http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song222.html (ฉันรักเธอเสมอ) อุษาวดีคลี่ฟ้าอีกคราแล้ว ดวงดอกแก้วหอมพรายริมหน้าต่าง นกเขาไพรปลุกดวงใจฟ้าเรื่อราง ริมหน้าต่างกลางดงดอกจำปี นอนคลี่ยิ้มแอบดูเจ้านกน้อย เพื่อนผู้คอยเคียงขวัญยามเช้านี้ ไกวเปลหวานแกว่งไกวพร้อมดนตรี ธรรมชาติชีวีธรรมดาเช้าเฝ้าทายทัก หอมมะลิระรินที่ริมหมอน กับที่นอนนวลนุ่มน่านอนนัก ขอนิทราหลับตาฝันอีกนิดนะที่รัก ฟังเพลงภักดิ์ในยามเช้าเคล้าอรุณ โลกหอมหวานภายในใจดวงแก้ว รับหวานแว่วสรรพสิ่งพร้อมโลกหมุน เปิดดวงใจบ้านภายในงามหอมกรุ่น สร้างละมุนพบละไมกลางใจธรรม แล้วสวดมนต์ช้าช้าอย่าเพิ่งลุก เพื่อปลอบปลุกพลังใจหวังรินร่ำ แผ่เมตตาขอบคุณโลกโชคน้อมนำ ได้มีวันทำความดีนาทีทิพย์ ทุกลมหายใจที่ยังมีช่างมีค่า ขอบคุณฟ้าแลดินที่ยื่นหยิบ ได้ชื่นใจในรสพระธรรมอันล้ำค่าน้ำอมฤต ใสสนิทจิบซ้ำซ้ำพรำพร่างริน ดั่งน้ำค้างหยาดสายกรายสู่หล้า ดั่งน้ำฟ้าหยาดพรายมิรู้สิ้น สู่บึงบัวรอบัวบานเหนือวาริณ เพียงถวิลรับอาทิตย์อุทัยในเวลา ดั่งนาฬิกาชีพชนม์คนแสนสั้น ลืมตาฝัน พลันตื่นล่วง บ่วงเสน่หา ที่รัดร้อยสร้อยห่วงหวงพันธนา สร้างศรัทธาเดินตามรอยบาทมิวาดวน พาจิตใสตั้งใจตรงคงสัจจะ มิลดละภาวนาบุญสร้างกุศล เพียรฝึกสมาธิมีปัญญาคุ้มค่าคน ก่อนที่ลมหายใจจะไม่มี..!นะคนดี นะดวงใจ.. .................................. ดวงตื่นมากับฟ้าหนาว... ยามเช้านี้ จิต...ราวกับมี..บทกวี หวานแว่วลอยลมมาขับกล่อม..จากโพ้นฟ้าไกล ให้... ไม่ยอมท้อแท้แพ้พ่าย กับทุกสรรพสิ่ง..ในมายาเวลา เปิดเมล์..มา.. แล้วน้ำตาเริ่มซึมซึ้ง...รอพร่างพรู น้ำตาปิติเกษม ที่คู่กับใจดวงนวลดวงน้อยดวงนิดนี้มาเนานาน ใช่..! จะเป็นดั่งน้ำตาแห่งรานร้าวเศร้าหมอง..ฤาก็หาไม่.. นิ่งงัน..... กับทุกภาพงาม..เงียบ ผ่านเลนซ์เฉียบคม.. จากดวงกมลใสงาม..ของผู้รู้ธรรม รักษ์ธรรมชาติ รู้ปล่อยวาง...ในท่ามโลกอ้างว้างเหว่ว้าดายเดียว ได้อย่างล้ำลึก จาก.. *รู้สึกภายใน ที่ยากยิ่ง.. ที่ใครจะหยั่งถึง*บึ้งใจบึงใจ ที่ราว.. บัวดอกพิไลโผล่พ้นน้ำแล้ว..พร่างงามไสวไกลตา ในท่ามป่ารกชัฏสงัดเงียบ... ภาพจาก.. ผู้มี*ดวงตาที่สาม* ตามมากอบเกื้อเอื้อกมล ให้..รู้อดรู้ทน กับการรอคอยมิน้อยใจรัก กับ.. นาทีนี้..ที่ปลายหางตา หยาดน้ำเพชรกำลังรอท่าทำหน้าที่ ค่อยๆพลีหยาดรินอย่างช้าๆ อย่างรู้ค่าอย่างแสนซึ้งนัก... น้ำตา..