http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song314.html http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song30.html (ทุ่งรวงทอง..บ้านเรา) อ้าย..คนดี... กลับมาหาสาวนาในราตรี ราตรีที่.. สายฝนกำลังกระหน่ำหนัก พายุ.. กำลังพัดจัด จนต้นไม้รายรอบกระท่อมแทบโค่นหักไปตามๆกัน...! เสียงลมแรง... ฟ้าครวญ ..ราวฟ้าดินรับรู้ กับค่ำคืนนี้..ที่ฟ้ากำลังรอเวลาพลีร่ำไห้ คืนที่.. นกไพรพเนจรดายเดียว ผู้ได้รอนแรมร้างไร้จากรังรักในรวงใจของสาวนา ได้คืนหลังกลับมา..หา ดาวรุ่งแห่งทุ่งข้าว..! หลังจาก..ที่เต็มใจ ต้องจากต้องพรากลา ไปทำหน้าที่ทหารพรานอาสาสมัคร ผู้พิทักษ์ปกบ้านป้องเมือง ทางชายแดนภาคใต้มานานเกือบปี.. คนดี.. ที่กลับมา... กับดวงตาสีสนิมโศก ที่โศกยิ่งกว่าโศก..เศร้าเกินกว่าเศร้า.. ราวกับว่า... *โลกแสนงามในดวงใจ*กำลังจะลาลับดับสูญสิ้น... พร้อมผิวดำกร้าน... อย่างผู้ผ่านสมรภูมิแห่ง *โศกนาฏกรรมไทยฆ่าไทยกันเอง* ที่ทำกันอย่างไม่ยำเกรงกฏหมาย มีเพียงกฎหมู่ ... ที่แสนโหดร้ายทารุณ จนยาก.. ที่จะหาคำใดมาบรรยายถึง... ความน่าสะพรึงกลัวได้เทียมเท่า..! และ... ผู้ที่เป็น..*สุภาพบุรุษชายชาตินักรบ*..จริงๆ กลับต้องมา... เสียสละ.. ทั้งร่างแลดวงจิตวิญญาณ..อันแสนหาญกล้า ไว้ให้... *ผู้เป็นที่รัก*เบื้องหลัง ได้พลีหลั่งรินน้ำตาด้วยความทุกข์เวทนา อย่างแสนอาลัยอาวรณ์..เทวษถวิลมิรู้สิ้น และ... ด้วยคำถามแห่งความไม่เข้าใจจากไทยทุกทุกข์ผู้คน บนผืนดิน..แม่มาตุภูมิ.. ที่ปนปลื้มด้วยความภาคภูมิหากแสนโศกสะเทือน ด้วยหยาดน้ำตา เมื่อ..เหลียวไป.. พบผู้เป็นที่รักดั่งดวงใจนั้น กลับมาด้วยธงไตรรงค์คลุมหน้าคลุมร่าง.. อย่าง..ทรนงองอาจ อย่าง..มิเสียชาติเกิด.. อย่างที่.. คนทั้งผืนแผ่นดินจักเทิดพลีคารวะ.. และ.. กับทุกดวงตาดวงใจไทยที่มีคำถามตามมาว่า.. ทำไม..ทำไม..และทำไม...และเพราะเหตุใดอย่างไม่มีวันสิ้นสุด....? อ้าย..หลับตา... ราวทารกน้อย..ในอ้อมกอดอ้อมตักของสาวนา ที่กำลัง.. ไล้ลูบใบหน้าอย่างแสนรักบูชา.. ในท่ามกลางแสงตะเกียงระริบหรี่ ระรุบหรู่.. สาวนา...ค่อยค่อยพลีจุมพิต..ที่เปลือกตาอ้ายอย่างละมุนละเมียด ก่อนที่.. จะเบียดซุกตัวในอ้อมกอดอันอวลกรุ่น ด้วยไออุ่นแห่งรักของกันและกัน พร้อม... ขับลำนำเห่กล่อม..*เจ้าจอมใจเจ้าดวงใจ*ของสาวนา ด้วยบทโศลกแสนซึ้ง ..ที่ท่องไว้จนจำขึ้นใจ ด้วยน้ำเสียงแสนเศร้าสะเทือน เสมือน... กับกำลังจะวอนไหว้..ด้วยหยาดน้ำตา ให้เทพยดาฟ้าดิน..สิ้นอินทร์พรหมได้รับรู้...รับทราบ..ทั่วกัน... ....................................................................... นิราศจักรวาล..