เพียงรอ..ภิรมย์..!

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song481.html
(คิดถึง)


อุษาวดี
ที่แสนยิ่งใหญ่งดงาม
กับ..
ฟ้าไทขลิบทองผ่องพรรณราย
มาหลายวันแล้วในดวงใจพสกนิกรไทยทุกดวง


และ..
เช้านี้แม่ดวงดอกพุดไพรพุดซ้อนพาร่างอรชรไปวัด
ไปทำบุญตักบาตร 
และ..
ถวายมาลัยพวงดวงดอกไม้หอมกรุ่นกำจาย
แทนความจงรักภักดี 
พลีแด่พ่อหลวงแห่งปวงชนชาวไทยแห่งแผ่นดิน
ที่พุดไพรน้ำตาระรินมาสองวันแล้ว
ด้วยความกตัญญูสำนึกรู้ในพระคุณ
ด้วยความปิติเกษมมากล้นเกินรำพันรำพึง..


และ..
น้ำตาที่ไหลพรูทั่วหน้า ทั่วหล้าฟ้าไทยนั้น
คือ..
น้ำตาจากทุกดวงใจที่ยังน้อยไป..
เมื่อเทียบกับ
ความรักที่แสนยิ่งใหญ่
ที่พระองค์ได้ทรงพลีอุทิศพระวรกาย
ได้..
ทรงย่ำรอยพระบาท
อย่างแสนเหนื่อยยากขึ้นเขาลงห้วย
ฝากหยดพระเสโททองให้หยาดรินมิสิ้นสาย
เพื่อพัฒนาชาติให้ลูกหลานไทยได้มีกิน
ได้มีแผ่นดินไท แผ่นดินธรรม ดำรง...ธำรง..
ให้ได้ทรนงหยัดยืนอย่างปิติภาคภูมิ...


และ..
ยามสนธยากับฟ้าใกล้ค่ำ
เหนือพระบรมมหาราชวัง วัดพระแก้ว
ที่ไพล..
มีบุญวาสนาได้ชมพระบารมีอีกคราครั้ง
ดั่ง..
แลเห็น..
*ดวงแก้วงามจรัสผ่องรัศมีบุญญาภินิหาร*
พาให้หัวใจดวงละมุน
ราวกับ..
ได้รับพลังพระเมตตาบารมี
ที่เกินจักหาคำใดมากเทียบค่า
แทน...ความรู้สึกอันแสนล้ำลึก
ด้วยความเอมอิ่มยิ่งใหญ่..นี้ได้
นอกเสียจาก..
ได้แต่ตั้งจิตสงบนิ่งสวดมนต์อธิษฐานจิตภาวนา
ช่วงรอเวลาส่งเสด็จ..ให้..ทวยเทพเทวา
และ..
สิ่งสักดิ์สิทธิ์ทั่วหล้าโลก
นิรมิตบันดาลให้พระองค์ทรงพระเกษมสำราญ
ทรงพระเจริญ...


และ..ในท่าม..เบื้องหน้าพระมหาเจดีย์สีทองแพรวพราย
ราวอัญมณีเพชร..
ที่ในยามนี้กำลังถูกอาบไล้ด้วยสายแสงพระสุริยา
จน..
สะท้อนแสงให้แสนงามตรึงตา ตรึงใจ
ราวกับหัวใจร่างได้ย้อนรอยกลับไป
*สู่อยุธยาราชธานี*
ที่บ้านเรือนยังสงบงามเงียบร่มเย็น
เต็มไปด้วยโบสถ์เจดีย์ทองระดะฟ้า
ที่ณ..
เวลานี้นั้นใจไพลราวกับได้ยินเสียงมโหรีกำลังบรรเลง
เพลงบทเสภาแสนหวานเศร้าเคล้าลมลอยละล่องมา........


