http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song11.html http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song354.html เสน่หา..เงาไม้.. ท่าม... แสงจันทร์ที่กำลัง สะท้อนกระทบมณีแก้วผลึก.. ที่แขวนไว้เป็นโมบายริมหน้าต่าง ให้แสงพร่างวะวิบวับ พร้อมกันกับจับไล้ร่างหนึ่ง ให้รับซึ้งแสงงามในเงาเงียบอย่างนิ่งงัน เหนือ..ตอมะม่วง..ที่กำลังผลิใบสีม่วงใส มีกระถางอมรเบิกฟ้าสีชมพูจรัส ดอกโตสะพรั่งแขวนไว้รับพลังจันทร์ ให้พลังฝันในคืนหนาวไปพร้อมกัน เสียงใครบางคน..ขับเสภาบทกวีแสนงาม ลอยลมเศร้ามาคลอเคล้าริมหู จันทร์กระจ่างดูราวมีหยดน้ำตา ดวงดาราราวกำลังวิปโยคร่ำไห้ พรายแสงจันทร์นวล ชวนให้คิดถึงบทเพลงแสนงามใจในคำนึง http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song354.html เงาไม้.. แสง จันทร์วันนี้นวล ใครชวนให้น้อง เที่ยว จะให้ เหลียวไป แห่ง ไหน ชล ใสดูในน้ำ เงาดำนั้นเงา ใด อ๋อ ไม้ ริม ฝั่ง ชล สวยแจ่ม แสง เดือน หมู่ ปลา เกลื่อนดู เป็น ทิว ฉันชม ลม ริ้ว จอด เรือ อาศัย เงา ไม้ ฝั่ง ชล สวย แจ่ม แสง เดือน หมู่ ปลา เกลื่อนดู เป็น ทิว ฉันชม ลม ริ้ว จอด เรือ อาศัย เงา ไม้ ฝั่ง ชล... การะเวกริมหมอนนวลกำลังอวลจรุง มาให้ซึ้งซ่านหวานในดวงใจอย่างที่สุด และ.. น่าแปลกที่สุด.. ที่*แก้วไร้ฝน*กลับให้..*ดอกฝัน*หอมพร่าง ในท่ามคืนวันที่แล้งไร้ ราวอยากปลอบประโลม ไม้น้ำ...คงกำลังระบัดไหวรอสายน้ำค้างในยามดึก หนาวนึกนอนนับนาน กับกาลเวลาพานพาฝันผันผ่านเลย.... กี่ปีแล้วละนะ...ที่ราตรียังเดียวดาย คล้ายเหมือนเดิมหากจริงแล้วกลับเพิ่มเวลา ราวกับว่า.. นาทีแรกพบกับนาทีจบจาก ช่างแสนชิดสนิทใกล้กันอย่างยากแยกออก ผู้คน รอยฝัน น้ำใจ น้ำคำ ความรัก ความภักดี จะมีใครสักกี่คนนะ..ที่รู้ธำรงดำรงถนอม ให้ดอกรักจักงอกงามไสวในจิต สถิตไปตราบชั่วนิจนิรันดร์ ใน.. ชีวิตอันแสนสั้นนิดหนึ่งน้อยนี้ มิให้..ลอยลับไปกับทิวาวัน กับความผันแปรไม่แน่นอนในกาลกระแสเวลา อัน.. แสนเชี่ยวกราก มากด้วยผู้คน ที่ต่างเวียนวนผจญเผชิญปัญหาเพื่อความมีชีวิตรอด จน.. มอดสิ้นไร้ไฟฝัน พลังศรัทธารักภักดี จะมีก็แต่... ความอยู่รอดปลอดภัยแบบตัวใครตัวคนนั้น ในสังคมอันวายวุ่นชุลมุนเพียงปากท้อง เลิกสรรสร้าง เลิกพร่างพรมน้ำค้างคำ เลิกนิรมิตฝันปันพลี เลิกที่...จะคิดดี คิดให้ อย่างไร้แรงใจ หาก... ในมุมหนึ่ง ในร่มรักเรือนใจเรือนไทยแห่งนี้ ยังคงมีมิ่งมิตรคนดี รักจะลิขิตงานงาม ในเงางาม ท่าม.. ทิวาหวานราตรีหวัง ท่าม โลกที่ยังคงหมุนไป หมุนไป ไม่มีวันสิ้นสุด และราว.. คลื่นลูกใหม่ทะยอยทอยทอดโอบกอดฝั่ง อย่างแสนรักใคร่ ดั่ง..*สายน้ำรักนิรันดร์* มิไร้หวังสิ้นรักภักดิ์พลีผืนทราย ให้ได้ชุ่มฉ่ำเป็นนิรันดร์ตรา.. ตราบจนกว่า โลกนี้จะมลาย... .............. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song11.html เสน่หา ความ รัก เอย เจ้า ลอยลมมาหรือ ไร มาดลจิต มาดลใจ เสน่-หา รัก นี้จริงจากใจหรือเปล่า หรือ เย้า เราให้เฝ้าร่ำหา หรือแกล้งเพียง แต่แลตา ยั่วอุรา ให้หลง ลำพอง หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ ฮื้อ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ หือ ฮือ ฮือ ฮื้อ สง สาร ใจ ฉันบ้าง วาน อย่าสร้าง รอยช้ำซ้ำเป็นรอยสอง รักแรกช้ำ น้ำตานอง ถ้าเป็นสอง ฉันคงต้องขาดใจตาย หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ ฮื้อ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ หือ ฮือ ฮือ ฮื้อ สง สาร ใจ ฉันบ้าง วาน อย่าสร้าง รอยช้ำซ้ำเป็นรอยสอง รักแรกช้ำ น้ำตานอง ถ้าเป็นสอง ฉันคงต้องขาดใจตาย...
