ได้รักเธอก็พอ...!

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1112.html
(ได้รักเธอก็พอ)

อรุณรุ่งรับอุษาพร่างน้ำค้างใส
คลี่กลีบใจฟังเพลงลูกทุ่งรอรุ่งฝัน
หอมดอกไม้ช่อมาลีมะลิวัลย์
น้ำตาจันทร์น้ำตาใจไยพร่างทรวง..
จูบลั่นทมนิ่มนิ่มเคลียยิ้มเศร้า
แหงนดูดาวฝากคำวอนอ้อนห่วงหวง
ถึงคนดีที่แสนภักดิ์ที่รักรวง
อย่าลาล่วงลาลับดับดารา..
ดอกรักซ้อนซ่อนสลดหมดสิ้นรัก
เพียงพุดภักดิ์พุดซ้อนอ้อนเหว่ว้า
กล้วยแตกหน่อละออใสน้ำค้างคา
ราวน้ำตาเจ้าของหลงครองราน..
เล็บมือนางวันนี้ไม่มีดอก
ราวช้ำชอกราร่วงปลิดกลีบหวาน
เลิกร่ายฟ้อนอ้อนดวงใจตราบชั่วกาล
ขอริดรานรัดร้อยสร้อยโซ่ใจ...
มะม่วงหม่นทิ้งผลให้กระรอก
กลับแตกยอดสอดแซมสีม่วงใส
เหมือนชีวีชีวิตรอปลิดใจ
ทิ้งอาลัยไหวซอนซบจบพสุธา..
จำปีพราวขาวนวลทุกราวกิ่ง
นกเขานิ่งขันก้องร้องครวญหา
ดอกไม้ไพรไหวกิ่งฝันพราวพนา
ดอกเหว่ว้าไยบานเศร้ายามเช้านี้..
ค่อยค่อยจูบพุดซ้อนอ้อนอ่อนหวาน
จูบใจรานภายในใจร้าวนี้
ฝากอ้อมกอดคลึงเคล้าเจ้าคนดี
ค่อยค่อยคลี่ใจห่มอุ่นลมรัก..
ฝากเมฆนวลยวนเย้าเล้าโลมร่าง
ฝากอ้างว้างกลางใจแทนเพ้อภักดิ์
ฝากฟ้าดินสิ้นอินทร์พรหมพร้อมพลีรัก
เป็นแน่นหนักมั่นคงซื่อตรงใจไปชั่วกาล..
********************


ตื่นมาตีห้าค่ะ ตีห้า ยามฟ้าสาง
ได้ยินเสียงหรีดหริ่งเรไรร้องระงม
พรมพร่างใจราวไพรพนา..
ได้ยินเสียงนกกา จุ๊บจิ๊บๆ กระซิบกระซาบ
พร้อมพรากรังรวง..
ฟัง..มนต์เพลงฝัน..ลูกทุ๊ง..ลุกทุ่ง รับอรุณรุ่ง..หอมงาม


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4668.html
ฝนซาน้ำตาซึม ...สุนารี ราชสีมา 
ฝนปลายปี เริ่ม ซา เหลือบแลฟ้า 
คราใดดวงใจ เศร้า หมอง
หยาดน้ำตา เอ่อซึม เปื้อนปราง ทั้งสอง
ความหม่นหมอง ย่ำ ยี หัว ใจ 
ฝนซาน้ำตาซึม เศร้า แสน เปลี่ยวใจแสน
เมื่อแฟนแรมร้าง ห่างหาย
อกระทวยด้วยความระทมข่มใจ
ทำไม๊ ทำไม ไปลับเลย
เมื่อ แฟน อำ ลา อา ลัย 
ไฉน พี่จึงเงียบไปเฉย ๆ 
ไม่คิดถึงวันผ่านมา ฝนจากฟ้า 
ฟ้ายังสั่งเลย พ่อทรามเชย ไม่เอ่ย ลา
ฝนซาน้ำตาซึม โศกศัลย์ 
โอ้ จอมขวัญ ทำไมจึงลืม สาว นา
ผู้รอคอย ละห้อย หัว ใจ หนักหนา 
สาย ฝนซา น้ำ ตา ซึม
  
เมื่อ แฟน อำ ลา อา ลัย 
ไฉน พี่จึงเงียบไปเฉย ๆ 
ไม่คิดถึงวันผ่านมา ฝนจากฟ้าฟ้ายังสั่งเลย 
พ่อทรามเชย ไม่เอ่ย ลา
ฝน ซาน้ำตาซึม โศกศัลย์ 
โอ้ จอมขวัญ ทำไมจึงลืม สาว นา
ผู้รอคอย ละห้อย หัว ใจ หนักหนา 
สาย ฝนซา น้ำ ตา ซึม
ผู้รอคอย ละห้อย หัวใจ หนักหนา 
สาย ฝนซา น้ำ ตา ซึม... 
 
