http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song480.html (คำมั่นสัญญา) .............. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song480.html (คำมั่นสัญญา) .............. เส้นทางสายเล็กๆ.. ทอดแหวกกอหญ้าสูงท่วมศีรษะ พา.. ลัดเลาะผ่านไป.. ทั้งในป่าโปร่งและป่ามืดครึ้ม ที่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้น..คลี่คลุมรายรกไปทั่ว มีทั้ง.. ไม้ยาง ตะเคียนทอง ไข่เขียว ตะเคียนทราย สยาขาว กระบากดำ กระบากขาว พันจำ หลุมพอ เอียนเซียด อบเชย เทพธาโร จำปาป่า ก่อต่างๆ แดงคาน แดงเขา ยมป่า ที่แสนหายาก ให้เดินเดินไปได้ตลอดทั้งวัน หรือตลอดทั้งเดือนก็ไม่พ้นเขตป่า ป่า.. ที่มีทั้งป่าดิบเขาและป่าดิบชื้น แถมยังมี.. เทือกเขาสูงสลับซับซ้อน ก่อให้เกิดมีต้นน้ำลำธารหลายสาย ที่มี.. เนื้อที่เกินกว่าสามแสนไร่ และครอบคลุมไปหลายอำเภอ มีถ้ำ น้ำตก ยอดเขา ทิวทัศน์ต่าง ๆ และ... สัตว์ป่านานาชนิด ที่พบว่า.. ในอุทยานแห่งนี้ จะเป็นถิ่นที่อยู่อาศัย ของสัตว์ป่าไม่น้อยกว่า 327 ชนิด เช่น.... สมเสร็จ เลียงผา ลิงกัง เม่นหางพวง เสือลายเมฆ เก้ง กวาง เสือดำ เสือโคร่ง หมีหมา ค่างดำ ค่างแว่นถิ่นใต้ สัตว์จำพวกนก .... เช่น นกอินทรีดำ ไก่ฟ้าหน้าเขียว ไก่ป่า นกเขาเปล้าธรรมดา นกหว้า นกเงือกหัวหงอก นกเงือกปากดำ นกกก นกชนหิน นกโพระดกหลากสี และนกกินปลี ฯลฯ .............. และ... ใกล้ๆกับ.ณ..ที่แห่งนี้.. จะมี *กระท่อมไม้ซุงแสนงาม* ซ่อนตัวอยู่อย่างโดดเดี่ยวสงบ ริมลำห้วยสายสวย... ที่มีก้อนหินใหญ่น้อยระเกะระกะ และราวกับ.. *เมืองลับแล*..ที่ผมชอบมาฝากฝังตัว ให้ไกลห่างจากโลกภายนอก ที่แสนหลอนหลอกลวงใจ และ.. ที่สำคัญอันแสนน่าภาคภูมิใจ คือ.. ตัว*ผม.*.ได้เป็นผู้ครองผืนไพรแห่งนี้ ที่.. เป็นมรดกจับจองตกทอด สืบมามาตั้งแต่ครั้งสมัยบรรพบุรุษ จนตกมาถึงผม.. ผืนดินที่... ครอบครัวเรามีประวัติตำนานแสนตื่นเต้นมากมาย หลายร้อยเรื่องราว ที่.. แสนยาวนานเกี่ยวกับการผจญภัย กับป่าใหญ่ไพรกว้างณ..ที่แห่งนี้ ที่จะเล่าให้ใครๆฟัง... ที่จะมิมีวันร้างแรมรัก อันเนื่องมาจาก..ผม..เป็นคนรักผืนดินและป่า และจะมิมีวันยอมทิ้งถิ่น ยอมขายแลกเงิน ที่จะนำมาใช้ให้มลายหายไป..ไม่กี่วันก็หมด ผม..ต้องการเก็บอัญมณีไพรผืนนี้ไว้ ตั้งใจว่า*จนตราบลมหายใจสุดท้ายแห่งผมเลยทีเดียว* คืนนี้.. หลังเลิกงานและจัดการบางเรื่องราวแล้วเสร็จ ผมก็...แพ๊คกระเป๋าและของใช้จำเป็น คว้ามอร์คันเก่าคันเก่งคู่ใจ. บิดบึ่งเข้ามาในป่าท่ามราตรี ที่... เดือนยังระดะพราวเต็มราวฟ้า จันทร์เสี้ยวดวงเศร้า ทอดตาหวานลงมาราวปลอบประโลม ทั้งดวงใจผมและป่าทั้งป่า... ให้หลับไหลอย่างแสนสงบสุข ทุกวันหยุด.. ผมจะมาใช้ชีวิตที่นี่ ที่ที่ใกล้ๆ..