นิราศนรินทร์...
           นิราศนรินทร์
                อยุธยายศล่มแล้ว                     ลอยสวรรค์ ลงฤา
           สิงหาสน์ปรางค์รัตน์บรร                เจิดหล้า
           บุญเพรงพระหากสรรค์                 ศาสน์รุ่ง เรืองแฮ
           บังอบายเบิกฟ้า                             ฝึกฟื้นใจเมือง
                 เรืองเรืองไตรรัตน์พ้น             พันแสง
           รินรสพระธรรมแสดง                     ค่ำเช้า
           เจดีย์ระดะแซง                              เสียดยอด
           ยลยิ่งแสงแก้วเก้า                          แก่นหล้าหลากสวรรค์
                โบสถ์ระเบียงมรฑปพื้น             ไพหาร
           ธรรมาสน์ศาลาลาน                        พระแผ้ว
           หอไตรระฆังขาน                            ภายค่ำ
          ไขประทีปโคมแก้ว                          ก่ำฟ้าเฟือนจันทร์
                 เสร็จสารพระยศซ้อง              สรรเสริญ
          ไป่แจ่มใจจำเริญ                          ร่ำอ้าง
           ตราตรอมตระโมจเหิน                  หวนสวาท
           อกวะหวิวหวั่นร้าง                         รีบร้อนการณรงค์
                   แถลงปางบำราศห้อง            โหยครวญ
           เสนาะเสน่ห์กำสรวล                    สั่งแก้ว
          โอบองค์ผอูนอวล                          ออกโอษฐ์ อรเอย
           ยามหนึ่งฤาแคล้วแคล้ว               คลาดคล้ายขวบปี
                  รอยบุญเราร่วมพ้อง             พบกัน
           บาปแบ่งสองทำทัน                      เท่าสร้าง
           เพรงพรากสัตว์จำผัน                  พลัดคู่ เขาฤา
           บุญร่วมบาปจำร้าง                       นุชร้างเรียมไกล
                  จำใจจากแม่เปลื้อง               ปลิดอก อรเอย
           เยียวว่าแดเดียวยก                      แยกได้
           สองซีกแล่งทรวงตก                     แตกภาค ออกแม่
           ภาคพี่ไปหนึ่งไว้                           แนบเนื้อนวลถนอม
                    โอ้ศรีเสาวลักษณ์ล้ำ             แลโลม โลกเอย
           แม้ว่ามีกิ่งโพยม                           ยื่นหล้า
           แขวนขวัญนุชชูโฉม                     แมกเมฆ ไว้แม่
           กีดบ่มีกิ่งฟ้า                                  ฝากน้องนางเดียว
                     โฉมควรจักฝากฟ้า              ฤาดิน ดีฤา
           เกรงเทพไท้ธรณินทร์                    ลอบกล้ำ
           ฝากลมเลื่อนโฉมบิน                      บนเล่า นะแม่
           ลมจะชายชักช้ำ                              ชอกเนื้อเรียมสงวน
                     ฝากอุมาสมรแม่แล้               ลักษมี เล่านา
           ทราบสวยมภูวจักรี                          เกลือกใกล้
           เรียมคิดจบจนตรี                           โลกล่วง แล้วแม่
          โฉมฝากใจแม่ได้                             ยิ่งด้วยใครครอง
                     บรรจถรณ์หมอนม่านมุ้ง        เตียงสมร
           เตียงช่วยเตือนนุชนอน                   แท่นน้อง
           ฉุกโฉมแม่จักจร                             จากม่าน มาแฮ
           ม่านอย่าเบิกบังห้อง                         หับให้คอยหน
...................


ไพล...เดินดายเดียว...
ไปตามเส้นทางสายงาม
ที่ได้กลิ่นระรินระริน
หอมหอมหวานหวานของดวงดอกลั่นทม
ที่กำลังร่วงพรมพร่างพราวพื้นอย่างเศร้าสร้อย...
และ....
ลัดเลาะเลี้ยวไป
*คอนโดริมฝั่งฝัน เจ้าพระยาดั่งธาราสวรรค์*
เพื่อขึ้นไปบนชั้นดาดฟ้า 
ที่..ณ  นาทีตรงนั้นคือยามค่ำแล้ว..


