http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song480.html (คำมั่นสัญญา) วันที่... ฟ้าฉ่ำฝน ชุ่มชื่นไปทั่วทั้งผืนหล้าแลฟ้าไทย ผม..และ..เธอคนดีสุดที่รัก กำลังเอนอิงพิงไหล่ ในเที่ยวบินที่กำลังบินตรงจากกรุงเทพสู่กรุงมนิลา ดินแดนตากาล๊อค ประเทศที่ประกอบด้วยเกาะจำนวน 7,107 เกาะ ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิก ที่ห่างจากเอเชียแผ่นดินใหญ่ ทางตะวันออกเฉียงใต้ ประมาณ 100ก.ม และ เป็นชาติเดียวในเอเชีย ที่ประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์ เป็นชาติที่ได้รับอิทธิพลจากตะวันตกมากที่สุด ที่มีการผสมผสานกันระหว่างตะวันตกและตะวันออก ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะ อาร์โนลด์ โจเซฟ ทอยน์บี (Arnold Joseph Toynbee) นักประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษ ได้กล่าวไว้ในงานของเขาว่า ประเทศฟิลิปปินส์ เป็นประเทศละตินอเมริกา ที่ถูกพัดพาไปยังตะวันออก โดยคลื่นทะเลยักษ์ ................. เหนือม่านฟ้าในระดับความสูงสามหมื่นฟุต ที่ณ..บัดนี้นกเหล็กสีเงิน กำลังพาผู้โดยสารนับร้อย ลอยล่องท่องไปสู่เวิ้งนภาที่แสนงามจรัสจรุง ด้วยพรายแสงอาทิตย์สีรุ้งกำลังกระทบเกรียวเมฆ เสกทอสวย..งาม...จนเกินจักหาค่าคำมาบรรยาย.. ผม..กำลังกุมมือเธอแม่ยอดดวงหฤทัยของผม ด้วยใจดวงอบอุ่นอ่อนหวานอย่างที่สุด อย่างทะนุถนอมนุ่มนวล เท่าที่พลังรักทั้งมวลพึงจักมี จากดวงใจดวงนี้ที่รักแสนรักเธอ.. เธอ..หันมาสบตาผมนิ่งนาน ด้วยรอยยิ้มแสนหวานซ่านเกษมสุขเต็มนัยน์ตา ที่ทำให้ผมแสนปิติภาคภูมิใจเสมอมาว่า ผมคือ... ผู้บันดาลพาให้ใบหน้าแสนโศกราวรูปสลักนั้น พลัน..กลับมีสีสันและชีวิตชีวา อย่างน่าดีใจ...เป็นยิ่งนัก...... อาจด้วยพลังแห่งรัก และ.. ด้วยแรงสวาทหวาม..เสน่หาระหว่างเรา ที่ประดุจดั่ง..พลังขั้วแม่เหล็กนับร้อยพัน ค่อยๆ..ดึงรั้ง รัดรึง ตรึง..ให้ติดพันเข้าหากัน เมื่อ.. สวรรค์มีตาฟ้าสั่งตรง ราวรับรู้ในแรงจงรักอันแสนหนักแน่นมั่นคง ในปรารถนาซื่อตรง อันคง*เคยอธิษฐานบารมีร่วมกันมา* ให้แม่ยอดดวงใจคนดีดั่งดวงชีวีชีวัน มาเป็นดั่งคู่ขวัญคู่บุญแด่ผม ให้.. ผมราวหลงตกอยู่ในหอมห้วงแห่งความฝัน เสมอเสมือน.. *สวรรค์ลอย*มาเยือนแย้มอย่างน่ามหัศจรรย์ใจ.... ผม.. เอียงริมเรียวปากไปเชยชิดตรงไรผมแม่ยอดรัก ก่อนที่.. จะทายทักด้วยรอยจูบละมุน ค่อยๆ... หอมหอมดอมดอมดมดมแม่ดวงดอกไม้หวานกว่าหวาน แกมกลิ่นดอกกล้วยไม้ที่กำลังคลี่บานอ่อนละออ.... ผม..ภูมิใจในตัวเธอ *ผู้หญิงของผม* ที่ฟ้าดินเมตตา ราวกับจะรู้ว่าผมหลงพะวงรอท่า มานานแสนนานปานชั่วกาลกัปป์กัลป์เลยทีเดียว *ผู้หญิง..