กับอุทยานแห่งชาติ เพื่อ.. วาดวงฝันปันดวงจิต..ให้กับชีวิต และธรรมชาติที่แสนเงียบสงบงาม.. ตลอดเส้นทาง... กลิ่นหอมหวานแห่งดวงดอกไม้ป่าและกล้วยไม้ป่า อีกทั้ง พันธุ์ไม้นานา พากันอวลกลิ่นหอมจรุงไปทั่ว ป่าที่.. ยังมีกุหลาบพันปี กุหลาบป่า หรือ.. กุหลาบเขาหลวง เต่าร้าง บิโกเนีย หรือ ก้ามกุ้งหลายชนิด มหาสดำ (เฟิร์นต้น Tree Fern) พืชในวงศ์กล้วยไม้ที่มีอยู่มากกว่า 300 ชนิด บางชนิดเป็นกล้วยไม้เฉพาะถิ่น ที่พบเพียงแห่งเดียวในโลก เช่น สิงโตพัดเหลือง สิงโตอาจารย์เต็ม ขนตาสิงโต เอื้องสายเสริตสั้น เอื้องแดงหิน กล้วยปลอก เอื้องคีรีวง เป็นต้น พันธุ์ไม้พวกนี้ที่นับวันจะยิ่งหายาก และน่าจะปล่อยให้แพร่พันธุ์ เพื่อ.. รักษาความงามอันแสนสมดุลย์ของป่า ดีกว่าพากันไปบุกรุกทำลาย .......... ฟ้าแจ่ม.. แต้มด้วยดาวดวงดารารายกระพริบพรายพร่าง ส่องประกายสว่างสีเงินยวงสะท้อนสายน้ำในลำห้วย จน.. กลายเป็นสีเงินงาม... ผม..พาตัวมาถึงกระท่อมในยามใกล้ดึกแล้ว.. และ.. ตั้งใจจะนอนค้างที่นี่สักสองสามคืน ให้หัวใจได้หอมชื่นสดฉ่ำ..ด้วยเสียงสายน้ำระรินไหล และ.. ได้นิทราหลับไหลไปกับกลิ่นกล้วยไม้ป่า ที่พากันแจกจ่ายตระการหวานหอมไปทั่ว...พงไพร ผม..จุดเทียนหอมขับไล่ความสลัว ให้แสงมัวมัวระริบระริบหรี่ พลีแข่งกับแสงแห่งเดือนดาวในราตรี และ. วางไว้ที่หัวนอน ไม่ลืมจะค้อมเด็ดดวงดอกพุดซ้อนและลีลาวดี ที่บานคลี่ริมชายคากระท่อม มาวางไว้เคลียหมอนรอดอมดมให้หลับฝันดี แต่..คนดี.. กับ.. ฟ้าสลัวในคืนเดือนแรมอย่างนี้ แม้นจะหนาวแสนหนาว... ด้วยความเคยชิน ผม.. ก็ยังต้องลงไปอาบน้ำอย่างลำพังในลำห้วย สายน้ำ...ที่ราวกับมิเคยหลับไหล ยังระรินระรี่ไหล..ซอนเซาะเซาะ..ซอน อย่างแสนอ่อนหวานอย่างไม่มีวันหยุดพัก ผมทรุดตัวนั่งลงบนหิน แล้ว.. วักน้ำเย็นเยือกขึ้นพรายพรมตัว ก่อน... ที่จะแหงนเงยมองฟ้าคืนแรมสลัว ราวหวังซ่อนหยาดน้ำตาลูกผู้ชาย ที่..กำลัง แสนเหน็บหนาวในหัวใจเสียยิ่งกว่า..เนื้อนอกเสียอีก.. เพราะ.... นาทีนี้ผมคิดถึงคุณมากมาย นะคนดี และ.. ในทุกคราที่มานั่งที่นี่ ณ..ที่ตรงนี้ ที่ที่.. เคยมีคุณอยู่ชิดใกล้ภายในอ้อมอกอ้อมใจผม และเราได้อาบน้ำด้วยกัน ใน.. ท่ามแสงจันทราและดาวพากันกระพริบตาล้อเลียน ที่ผมเฝ้าแต่เวียน..วนรักคุณ อย่างมิรู้เบื่อ.. เพื่อ... เอื้อให้ไออุ่นให้ร่างคุณได้หนาวคลาย.. ............ แล้ว.....ไยเล่า..ราตรีนี้ ราวฟ้าสิ้นไร้ดาวไร้เดือน แม้น.. จักพราวพรายฉายแสงระริบหรี่ ระรุบหรู่อยู่ก็ตามที... เพราะเพียง.. ผมมองมิเห็นงาม..ในท่ามม่านน้ำตาแห่งลูกผู้ชาย ที่กำลังสะอื้นไห้อย่างมิอายฟ้าดิน.. ............ โลก..แปรไป.. หัวใจและหน้าที่แห่งความจำเป็น ทำให้ทุกอย่างพลอยเปลี่ยนไปไฉนเลย.. กระท่อมไม้ชุงแสนงาม ที่ผม..