http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song400.html http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song162.html (ฝากดิน..กลิ่นโคลนสาบควาย) สาวนาตื่นมายามฟ้าสาง กับดาวพร่างดวงเต็มอ้อมฟ้า กับ.. เดือนดวงเหว่ว้า..ที่ยังแขวนสวย เรี่ยปลายไผ่..เหนือทิวไม้ ริมคอกควายของเจ้าสายน้ำ กับลาแล้งที่อีกไม่กี่วันจะตกลูกแล้ว สาวนาดีใจ.. ที่จะได้มี.. ลูกควายน้อยๆหน้าตาดำดำตาดวงใสใส มา.. ดำรงรอยไถให้ไม่แปรให้ยังมีวิถีไทยแท้ วิถีที่ไม่แปรไปตามระบบทุนนิยม ให้ยังมีกลิ่นโคลนตมปลักควาย ไว้ใช้งานไว้หว่านไถ..คู่ทุกข์คู่ยาก และ.. ฝากให้นวลใจสาวนาแสนปิติยินดี ที่ยังได้.. พลีธำรงวงศ์ตระกูลควายไว้ มิให้สิ้นหายไปกับกาลเวลา สาวนา.. จึงนอนยิ้มอิ่มบุญกับฟ้าสลัว ในม่านมัวของมวลหมอกเมฆ กับ อวลกลิ่นดวงดอกการะเวกรสสุคนธา ที่เลื้อยพันพาพร่างพ้อมาล้อถึงริมหน้าต่าง กลายเป็นม่านเขียวสล้างแถมให้หอมไกลหอมใจจรุง สาวนา...ตลบมุ้ง และกลับนอนลงไปใหม่ ขอขี้เกียจสักวันก่อนจะผันตัวเองไปทำหน้าที่ ที่มีภาระมากมาย ไหนจะดายหญ้า ไหนจะเก็บผักหาฟืน หากสาวนายังไม่อยากตื่น อยากนอนนิ่งๆ..ทิ้งใจว่างๆ ทอดตารับพร่างละมุนจากเถาตำลึงริมรั้ว และ.. นอนดูม่านฟ้ารำไรในแสงสลัว ที่เริ่มสาดส่องประกายทอง ผ่องตามอาทิตย์อุทัยแรกแย้ม ที่.. กำลังไหวพรายแสงแต้มนภา มาทายทัก อย่างเช่นทุกทิวาวัน ฟังเสียงดุเหว่านกเขาไพร ไก่ป่าไก่บ้านร้องขันเทือนไปทั้งท้องทุ่ง ให้.. คนมุ่งลงนาพาตัวไปทำหน้าที่ ตามวิถีทองวิถีไทยแต่โบราณ ได้หว่านข้าวให้ผลิรวงตระการ มาเลี้ยงท้องให้คนไทได้อิ่มหนำสำราญ ในผืนดินได้มีกินอุดม ไปตราบนานแสนนาน... สาวนาเพิ่งรับคนงานมาไว้สองคน ผัวเมีย.. ที่ไม่มีงานทำ มาปันแบ่งที่ริมนาให้ได้ปลูกกระท่อม ผักหญ้าพอเลี้ยงตัว และ.. บางครั้งครา สาวนาก็ยังพอออกปากฝากให้ช่วยดูแลนาได้บ้าง รวมทั้ง ปลาในหนองน้ำในคลองมิให้แห้ง.. ช่วยกันขุดลอกแบ่งหน้าที่กันทำ และ สาวนา..เพียรรินร่ำสอนด้วยการกระทำ.. ให้สองคนนั้น... ได้รู้จัก... การมีชีวิตเกษตรกรรมแบบพอเพียง แบบเพียงพอ แบบ..สมถะตามประสายาก แบบดำเนินรอยตามเบื้องพระยุคลบาท ตามแนว..