* ที่ราวภาพฝันอันแสนบรรเจิดพิลาสพิไล ให้หัวใจผมเต้นระทึกตั้งแต่นาทีแรกที่เราได้พบกัน ราวกับแต่ปางบรรพ์ ที่ผม.. เฝ้าพ้อเพ้อละเมอหมายมาดแสนพิสวาทไม่คลาดคลา.. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song480.html คำมั่นสัญญา ...พิ้งค์ แพนเตอร์ ถึง ม้วยดิน สิ้นฟ้า มหาสมุทร ไม่ สิ้นสุด ความรัก สมัครสมาน แม้ อยู่ใน ใต้หล้า สุธาธาร ขอ พบพาน พิศวาส ไม่คลาดครา แม้น เนื้อเย็น เป็นห้วง มหรรณพ พี่ ขอพบ ศรีสวัสดิ์ เป็นมัจฉา แม้ เป็นบัว ตัวพี่ เป็นภุมรา เชย ผกา โกสุม ปทุมทอง แม้ เป็นถ้ำ อำไพ ใคร่เป็นหงษ์ จะ ร่อนลง สิงสู่ เป็นคู่สอง ขอ ติดตาม ทรามสงวน นวลละออง เป็น คู่ครอง พิศวาส ทุกชาติไป แม้ เป็นถ้ำ อำไพ ใคร่เป็นหงษ์ จะ ร่อนลง สิงสู่ เป็นคู่สอง ขอ ติดตาม ทรามสงวน นวลละออง เป็น คู่ครอง พิศวาส ทุกชาติไป... ............ และ... กับนาทีนี้ ที่แสนอบอุ่นอ่อนโยนในหัวใจอย่างที่สุด นอกจาก.. มิอาจหยุดรักเธอ ด้วยความแสนปิติภาคภูมิใจ จนหาคำซึ้งใดใดมากล่าวรำพันรำพึง..มิได้ ถึงมหัศจรรย์แห่งรักนี้ ที่ผมแสนโชคดีได้รับเกียรตินั้นมา... ราวกับจิตใสใจสองดวง กำลังเคลื่อนเข้าหากันอย่างช้าช้า ทว่า.. คือความสดใสเปล่งประกาย ราวอัญมณีใจที่ยิ่งทรงพลัง ด้วยมหัศจรรย์แห่งรักนี้ที่จัก ดำรงร่างดำรงโลกดำรงใจให้ยังคงหมุนไป ในทิศทางที่แสนยิ่งใหญ่สร้างสรร เพื่อปันแบ่งเพื่อเพียรทำความดี และให้สมกับที่ ดวงตาสวรรค์พลันเปิดด้วยพระเมตตาปรานี ให้สองดวงใจ ที่ตามหารักแท้มาแสนนานชั่วกาลกัปป์กัลป์ ได้มาพบกันเสียที ได้มาพลีช่วยกันปันแบ่งบุญเพื่อหนุนนำ ให้พ้นพงกรรมวิบากเก่า ได้หลุดพ้นทุกข์หยุดสิ้นความเหงาเงียบใจ มีแต่ไสวพร่างด้วยความปิติเกษม ช่วยกันประคับประคอง อย่างค่อยเป็นค่อยไป..อย่างไม่ล้าถอยที่ จะให้กำลังใจ พายอดดวงใจให้พ้นทุกข์ไปด้วยกันเป็นนิรันดร์รัก.... ............................. ฟ้าเบื้องบนนภา..รัศมีสีรุ้ง..ฉายฉาน..ส้ม..ปนเหลือง.. แสดแดงแรงร้อน..เริ่มราโรย..ในม่านเมฆ........ ซ่อนละมุนอุ่นไอ..กลมกลืน..ในพยัพหมอกบางเบา..นวลนุ่ม.. ดุจสายไหมหลากสี..สลับเลื่อมซ่อนลาย คล้ายดั่ง..วิมานเมฆ.. ดังทิพย์สวรรค์ลอยเลื่อนจากฟ้า..มาแตะต้องโลก......... ทายทัก..พักสายตา..พาสายใจไหลหลง..สัมผัสแลงาม.. ตะลึงใจ..ตะไลฝันกับงามล้ำของม่านเมฆ..มนต์ขลัง และ.. กับปาฏิหารย์รักนี้ที่รอคอย ผม... ค่อยๆจูบไล้ดวงหน้าอันแสนงาม ด้วยใจดวงนี้ ที่กำลังหวานพอกันกับหยาดน้ำผึ้งพระจันทร์ ที่กำลังทอสายพรายพร่าง ลงมาปรายโปรยอวยพรให้แด่สองเรา.... .................
