...รู้สึกเมื่อครั้งแรกที่เราเจอกัน... ในวันที่เราเดินมาพบกัน ความรู้สึกตอนนั้นคือเฉยๆ คิดว่าคงจะเป็นเหมือนที่เคย แค่คบแล้วผ่านเลย..ไม่ใส่ใจ แต่ทำไมนานนานไปกลับผูกพัน ยิ่งนานวันมันยิ่งใช่ อยากเห็นหน้าอยากเจอไม่อยากไกล ไม่รู้ทำไมนะใจเรา...... อย่างนี้หรือเปล่าเรียกว่ารัก แค่ได้ทักได้สบตาได้พูดก็หายเหงา อยากให้วันนี้มีเธอมาเป็นเงา คงคลายเศร้าหยุดซึมเซาได้สักที
10 กุมภาพันธ์ 2549 17:20 น. - comment id 560011
เจอเค้าครั้งแรกไม่ปิ๊งนะ แต่ใจก็ไม่ปฏิเสธอะไรเค้า มารู้อีกทีก็ตอนเค้าจะไป เอ!!ทำไมหัวใจเต้นระรัว ความจริงเยยน้างับ...ยินดีที่ได้รู้จักงับ
10 กุมภาพันธ์ 2549 17:26 น. - comment id 560014
สวัสดีคุณดกโรโกโสนะครับ.. จำผมได้หรือเปล่าครับ
10 กุมภาพันธ์ 2549 17:53 น. - comment id 560021
เพื่อนเคยทักให้รู้จักกับตัวเธอ ฉันแค่เผลอมองไปไม่สนใจ แต่เอาเข้านานวันเริ่มเปลี่ยนไป เก็บในใจว่าชอบเธอเสมอมา ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
10 กุมภาพันธ์ 2549 18:45 น. - comment id 560037
ความรู้สึกแรกเมื่อวันนั้น... อาจไม่ใช่ความรู้สึกที่เหมือนกันในวันนี้... แต่.. มันคือความรู้สึกที่ดี.. ที่ ยั ง ค ง มี.. ต ล อ ด ไ ป
10 กุมภาพันธ์ 2549 20:07 น. - comment id 560056
ครั้งแรกที่แปลกใหม่.. เหมือนหัวใจใครหล่นหาย.. สบตา..แล้ว?เอียงอาย.. เดินพลัดหลง..งุนงงตัวเอง..( อิอิอิ .) ตอนน้าน..น..เดินชนตึก.. แบบรู้สึกหน้าแตก.. เพล้ง..!! เพื่อนว่า.. มัยร่าคนเก่ง.. ชนตึกก็เจ๋งตะเบงว่า ..ม่ายเป็นรัย.... ... .. ซาแว้ปป..
10 กุมภาพันธ์ 2549 22:42 น. - comment id 560106
ในวันแรกพบเจอของเธอฉัน แค่ผ่านผันเลยไปไม่ห่วงหา แต่พอวันที่สองลองสบตา ก็เกิดเป็นความประหม่าน่าแปลกใจ ยิ่งเข้าวันที่สามให้ตามติด เกิดความคิดอยากทักมักหวั่นไหว พอเข้าวันที่สี่ยิ่งลี้ไป ตามคอยเฝ้าเอาใจแต่ตัวเธอ จนมาถึงวันนี้สี่ปีผ่าน เป็นตำนานรักเราเฝ้าหวั่นเพ้อ เพราะรู้สึกแตกต่างระหว่างเจอ คือผูกพันกันฉันท์เกลอ...เธอและฉัน อิอิ สวัสดีค่ะ ยินดีมากนะค่ะที่เห็นคุณกับมาแต่งกลอนอีก หายไปนานเลยนะ เป็นห่วงเป็นใย แถมพ่วงความรู้สึกที่คุณให้ไว้เหมือนกันค่ะ อิอิ