http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song85.html http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4.html (จงรัก..เสียแรงรักใคร่) ................ เด็ดการะเวกวางให้ดอมในอ้อมรัก พลีดอกภักดิ์มาทักถามถึงความหลัง ฝากจำปีมาเตือนจิตลืมหรือยัง ฝากสะพรั่งพุดซ้อนมาอ้อนใจ ฝากดาวเดือนเกลื่อนฟ้าระย้าระยับ ว่าเคยนับเคยนึกถึงกันไหม ว่าเราเคยมีกันและยามหนาวใจ ว่ามีใครแอบซึ้งซึ้งคิดถึงเธอ ฝากเพลงเก่าเพลงก่อนเคยอ้อนหา ฝากลีลาวสันต์พรำพรมแทนคำเพ้อ ฝากลมหอมแทนอ้อมกอดเคลียเคล้าเธอ ฝากใจเก้อเผลอหน่อยเดียวคิดถึงนัก หลับฝันดี มีใครหนอพะนอในอ้อมกอด อย่าลืมพลอดลืมพร่ำคำฝากภักดิ์ แลกรสหวานปานน้ำผึ้งนะที่รัก ให้โลกประจักษ์ก่อนสิ้นชาติสวาทวาย...!!!!! ............... แม่ดวงดอกพุดไพรฟังเพลง *จงรัก..*ค่ะ เลยรจนาแบบภาษารักรัก. ให้ทุกดวงใจ...ได้พบไสวพร่างสว่างเย็น ด้วยความ *จงรัก*ภักดี...มิให้ลาลบเลือนลืมค่ะ ราตรีนี้ .. เพิ่งเริ่มต้น...สำหรับคนนอนดึกคึกเขียนนะคะ และ สำหรับ.. คนชอบแชทให้ไฟรักสปาร์คๆค่ะ(แปลว่าไรไม่รุเหมือนกัน) ไพล.. หนาวใจนิดหน่อย เลยถอยจิตไปฟังเพลงไพเราะ และ...อ่านบทร้อยเรียงในอดีตค่ะ ที่.. กรีดหยาดเลือดรักรจนา..ไว้มากหลายเลยค่ะ และ... พาให้คิดถึงเรื่องราวย้อนรอยถอยวน..ไป.. ในวังวนแห่งเงางาม.. ในท่ามท่วมท้น.. ด้วยพลังเย็นแห่งปิติเกษม ในเรียวแสงจากเรี่ยวแรงแห่งรัก..จากรวงรังแห่งรัก ที่ล้วนพลีภักดิ์ให้ทุกน้องพี่.. ในร่มรักเรือนไทยเรือนทองทุกคนดี.. ขอฝากขวัญ..ฝัน ฝากหวังหวาน หวานหวัง..มานานปี อย่าง.. ที่ชีวียังมีเพียงความปรารถนาดี ที่รจนายาวหลาย*ให้*..ด้วยรัก และ.. จนจักกลายเป็นจางจืดจืดจาง...แล้วค่ะ ให้ใจ... ดวงอ้างว้าง อยากร้างแรมลาร่มรักเข้าทุกทีๆแล้วละค่ะ และนับ.... ตั้งแต่ไฟยังพร่าง.. ยามเริ่มเข้ามา...แรกรัก ได้รู้จักร่มใจเรือนใจแห่งมิ่งมิตรน้องพี่ ที่สถิตงามมานานปีนานเนาพอกัน ได้ร่วมกันฝากฝันฝากใจ ที่ได้เกาะเกี่ยวเดินเคียงไหล่ กุมมือกันไปในท่ามสวนขวัญสวรรค์ดวงดอกไม้งาม ท่ามทุกราตรีทิวาวัน ณ..ที่แห่งนี้ ที่ได้อาศัย...ร่มเงาพักพิงอิงอุ่นจนกรุ่นร้อน ให้.... หัวใจดวงหวานสะออน ดวงอรชร ได้ทำสิ่งที่รักค่ะ.... และ... ได้พักใจ..อย่างแสนเงียบสงบงาม ในท่ามโลกภายใน ที่ใจดวงนี้... มิเคยปรารถนาความวายวุ่นใด จึงรักสงบ เพียรยอมสยบนิ่งกับทุกสรรพสิ่งค่ะ... และ... กับราตรีนี้... ที่ฟ้าไร้ดาว.. กับคืนจันทร์เสี้ยวดวงเศร้า ทอฟ้าให้แสนเหน็บหนาวในดวงใจ ที่.. ได้อ่านข่าว..