*ทฤษฎีใหม่* วันก่อน สาวนาได้อ่านบทความในหนังสือเล่มหนึ่งที่พี่ทอง นำมาฝากจากในเมือง และ อ่านต่อให้สองคนผัวเมียฟัง ด้วยความที่สาวนาประเทืองประทับใจ เพื่อ.. จะเน้นย้ำ.. ให้ได้ตระหนักถึงความมีชีวีชีวิตแบบธรรมดา ทว่า.. แสนจะมีความสุขแบบเรียบง่าย บทความที่สาวนายังจำได้ ที่ท่านดร.สุเมธ ตันติเวชกุลบรรยายไว้ชื่อ ข้อคิดใช้ชีวิตแบบธรรมดา ตามธรรมชาติ* ที่ท่านได้กล่าวเล่าไว้ดังนี้.. **************** เศรษฐกิจพอเพียงความพอดี *ทฤษฎีใหม่*ที่ได้รับพระราชทาน.. เป็นตัวอย่างของเศรษฐกิจแบบพอเพียงสำหรับเกษตรกร ที่สามารถอุ้มชูตัวเองให้อยู่ได้โดยไม่เดือดร้อน โดยทำการเกษตรในพื้นที่ ซึ่งไม่ว่าพื้นที่นั้นจะมีกี่ไร่ แต่มีการแบ่งจัดสรร ให้.. ส่วนที่เป็นน้ำ30% เพื่อเก็บกักน้ำในฤดูฝน เพื่อใช้ในฤดูแล้ง รวมทั้ง... ใช้เลี้ยงปลาด้วย ดังนั้นตอนฝนทิ้งช่วง ก็ยังมีน้ำในพื้นที่ตัวเอง มีปลารับประทานได้ตลอดเวลา อีก30% ใช้ปลูกผัก พืชต่างๆ ที่เหลือ 10% ไว้สร้างบ้าน ทำถนน ดังนั้นเราจึงมีอาหาร ซึ่งทำให้ช่วยลดค่าใช้จ่ายไปเกือบครึ่ง เหมือน*มีเซเว่นอีเลเว่น*ส่วนตัวอยู่หลังบ้าน ท่านยังกล่าวว่า... นักพัฒนาสมัยใหม่ต้องการสร้างรายได้ นักพัฒนาที่บรรลุธรรมจริงๆ จะไม่สนใจเรื่องสร้างรายได้.. แต่.. ใช้ชีวิตอย่างฉลาด ไม่กระหายเกินไปก็สามารถอยู่ได้ การทำเกษตรตามทฤษฎีใหม่ ถ้ายังเหลือกินเหลือใช้ก็นำไปขายได้ ท่านกล่าวว่า.... การดำเนินชีวิตตามหลักเศรษฐกิจพอเพียง ต้องยึดหลัก..สายกลาง..เป็นที่ตั้ง ต้องอยู่ด้วยความถ่อมเนื้อถ่อมตัว ไม่ได้ให้คุณค่าทางวัตถุหรือเงินตราเป็นที่ตั้ง แต่ เพราะมนุษย์เต็มไปด้วยกิเลส พระพุทธเจ้า.. ทรงเผยแพร่หลักธรรมมา2548ปีแล้ว...ยังสู้ไม่ไหว ดังนั้น เราต้องชนะกิเลสก่อน ต้องยอมรับว่า *ทุนนิยม..เป็นเรื่องเกี่ยวกับกิเลส* พระเจ้าอยู่หัวไม่ได้ทรงสอนให้จน รวยก็รวยไป แต่... พฤติกรรมในการดำรงชีวิต ต้องมีมาตรฐานเส้นระดับความพอดีของตนเอง สำหรับ เรื่องของการเป็นอยู่ท่านบอกว่า ลองสังเกต คนรวยต้องใช้ยากันทุกคน ไม่ว่า.. ยาแผนปัจจุบันหรือยาสมุนไพร เพราะ.. กินดีอยู่ดี แต่.. ของกินดีอร่อยๆเป็นพิษทั้งนั้น ไขมันมากเกินไป เดี๋ยวไขมันขึ้นเดี๋ยวเส้นเลือดอุดตัน *เรียกว่าเป็นโรคเศรษฐี* คนจนไม่มีใครเคยเป็น ชาวไร่ชาวสวนมีใครบ่นที่ไหนว่า ไขมันอุดตันเนื่องจากเขาออกแรงทั้งวัน ............ *อยู่อย่างธรรมดา..ดีที่สุด* ท่านเล่าว่า.. ท่านเคยบวชเป็นพระป่าเมื่ออายุ64ปี ไม่มีเงินในกระเป๋าสักบาท แต่.. กลับมีความสุขที่สุด..