20 มิถุนายน 2549 14:44 น. - comment id 584948
ขณะที่รจนาเรื่องนี้ พุดไพรเป็นไข้ค่ะ หากมิใช่ด้วยพิษรักดอกนะคะ พุดเพียงพยายามที่จะพลีกำนัล ให้แด่*ดวงใจในฝัน* ที่อาจจะพบพานพิสวาท แม่ยอดน้ำผึ้งภักดิ์ แม่ยอดรัก.. นางใจนางในฝัน* *ขอให้นิทราฝันดี หวังจัก มีเธอในอ้อมกอด ไปตราบชั่วนิจนิรันดร์นะคะ* ด้วยรักนักแล้วค่ะ
20 มิถุนายน 2549 15:11 น. - comment id 584956
สวัสดีค่ะ พี่พุด... มาส่งความคิดถึงค่ะ รักษาสุขภาพนะค่ะ หน้าฝน... ระบบ LAN ที่นี่ผิดปกติ ช้า ๆ ทำให้ไม่ค่อยได้เข้าบ้านใครเท่าไหร่ พี่พุดสุดรัก รักษาสุขภาพนะค่ะ คิดถึงเสมอ..
20 มิถุนายน 2549 16:03 น. - comment id 584964
น้ำฝึ้งภักดิ์มักยิ้มอิ่มหวานฉ่ำ หล่อน้ำคำซ้ำรำพันด้วยคำซ่าน ห้วงจรดหมดใจนักมักตระการ ช่างพลุกพล่านหวานนักมักตาลอย.แก้วประเสริฐ.
20 มิถุนายน 2549 16:39 น. - comment id 584985
นับว่าเป็นนักเขียนที่ยิ่งใหญ่จริง ๆ ครับเป็นไข้กายยังตะเกียกตะกาย ลุกขึ้นมารจนาผลงานหวานหวามมาฝากให้ได้อ่าน ดูแลสุขภาพให้หายเร็ววันนะครับ ไข้กายไม่กี่วันอาการคงฟักฟื้นดีขึ้น แต่ไข้ใจอย่างผมนี่สิอาการมีแต่ทรงกับทรุดไม่รู้เมื่อไหร่จะหายซักที
20 มิถุนายน 2549 17:56 น. - comment id 585001
สวัสดีค่ะพี่พุด บัวมาอ่านงานงามๆของพี่พุด น้ำผึ้งภักดิ์ อ่านแล้วอ่อนหวาน ทำให้บัวอยากค้นหาตัวตนที่แท้จริงของตัวละครว่าจะมีความรักที่อ่อนหวาน ในชีวิตจริงๆหรือเปล่านะค่ะ พี่พุดรักษาตัวให้หายก่อนแล้วค่อยเขียน ดีกว่าค่ะถึงอย่างไรบัวรออ่านได้ค่ะ พี่พุดพักผ่อนเยอะๆท่านน้ำอุ่นๆนะค่ะ บัวเป็นห่วงค่ะ พี่เป็นพี่ที่น่ารักมากสำหรับบัวค่ะ
20 มิถุนายน 2549 20:00 น. - comment id 585028
แวะมาเยี่ยมค่ะพี่พุด
20 มิถุนายน 2549 23:06 น. - comment id 585052
มาบอกว่าก่อนล้าเหลือเกิน ขอนอนพักสักงีบนะ ล้าจริง ๆ หากไม่ได้แม่ยอดหญิง คงไม่รอดมาถึงตอนนี้ เธอมาเป็นนางฟ้าและพนาดินจริง ๆ
20 มิถุนายน 2549 23:59 น. - comment id 585060
แวะมาอ่านและมาทักทายอ่านแล้วซาบซึ้ง ถึงขนาดทึ่งมากมากค่ะหวังว่าจะมีผลงานดีดีมา ให้อ่านอีกนะคะ
21 มิถุนายน 2549 08:19 น. - comment id 585091
กานต์เอารุ้งมาฝากค่ะพี่พุด กานต์อยากมีใครสักคนทำกับกานต์แบบตอนจบจังค่ะ
21 มิถุนายน 2549 19:44 น. - comment id 585228
.. .. ..