ดูข่าว...เกี่ยวกับมหันตภัยโลก ทุกราวเรื่อง.. ไม่ว่าที่จีน ปากีสถาน อัฟกานิสถาน อินเดีย ที่ราวกับมาสอนบทเรียนแห่งการสูญเสีย ให้นึกสะท้อนย้อนรอย..สอนสัจจะใจสัจจะจริง.. ให้กับมากมนุษย์ผู้ประมาท ที่ยังมัววิ่งวนอยู่ริมฝั่ง..รับวิบากกรรมมากมีมากมาย ที่ยังคิดทำลายชาติ ที่.. ยังมิคิดทำดีพลีเพื่อผองชน.. นอกจากกมล..ยังหลงเวียนวน ยังทำร้ายให้ร้าวรานใจกันและกันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด.. ว่า..ทุกสิ่ง..นั้น.. ไม่มีอะไรยึดมั่นถือมั่นได้ จง.. เลิกทำร้ายใคร มีเพียง.. ให้ได้ใช้ทุกลมหายใจเข้าออกอันแสนดีมากมีค่า ใช้เวลา..กับครอบครัวและกับทุกผู้เป็นที่รัก ปานประหนึ่ง..โลกนี้.. กำลังใกล้จะมอดสลายกลายเป็นเถ้าธุลีแล้วค่ะ... เรา..ควร เพียงเพียรยื่นน้ำใจไมตรี มากมีเมตตาอภัยปันแบ่งให้ ด้วย.. ดวงใจไม่แล้งไร้ ดั่งบัวแล้งน้ำ เพียรฝากน้ำใจใสงาม และ.. ไม่พิพากษาผู้ใด ไม่ทำลายโลก.. หัดเพียงมอง..ดูชีวีตัวเอง หัดเป็นกลาง หัดรู้วางว่างให้น้ำใจใสงามกระจ่างแจ่ม คอยเอื้ออุ่นโอบงามเผื่อแผ่แด่ทุกมิ่งมิตร อย่างสนิทแท้.. อย่างพื่อนผู้ร่วมเกิดแก่เจ็บตาย..ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้นนะคะ และ จงเพียรใช้ดวงจิต *เนรมิตพลังทิพยเกษม* ให้ดวงใจเราเองอิ่มเอมปรีดา และ... เพียรสร้างสรรโลกหล้าแบบไร้ที่รักมักที่ชัง จึ่ง.. มาขอพลีและฝากความหวัง ด้วยดวงใจ... พร้อม ฝากกับบทเพลงนี้นะคะ และ... กับเรื่องที่แสนดีที่แสนรักที่เคยรจนานานมา *หากตราบใดสายนทียังรี่ไหลค่ะ หวังว่า..คงแทน *จงรัก*ด้วยภักดีแด่ทุกชีวีดั่งพี่และน้องได้บ้างค่ะ ............. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem62834.html (หากตราบใดสายนทียังรี่ไหล..) http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4.html จงรัก ...ศรีไศล สุชาติวุฒิ โปรด อย่าถาม ว่าฉันเป็นใคร เมื่อในอดีตและโปรด อย่าถาม ว่าอดีต ฉันเคย รักใคร รู้ไว้อย่างเดียว เดี๋ยวนี้รักเธอ และรักตลอดไป รักมากเพียงไหน กำหนดวัดได้ เท่าดวงใจฉัน อย่า เพียรถาม ว่าฉันจะรัก เธอนานเท่าใดฉันตอบไม่ได้ ว่าฉันจะรัก ชั่วกาล นิรันดร์ เพราะชี วิตฉัน คงไม่ยืนยาว ไปถึงปานนั้นรู้แต่เพียงฉัน หมดสิ้นรักเธอเมื่อ ฉันหมดลม อย่า เพียรถาม ว่าฉันจะรัก เธอนานเท่าใดฉันตอบไม่ได้ ว่าฉันจะรัก ชั่วกาล นิรันดร์ เพราะชี วิตฉัน คงไม่ยืนยาว ไปถึงปานนั้นรู้แต่เพียงฉัน หมดสิ้นรักเธอเมื่อ ฉันหมดลม.