ท่านว่าอย่างนั้น ฉันอาหารปลอดสารพิษ ข้าวเหนียวแข็งๆกินผักตามรั้วบ้าน ที่.. ชาวบ้านนำมาใส่บาตร มีปลาปิ้ง อาหารไม่ต้องใช้น้ำมัน ระหว่างบวชจึงไม่ต้องกินยา ความดันโลหิตสูง ไม่มี ไตรกลีเซอร์ไรด์ คอเลสเตอรอลปกติ ร่างกายแข็งแรงน้ำหนักหายไป 8 ก.ก ท่านกล่าวว่า... ทำไมอยู่อย่างอดอยากแต่ร่างกายกลับแข็งแรงขึ้น ท่านมีบ้านอยู่ที่เพชรบุรี สร้างแบบไทยๆเย็นสบาย..ไม่เหมือนบ้านสมัยนี้ ลอกแบบฝรั่งมากเกินไป สถาปนิกคงจะมาจากต่างประเทศ ใช้หลักการที่ไม่มีภูมิคุ้มกัน เช่น.. ถ้าไม่มีพลังงานก็ใช้อะไรไม่ได้ การออกแบบตึกสมัยใหม่.. น่าจะออกแบบให้ใช้ได้แบบยั่งยืน เช่น.. ใช้แสงธรรมชาติ ที่สะท้อนไปมาได้ มีการถ่ายเทอากาศ ใช้ธรรมชาติให้มากที่สุด ลดการใช้พลังงาน ลดค่าใช้จ่ายเรื่องการดูแลรักษา การกำจัดน้ำเสียก็เช่นกัน แทนที่จะต้องเสียพลังงานไปสร้างโรงบำบัด ก็ใช้ธรรมชาติช่วยบำบัด ใช้พืช เช่นพุทธรักษาบำบัด และ.. ทำให้เกิดการตกตะกอน ตะกอนก็เป็นจุลินทรีย์เน่าสลายไปเป็นปุ๋ย เลี้ยงต้นไม้ ต้นไม้ดูดซึมซับโลหะหนัก ที่.. ถ่ายทอดออกมาเป็นคาร์บอนมอนออกไซด์ นี่คือขบวนการตามธรรมชาติ ท่านกล่าวว่า.. คนทำร้ายธรรมชาติมาก จนธรรมชาติเตือนเช่นเกิดวาตภัยเกิดอุทกภัย ทำให้เกิดความเสียหายทั้งต่อทรัพย์สินและชีวิต เรารังแกธรรมชาติมากเกินไป ความจริง.. ธรรมชาติเขาสร้างขึ้นมาให้อยู่กับมนุษย์อยู่แล้ว ให้.. อยู่อย่างราบรื่น อย่างยั่งยืน แต่เดี๋ยวนี้ คนดูต้นไม้เป็นซุง ดูเป็นเงิน ถ้าดูเป็นซุงก็ตัด ถ้าดูต้นไม้ช่วยรักษาสิ่งแวดล้อมก็ไม่ตัด รักษาถนอมไว้ *ระบบทุนนิยมเป็นระบบที่ทำลายมนุษย์* บริโภคจนทรัพยากรธรรมชาติ ไม่สามารถจะสนองตอบได้ ตอนนี้.. ก็เริ่มทำสงครามแย่งชิงทรัพยากรกันแล้ว *สงครามน้ำมัน* อีกหน่อยก็ *สงครามแย่งน้ำ...เพราะไม่พอ ................... สูงสุดคืนสู่ธรรมชาติ ท่านกล่าวว่า.... มีการ์ตูนฝรั่งล้อว่า มีคนจนฝรั่งใส่หมวกฟางตกปลาอยู่ อีกช่องถัดไป.. มีรถคาดิแลคมาจอด เศรษฐีแต่งตัวโก้มานั่งข้างคนจน เศรษฐีถามว่า*เรียนหนังสือมาหรือเปล่า จนมากนักหรือ* เศรษฐีเองบอกว่าตนเรียนมาสูง มีอพาร์ตเมนท์หรูหราอยู่ ร่ำรวยแล้วจึงมานั่งตกปลากับยู คนจนบอก... ไม่เห็นต้องลำบากลำบนเลย ไม่ต้องร่ำรวยก็มานั่งตกปลาเหมือนกัน การ์ตูนให้แง่คิดบางอย่าง คนเราตะเกียกตะกาย.. ก็ต้องกลับไปอยู่จุดเดิม พวกเศรษฐีมีเงิน เสาร์อาทิตย์ก็ไปอยู่ชนบทมากมาย ถาม..