ของคุณชัยพร ศรีโบราณ กวีนิพนธ์ยอดเยี่ยมประจำปี 2548 นายอินทร์อะวอร์ด ........................................................................ ตอนที่11 สองราแรมรอนอ่อนล้า ขอขมาเจ้าของครองหน เรณูธุลีลอยวน ลงบนใบข้าวเนาพัก ทางไกลเนิ่นช้าคลาคล้อย ร่อยหรอแรงเฉื่อยเหนื่อยหนัก รวงข้าวกล่าวความถามทัก ท่านเป็นที่รักของเรา สองท่านฝันถึงถิ่นไหน เหตุใดดูขรึมซึมเหงา คงเหนื่อยเหลือเกินเชิญเนา ไม่เก็บค่าเช่าค่าชม เรณูว่าเราเฝ้าหวัง ยังลานบุษบาวนาศรม พบมิตรสุวมาลย์เกลียวกลม รื่นรินกลิ่นฉมรมณีย์ ร่วมก่อช่อดอกออกผล หลากล้นลวดลายหลากสี ประดับดวงใจไมตรี คลี่บานความหวังยั่งยืน ธุลีว่าเราเฝ้าหวัง ยังแดนอุดมร่มรื่น ร่วมมิตรเม็ดดินกลมกลืน เป็นผืนผไทไศลา ขอเป็นธุลีน้อยต้อยต่ำ คอยค้ำลำต้นบุปผา เพื่อให้ดอกไม้นานา บานแย้มแต้มค่าฟ้าดิน รวงข้าวว่าน่าเศร้าเพราะดาวนี้ สุมาลีหอมละมุนได้สูญสิ้น นับพันปีผ่านไปเกินใฝ่จินต์ นิราถิ่นอุทยานนิรันดร ฉันเกิดเวียนดับกับดาเรศ เคยเห็นเหตุนานาอุทาหรณ์ ยังเหลือเธอเท่านั้นท่องสัญจร เป็นเกสรสุดท้ายที่ทนทาน อยากให้ฝันของเธออันเลอเลิศ ปรากฏเกิดสวนศรีที่ไพศาล หนึ่งเรณูธุลีลอยจักรวาล ร่วมกันสร้างอุทยานให้ยืนยง เสียดายแต่ดาวรุ่งของทุ่งข้าว สูญสุมามาลย์รานร้าวไม่เหลือหลง ร้างละอองเรณูอยู่ดำรง เพื่อสืบพงศ์บุปผาไปช้านาน กาละหนึ่งนกดำทรงอำนาจ ใจอุบาทว์หยาบกระด้างมุ่งล้างผลาญ หลงกากเดนเหม็นเน่าเป็นเผ่าพาล ละโมบบ้าสามานย์ก่อการร้าย มันเกลียดชังบุปผชาติสะอาดหอม จึงพ่นไฟไหม้หลอมลาญสลาย รากแก้วของผองผกาละลายวาย พลันเสื่อมคลายสุคนธาจากฟ้าดิน ความหอมหวานอ่อนไหวได้สูญเปล่า เหลือแต่ข้าวรุกขาชลาสินธุ์ พอให้มันอาศัยได้ดื่มกิน ดับแสงจินตนาการจากลานใจ ทั้งธุลีเรณูหดหู่ยิ่ง ความเป็นจริงไกลกันกับฝันใฝ่ เราจะต้องท่องดาวนานเท่าใด จึงดอกไม้บานสะพรั่งอีกครั้งคราว.... ............... เสียงอันหวานเศร้ารานร้าวนั้น พลันก้องหวานสะท้านสะท้อนสะเทือน ไปทั้งหุบไพร ฟ้ากว้าง กับเดือนร้างแรมลา กับ.... หยาดน้ำตานางฟ้าที่กำลังพร่างพรม ห่มท้องนาอย่างหน่วงหนัก ราวรับรู้ รับฟัง รวงข้าวกระซิกกระซิกร่ำไห้..ค้อมพวงพรายพราวทองลงพลีดิน ก่อน..จะสิ้นเสียงไห้โหยแหบพร่าไปกับน้ำตาแห่งฟ้าดิน กับกลิ่นอวลแห่งพวงพะยอมป่าปวง ที่พากันปลิดกลีบโรยร่วงทิ้งก้านกอ พ้อพลีดวงดอกร่วงพราว กราวลงพร่างพื้นพสุธา...ราวสิ้นแล้วซึ่งหวังใด..!!!! ............. สาวนาพึมพำ..ทิ้งท้าย พร้อมกับ ดอมดมพรมจูบ ลูบไล้แผ่วละมุนไปตามใบหน้า ริมคางสากกร้านของอ้ายอย่างรักแสนรัก.. * หลับให้สบายนะคนดี* ไม่มีอะไรจะหมายมากรายกล้ำ มาให้ฝันร้ายได้อีก...