********


อาบน้ำให้ต้นไม้..ดวงดอกไม้ไทยรายรอบบ้าน
ที่กำลังเอนอ่อนไหวหวานคลี่บาน
เริงร่ายระบำราวรับสายฝนพรำพรม
ที่เจ้าของเทใจดวงงาม เทียบใจ 
ทำเทียมให้..พร่างใสหยาดสายหวานหว่านรินรด..


แหงนดู..ดาวประกายพฤกษ์ ยังพริบพราย
ยังยิ้มหวานเศร้า ปลุกปลอบใจซึ้ง
ที่ยังโหยหาคะนึงครวญ คำคน คำใคร 
คำหวานใดคำลวงลวงบ่วงเสน่หา..
ที่เคยกระซิบว่าขอฝากใจกับจันทร์ฝากฝันกับดาว..
น้ำตาพราวซึมซึ้ง จากก้นบึ้งดวงใจดื่มด่ำ
เงยหน้ารอรับจูบจากจันทร์ 
หากฝันคว้างร้างไร้รอยใดรอยใจรอยใคร
ไม่เป็นไรนะใจนะจันทร์นะขวัญเจ้านะดาวดวง..
********


ไฉนฉะนั้น..
พลันอย่าช้า
ก้มลงจูบอ้อยอิ่งรินร่ำดวงดอกลั่นทมเสียเองดีกว่า
ฝากเหว่ว้าระทมทับทุกราวกิ่งนวลพราวแทนราวร้าวใจ..


นกเขาไพรกำลังไกวกิ่งจำปีฝันขันก้อง
กลางกอละออดอกดก
มวลมาลี ไหวพร่างราวร่างไห้หวน 
ครวญเคล้าคลุกปลุกอุษาใจ

มะม่วง แตกยอด ใบเขียวอ่อน สอดแซมซ้อน
สีทองอมพร่างสว่างใส.. 
รอ..เรียวแดดละมุนละไมทอทอดลอดลายใบ..
ให้คลี่ไหวงามเติบต่อตามกาล..ตามกรรม.
.....................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1112.html
ฉัน ไม่รู้ ฉัน ไม่รู้
ว่าจะอยู่ อย่างไร
แต่ ที่รู้ และไม่เคย สงสัย
อยู่ที่ไหน ต้องมีเธอ
เคย ได้รู้ เคย ได้รัก
แต่เพิ่งประจักษ์ ใจฉัน
ว่า ความรัก
ที่ได้เคย รู้นั้น
ไม่เหมือนที่ฉัน ได้รักเธอ
ฉัน ไม่รู้
ชีวิต เกิดมา เพื่อใคร
แต่ ที่รู้
ต้องอยู่ ต่อไป เพื่อเธอ
จาก วันนี้
ตราบที่ ฉันยัง หายใจ
ต้องเจ็บ ปวดเท่าใด
ก็ยัง รักเธอ เสมอ
ถึง พรุ่งนี้ เป็น อย่างไร
ฉันเต็มใจ ยอมรับ
ไม่ เป็นไร
แค่เพียงยัง มีเธอ
ให้ฉัน ได้รัก ก็พอ
ฉัน ไม่รู้
ชีวิต เกิดมา เพื่อใคร
แต่ ที่รู้
ต้องอยู่ ต่อไป เพื่อเธอ
จาก วันนี้
ตราบที่ ฉันยัง หายใจ
ต้องเจ็บ ปวดเท่าใด
ก็ยัง รักเธอ เสมอ
ถึง พรุ่งนี้ เป็น อย่างไร
ฉันเต็มใจ ยอมรับ
ไม่ เป็นไร
แค่เพียงยัง มีเธอ
ให้ฉัน ได้รัก ก็พอ...