22 มิถุนายน 2549 08:56 น. - comment id 585302
เช้าอีกคราแล้วนะคะ วันนี้.. พุด..ตื่นมาด้วยความสุขแล้วค่ะ แม้พิษไข้จะยังรุมรุม พุดนอนซึมตั้งแต่ย่ำค่ำ จนกระทั่งเช้าค่ะ แบบละเมอๆไงก็ไม่ทราบ เลยทำให้รู้รสชาติยามป่วยนะคะ ว่า.. ช่างดายเดียวเช่นเฉกไร ขอมากล่าวคำซึ้งใจนะคะ จากบึ้งใจพี่พุดนะคะ แด่ทุกหยาดน้ำใจดั่งนน้ำค้างใส ที่รินรดหยดให้ใจนักรักรจนาคนนี้ ยังแสนชุ่มฉ่ำ ให้ยังมีนวลใจ มีพลังไฟฝัน ที่ยังจักปันพลีค่ะ เริ่ม น้องมะกรูด.... น้องคนดี ที่แสนรักแสนซึ้งใจนักแล้วค่ะ ค่ะ..พี่พุดจะรักษากาย และ ใจไม่จำเป็นต้อง..แล้วค่ะ เพราะ..ไม่มีใจแล้ว..อิอิ คุณแก้ว..คะ วันไหนไม่เห็นคุณในงานพุด รู้สึกห่วงหาค่ะ ด้วยรักและศรัทธา ในใจดวงประภัสรายิ่งของคุณค่ะ ชัยชนะ... ดีใจมากเกินกล่าวที่เห็นคุณคืนกลับมา ยังเหย้าเรือนแห่งรักอีกคราแล้วค่ะ ยังจำได้ไหม.. นานมา พุดเคยบอกคุณว่า หากบ้านเราเคียงกัน วันที่มีบอลโลก พุดจะทำขนมปันแบ่งกินกับคุณ ในยามดึก ..หลังเสร็จศึกเชียร์บอลค่ะ น้องดอกบัว.... น้องคือดอกไม้แห่งธรรม ที่ระร่ำริน พร่างหยาดน้ำใจที่มิรู้สิ้น ที่แสนใสงาม ในท่ามโลกแล้งไร้ และ โดยเฉพาะชาวเราเรือนไทยร่มรัก ให้ได้พักพิงอิงใจ เพื่อบันดาลใจ ให้ได้รจนางานงามค่ะคนดี ด้วยรักน้องนะคะ น้องกระต่าย... พี่พุด ซึ้งใจนะคะ ที่แวะมาเยี่ยม มามะ..พี่พุดจะเด็ดดวงดอกไม้ ดอกหอมๆหวาน และ ฝากชะลอม..ผลไม้ให้น้องเอากลับไปนะคะ ด้วยรักรักรักยิ่งค่ะ คุณไพร....... นาทีนี้ ไม่ทราบว่าใครได้ชิดใกล้คุณ ฝากคำพลีบอกเธอคนนั้น ว่าแสนโชคดีเป็นยิ่งนักแล้วค่ะ น้องเพียงพลิ้วคะ... พี่พุด รักรุ้งเรียว ยามเกี่ยวพาดโค้งคุ้งฟ้า ในท้องทุ่งนา ที่ระย้าระยับด้วยข้าวกล้าสีทองค่ะ คงผ่องผุดพิลาส เกินกว่าจะหาค่าคำใดมา แทนความงาม ความซึ้งใจ ความประทับใจดื่มด่ำใจได้เท่าเทียมนะคะ ด้วยรักล้นใจ และ แสนระทับใจจนล้นทรวง แม่ดวงดอกพุดไพร ใจสาวบ้านนาแล้วทุกคนดี ในดวงใจ ที่พลีน้ำใจให้เสมอมาค่ะ นะคะ
22 มิถุนายน 2549 09:09 น. - comment id 585312
และ พิเศษพิสุทธิ์ถึง น้องดวงดอกฝัน.... น้องผู้มีนามปากกาอันแสนน่ารักนัก ค่ะ..ใช่แล้ว งานพี่พุดนับพันนะคะ หากน้องสนใจจะอ่านค่ะ พี่พุด เคยกลับไปดูผลงาน ที่ยังมีคนตามอ่านย้อน ทำให้หัวใจดวงอรชร ของนักฝันคนนี้แสนมีพลังค่ะ ขอฝาก สามเรื่องที่ยังมีคนอ่านมากมาย ดั่งพลีธารน้ำใจใสงามหยาดเย็น เป็นพลังใจไฟฝัน พลีให้แด่พี่พุด และ สาวบ้านนา ผู้รักรจนาค่ะ http://www.thaipoem.com/forever/poem.php?poemid=78270 ธรณีกรรแสง.. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem62004.html สไบนวลสไบนาง http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem77987.html กราบบูชาครูด้วยมาลัยใบข้าว ลองอ่านดูนะคะ ด้วยรัก..จากนักอยากจะเขียนค่ะ
22 มิถุนายน 2549 09:11 น. - comment id 585314
อ้าวน้องเรน มาแอบยิ้มๆแล้ววิ่งปร๋อเลยค่ะ คอยแอบดูอะไรคะ..อิอิ
22 มิถุนายน 2549 15:54 น. - comment id 585432
แค่มายิ้มคงไม่ว่ากันนะพี่พุด
24 มิถุนายน 2549 15:33 น. - comment id 585925
มาเยี่ยมชม รูปงามจัง