ว่ามาทำไม ก็บอกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ คนเรา.. จะไปใฝ่หาอะไรที่มันสุดยอดทำไม ในเมื่อลำบากแทบตายกว่าจะได้มา สุดท้าย..*ก็กลับไปอยู่จุดเดิม* คนบางคนสวมใส่นาฬิกา เรือนละล้านเรือนละแสนก็หามาใส่ ใส่นาฬิกาแพงแล้วต้องมานั่งผ่อนแล้วผ่อนอีก พระเจ้าอยู่หัวทรงใส่นาฬิกาเมื่อปี2524 พระองค์ทรงรับสั่งว่าทรงใส่นาฬิกา ใส่แล้วโก้ ราคา 750 บาท พระองค์สูงสุดแล้วเราอยู่แค่นี้ ทำไม... ต้องโรแหลกตลอดเวลา โรแหลกกระเป๋าแหลก ตอนนี้โลกเปลี่ยนไป ทางการองค์การสหประชาชาติพูดเรื่อง GNH (Gross Nationnal Happiness) จะไม่เอาตัวเงินมาวัดอีกแล้ว แต่จะวัดด้วย..*เครื่องชี้วัดความสุข* ประเทศแรก.. ที่กล้าประกาศวัดด้วย GNH คือประเทศภูฏาน มี.. ปัจจัย 4 มีอาหารการกิน คือสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงสอน ภูฏาน เขากำหนดคนเข้าประเทศของเขาดวย เพราะพื้นที่เขามีแค่นี้ ถ้าเศรษฐีจะมาเที่ยวต้องจ่ายเงินมาซื้ออากาศ เราไปต่างจังหวัดกันคือไปซื้ออากาศ *ข้อคิด ชีวิตแบบธรรมดา..ตามธรรมชาตินี้ ไม่ว่าท่าน ไปบรรยายที่ไหน ท่านจะตั้งไว้สิบเปอร์เซนต์สำหรับผู้นำไปปฏิบัติ ร้อยคนมีสิบคนนำไปปฏิบัติ ก็ถือว่าใช้ได้แล้ว และ.. หากเป็นจริงที่ท่านอาจารย์คาดหวังไว้ เชื่อได้ว่า.. ประเทศไทยจะมีคนถึง 6ล้านคน.. ที่เปี่ยมด้วยประโยชน์สุข เช่นเดียวกับพลเมืองภูฏาน..* ............... และ ทั้งหมดนี่คือสิ่งที่สาวนา ได้เพียรพยายามที่จะนำมาสอนจิตสอนใจ สอนผู้ชิดใกล้ในดวงใจเท่าที่จะทำได้ และ.. สาวนาตั้งใจไว้ว่า จะนำบทความนี้ ไปน้อมนมัสการถวาย..ให้หลวงพ่อที่วัดเทศน์ออกอากาศ ให้ญาติธรรม กัลยาณมิตรทางธรรม ได้รับทราบรับฟัง พร้อมบทกวีจากมิ่งมิตรคนดี ที่เกี่ยวกับ*สวรรค์สรรสร้างทางงาม* ให้สม.. กับที่เรายังมีลมหายใจในโลกหล้า ได้เพียรปรารถนา สร้างสมแต่กุศลจิตคิดทำแต่ในสิ่งดี ตราบยังมีลมหายใจ.. และ.. พร้อมพลีเพียร...รักษา ศีลทานภาวนา..อย่าให้ขาด ให้ดวงใจใสสว่างพิไลพิลาสแสนสะอาดบริสุทธิ์ กระจ่างดุจดั่งได้แผ้วถาง ทางแห่งธรรม .. ให้มานำทางใจ..ไปตามรอยพระบาทแห่ง สมเด็จพระพ่อหลวงแห่งปวงชนชาวไทย แล... เมื่อยามใดดวงชีวี พลัน..