18 มกราคม 2549 09:49 น. - comment id 553911
อึ้ย กะลังต้องการหาเนื้อเพลงนี้อยู่พอดีเร้ย ขอบคุณพี่พุดมากๆ
18 มกราคม 2549 09:46 น. - comment id 553919
พลีกำนัลบทเพลง อมตะนิรันดร์งาม *ยอยศพระลอ* ของศิลปินแห่งชาติ คุณชินกร ไกรลาส กำนัลแด่น้ำในงาน *วรรคทองของพระลอค่ะ ที่ บทเพลงชุดนี้ พุดจะชอบเปิดฟังยามนั่งในรถ เวลาเดินทางไกล มีเพลงเพชรฆาตใจด้วยนะคะในชุดนี้ แสนงามใจงามจิตมากค่ะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song543.html ยอยศพระลอ ชินกร ไกรลาศ ร่าย รอย รูปอินทร์ หยาด ฟ้า เออ มา อ่า องค์ ในหล้า แหล่งให้ คน ชม ร่าย งาม สม เออ ขุนลอท้าว น้ำพระทัย ณ หัวเจ้า ยิ่งแม่ กาหลง ร่าย ยาม พระทรง คชสาร เออ พระยิ่งหาญ ยิ่งกล้า เกินพระยา สีหราช ท้าว กลาง ศึก พระบาทเจ้า ล้าน โลกใครบ่เท่า พ่อขุน แมน-สรวง ลา ลาลาลาลาลา ลา ลาลาลาลาลา รูป ดังองค์อินทร์ หยาดฟ้า มาสู่ดิน โสภิณดังเดือนดวง เหนือแผ่น ดินแดนสรวง เหนือปวง หนุ่มใด ลาลาลาลาลา ลา ลาลาลาลาลา เหล่าอนงค์ หลงสวาท ยอมเป็นทาส รักบำเรอ นามขุนลอ ท้าวเธอ ทรงสถิตย์ ณ ทรวงใจ ลุ่มแม่กา หลงเจ้า หรือจะเท่า ถึงครึ่ง แม้น้อยหนึ่ง น้ำหทัย เมื่อทรง คชสาร พระยิ่งหาญ ยิ่งกล้า ลาลาลาลาลาลา ดั่ง พระยา สีหราช ผู้เป็น ใหญ่ ลาลาลาลาลาลา ใช่เพียง ศึกรบ สยบพระ ทรง-ชัย แม้ ใน ศึกรัก พระยังยิ่งใหญ่ ลาลาลาลาลาลา นาถ-อนงค์ ปลงใจ ใคร่อิง อุ่น ลาลาลาลาลาลา นับล้าน โล-กาล้วน บ่ควรคู่บุญ ดั่งพ่อขุน ลา ลา แมนสรวง เอย... ด้วยรักค่ะ
18 มกราคม 2549 12:08 น. - comment id 553946
สวัสดีค่ะพี่พุด แวะมาอ่านงานงามๆก่อนทานอาหารกลางวัน ดุแลสุขภาพนะคะ
18 มกราคม 2549 13:47 น. - comment id 553957
เพลงสเน่หา ไพเราะมากๆ กลอนสวยค่ะ
18 มกราคม 2549 15:05 น. - comment id 553978
สวัสดีค่ะ พี่พุดสุดรัก ไพเราะ เพลงที่ฟังแล้วละมุนในใจ รักษาสุขภาพนะค่ะพี่พุด..
18 มกราคม 2549 18:19 น. - comment id 554001
ชอบเพลง เสน่หา จังเลย พี่พุดหามาได้โดนใจครับ ขอไปนั่งร้องก่อนนะ มาเยี่ยมพี่พุดสุดรักคร้าบ
18 มกราคม 2549 18:22 น. - comment id 554002
มาขอบคุณพี่พุดอีกที ที่อุตส่าห์เข้าไปอ่นงานสิจารณ์ กรตั้งใจทมากเลยครับ เป็นการวิจารณ์แบบแนวนววิจารณ์ คือการมองกวีหรือวรรณกรรมเป็นสิ่งที่เป็นอินทรียรูปครับ ไม่สามารถแยกวิเคราะห์ออกเป็นส่วน ๆ หาน้อยคนนักที่จะชอบอ่นอะไรที่เป็นเรื่องเป็นราวอย่างนี้ หวังว่าจะมีประโยช์กับพี่พุดไม่มากก็น้อยนะคับ
19 มกราคม 2549 04:28 น. - comment id 554048
แวะมาอ่านครับ..... ยามนี้เเว่วเพลงเสน่หาแผ่วมาไกล หวนคิดถึงวันคืนเก่า ๆ..... จำได้ ........คืนนั้น ใครหนอให้กำลังใจคนเมากับการร้องเพลงนี้ด้วยหัวใจ...เสน่หา สงสารใจฉันบ้าง วานอย่าสร้างรอยช้ำซ้ำเป็นรอยสอง.....