ดอยสุเทพแข็งแรงแหล่งขุนเขา พินิจเงาผ่านอ่างแก้วแล้วสงสัย ณ ผืนน้ำภาพยอดเขาอ่อนละไม ความยิ่งใหญ่กลับกลายคล้ายอ่อนโยน คือ หน้ากากบังความจริงสิ่งเที่ยงแท้ คือ พักตราอ่อนแอแพ้หัวโขน คือ ผ้าขาวรายล้อมย้อมสีโคลน คือ ทโมนเล่นไปใช่ตัวเรา ยิ้มสดใสแต่ข้างในใจร้องไห้ รู้มากมายแต่ข้างในใจโง่เขลา เหมือนมีสุขแต่ข้างในใจมืดเทา ไร้ความเศร้าแต่ข้างในใจทุกข์ทน เห็นเงาตัวสงสัยใครกันนั่น สิ่งใดฝันหรือจริงยิ่งสับสน เราเกิดมาทำไมในร่างคน ตอบตัวตนไม่ได้ไร้ปัญญา ง่วนงมเข็มในสมุทรสุดยากยิ่ง แต่ความจริงจนใจหากใฝ่หา ใครคือเราเราคือใครในโลกา วิสัชนาสิ้นชีพไปไป่เจอะเจอฯ
12 เมษายน 2549 07:27 น. - comment id 571180
เราตอบได้นะคะว่าเราเป็นใคร อิอิ เราคือเพียงพลิ้ว แวะมาทักทายขุนเขาในเงาน้ำค่ะ อยู่เชียงใหม่เหรอคะ อากาศดีไหมคะตอนนี้
12 เมษายน 2549 07:50 น. - comment id 571187
สะดุดนามปากกาน่ะครับ..ชอบนามปากกา อ่านกลอนก็สะดุ้งอีก..ดอยสุเทพ..อ่างแก้ว..คุณอยู่เชียงใหม่ เป็นลูกช้างมอชอหรือเปล่าน๊อ.... ชอบเนื้องานครับ..เขียนมาบ่อยๆ นะครับ
16 เมษายน 2549 01:30 น. - comment id 571777
เพราะดีนะ สมกะเป็นแก
1 พฤษภาคม 2549 15:02 น. - comment id 574106
แวะมาทักทายครับ ผลงานน่าชื่นชมครับ
18 มิถุนายน 2549 10:24 น. - comment id 584486
หายเศร้ายัง..กลอนเศร้าจัง เชื่อว่าคุณคงเข้มแข็งนะ
14 ธันวาคม 2549 18:42 น. - comment id 636164
แต่ละอันทำไมดูสับสนในชีวิตจริงๆไอ้น้องเอ้ย
14 ธันวาคม 2549 19:29 น. - comment id 636181
กลอนบทนี้ เพราะจริงๆ ยกนิ้วให้เลย เก่งจริงๆ