ถึงกาลเวลาจำพราก จำต้อง.. ลาลับดับดวงไปดั่งเปลวเทียนระริบหรี่ไหวแล้ววูบวับ ก็ให้มีเพียงจิตจับ เดินไปตามรอยเบื้องพระบาทแห่งพระศาสดา ที่ทรงยุรยาตรไปก่อนหน้าแล้ว ให้จิตวิญญาณใสดั่งดวงแก้วนิรมิต ที่จักเปรียบประดุจ *ดั่งอัญมณี*..ที่จักสถิตไปตราบชั่วนิจนิรันดร........... ............. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song400.html ฝากดิน ดินเจ้าเอ๋ยข้าเคยอยู่ใกล้มาก่อน ดินอุ่นร้อนหรือเย็นก็เป็นเพื่อนฉัน ยามเมื่อเขาร้างไป ไกล ใจก็ยังนึกหวั่นหวั่น นี่อีกสักกี่วันถึงมา ดินอ้างว้างระทมขื่นขมตรมเศร้า ดินก็เหมือนเช่นเรารักเขาหนักหนา เขาเป็นเหมือนเจ้าดวงใจ ดินเรียกเขาคืนมา มา บอกเขาเถิดดินจ๋าข้าคอย อภัย เถิด ดิน ได้แนบซบไอกลิ่น ดินนั้นอุ่นไม่น้อย อุ่นอกเขา อุ่นอกเขา เราก็พลอย อุ่นจากรัก ที่ฝังรอย อุ่นไม่น้อย ประทับใจ ดินช่วยซับน้ำตาข้าขอลาจาก ช่วยฝากซากรักเศร้าของเราได้ไหม ถ้าหากเขาไม่มาเยือน คงได้พบรักใหม่ ใหม่ ดินถมร่างฉันไว้ ให้จม อภัย เถิด ดิน ได้แนบซบไอกลิ่น ดินนั้นอุ่นไม่น้อย อุ่นอกเขา อุ่นอกเขา เราก็พลอย อุ่นจากรัก ที่ฝังรอย อุ่นไม่น้อย ประทับใจ ดินช่วยซับน้ำตาข้าขอลาจาก ช่วยฝากซากรักเศร้าของเราได้ไหม ถ้าหากเขาไม่มาเยือน คงได้พบรักใหม่ ใหม่ ดินถมร่างฉันไว้ ให้จม... ............... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song162.html กลิ่นโคลนสาบควาย อย่าดูหมิ่น ชาวนาเหมือนดั่งตาสี เอาผืนนาเป็นที่ พำนักพักพิงร่างกาย ชี วิตเอย ไม่เคยสบาย ฝ่าเปลวแดดแผดร้อนแทบตาย ไล่ควายไถนาป่าดอน เหงื่อรินหยด หลั่งลงรดแผ่นดินไทย จนผิวดำเกรียมไหม้ แดดเผามิได้อุธรณ์ เพิง พักกายมีควายเคียงนอน กลิ่นโคลนสาบ ควายเคล้าโชยอ่อน ยามนอน หลับแล้วใฝ่ฝัน กลิ่นโคลนสาบควายเคล้ากายหนุ่มสาว แห่งชาวบ้านนา ไม่ลอยเลิศฟ้าเหมือนชาวสวรรค์ หอมกลิ่นน้ำปรุงฟุ้งอยู่ทุกวัน กลิ่น กระแจะจันทร์ หอมเอยผิวพรรณนั้นต่างชาวนา อย่าดูถูก ชาวนาเห็นว่าอับเฉา มือถือเคียวชันเข่า เกี่ยวข้าวเลี้ยงเราผ่านมา ชี วิตคนนั้นมีราคา ต่างกันแต่ชีวิตชาวนา บูชา กลิ่นโคลนสาบควาย อย่าดูถูก ชาวนาเห็นว่าอับเฉา มือถือเคียวชันเข่า เกี่ยวข้าวเลี้ยงเราผ่านมา ชี วิตคนนั้นมีราคา ต่างกันแต่ชีวิตชาวนา บูชา กลิ่นโคลนสาบควาย...
