สิ้นไร้ขวัญวันปีไหนไหน..!

พุด

ด้วยมิอาจอยู่ด้วยกันวันปีใหม่
จึงส่งใจมามอบให้เป็นของขวัญ
พร้อมขอบคุณปีเก่าให้เราได้พบกัน
สำหรับขวัญปีไหนไหนไม่ลืมคุณ...(ค่ะ)

ทุกดวงใจ
ในร่มรักเรือนไทยเรือนทองแห่งมิ่งมิตรผองเรา
มานานเนาหลายขวบปี 
ที่
วันเวลาราตรีกาลทิวาหวานเศร้าฤาโศก
ก็แค่ค่านับที่โลกเลือกหยิบยื่นให้นึกรักนึกย้อน..!
ด้วยอาวรณ์อาลัยถวิลห่วงใยเสมอมา 
ตราบชั่วฟ้าดิน..มิสิ้นภักดิ์...มิสิ้นรัก....
.......................


ดึกดื่นดายเดียวกับเสี้ยวจันทร์
ฟังเพลงรักนิรันดร์ฝันคว้างหว่างโลกฝัน
คิดถึงคนดีเคยพลีคำร่ำรำพัน
*ไม่รักกันไม่ว่า*พาโศกนัก
ดวงใจเอ๋ยอยากจะเผยใจในวันนี้
ซึ้งคนดีพลีน้ำใจเคยฝากภักดิ์
ขอกระซิบคำฝากเธอนะที่รัก
*ถึงไม่รักไม่ว่า*อย่าลาไกล
วันเวลาลมหายใจช่างแสนสั้น
รอคืนวันได้พบเธอมิห่างไหน
ได้ชิดใกล้ให้หนาวคลายนะดวงใจ
แล้วแค่ไยเพียงคำลาหาไม่มี
กระซิบฝากดาวเดือนเกลื่อนฟ้าคอยเฝ้าดู
ได้รับรู้ความจริงใจใครคนนี้
ฝากอ้อมกอดปลอบประโลมนะคนดี
หวังชาตินี้มีวันขวัญพบเธอ
หนาวเหน็บเจ็บแค่ไหนให้ไออุ่น
ทุกอุทัยโลกหมุนฝากลมรักมาพ้อเพ้อ
ว่ารักรักรักห่วงใยราวละเมอ
หวังมีเธอกลับมา..*จะไม่ว่า.แม้ไม่รัก...*
..........................


ผมกำลังฟังบทเพลงแสนงามใจ
งามคำงามล้ำโศกสะเทือนนี้
*ไม่รักไม่ว่า*
ที่..*เรือนไม้ริมชายสวน*
ร้าน....
ที่รายรอบล้วนเต็มไปด้วยบึงบัวหลากสีสัน
เรือนที่ทำให้ผมคิดถึงหลายเรื่องราวในโลกมายาฝัน
ในค่ำคืนนี้... 
คืนที่....
โลกผมราวกำลังเป็นสีน้ำเงินอีกคราครั้ง..
ในรอบปี..
เมื่อผม..จำต้องงร่ำลาคนดีในดวงใจ
ที่จำจักจะต้องพรากลา
*ดั่งนกไพร*พรากรวงรังแห่งรักไปอีกหน
จนสุดหล้าขอบฟ้าไกล


บทเพลง
ที่ดลดวงฤดีผมให้แสนเศร้า
ที่ผมเคยได้รับเกียรติ
จากใครบางคนในกมลขวัญฝัน
เคยพลีใจร้องกำนัลพลีมอบให้


น้ำตาผมกับน้ำตาดาว...จึงพราวแสงแข่งกัน
เมื่อหันไปไม่เห็น
 ไม่ได้รับรู้แม้ข่าวคราว
ราวกับโลกสิ้นไร้แสงตะวัน 

กับ..
สิ่งที่หลงเหลือคือ 
เสียงหัวเราะ
เสียงเพลงที่เคยพ้อรำพันฝันฝากใจ 
ในยามหนึ่งแห่งลมหายใจของชีวิตที่แสนสั้น
*ราวพรหมลิขิตมายา*
สะท้อน...
ให้แสนโศกสะเทือนใจไปกับโลกมายาฝัน
เมื่อ...สุดจาบัลย์กับ
*มิ่งมิตรในฝัน *
ที่
เคยปันพลีปรารถนาดีกันและกัน


แล้ว...
ดวงแก้วนั้นพลันลอยลา
ราวกับว่า...
จะทิ้งแสงพราย 
ให้..
สายน้ำตาหยาด..ในทุกยามรำลึก
คิดถึงค่าคำ อันล้ำเลอค่า 
มิตรภาพตราบชั่วดินฟ้า
อย่างที่ชาติหนึ่ง
ถือว่าเป็นเกียรติเป็นบุญ
ที่ได้พบเธอนะคนดีนะดวงใจ...
.......................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song48.html
ไม่รักไม่ว่า
รู้รู้อยู่ มิควรคู่ กับจอมใจ 
วาสนาเราแสนไกล หนักหนา
แต่ความรัก หักฉันใดไม่เลือนลา
แค่เพียงไม่เห็นดวงหน้า เหมือนว่าจะบ้าตาย
สุดเหลือ จะบอกเขา ให้เข้าใจ
ว่าเรา รักเท่าใดจริงแค่ไหน ทั้งใจและกาย
ให้คิด เลิก รัก ไปเหมือนให้ตาย
มันโหดร้ายเกินไปแก้วตา
จอมใจไม่รัก ก็ไม่ต้องรัก ต้องฝืน
จอมใจไม่ชื่น ก็ไม่ต้องฝืน เวทนา
เพียงแต่ขอ ให้พี่รักภักดีสุดา
ก็สุขอุราเป็นวาสนา พี่นัก
ใจเธอนั้นจะรักชอบมอบผู้ใด
จะเป็นของใครเมื่อไหร่ ไม่ห่วงเลยที่รัก
ชาตินี้ พี่ น้อย บุญนัก เจียมตนสู้ข่มรัก
สร้างกุศล รอชาติใหม่มี
จอมใจไม่รัก ก็ไม่ต้องรัก ต้องฝืน
จอมใจไม่ชื่น ก็ไม่ต้องฝืน เวทนา
เพียงแต่ขอ ให้พี่รักภักดีสุดา
ก็สุขอุราเป็นวาสนา พี่นัก
ใจเธอนั้นจะรักชอบมอบผู้ใด
จะเป็นของใครเมื่อไหร่ ไม่ห่วงเลยที่รัก
ชาตินี้ พี่ น้อย บุญนัก เจียมตนสู้ข่มรัก
สร้างกุศล รอชาติใหม่มี...
................