แห่งพลังศรัทธารักภักดี ที่ยินดีพลีมอบ *ให้* เหนือหล้า.. เหนือกว่าความเข้าใจใดใด.. ยิ่งใหญ่... จนไร้คำใดมาอธิบายร่ายรจนา ดั่งราวว่ามี*จิตเป็นหนึ่งเดียว* * มีเพียงฟ้าดินรับรู้* ถึงเงางาม..ที่ซ่อนอยู่.. ราว..*สายธารหวานนิรันดร์* เป็น.. *ดั่งขวัญทิพย์เทียนทอง*ส่องนำทางใจ ให้... แสนใส..ไสวพร่างสว่างเย็น..สงบสยบทุกข์มายา ตราไปตราบชั่วนิจนิรันดร... ................. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song222.html ฉันรักเธอเสมอ ทิพย์วรรณ ปิ่นภิบาล หากตราบใด สายนที ยังรี่ไหล สู่มหา ชลาลัย กระแสสินธุ์ เกลียวคลื่นยัง กระทบฝั่ง เป็นอาจินต์ เป็นนิจสิน ตราบนั้น ฉันรักเธอ เช่นตะวัน นั้นยังคง ตรงต่อเวลา แน่นอนนัก รักท้องฟ้า สม่ำเสมอ เช่นกับฉัน มั่นคง ตรงต่อเธอ ฉันรักเธอเสมอ ฉันรักเธอเสมอ ชั่วนิจนิรันดร์ เช่นตะวัน นั้นยังคง ตรงต่อเวลา แน่นอนนัก รักท้องฟ้า สม่ำเสมอ เช่นกับฉัน มั่นคง ตรงต่อเธอ ฉันรักเธอเสมอ ฉันรักเธอเสมอ ชั่วนิจนิรันดร์...
พุด 24 ม.ค. 2549 09:04 น. - ID 85590 
1730
11
0
24 มกราคม 2549 09:08 น. - comment id 555091
พุดพร้อมพลีรับขวัญวันทิวาหวาน ด้วยเรื่องนี้ค่ะ..
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=3056 (ตราบใด) http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=222 (ฉันรักเธอเสมอ) ***************** ฟ้าโพล้เพล้ สนธยาใกล้ลาลับ ทั่วนภางค์พร่างรัศมีสีส้มเจือชมพู ใกล้ค่ำแล้ว... ไพลนอนสยายผมในวิมานดินบนเตียงโบราณ จุดเทียนงามอ่านหนังสือ*โรดันเต้รำลึก* ในลึกซึ้งแสนคิดถึงสงสารพระเอกที่เป็นหมอ ที่ยอมตายแทนลูกชายสุดที่รัก และยิ่งเศร้าล้ำนัก เมื่ออ่านแกล้มกลิ่นหอมเศร้าของเจ้าดวงดอกการะเวก เต็มตะกร้าที่เพิ่งเด็ดมาให้หอมอวลให้ห้องหับโบราณ ด้วยม่านมุ้งสีขาว หมู่นกกา ร้องระงม ราวฝันไป ว่าอยู่ในกระท่อมไพรริมทะเลสาบสีเงิน พระพิรุณโปรยสายพรายพลิ้ว ได้ยินเสียงดนตรีแก้วดนตรีฝนดนตรีฝัน ช่างพริ้งพราวหนาวใจเป็นยิ่งนัก เสียงหยาดฝนสัมผัสเผาะ เผาะ จับหลังคาบ้านวิมานดิน วิมานใบไม้ ยอดไม้ใบหญ้า ..ระรินๆ รอเวลารับขวัญจันทร์เสี้ยว ดวงเดียวดวงเดิม ดายเดียว ที่กำลังค่อยๆเริ่มเลี้ยวลดปรากฎออกมาจากขอบฟ้า ค่อยๆเผยเสี้ยวหน้าเกลียวทองมาผ่องผุดหยุดคลี่ยิ้มหวานๆ ราวรอรับเราไปเที่ยวกับเรือจันทร์เสี้ยวสีทอง ลอยล่องไปในกลางทะเลเมฆสู่ความวิเวก สู่แดนหิมพานต์วิมานแมนวิมานเมือง .................. ..........................