สาวบ้านนา 21 ม.ค. 2549 11:45 น. - ID 85441 
2526
2
0
21 มกราคม 2549 15:52 น. - comment id 554521
ตะแบกร่วงพรายพร่างกลางลานหอม นกแรมรอนหว่านคำเพ้อละเมอหา รักหรือลวงเล่นลิ้นถวิลนา เสน่หาหรือแสร้งแกล้งนาคอย..(สาวนาคอย).. รักระยับเรียวรวงไยไม่กลับ ลมระบัดหนาวเนื้อกี่หนาวหนอ เคียวสิ้นคมแขวนคารอและรอ อ้ายมาขอเกี่ยวคู่รวงรู้ใจ... ที่ราบสูงไร้ยางยูงดินแห้งผาก เหมือนคนยากนาน้อยคอยน้ำใส หวังน้ำรักน้ำฝนรินรดใจ(ใบ) ยอดดวงใจหลงแสงสีมิจรคืน... รอรับขวัญกับผ้าถุงทอผืนหอมใหม่ อิงกองไฟดูดาวพรายใกล้นาผืน ท้าลมว่าวหนาวแค่ไหนอุ่นรักคืน ร้อนกว่าฟืนหอมกว่าฟางใจร่างรับ... แล้วหยาดหวานกว่าฝนหล่นเรียวร่าง ดุเหว่าหวานยังหยุดร้องเดือนยอมดับ ปลุกวิญญาณนานเนิ่นเกินนานนับ ให้คว้าจับน้ำผึ้งหวานผ่านร่างรวง... มนต์ท้องนาจะเห่กล่อมจนรุ่งสาง หอมเจือจางดอกจานหว่านหวานร่วง ดาวหัวเราะจันทร์อวยพรอ้อนโอบรวง โศกในทรวงล่วงลาลอยฟ้าไกล.. เพลงเกี่ยวข้าวคลอคู่ใจแสนซ่านซึ้ง หวานตราตรึงนกไพรคืนคอนมิจรไหน วิหคเอ๋ยอย่าหลงเชยไม้เมืองใด คืนสู่ไพรคืนสู่รังหวังเคียงดิน.. ลมว่าวเอยอย่าช้าพัดพาหมอง น้ำตานองเรียวรวงรอถวิล ดอกโสนเหว่ว้าน้ำตาริน ดอกจานสิ้นหว่านหวานประจานใจ.. ดับแดดกลางดวงใจรดน้ำรัก หว่านกล้ารักแตกหน่อกอไสว นาผืนน้อยนาคอยเคียวนาน้อยใจ อย่าแรมไกลหว่านเพียงลมพรมผืนดิน... พรมผืนนา! .............
21 มกราคม 2549 23:30 น. - comment id 554606
ผมชอบภาพนี้มากเลยครับ สะท้อนอารมณ์ได้ บริสุทธิ์ดีแท้ ค่านั้นเพียงดิน แต่จินต์เอนกอนันต์
22 มกราคม 2549 00:53 น. - comment id 554613
"ในป่าลึก มีดอกไม้แสนงามดอกหนึ่งปรากฎอยู่ ท่านต้องเดินผ่านความยากลำบากไป จึงได้พบเห็น และเมื่อท่านพบเห็นแล้ว ท่านจะบอกต่อกันไปไกลแสนไกล\"
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
