เวลาเปลี่ยนอะไรได้หลายๆสิ่ง และละทิ้งความเป็นจริงไปหลายอย่าง แต่ทำไมความคิดถึงใครคนหนึ่งยังไม่เคยเบาบาง ยังคงคิดถึงเขาบ้างเป็นบางเวลา เพราะในใจฉันอาจจะยังมีช่องว่าง ความอ้างว้างเลยชอบเดินทางมาหา เมื่ออยู่คนเดียวความเปล่าเปลี่ยวก็แทรกตัวเข้ามา เกาะกินหัวใจจนชาช่างเหนื่อยล้ากับความคิดถึง เขาจะยังคงคิดถึงฉันไหม จะเคยรู้อะไรในหัวใจของคนๆหนึ่ง คนที่ไม่เคยบอกสิ่งใดกับเขาเพื่อรั้งดึง จนกระทั่งถึงวันที่เขาต้องจากไป ตอนนี้ฉันอยากบอกเขาเหลือเกิน อยากให้เขาบังเอิญผ่านมาใกล้ใกล้ จะห้ามไม่ให้เขาบอกลาและไม่ให้จากกันไป กลับมาได้ไหมกลับมาอยู่ใกล้ๆคนที่ยังรักคุณ...
9 มกราคม 2545 21:26 น. - comment id 29538
หรอ...คะน้าเราไม่ได้ยินนะเพราะเป็นใจเธอ แต่เราได้ยินเสียงจากหัวใจเรานะเรียกใครคนหนึ่งอยู่
9 มกราคม 2545 23:54 น. - comment id 29559
คนที่จากไปไม่กลับมา ดูมีค่ายิ่งใหญ่ แต่สักวันหากเขากลับมาข้างกาย เราอาจพบว่า เขาไม่มีค่าอะไร...เพียงพอให้ใจ จดจำ บางครั้ง มันก้อเป็นแบบนี้จริงๆนะ คะน้า ' . '
10 มกราคม 2545 00:32 น. - comment id 29575
การรอใครสักคนอาจยากเย็น แต่หากการรอแล้วได้พบคนที่รักกลับมา เป็นเหมือนเดิม อาจจะเป็นการรอที่มีค่ามากนะ ในความรู้สึก และการได้บอกรักใคร ถึงแม้ว่าไม่ได้รับรักตอบ ก็คงจะดีกว่ายังไม่ได้เริ่มต้นบอกว่ารักเลย
10 มกราคม 2545 02:13 น. - comment id 29589
คนเราก็ต้องมีคิดถึงกันบ้างละจ้า...
10 มกราคม 2545 15:23 น. - comment id 29646
ถ้ามีโอกาสนั้นจริง ๆ mono ก็คงเลือกทำตามเสียงเรียกของหัวใจเหมือนกัน.....เห็นคะน้าหายไปหลายวัน...กลับมากลอนก็ยังเพราะเหมือนเดิมเลยค่ะ....
11 มกราคม 2545 22:02 น. - comment id 29931
ตามมาอ่านด้วยความคิดถึง
11 มกราคม 2545 22:54 น. - comment id 29939
เขาจะยังคงคิดถึงฉันไหม จะเคยรู้อะไรในหัวใจของคนๆหนึ่ง คนที่ไม่เคยบอกสิ่งใดกับเขาเพื่อรั้งดึง จนกระทั่งถึงวันที่เขาต้องจากไป เกิดความรู้สึกนี้เหมือนกันเลย