สายลมหนาวพัดพามาอีกแล้ว ในโสตแว่วยินเสียงคล้ายเรียกขาน จากพี่น้องผองเพื่อนเถื่อนลำธาร ว่าถึงกาลโผผินกลับถิ่นไพร หวนคิดถึงวันเก่ารวดร้าวเหลือ ยามเยาว์เมื่อเหมันต์พานสมัย ช่างหนาวเหน็บเจ็บลึกถึงทรวงใน กลางป่าใหญ่ขาดแสงอุ่นกรุ่นตะวัน แม่ขนี้งโปรยปรายกระจายทั่ว ท้องฟ้ามัวมืดมิดปิดแนวสัน สายลมยังพัดซ้ำกระหน่ำกัน บ้างหนาวสั่นจับไข้วายชีวี กว่าจะพ้นผ่านฤดูหฤโหด ธาตุพิโรธชนบทสลดศรี แทบมอดม้วยมรณาลาพงพี ชีวิตนี้ไม่ลืมวันซึ่งผันไป ชนชาวดอยคอยอยู่หมู่ลูกหลาน วันคืนผ่านด้วยจิตพิสมัย ความคิดถึงตรึงตราและอาลัย ท่านห่วงใยอยากรู้ว่าอยู่ดี รู้รักผืนแผ่นดินถิ่นก่อเกิด ทั้งผู้ให้กำเนิดนะบุตรศรี หวนไปดูแลบุพการี ท่านผู้มีพระคุณการุณย์เรา คงยังจำกันได้ใช่ไหมเพื่อน ก่อนจะเคลื่อนกายาจากป่าเขา เป็นความหวังของใครเมื่อวัยเยาว์ อย่ามัวเมาลืมเลือนเถื่อนที่มา นึกถึงเพลง กลับบ้านเรา.... รักรออยู่.... แฮ่....จำเนื้อม่ายได้ตามเคยอ่ะเจ้า เมี้ยว ๆ ๆ ^_^
24 พฤศจิกายน 2548 12:22 น. - comment id 540688
เห็นภาพบนดอยที่มีหมู่ไอเมฆปกคลุมแล้วเย็นหัวใจจังค่ะ เอ่ หิ่งห้อยน้อยใจ ใครคะ
24 พฤศจิกายน 2548 13:33 น. - comment id 540756
เสียงขานจากบ้านป่า อ่านทำให้คิดถึงบ้านจังค่ะ บ้านนาบบ้านป่าท้องทุ่งนา
24 พฤศจิกายน 2548 15:32 น. - comment id 540822
แบบนี้ใครที่จากบ้านมา อ่านแล้วให้นำพาความอยากกลับบ้านค่ะ ดีนะค่ะที่ผู้หญิงไร้เงาอยู่บ้านเองอยู่แล้ว มิฉะนั้นอ่านกลอนบทนี้ของคุณมีหวังกลับไปเยี่ยมบ้านวันนี้พรุ่งนี้เป็นแน่
24 พฤศจิกายน 2548 19:09 น. - comment id 540905
สวัสดีเจ้าคุณทะเลใจ ^_^ เป็นหิ่งห้อยน้อยใจคนไกลถิ่น กางปีกผินโผมาละป่าเขา แม้เนิ่นนานผ่านไปจากวัยเยาว์ แต่ตัวเรายังจำได้ไม่เคยลืม คิดถึงยอดดอยที่คอยอยู่เช่นกันค่ะคุณแสงไร้เงา ^_^ หนูหิ่ง ฯ ก็อยากให้ลูกหลานชาวดอยกลับบ้านบ้างค่ะคุณผู้หญิงไร้เงา ^_^ อย่างน้อย ๆ ก็ไปให้เห็นหน้าตาตัวเป็น ๆ บ้าง ใช่ว่าส่งไปแต่กระดาษที่ท่านอ่านไม่ออก หรือส่งเสียงผ่านสายอันตะกุกตะกัก สัญญาณขาด ๆ หาย ๆ หนูหิ่ง ฯ เองก็เตรียมเคลียงาน เพื่อที่จะกลับไปเยี่ยมบ้านป่าบนดอยสูงในเร็ววันนี้ค่ะ ^_^
24 พฤศจิกายน 2548 22:23 น. - comment id 540989
หลายคนคงคอยรอ ขอเอากำลังใจช่วยหิ่งห้อยถึงยอดดอยอย่างปลอดภัย
28 พฤศจิกายน 2548 17:43 น. - comment id 542148
กลับมาเผาข้าวหลามกัน นอนเฝ้ากองไฟ