* *ทุกอย่างจะต้องดีขึ้น... ด้วยพลังอำนาจ แห่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมือง คู่ฟ้าดิน... ด้วยบุญญาบารมีแห่งองค์พระสยามเทวาธิราช และ... ด้วย.. หยาดน้ำพระราชหฤทัยของพระพ่อขวัญแม่เมือง ที่.. คอยพร่างหยาดสาย...ให้ทุกราวเรื่องร้ายได้กลายดี ให้ทุกคน..ที่คิดผิด..ได้สำนึกตัว ได้ตระหนักรู้ว่า..* *ในหล้าโลกนี้นั้น... ผืนแผ่นดินไทยนั้นแสนอุดมดั่งผืนทอง แล้ว... ไยต้องมาห้ำหั่นปันแบ่งกัน ไยไม่สมานฉันท์ รู้รักสามัคคี รู้กตเวทิตาต่อผืนดินที่ให้ข้าวให้น้ำ ให้.มาอย่างยาวนาน ...นับไม่รู้กี่ชั่วอายุคน..แล้ว..* และ... อ้ายรู้ไหม..เมื่อไม่กี่วันก่อน องค์*สมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินินาถฯ* ได้เสด็จแปรพระราชฐาน ไปทรง ประทับ ณ..พระตำหนักทักษิณราชนิเวศน์ เพื่อทรงเป็นมิ่งขวัญกำลังใจแด่คนไทย ทุกหมู่เหล่า ทั้งยังทรงได้เสด็จฯพระราชดำเนิน ไปยัง..*จังหวัดพัทลุง..* เพื่อ.. ทรงเยี่ยมเยียนพสกนิกร ได้พระราชทาน คำแนะนำเกี่ยวกับการทดลองเพาะปลูกผักผลไม้ ที่เหมาะกับสภาพดินฟ้าอากาศ และ... แวะดูแปลงทดลองข้าว*พันธุ์สังข์หยด* และ.. พันธุ์ต่างๆที่เป็นข้าวพันธุ์พื้นเมืองที่มีรสชาติดี.. ทั้งยังทรงมีพระราชดำริ ให้มีการปลูกเพื่ออนุรักษ์พันธุ์ข้าวอีกหลายพันธุ์ ที่เหมาะกับดินที่นั่น ที่คือดินงามอุดมแห่งแดนทองด้ามขวานไทย และ.. มาตรแม้นผู้คนจะจนยากกว่าคนในจังหวัดใดของประเทศ หาก.. คือแหล่งเพาะบ่มตำนานแห่งความเป็นคนไทย ที่.. ยังมีประเพณีวิถีไทยวิถีทุ่งวิถีทอง อันเปรียบประดุจ *ธารธาราทองแห่งวัฒนธรรมผืนดินภาคใต้* คนดี...และ ทุกครั้งคราที่สาวนาฟัง บทเพลงนี้...ที่ชื่อ*สายฝน* หัวใจดวงดีดวงทอง พลันจะ..นองเนืองได้หยาดน้ำตา ด้วย.. ตระหนักซึ้งค่า ในหยาดน้ำพระทัยแห่งทั้งสองพระองค์ฯล้นเกล้าล้นกระหม่อม ที่ทรงบุกป่าฝ่าดง ทรงเพียร ที่จะให้คนไทยทั้งชาติ ได้อยู่ดิกินดีมีสุข สมถะรู้ใช้ชีวิตอย่างพอดีพอเพียง.. จนพระวรกาย ต้องทรงพบแต่ความลำบากตรากตรำ ก็มิเคยทรงสิ้นหวังและท้อแท้.. ที่จะกอบกู้ต่อสู้ เพื่อให้แผ่นดินธรรม ผืนดินทอง ได้คงอยู่ เพื่อลูกหลานเหลนโหลนไทย...ที่จะเติบใหญ่ในภายหน้า.. .................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song6197.html สายฝน ....เพลงพระราชนิพนธ์ *เมื่อลมฝน บนฟ้ามาลิ่ว ต้นไม้พลิ้ว ลู่กิ่งใบ เหมือนจะเอน รากคลอนถอนไป แต่เหล่าไม้ ยิ่งกลับงาม พระพรหมท่าน บันดาลให้ฝนหลั่ง เพื่อประทัง ชีวิตมิทราม น้ำทิพย์สาด เป็นสาย พรายพลิ้วทิวงาม ทั่วเขตคาม ชื่นธารา สาดเป็นสาย พรายพลิ้วทิวทุ่ง แดดทอรุ้ง อร่ามตา รุ้งเลื่อมลาย พร่างพรายนภา ยาม เมื่อฝนมาแต่ไกล พระพรหมช่วย อำนวยให้ชื่นฉ่ำ เพื่อจะนำ ดับความร้อนใจ น้ำฝนหลั่ง ลงมาจากฟ้าแดนไกล พืชพันธุ์ไม้ ชื่นยืนยง... ............. กล่าวมาถึงตรงนี้ พลัน... หยาดน้ำตา สาวนาก็พราวพร่าซึมลงบนใบหน้าอ้าย อย่างไร้หยุดยั้ง... ที่รอจะละหลั่งรินมิสิ้นสาย มาแสนนาน ด้วย.. รานร้าวใจ กับคนไทย..ไทยมุสลิมบางคน ที่ไยไม่ซึ้งค่ารู้รักเทิดบูชาแผ่นดิน ที่ให้ข้าวให้น้ำมานาน..แสนนานนะ คนดี...แต่ สำหรับเราสองนั้น เหนือดวงชีวาคือรู้ค่ารู้คุณ และ.. ครองงามครองดีครองกตเวทิตาต่อแผ่นดินนี้.. และ... ที่สาวนาแสนปิติภาคภูมิใจนัก ก็คือโชคดี ได้เกิดมาเป็นเมียรักเมียขวัญของอ้าย ลูกผู้ชายที่ภักดิ์แผ่นดิน รู้หน้าที่... รู้ว่าชีวีคนเรานั้นแสนสั้นนัก ควรพลีร่าง และ.. ทุกหยดหยาดเลือดรักแลลมหายใจ ดั่ง.. *ชายชาติเกียรติศักดิ์ทหารเสือ* ยามเมื่อชาติบ้านเมืองต้องการ..ใช่ไหมเล่า..อ้ายคนดี.. ........... อ้าย..ลืมตา..อย่างช้าช้า *ตาสบตา..*. ที่อาบไปด้วยหยาดน้ำตา แห่งความโศกสะเทือนทับทั้งคู่ พร้อมกับ... ที่เขาคนดี...ค่อยๆ..ใช้มือหยาบกร้าน มือที่จับด้ามปืนมานานวัน.. มือที่พลีกำนัล ให้สาวนาได้ไล้จูบทุกนิ้วนับอย่างรักใคร่ ประคอง.. ไล้ลูบหน้าสาวนา..อย่างแผ่วเบา.. แทนค่าคำ..รัก... แทน..ดวงใจ.. แทนทุกข์เทวษถึงทุกข์ไทไทย แทนน้ำตาจากใจลูกผู้ชาย.. ที่กำลังระรินไหล ด้วยโศกสะเทือนใจ..เสียยิ่งกว่าฟ้าร้องไห้....!!! ........................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song30.html ทุ่งรวงทอง ....ชรินทร์ นันทนาคร ทุ่ง เอ๋ย ทุ่งรวงทอง เห็นข้าวออกรวงน่ามอง ดุจแสงทองสีแห่งศรัทธา พี่มาได้ยล นฤมลนวลน้องบ้านนา ถึงจะสวยตามประสา ก็โสภาเหนือกว่านางใด ทุ่ง เอ๋ย ทุ่งรวงทอง น้ำเปี่ยมอยู่ริมฝั่งคลอง เช่นพี่รัก น้องเปี่ยมฤทัย สะพานเชื่อมคลอง เหมือนพี่กับน้องเชื่อมใจ ถึงอยู่แสนไกลแค่ไหน เชื่อมหัวใจให้สมปอง พี่ เยือน ถึงถิ่น น้องเอยอย่าหมิ่น น้ำใจเพื่อนใหม่ จะหมอง ขออยู่ ขอตายจนวันสุดท้ายกับน้อง ให้ทุ่ง รวงทองนี้เป็นเจ้าของ เรือน ตาย ทุ่ง เอ๋ย ทุ่งรวงทอง แม้นหากขาดพี่ ขาดน้อง ทุ่งรวงทองก็หมดความหมาย พี่มาจากกรุง หมายมุ่งมาหาเพื่อนตาย รับปากรักพี่ได้ไหม โอ้ขวัญใจ ทุ่งรวงทอง ทุ่ง เอ๋ย ทุ่งรวงทอง แม้นหากขาดพี่ขาดน้อง ทุ่งรวงทองก็หมดความหมาย พี่มาจากกรุงหมายมุ่งมาหาเพื่อนตาย รับปากรักพี่ได้ไหม โอ้ขวัญใจทุ่งรวงทอง... ............... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song314.html บ้านเรา ...สุเทพ วงศ์กำแหง บ้าน เรา แสน สุขใจ แม้จะอยู่ ที่ไหน ไม่สุขใจ เหมือนบ้านเรา คำ ว่าไท ซึ้งใจ เพราะใช่ ทาสเขา ด้วยพระบารมีล้นเกล้า คุ้มเรา ร่มเย็น สุขสันต์ รุ่ง ทิพย์ ฟ้า ขลิบทอง พริ้วแดดส่อง สดใส งามจับใจ มิใช่ฝัน ปวง สตรี สมเป็นศรีชาติ เฉิดฉัน ดอก ไม้ชาติไทยยึดมั่น หอมทุกวัน ระบือ ไกล บุญ นำพา กลับมาถึงถิ่น ทรุดกายลงจูบดิน ไม่ถวิลอายใคร หัว ใจฉัน ใครรับฝาก เอาไว้ จาก กัน แสน ไกล ยังเก็บไว้ หรือเปล่า เมฆ จ๋า ฉัน ว้า เหว่ ใจ ขอวานหน่อยได้ไหม ลอยล่องไป ยังบ้านเขา จง หยุดพัก แล้วครวญรับฝาก กับสาว ว่าฉันคืนมาบ้านเก่า ขอยึดเอา ไว้เป็น เรือน ตาย...
สาวบ้านนา 7 ต.ค. 2548 13:33 น. - ID 82056 
1907
5
0
7 ตุลาคม 2548 14:25 น. - comment id 524596
ได้เป็นอ้าย..คนดี ถึงตายก็คุ้มค่านะ
7 ตุลาคม 2548 15:38 น. - comment id 524628
กำสรด รัญทดท้อ .. และหวงแหนในแผ่นดิน... อาลัยในชายอันเป็นที่รัก... ขอบคุณนิราศจักรวาลที่นำมาสู่สายตา... สวัสดีคุณสาวบ้านนา...คุณพี่พุด...
7 ตุลาคม 2548 15:42 น. - comment id 524632
จากบทความในหนังสือพิมพ์ตัวเลขสรุป...คดีสำคัญ ในสามจังหวัดชายแดนใต้ ปี 2548 (ม.ค.-ก.ย.) มีทั้งหมด 3,300 คดี เฉพาะจังหวัดนราธิวาส 1,164 คดี แยกเป็นคดีความมั่นคง 1,017 คดี ตัวเลขน่าตกใจ.....
7 ตุลาคม 2548 19:18 น. - comment id 524752
หลากอารมณ์นะครับ หักมุมนิด ๆ แบบสบายตา งานต่อไปขอเพลงน้ำกรดแช่เย็น ของรังษี เสรีชัย นะ นะ รอฟังครับ
7 ตุลาคม 2548 19:22 น. - comment id 524754
เพลงระบำโมบายพรายแผ่วหวาน ดอกรักบานแจ่มจิตยามคิดถึง ดอกเสน่หาพร่างลากับฟ้าซึ้ง ดอกโศกจึงคลี่แย้มแต้มกลางใจ ดอกคิดถึงยังตรึงตราลีลาวสันต์ จะกี่วันจะกี่คืนยังหวามไหว ดอกฤดีบานเศร้านะดวงใจ ดอกลาไกลคอยผลิแย้มแกล้มน้ำตา ดอกตัดสินสิ้นสวาทนิราศร้าง ดอกอ้างว้างเลือกดายเดียวมิเหลียวหา ดอกยอมรับกับใจเราเขลานานมา ดอกร้างลาจึงแย้มบานบนลานใจ ดอกพุดซ้อนเลิกซ่อนรักสลักจิต ดอกชีวิตเหลือเพียงว่างกระจ่างใส ดอกธรรมะผุดพร่างณ..กลางใจ ดอกไม่รักใครจึงชูช่อรอพ้นน้ำ..!!! ...........
7 ตุลาคม 2548 20:28 น. - comment id 524778
8 ตุลาคม 2548 00:48 น. - comment id 524848
แสน..เหน็บหนาวร้าวใจไทยทั้งชาติ เสียดาย..ราษฎร์ห้ำหั่นอย่างขวัญหนี ดาวรุ่ง..อาจ กลายร่วงซบพบปฐพี แห่งทุ่งข้าว..เขียวขจี ที่รอใคร มาชื่นชมงานงามของ...สาวบ้านนา..ครับ
8 ตุลาคม 2548 13:42 น. - comment id 525009
ขอธารรักหลั่งรินทาทั่วผืนดินไทย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