พุด 10 ต.ค. 2548 19:59 น. - ID 82211 
1383
8
0
10 ตุลาคม 2548 20:24 น. - comment id 525653
อ่านแล้วอยากมีความรักบ้างจังค่ะ ^^ ถึงแม้ว่าใครต่อใครจะบอกว่ารักนั้นจะทำให้ใจเจ็บมากมายก็ตาม แต่มันก็เป็นความรู้สึกที่ดีๆ ที่เราเคยให้ใครคนหนึ่ง ดีกว่าที่จะเป็นคนไม่มีหัวใจ ^^
10 ตุลาคม 2548 20:12 น. - comment id 525695
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=3056 (ตราบใด) http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=222 (ฉันรักเธอเสมอ) ***************** ฟ้าโพล้เพล้ สนธยาใกล้ลาลับ ทั่วนภางค์พร่างรัศมีสีส้มเจือชมพู ใกล้ค่ำแล้ว... ไพลนอนสยายผมในวิมานดินบนเตียงโบราณ จุดเทียนงามอ่านหนังสือ*โรดันเต้รำลึก* ในลึกซึ้งแสนคิดถึงสงสารพระเอกที่เป็นหมอ ที่ยอมตายแทนลูกชายสุดที่รัก และยิ่งเศร้าล้ำนัก เมื่ออ่านแกล้มกลิ่นหอมเศร้าของเจ้าดวงดอกการะเวก เต็มตะกร้าที่เพิ่งเด็ดมาให้หอมอวลให้ห้องหับโบราณ ด้วยม่านมุ้งสีขาว หมู่นกกา ร้องระงม ราวฝันไป ว่าอยู่ในกระท่อมไพรริมทะเลสาบสีเงิน พระพิรุณโปรยสายพรายพลิ้ว ได้ยินเสียงดนตรีแก้วดนตรีฝนดนตรีฝัน ช่างพริ้งพราวหนาวใจเป็นยิ่งนัก เสียงหยาดฝนสัมผัสเผาะ เผาะ จับหลังคาบ้านวิมานดิน วิมานใบไม้ ยอดไม้ใบหญ้า ..ระรินๆ รอเวลารับขวัญจันทร์เสี้ยว ดวงเดียวดวงเดิม ดายเดียว ที่กำลังค่อยๆเริ่มเลี้ยวลดปรากฎออกมาจากขอบฟ้า ค่อยๆเผยเสี้ยวหน้าเกลียวทองมาผ่องผุดหยุดคลี่ยิ้มหวานๆ ราวรอรับเราไปเที่ยวกับเรือจันทร์เสี้ยวสีทอง ลอยล่องไปในกลางทะเลเมฆสู่ความวิเวก สู่แดนหิมพานต์วิมานแมนวิมานเมือง หอมกลิ่นกรุ่นของลั่นทม.. ผสานผสมมากับสายลมเย็นในยามค่ำ เจ้าทิ้งเศร้าร้าวราโรยหล่นเกลื่อนพื้น..ให้หอมเต็มตื้นใจ จำปี..สลัดกลีบเรียวยาวใบเหลือง ราวไร้ไยดี.. มิจำเดือนมิจำปีที่ผันผ่าน แก้วตระการบานชู่ชอสะพรั่ง ราวหวังรอ..ใครกันนะ..มาดอมดมพรมจูบ ให้กลับมาเป็นแก้วตาขวัญใจ ในยามนี้ที่เงียบงาม..อย่างเหลือเกิน.. ใบพลูด่างยักษ์เหมือนในป่าใหญ่ไพรกว้างโตรกธารรก ป่าอเมซอนอ้อนอ้อยสร้อยพันร้อยรัดต้นมะม่วง แผ่ยวงใบราวพัดลายพรายพร้อย เขียวแซมสร้อยเหลืองพรายสลับลายสลับสี เห็นกล้วยกอใหญ่ห้อยหวีไหว หอมกลิ่นใบตองนวลนวล อวลอบตระลบมากับสาวยลมเย็นในยามค่ำ ทั้งกล้วยเล็บมือนางและกล้วยน้ำว้า คงมิต้องรอท่านานจะได้กินหวานๆธรรมชาติๆ หลายวันก่อน เพิ่งปีนไปตัดใบตองอรชรออกมากองใหญ่เพราะแน่นไป