เลื่อยไม้ทุกท่อนด้วยตัวเอง สร้างด้วยแรงรัก แรงใจ แรงกาย เพื่อพลีไว้รอรับขวัญคุณ.. ให้มาเป็น นางใจนางไพร.. นางกลางดวงใจแห่งรักภักดี ที่..ณ..บัดนี้.. มาทอดทิ้งผมไว้ลำพัง ให้ราวกับหัวใจจะหมดสิ้นหวัง แสนดายเดียวเปลี่ยวเหงาในเงามืด.. พอกันกับ เงาหม่นในห้องแห่งใจเจ้าของผู้ทุกข์ทนรอ ที่... หัวใจเพียรจะยังมิท้อเลิกรอฝัน..ขวัญ ยังได้ยินเสียงรำพันรำพึงกระซิบ ฝากตราตรึงให้..คะนึงหา ด้วยสลักพันธนา...แห่งรักอันแสนหนักแน่นมั่นคง ยามที่.. เราสองคน ต่างพากันเคลียคลอออดอ้อนพะนอในม่านมุ้ง จนใกล้อรุณรุ่งฟ้าใกล้สาง..สว่างรำไรๆ จนได้ยินเสียงไก่ป่าขันกระชั้นถี่มา และ.. ดุเหว่าเรไรพากัน ร่ำร้องพร้องหวานไปทั่วทั้งราวไพร .. ณ กลางใจกลางกระท่อม ที่.. หอมด้วย ละออละอองหยาดน้ำค้าง แลหยาดน้ำผึ้งแห่งรักกำลังระรินรด.. *เค้าจะกลับมานะ คือคำมั่นสัญญา เขาจะมากลับมาและจะอยู่ที่นี่ ตายที่นี่ในอ้อมอกตัว อย่ากลัวไปเลย...* *รอเค้านะ... สิบปี ... *คงไม่นานไปนะ และ.. อย่าร้องไห้..นะคนดี กับวันคืนที่ร่างเราต้องแรมร้าง ห่างไกลราวสุดขอบฟ้า...* *ตัวจำไว้นะ .. เค้าจะคอยมองตัวจากฟ้าแจ่มจันทร์แรม* ที่.. ทุกคราคราว...ยามตัวหนาวใจ ขอเพียงให้แหงนเงยมอง ไม่ว่าเขาจะท่องอยู่แดนดินไหนในโลกกว้างนี้ เรา.. ก็ยังคงมีจันทร์ให้ปันพลี ให้สองดวงใจเรานี้ได้ฝากรักภักดีแด่กันและกัน ตราบที่ยังมีจันทร์ดวงเดียวกันนะ* *คนดี ... คนเราเกิดมาต้องทำหน้าที่ เค้าขอเวลาไม่นานเลย..แค่สิบปีเอง สิบปี...ที่ตัวเองคงรอคอยเขาได้นะ และ.. ตราบใดสายน้ำในลำห้วยยังระรินไหล ดวงใจเขาก็..ยังรักตัวเองไปเสมอ.. ตราบชั่วนิจนิรันดร์*นะจำไว้ ............ ใช่... นั่นคือ..*คำมั่นสัญญา..* ที่เขาคงรอท่า และมีหน้าที่เพียงรอ..รอ..และรอ.. รอ.. นับวันนับเดือนนับปี.. และรอ..มานานตราบจนถึงวันนี้..... และ.. เธอ..คนดีจะรู้ไหมนะ.. ว่า.. จะสักกี่ปีกี่ภพชาติ.. เขา.. ก็ยังยินดีจะเฝ้ารอ รอ และรอ ขอเพียงได้พบเธอ.. ผู้หญิงในดวงใจพิสวาทเสน่หา มิคลาดคลา..อีกสักคราสักครั้ง..ก็เกินคุ้ม..!!!!! ................. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song480.html คำมั่นสัญญา..... พิ้งค์ แพนเตอร์ ถึง ม้วยดิน สิ้นฟ้า มหาสมุทร ไม่ สิ้นสุด ความรัก สมัครสมาน แม้ อยู่ใน ใต้หล้า สุธาธาร ขอ พบพาน พิศวาส ไม่คลาดครา แม้น เนื้อเย็น เป็นห้วง มหรรณพ พี่ ขอพบ ศรีสวัสดิ์ เป็นมัจฉา แม้ เป็นบัว ตัวพี่ เป็นภุมรา เชย ผกา โกสุม ปทุมทอง แม้ เป็นถ้ำ อำไพ ใคร่เป็นหงษ์ จะ ร่อนลง สิงสู่ เป็นคู่สอง ขอ ติดตาม ทรามสงวน นวลละออง เป็น คู่ครอง พิศวาส ทุกชาติไป แม้ เป็นถ้ำ อำไพ ใคร่เป็นหงษ์ จะ ร่อนลง สิงสู่ เป็นคู่สอง ขอ ติดตาม ทรามสงวน นวลละออง เป็น คู่ครอง พิศวาส ทุกชาติไป... .................
