ดวงบุหลันกับฝันงาม..!

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1873.html
(โลกแห่งความฝัน)
............

ดวง..
นอนนิ่งนิ่งบนระเบียงบน
ดู..จันทร์ครึ่งดวง หวานเจ่ม กำลังแย้มหน้ามาทายทัก
หลังจากดูรายการ*500วันกับ1500ไมล์*จนจบ
ด้วยหยาดน้ำตา...ของ..
ลูกผู้หญิงคนหนึ่ง
ที่ขอ..ฝากพลีซึ้ง
ถึง...
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายหนึ่งในนวลกมลงาม
*ที่ชื่อคุณรัฐภูมิ อยู่พร้อม*
ที่...
หลอมละลายให้
ดวงใจแสนหวานแสนซึ้งเศร้าด้วยศรัทธาแลแสนรัก
มานานวัน..
นับตั้งแต่ได้ตามติดข่าวมา...


ที่*เขา*
ได้กล่าวคำแสนซึ้งค่าแสนน่าภาคภูมิใจ
จากหัวใจลูกผู้ชาย..*ชาติเสือหัวใจสิงห์*
ที่แกร่งกล้า..เกินคนเกินใคร..
ที่..
รักคุณแม่อย่างสุดหัวใจ
และ..
ได้กล่าวคำแสนโศกสะเทือนไว้อย่างเหลือแสน
จนยากที่จะกลั้นหยาดน้ำตาเอาไว้ได้
เมื่อเขาพายมาเป็นล้านๆพายได้จนครบหกเดือน


จนถึงจุดสุดท้ายแห่งชายฝั่งตะวันตก
ที่จังหวัดสตูล..ติดกับเขตน่านน้ำมาเลเซีย
ก่อนที่จะ..
เริ่มต้นพายใหม่..ทางฝั่งอ่าวไทยไข่มุกตะวันออก
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายคนเก่งหัวใจแกร่ง
ก็ได้พลีหยาดน้ำตา..จากใจ
ได้กล่าวคำขอบคุณ..
ต่อฟ้าดิน...
ต่อทะเลและทุกสรรพสิ่ง
ทั้งพายุดินน้ำลมไฟ
มวลหมู่ดาว พราวพระจันทร์ 
แสงฉายฉันท์แห่งพระอาทิตย์


และ..
ทุกมวลชีวิตผองชนคนไทยริมฝั่งฝันอันดามัน
ที่ได้คอยช่วยเหลือเป็นขวัญกำลังใจ
ให้เขาพายพาเรือคยัค..วันแล้ววันเล่า
ผ่านความเหนื่อยยากลำบากแสนสาหัส
ที่เข้าใจและให้พลังใจ
ให้เขาฝ่าฟันทำฝันให้กลายเป็นจริงได้
ด้วยความสำนึกล้ำลึกแห่งพลังรักกตัญญูผู้มีพระคุณ..
จนพ้นผ่านทะเลแห่งความฝันได้สำเร็จ...
..............


และ
ในท่ามราตรี..
ที่ดวงบุหลันลอยคว้าง
อย่างแสนเศร้า..ในเงาเฆม
ให้เสกฝัน..ฝากงามจิต
ให้....
น้ำตาซึมนิดนิด
กับใจดวงน้อยน้อยที่แสนบอบบาง
ที่แสนอ้างว้างใจ..อย่างสุดทน..


ดวงนอนดูจันทร์ในกมล
พร้อมกับคิดถึงพระเอกในงานดวงจับใจ
*พระเอก.*
ที่ดวงฝากซึ้งฝากฝันไว้มากมาย
ในหลายราวเรื่องรักรจนา
ทั้งในนามสาวนาและแม่ดวงดอกพุดไพร
ที่มักจะรัก
วิถีชีวิตอันแสนเรียบง่าย
ได้ชิดใกล้สนิทแนบแอบอิงพึ่งพิงธรรมชาติ
และดวงมักกระซิบฝากไว้จากใจดวงนวลเอาไว้ว่า...


*กระท่อมสวรรค์ในฝันนั้นจะไม่ทาสี
ไม่มีผนังกั้นสายตาจากเขียวไพร
*เขียว*
ในรวงเรียวของทุ่งข้าวแลละลิบสุดตา
ที่จะได้นอนเหว่ว้านับดาวในยามดึกอย่างหนาวใจ
หากไม่หนาวกาย..
เพราะ
ดวงมักรจนา
ให้นางเอกพระเอกชาวดินชาวไพร
ที่ยังมีหัวใจใสใสพิสุทธิ์
ได้เคลียเคล้า
ได้ฝากรักอันแสนภักดีในอ้อมกอดกันและกัน...


เรื่องในฝัน..
พระเอกจะได้ยินเสียง..
อันแสนออดอ้อนอ่อนหวานของนางเอกขับขานบทกวี
ในยามค่ำคืน
ก่อนจะนิทราฝันไปด้วยกัน
อย่างแสนฉ่ำชื่น ชื่นฉ่ำใจ
ราว..
กับมีหยาดน้ำค้างไพรน้ำผึ้งจันทร์
มาหว่านสายหวาน
มาพรายพร่างลงนะกลางใจ


และ...
กับในนาทีนี้..
ดวงอยากกระซิบบอกทุกคนดีในดวงใจว่า...
แม้น..
ในยามตะวันอ่อนอุ่นเริ่มทอแสง
ด้วยดวงรัศมีแสง..อันแสนจรัสจรุงราวรุ้งพราว


ดวงก็จะรจนาให้นางเอก
ได้พ้อพลอดพระเอกในยามอุษาฟ้าสาง
กับเสียงดุเหว่าครางเรไรครวญ
และ..
ได้ชวนกันฝ่าดงหมอก
ที่กำลังหยอกรวงเรียวในเส้นทางสายข้าว
เพื่อชวนกันไปวัดในวันพระวันบุญ
อย่างพุทธศาสนิกชนที่ดี
ที่คือวิถีทุ่งวิถีทองวิถีไทย
ที่ทุกนางเอกดวง
มักได้รับบทอันแสนเงียบงามสว่างสงบใจที่ควรจักเป็น..


และ
กับ..บทกวีนี้..
ในยามเช้า
ที่นางเอกจะเฝ้าฝากคำรัญจวนใจ
ที่แสนงามล้วนในถ้วนทุกคำ
อันแสนล้ำใจนักในทุกยามนึกนะทุกคนดี...


*นิราศจักรวาลของคุณชัยพร ศรีโบราณ*
บทที่16..
ฉันลืมตาตื่นนอนตอนแดดอุ่น
รอบตัวคุ้นเคยกับสรรพสิ่ง
ฟูกที่นอนหมอนอุ่นละมุนอิง
สงบนิ่งหน้าต่างโน้นทางเทียว
นี่โลกเดิมยังคงดำรงหรือ
เสียงกระพือปีกผับขยับเหลียว
เหล่าวิหคเหินหาวอยู่กราวเกรียว
ใบไม้เขียวรับอรุณสุนทรีย์
หยาดน้ำค้างฉอเลาะเกาะใบหญ้า
นาฬิกาเข็มเวียนเปลี่ยนดิถี
เหลือคณาเรณูและธุลี
สถิตที่บริสุทธิ์อุทยาน
หมู่แมลงร่อนบินถิ่นทุ่งป่า
เมฆลีลาลมอ้อนดูอ่อนหวาน
มัศยาใหญ่น้อยลอยลำธาร
ดอกไม้บานประทับใจแม้ไกลตา
หรือเพียงฉันโชคดีที่พอตื่น
โลกก็ยื่นความรักประจักษ์ค่า
แต่เสียงเพลงเศร้าสร้อยแว่วแผ่วมา
จากขอบฟ้า-หรือรั่วจากหัวใจ
หรือภาพที่ดีงามเพียงความฝัน
กลบความจริงเพื่อฉันพลันเฉไฉ
ยังมีมุมมืดแฝงอยู่แห่งใด
เพลงของใครยังเศร้าร้าวทำนอง
ดวงตะวันดวงเดิมเริ่มหน้าที่
บรรจงคลี่ผืนนภาลบฝ้าหมอง
ราตรีผ่านลานหญ้าก็เรืองรอง
อวลละอองล่องละมุนอาบอุ่นไอ
ดูเล็กเล็กลอยล่องละอองคู่
นั่นเรณูธุลีที่ฝันใฝ่
ฉันชะงักพักคิดสะกิดใจ
นี่โลกใหม่หรือเก่าที่เรายล..
......................


และ...
คนดี...
กับราตรีนี้ กับเดือนดารากับฟ้ากว้าง
กับพร่างหอมแห่งมวลมาลีที่กำลังแย้มพราย
ดวงขอพลีจบ...
ด้วยบทเพลงอันแสนมากล้นความหมาย
แด่เรานะดวงใจ..ใช่ไหมเล่าคนดี..
..............


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1873.html
โลกแห่งความฝัน ใหม่ เจริญปุระ
เมื่อชีวิต ยังรักที่จะฝัน
และบอกกับใจ ทุกวันที่ผ่านมา
ด้วยปีกแห่งฝัน จะโบยบินไปถึงฟ้า
หวังจะไปให้ถึงในซักวัน
กว่าชีวิต จะพ้นไปอีกวัน
อีกกี่ความฝัน ที่ฉันจะไขว่คว้า
อีกกี่คำถาม ที่รอคอย การค้นหา
แล้วถึงรู้ว่ามัน ไม่มีจริง
โลกแห่งความจริง
ฉันเป็นเหมือนคนตาบอด
โลกแห่งความฝัน
ฉันมองเห็นวันสดใส
แต่ในวันนี้ โลกแห่งความฝัน
ทอดทิ้งฉัน ไปไหน
โลกไม่สดใส เหมือนวันก่อน
กว่าจะรู้ ชีวิตคืออะไร
กว่าจะรู้ หัวใจคงอ่อนล้า
เฝ้ารอความฝัน
ให้ตกตะกอนช้า ช้า
เพื่อให้ฝันชัดเจน และเป็นจริง
โลกแห่งความจริง
ฉันเป็นเหมือนคนตาบอด
โลกแห่งความฝัน
ฉันมองเห็นวันสดใส
แต่ในวันนี้ โลกแห่งความฝัน
ทอดทิ้งฉัน ไปไหน
โลกไม่สดใส เหมือนวันก่อน
กว่าจะรู้ ชีวิตคืออะไร
กว่าจะรู้ หัวใจคงอ่อนล้า
เฝ้ารอความฝัน
ให้ตกตะกอนช้า ช้า
เพื่อให้ฝันชัดเจน และเป็นจริง...