จนมิอาจเห็นแดดละออทอทอดสอดแสงผสานผสม ให้เกิดงามระยิบ ระยับรับนวลเรียวเขียวไพลเขียวพร่างกระจ่างจิตกระจ่างใจ ในยามอรุณรุ่งกับแสงสีรุ้งระยับทองพร่าง คิดๆไปกล้วยก็สอนใจให้กระจ่าง ราวธรรมชาติใจธรรมดาใบตอง ของต้นกล้วยกำลังบอกใบ้ให้ใช้ชีวิตไปวันๆแบบกล้วยๆ ให้คิดถึงคำม้วยมรณา ไม่ช้านานทุกท่านทุกคนทุกดวงใจ อย่ารีบใส่ความเครียดเกลียดโกรธโลภหลงพะวงหาใครๆ ที่ไม่รักเราที่หัวใจใครหัวใจเขาคงมิได้มาแบบกล้วยๆ ใกล้ค่ำแสนดี ......ที่แสนสุขใจ เปิดเพลง บรรเลง.......ไพเราะ..คลอ ยามค่ำ*ตราบใด.* http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=3056 ตราบใด ตราบใดเธอแหละฉันยังมี หัวใจเดียวกัน จะไม่ลืมสัญญา ฮื้ม จะไม่มีอะไรมาเปลี่ยน รักเราจนกว่า ดวงตะวันทอแสงสุดท้าย ตราบใดบนฟากฟ้ายังมี แสงดาวพร่างพราย จะไม่ลืมสายตาซึ้งใจ จะมั่นคงในความรู้สึกที่เธอมีให้ ขอให้ฟ้าและดาวช่วยเป็นพยาน ตราบใดฟ้า ยังมีแสงดาวข้างเคียงคู่ใจ นานสักเพียงไหนไม่เคยห่างกัน ดั่งความรัก ที่เราสองคนรวมใจผูกพันธ์ เราจะมีกันไม่เคยห่างไกล เราสองสัญญา จะอยู่เคียงนิรันดร์ จดจำแม้วันสุดท้าย ตราบใดเธอแหละฉันยังมี หัวใจเดียวกัน จะให้เธอพักพิงด้วยใจ หลับตาลงยังคงรู้สึกว่าเธออยู่ใกล้ เหมือนว่าฉันอิงกายข้างเธอนิรันดร์ ตราบใดฟ้า ยังมีแสงดาวข้างเคียงคู่ใจ นานสักเพียงไหนไม่เคยห่างกัน ดั่งความรัก ที่เราสองคนรวมใจผูกพันธ์ เราจะมีกันแม้วันสุดท้าย ตราบใดฟ้า ยังมีแสงดาวข้างเคียงคู่ใจ นานสักเพียงไหนไม่เคยห่างกัน ดั่งความรัก ที่เราสองคนรวมใจผูกพันธ์ เราจะมีกันแม้วันสุดท้าย ตราบใดฟ้า ยังมีแสงดาวข้างเคียงคู่ใจ นานสักเพียงไหนไม่เคยห่างกัน ดั่งความรัก ที่เราสองคนรวมใจผูกพันธ์ เราจะมีกันแม้วันสุดท้าย แม้วันสุดท้าย. ......................... .......................................
10 ตุลาคม 2548 21:46 น. - comment id 525752
เพลงนี้อมตะนะคะ จงรัก ไพเราะมากๆค่ะ แวะมาอ่านยามค่ำคืน
10 ตุลาคม 2548 22:47 น. - comment id 525759
หน้าส่วนตัว
โอ้....ค่ำแล้วมีจันทร์นั้นเป็นเพื่อน
ฟ้าสาง...เยือนมีดาราหาหมองศรี
พอตกสาย..หน่ายร้างในชีวี
ถึงจะมี..ดวงตะวันจันทร์แรมรอน....
โอ้...อนาถหนอเราช่างเศร้าสร้อย
แม้นเพียงถ้อยร้อยวจีที่หลอกหลอน
ครั้งหนึ่งเดียวเกี่ยวกวัดจัดอ้อนวอน
ทรวงสะท้อนเหลือน้ำค้างพร่างพรมใจ.
แก้วประเสริฐ.