พุด 24 ต.ค. 2548 11:19 น. - ID 82777 
3031
2
0
25 ตุลาคม 2548 22:33 น. - comment id 529143
ได้แวะเวียนมาอ่านผลงานเขียนบทกวีประกอบเพลงได้ดีมากครับ เหมือนใช้ชีวิตจริงอยู่ในธรรมชาติและป่าเขาลำเนาไพร
24 ตุลาคม 2548 14:22 น. - comment id 529548
24 ตุลาคม 2548 15:53 น. - comment id 529552
คำมั่นสัญญารักษายิ่งชีพ
24 ตุลาคม 2548 18:02 น. - comment id 529569
เวลาเห็นก้อนหินก้อนใหญ่ ที่อยู่ในห้วยในสายน้ำที่ไหลมาจากภูเขาแสนไกล ก็ทำให้คิดถึงภาพเด็กๆ อาบน้ำ เล่นน้ำ เดี่ยวก็เปียก เดี่ยวก็แห้ง ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนอยู่แบบนั้น ปากก็เขียวเหมือนยอดหวายลิง รองเท้าที่ถอดไว้ก็ดูเหงา วังเวง และตอนเป็นเด็กไม่ได้ใส่รองเท้า
24 ตุลาคม 2548 18:51 น. - comment id 529579
หน้าส่วนตัว
เดินลัดเลาะเซาะไพรริมธารใส
เสียงนกไพรกู่ร้องกึกก้องหู
ตาดเดือนคือจุดหมายปลายทางสู่
ดูน้ำตกอุทยานบ้านป่าคา
อุทยานแห่งชาติศรีสัชนาลัย บ้านป่าคา ตำบล บ้านแก่ง อำเภอ ศรีสัชนาลัย จังหวัด สุโขทัย มีถ้ำธาราวสันต์ น้ำตกตาดเดือน ตาดดาว ที่มีชื่อ และ สัตว์ป่านานาพันธุ์ ยามใดที่ข้าไปพักแรมที่แห่งนี้มิเคยมีความคิดที่อยากจะกลับออกมาจากผืนป่าแห่งนี้เลย มันช่างสงบร่มเย็นยิ่งนัก ข้าดีใจอย่างมากที่ผืนป่าแห่งนี้เป็นสมบัติของเราชาว ศรีสัชนาลัย ทุกผู้คน
ขอบคุณผืนป่าที่ปลูกฝังข้าให้รู้จักคำว่า สงบ และ สันโดษ
24 ตุลาคม 2548 20:22 น. - comment id 529614
แอบอืจฉาคนในเรื่องราวนี้ ไม่ว่ากันเนาะ
24 ตุลาคม 2548 22:36 น. - comment id 529665
เจอบรรยากาศแบบป่า แล้วอยากไปลุยบ้างอีกสักหนจังน๊า....... ^_^
25 ตุลาคม 2548 08:13 น. - comment id 530792
แวะมาส่งยิ้มงาม ให้พี่พุดสุดรักค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ....
13 มกราคม 2549 08:28 น. - comment id 552983
อ่านแล้วคุ้นๆ
13 มกราคม 2549 08:40 น. - comment id 552987
รูปนี้มันน้ำตกที่บ้านฉันนี่นา ดิฉันว่าดิฉันเคยถ่ายกะมือถือ คล้ายกันมากเลย คุณไปเอามาจากไหนคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด