม ซา เหลือบแลฟ้า คราใดดวงใจ เศร้า หมอง หยาดน้ำตา เอ่อซึม เปื้อนปราง ทั้งสอง ความหม่นหมอง ย่ำ ยี หัว ใจ ฝนซาน้ำตาซึม เศร้า แสน เปลี่ยวใจแสน เมื่อแฟนแรมร้าง ห่างหาย อกระทวยด้วยความระทมข่มใจ ทำไม๊ ทำไม ไปลับเลย เมื่อ แฟน อำ ลา อา ลัย ไฉน พี่จึงเงียบไปเฉย ๆ ไม่คิดถึงวันผ่านมา ฝนจากฟ้า ฟ้ายังสั่งเลย พ่อทรามเชย ไม่เอ่ย ลา ฝนซาน้ำตาซึม โศกศัลย์ โอ้ จอมขวัญ ทำไมจึงลืม สาว นา ผู้รอคอย ละห้อย หัว ใจ หนักหนา สาย ฝนซา น้ำ ตา ซึม เมื่อ แฟน อำ ลา อา ลัย ไฉน พี่จึงเงียบไปเฉย ๆ ไม่คิดถึงวันผ่านมา ฝนจากฟ้าฟ้ายังสั่งเลย พ่อทรามเชย ไม่เอ่ย ลา ฝน ซาน้ำตาซึม โศกศัลย์ โอ้ จอมขวัญ ทำไมจึงลืม สาว นา ผู้รอคอย ละห้อย หัว ใจ หนักหนา สาย ฝนซา น้ำ ตา ซึม ผู้รอคอย ละห้อย หัวใจ หนักหนา สาย ฝนซา น้ำ ตา ซึม... .................. ติดปีกฝัน ให้ใจดวงน้อยสิ้นพันธนา โผไปบนฟ้า จะไปไหนดี หากชีวีเป็นดั่งนกน้อยพเนจร คงราวขมิ้นเหลืองอ่อน ใครจะให้รังนอนโอบเอื้ออุ่น ใครนะใคร เรือนรังใจใครหนอ ยินดีจะรอรับ ให้พักพิง น้ำตารินเดียวดาย เดียวดาย มลาย...หมายหา...ไม่มี..ไม่มี... ฤดีร่าง..รอน รอน คง..เปียกปอนเหน็บหนาวในท่ามเวิ้งฟ้าฝัน แล้ว...พลัน..หมดสิ้นพลัง สิ้นแรง ค่อยๆ...ร่วงหล่นเคว้งคว้างอย่างช้าช้า..ช้าช้า เพียงรอ..รอ..รอ หลับตา.... รอ นาทีสุดท้าย...หมายได้จูบพสุธา ก่อนอำลา... ฟ้าแลดินแลทุกสรรพสิ่ง อย่างเงียบงาม อย่างนิ่งงัน อย่างสิ้นไร้อ้อมขวัญอ้อมใจ อย่างเหว่ว้าดายเดียวเดียวดายในดวงใจ นะเจ้านวลนางนกไพร นกไพร....พเนจร.. ......................... ฝนปลิดปรอย ใจปลิดปลิว รู้สึกไม่สบาย.. ก่อนนอนต้องกินยาไปหนึ่งเม็ด แล้วหลับไป..เปิดม่านหน้าต่างไว้ให้แลลอดเห็นกิ่งจำปีไหวเอน และไรแสงดาวพราวพร่างฟ้าสาดส่องลงมาเป็นเพื่อนประโลมใจ จนกว่าจะหลับไหลไปกับฝันคว้างทุกค่ำคืน.. เห็นเครื่องบิน.. ไฟพริบพราวอยู่ไกลๆ ไปไหนกันละหนอ เกาะสมุยละมังนะ.. ยิ่งพาใจเศร้าไปใหญ่ เมื่อคิดถึงใครบางคน ที่แสนรักเอยแสนรักในกมลที่ยามนี้ อยู่ไกลสุดหล้าขอบฟ้าเขาเขียวเลย.. ก่อนนอน..บนที่นอนจะมีหนังสือกองกระดาษมากมาย ที่เขียนค้างคาวางรอท่านักอยากจะเขียน ผู้ยิ่งใหญ่อยู่ริมหมอน..บางทีคิดอะไรได้จะเด้งดึ๋งขึ้นมา คว้าปากกาเขียนมืดๆก็เอา กันลืม.. แต่พอตื่นมาอีกทีอ่านไม่ออกไม่รู้ภาษา..อะไร..เฮ้อ! เช้าตื่นมาฝนตกปรอยๆ... แปลกดีที่ชอบอากาศชุ่มฉ่ำหอมเศร้าแบบนี้ ที่ทำให้ระลึกถึงสิงคโปร์.. ใจเลยหมองหม่นนิดๆไปกับสายฝนพรำ.. จำปีทิ้งกลีบกระจายเกลื่อนกล่น พร้อมแก้วราวพรมกลีบดอกไม้..เกลื่อนพื้นพราว เวลาไม่สบายใจ..