10 ตุลาคม 2548 23:28 น. - comment id 525776
11 ตุลาคม 2548 09:05 น. - comment id 525827
อย่าถามผมเลยว่าเคยรักใคร เพราะเล่าไม่หวาดไม่ไหว หัวใจมันดื้อรั้นรักเขาไปหมด ห้ามไม่หยุดฉุดไม่อยู่ แต่ถ้าจะถามว่ารักและคิดถึงใครอยู่ตอนนี้ ตอบได้เลยว่า พุดพัดชา ครับผม
11 ตุลาคม 2548 09:22 น. - comment id 525831
11 ตุลาคม 2548 09:40 น. - comment id 525835
11 ตุลาคม 2548 09:51 น. - comment id 525837
11 ตุลาคม 2548 10:18 น. - comment id 525843
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song85.html เสียแรงรักใคร่ เสียแรงปักใจ จริง หวังได้พักพิงกลับทิ้งกันไป เสียแรงฉันซื่อและถือจริงใจ เหินห่างเลิกร้างแรมไกล สิ่งที่ฝากไว้แรมรา เสียแรงหมายมั่นเสียแรงฝากกัน นาน เสียถ้อยสาบานเสกสรรวาจา เสียแรงเป็นคู่ชื่นชู้กันมา เธอสิไม่เห็นนำพา หรือใฝ่ไปหาคู่ใหม่ ช้ำ นัก รัก เอ๋ย เคยพร่ำ เสียถ้อยเสียคำ ที่ เคย ให้ ถูก เธอ ผลักไส ตัดบัวสิเหลือเยื่อใย ตัดใจไม่เหลือ เลย เสียแรงสมสู่เสียแรงชื่นชู ชม เสียสิ้นภิรมย์สู่สมเราเคย เสียแรงเป็นคู่ร่วมชู้ชูเชย เสียสิ้นความรักราเลย ช้ำจริงอกเอ๋ยตัวเรา ช้ำ นัก รัก เอ๋ย เคยพร่ำ เสียถ้อยเสียคำที่ เคย ให้ ถูก เธอ ผลักไส ตัดบัวสิเหลือเยื่อใย ตัดใจไม่เหลือ เลย เสียแรงสมสู่เสียแรงชื่นชู ชม เสียสิ้นภิรมย์สู่สมเราเคย เสียแรงเป็นคู่ร่วมชู้ชูเชย เสียสิ้นความรักราเลย ช้ำจริงอกเอ๋ยตัวเรา...
11 ตุลาคม 2548 10:41 น. - comment id 525849
11 ตุลาคม 2548 10:48 น. - comment id 525855
11 ตุลาคม 2548 11:10 น. - comment id 525857
พี่พุดเอาดอกไม้มาร้อยไว้ในกลอนได้หวานมากเลยค่ะ หอมกลิ่นดอกไปตามคำกลอน
11 ตุลาคม 2548 11:49 น. - comment id 525880
11 ตุลาคม 2548 15:28 น. - comment id 525971
--------------------------------
11 ตุลาคม 2548 16:36 น. - comment id 525999
นั่งดูข่าวแผ่นดินไหวที่ปากี เหมือนกันขอรับเห็นภาพแล้วรู้สึกหดหู่ใจมากยิ่ง โดยเฉพาะภาพของเหล่าเด็กๆนักเรียนหลายๆคน ซึ่งจมหายอยู่ใต้อาคาร... แย่จังเลยขอรับ อะไรจะเกิดล่วงหน้ามิสามารถคาดการณ์ได้เลย ฉะนั้นคนที่ยังมีชีวิตอยู่ก็ควรให้ความรักซึ่งกันและกันอย่างจริงใจ ทำเรื่องราวดีๆเข้าไว้ใช่ไหมขอรับพี่พุด... ความรักสัมผัสได้ด้วยใจ วันนี้ให้ความรักแก่ใครสักคนหรือยัง... สวัสดีขอรับพี่พุด ชอบงานเขียนของพี่พุดขอรับผม ดูแลสุขภาพด้วยนะขอรับ
11 ตุลาคม 2548 19:07 น. - comment id 526082
มาสัมผัสสายรักและภักดีจากน้องสาวที่แสนงามคนนี้ด้วยความดื่มด่ำใจค่ะน้องพุด และก็ร่วมส่งกระแสใจไปยังผู้ประสบภัยเหล่านั้นด้วย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