24 มกราคม 2549 09:36 น. - comment id 555096
มาเยี่ยมงานงามของพี่พุดสุดรักครับไม่นึกทราบว่าพี่พุดจะชอบอ่านงานของ สปาร์ก เฉกเช่นเดียวกับผมเลย งานที่ละมุนละเมียดละเอียดต่ออารมณ์ของตัวละคร ราวกับว่าหากไม่ตั้งใจบรรยายให้ทราบถึงจิตใจอันเด่นชัดของตัวละครแล้ว ผู้อ่านจะตำหนิภายในใจ แต่เปล่าเลย...ผู้อ่านไม่เคยตำหนิพ่อมดแห่งนวนิยายโรแมนซ์ผู้นี้ได้ลง เพราะงานแต่ละเล่มที่บรรจงเขียนนั้น คล้ายเล่าเรื่องมาจากชีวิตจริง ไม่ได้ปรุงแต่งเลย ขอบคุณที่พี่พุด ปลุกจินตายามอ่านงานสร้างสรรค์ของชายผู้ล่วงรู้อารมณ์แห่งผู้อ่านผู้นี้
24 มกราคม 2549 10:43 น. - comment id 555106
โอ งามนัก ถ้าบัวบานในบึงใจ โลกสดใสหาใดปาน แต่วาระนี้ บัวยังอยู่ใต้น้ำ
24 มกราคม 2549 11:08 น. - comment id 555111
24 มกราคม 2549 11:41 น. - comment id 555114
24 มกราคม 2549 11:31 น. - comment id 555115
24 มกราคม 2549 11:50 น. - comment id 555119
บทนี้เคยตอบ*ทัดหทัย*ไว้ใน เพลงโมบาย1..ค่ะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem85594.html
24 มกราคม 2549 12:27 น. - comment id 555128
แวะมาอ่านงานงามๆค่ะบัวบานกลางบึงใจ สวยงามเหมือนดั่งดอกไม้สวรรค์นะคะ
24 มกราคม 2549 12:31 น. - comment id 555135
กลอนหวานและงดงามค่ะพี่พุด
24 มกราคม 2549 13:22 น. - comment id 555157
24 มกราคม 2549 15:41 น. - comment id 555210
ดั่งบัวบานในบึงใจ...งดงามค่ะ...ชอบเพลงนี้ด้วยค่ะ......
24 มกราคม 2549 17:35 น. - comment id 555259
ทำความดีเมื่อชีวียังมีอยู่
24 มกราคม 2549 18:34 น. - comment id 555288
สวัสดีค่ะ พี่พุดสุดรัก ขอทำดีให้ถึงที่สุด เท่าที่จะทำได้ รักษาสุขภาพนะค่ะ คิดถึงเสมอค่ะ
24 มกราคม 2549 19:45 น. - comment id 555329
โอววววว์
25 มกราคม 2549 11:36 น. - comment id 555450
แวะมาอ่านงานที่คุ้นเคยขอรับ
25 มกราคม 2549 12:43 น. - comment id 555465
26 มกราคม 2549 11:02 น. - comment id 555655
รูปสวยจังเลย เห็นแล้วอยากกินแกงกระทิสายบัวกับปลาทู อิอิ ใส่มะดัน อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