เสียใจอะไรจะขยันผิดปกติ ลากข้าวของมาจัดหางานให้กับชีวิตจะได้ลืมๆไป ทุกเรื่องราวที่เศร้าหมอง.. เช้านี้ปีนต่อโคมไฟเอง สวยมากเลย ลายดอกไม้พราวมีผีเสื้อน้อยๆคอยเกาะชิมน้ำหวาน... เสร็จแล้วเปิดวิทยุ..104.5 ฟังนักร้องบ่นว่าไปไม่ค่อยจะฟังรู้เรื่อง เอาแค่ประเทืองอารมณ์เป็นพอ ทรุดตัวนั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือประจำ.. เพ่งพิศดูลั่นทมล้อระทมในแววตา ในแจกันแก้วเจียรนัยข้างขวามือ ที่เคยได้รับรางวัลจากงานเขียนพิลาสพิไล ใส่กุหลาบขาวหอมงามจนเต็ม.. มองผ่านหน้าต่างกว้าง..เห็นแมกไม้และท้องฟ้า. พาให้คิดถึงใครบางคนอีกแล้ว..ที่แสนไกล ป่านนี้คงกรนครอก ฟี้ ครอกฟี้ มิรู้ร้อนหนาวเศร้าใจ..ด้วยผอมเพรียว.. ไร้สิ้นแรงอ่อนเพลีย.. ฝนปลิบปรอย..ใจเราปลิดปลิว..เคว้งคว้าง รานร้าวใจกับดวงใจที่เดียวดายว่างเปล่า.. ที่เขามิเคยอยากรับรู้ รับทราบและรับฟัง..... ............................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song19.html อาลัยรัก ฉัน รักเธอ รักเธอ ด้วยความไหวหวั่น ว่า สัก วัน ฉัน คง ถูกทอดทิ้ง มินานเท่าไร แล้วเธอก็ไป จากฉันจริงจริง เธอ ทอด ทิ้ง ให้อาลัย อยู่กับความรัก แม้ มีปีก โผบิน ได้เหมือนนก อก จะต้อง ธ-นู เจ็บปวดนัก ฉันจะบิน มา ตาย ตรงหน้าตัก ให้ยอดรัก เช็ด เลือด และ น้ำตา แม้ มี ปีก โผบิน ได้เหมือนนก อก จะ ต้อง ธ-นู เจ็บปวดนัก ฉันจะบิน มาตาย ตรงหน้าตัก ให้ยอดรัก เช็ดเลือด และน้ำตา.
พุด 24 มิ.ย. 2549 14:18 น. - ID 90525 
864
3
0
24 มิถุนายน 2549 21:35 น. - comment id 585994
ถ้ามีเด็กอย่างนี้ อยากเก็บไว้เลี้ยงดูไหมคับ หรืออยากได้เจ้านี้
ไปเลี้ยงครับ อิอิอิอิ มาดูสวรรค์พี่พุดครับ
25 มิถุนายน 2549 10:07 น. - comment id 586042
สวัสดีค่ะ ไม่สบายพักผ่อนมากๆนะคะ เป็นห่วงคะ
25 มิถุนายน 2549 12:08 น. - comment id 586084
พี่พุดไม่สบายเหมือนน้องกานต์เลยค่ะ แต่กานต์ไม่ชอบกินยาหรอกค่ะ ขมๆๆๆ พี่พุดจ๋า เขียนให้น้องกานต์เป็นนางเอกบ้างสิคะ อิอิ กานต์อยากเป็นนางเอกนี่นา พระเอกดุๆๆๆๆด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ แต่ไว้ให้พี่พุดหายป่วยก่อนนะคะ
25 มิถุนายน 2549 13:18 น. - comment id 586119
..ทานยาตามที่หมอสั่งนะคะ.. ดื่มน้ำเพิ่มมากขึ้น..ห้ามขี้เกียจทานยาด้วยนะคะ..... แบบเรนจำได้คำสั่งของหมอ..ตอนที่เรนไม่สบาย..
.. เก๊าะเพราะเรนเป็นห่วงพี่คนดีของเรนนะดิคะ..
25 มิถุนายน 2549 13:27 น. - comment id 586124
แวะเข้ามาเยี่ยม...ด้วยเป็นห่วงค่ะ...พี่พุด..ไม่สบาย..หายหรือยัง??...มาม๊ะ..พี่สาวคนดี...คุณพยาบาล..จะดูแลให้ค่ะ... ...จริงๆ...เพียงมองหน้า..ราชิกา..ก็หายแล้วค่ะ..พี่พุด..ที่สำคัญ..ห้ามดื้อนะคะ...
25 มิถุนายน 2549 18:36 น. - comment id 586181
25 มิถุนายน 2549 22:13 น. - comment id 586226
มีแต่เขาจะหาทางขึ้นสวรรค์ นี่กลับจะลา ก็สวนทางกันอะจิ อิอิ ขึ้นสวรค์ก่อนแล้วค่อยลาไม่ได้เหรอ อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
