ปฏิวัติรัฐประหาร ก่อตำนานสู่ไม้ใหญ่ โรยรากว่าผลิใบ เกินสู้ปืน-เงินครอบครอง วิญญาณวีรชน ผ่านกี่ฝนทนเรียกร้อง ราษฎร์ช้ำน้ำตานอง รัฐคือทาสอำนาจทมิฬ หลั่งเลือดล้านหยาดหยด โศกสลดถมแผ่นดิน อธิปไตย เปื้อนมลทิน สร้างราคินแทบสิ้นเมือง เผด็จการผลาญศีลธรรม โศกนาฏกรรมยังฟูเฟื่อง ประชากระด้างกระเดื่อง เคืองขุ่นกลั้วขั้วหัวใจ รัฐธรรมนูญ สาบสูญแล้ว เหลือเพียงแววตาร่ำไห้ ความจริงเป็นเช่นไร รอทวงถามความเป็นธรรม์ อิสระจะโบยบิน หวนคืนถิ่นสานสร้างสรรค์ ดับไฟบรรลัยกัลป์ ล้างคาวบาปอาบจิตชน ล่วงนับทศวรรษ ภาพชี้ชัดรัฐฉ้อฉล ฆ่าฟันบั่นค่าคน เจ็บรวดร้าวยากก้าวเดิน นี่หรือคำว่าชาติ ถ้าหากราษฎร์ปราศสรรเสริญ สิทธิคงยับเยิน เมินหน้าที่เมินเสรี กำเนิด ต้นกล้า ใหม่ ประชาธิปไตย เสริมศักดิ์ศรี จรุงชาติวาดความดี เจริญชนเท่าเทียมกัน แท้เรือนร่างสลาย ไม่เคยตายในครั้งนั้น สถิตอยู่ชั่ววัน ตราบสิ้นฟ้าอธิปไตย
12 มกราคม 2549 11:24 น. - comment id 552072
หวังว่า \"กล้า-ประชาธิปไตย\"คงเติบใหญ่ในเร็ววัน
11 มกราคม 2549 09:22 น. - comment id 552548
บทกลอนไพเราะมาก
11 มกราคม 2549 09:25 น. - comment id 552549
ความหมายดีและไพเราะมาก
11 มกราคม 2549 19:47 น. - comment id 552648
นั้นหนะสิ แต่งดีเหมือนเดิมนะ