ไพล..ยืนรับลมหนาวเคียงราวฟ้า บนตึกสูงชั้นที่19
ใกล้กัน..
คือสะพานแขวนพระรามแปด
ที่..
บัดนี้..
*แสงอัจกลับแก้วแกมเพชรแพรวโพยมพยับ
ทอดจับผืนน้ำดั่งทองทาบทา
บนแผ่นดินรัตนโกสินทร์
ที่ในลึกล้ำอาวรณ์ถวิลแห่งใจดวงรักงามโบราณ
หวานดายเดียว
ที่ช่างแสนงามจับตา 
เหนือนภากรุงเทพเมืองฟ้าอมร
ที่กำลังพร่างระยิบระยับด้วยแสงไฟหลากสี
แลดู..
ราวเมืองสวรรค์ลอยเลื่อนมาเยือนมาเยี่ยมหล้า
และฟากฟ้า..
ที่กำลังประดับด้วยไฟพลุพราว
เหนือพระบรมมหาราชวัง
อันแสนงามมลังเมลืองในยามราตรี


ที่...แม้นมวลดาวดวงดาริกา
ยังต้องลี้หลบหาย
ให้พรายแสงแห่งพลุไฟสี
ได้พลีส่งแสงแข่งกันกระจาย
ราว...
ดอกไม้เพชรดอกไม้ทอง
ผ่องพวงพราวพรายคล้ายเรียวรวงระยับระย้างามจับตา
บ้างก็คล้ายรัศมีดาราแผ่ไปในเวิ้งฟ้าหอมห้วงอนันตกาล
ปานวิมานแมนวิมานเมือง
ให้แสนประเทืองประทับใจ..


และ
กับหยาดน้ำตาเอ่อซึม
ด้วยแรงรักซาบซึ้งภาคภูมิปิติใจในความมีโชค
ที่ได้เกิดมาเป็นคนไทย
ภายใต้ร่มรัตน์ร่มพระฉัตรเพชร
และ....
กับ...
ความรู้สึกดายเดียวหากแสนสุขสงบงาม
ท่ามโลกหมุนอีกคราและอีกครา...
ในราตรีนี้...
ที่ดวงชีวาชีวีไพลสิ้นไร้ใครเคียงขวัญ..มาปันพลี
ใน...
นาทีแสนยิ่งใหญ่ปาฏิหารย์แห่งความงามนั้น
ที่...
ไพลได้แต่หลั่งน้ำตา...
เพียง...
ให้ฟ้า..แลสวรรค์เบื้องบนได้รับรู้..ปลอบประโลม..
เพียงรอ..ภิรมย์...ลำพัง...!
........................


อ่านแกล้ม..
บทรจนานานมาเกี่ยวกับ
ริมเจ้าพระยาฝั่งฝันค่ะ
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem71714.html
ลีลาวดีมณีรุ้ง
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem38124.html
ฝันเศร้ากับเจ้าพระยา
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem37791.html
สายใจเจ้าพระยา
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem36493.html
เช้าวันอาทิตย์
......................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song481.html
คิดถึง ..กุ้ง กิตติคุณ เธียรสงค์
จันทร์ กระจ่าง ฟ้า
นภา ประดับ ด้วยดาว
โลก สวย ราว
เนรมิต ประมวล เมืองแมน
ลม โชย กลิ่น
มาลา กระจาย ดินแดน
เปรืยบ มี แสง
คนึง ถึง น้อง นวลจันทร์
งาม ใด หนอ
จะพอ ทัดเทียบ เปรียบน้อง
เจ้า งาม ต้อง
ตาพี่ ไม่มี ใครเหมือน
ถ้า หาก น้อง
อยู่ด้วย และช่วย ชมเดือน
โลก จะ เหมือน
เมืองแมน แม่นแล้ว
นวลเอย...