http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song27.html http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2380.html (ท่าฉลอม..เติมใจให้กัน) ........... *สนามบินดอนเมือง..* ที่... ผู้คนสับสนมากมายทั้งชาวไทยเทศ ผู้หญิงคนหนึ่งทอดตานิ่งนิ่งซึ้งเศร้า ราวดายเดียวเสียเต็มประดา ใน.. ท่ามกลางความสับสนอลหม่าน.. ทีวีจอยักษ์ กำลังถ่ายทอดภาพประวัติศาสตร์ ที่.. พณฯ.ท่านนายกรัฐมนตรี กำลังจะทำพิธีเปิดเที่ยวบินปฐมฤกษ์ ที่แสนยิ่งใหญ่สู่..*สนามบินสุวรรณภูมิ* ที่คนไทยรอคอยมาตลอดระยะเวลานานเกือบ45ปี และ... เป็นสนามบินที่มีอะไรๆที่สุดในโลกมากมาย ให้คนไทยได้ภาคภูมิปิติใจ และ.. โดยเฉพาะในวงการสถาปนิก ที่ต่างทราบกันดีว่า.. สนามบินแห่งนี้.. ได้รับการออกแบบอย่างงดงามประณีตที่สุด เธอ... ค่อยๆก้าวช้าช้าไปตามเสียงบทเพลงบรรเลง ที่กำลังพลีพร่างให้สนามบินดูแสนสดชื่นพริ้งพราวขึ้น ณ..ร้านหนังสือ.. ที่มีหนังสือภาคภาษาอังกฤษ วางจำหน่ายมากกว่าภาษาไทย เพราะ.. อาจจะเอาใจจำหน่าย นักท่องเที่ยวนักเดินทาง *คนต่างบ้านต่างเมือง* และ.. เป็นหนังสือที่เธอคนดีอยากพลิกดูเสียหมดไปทั้งร้าน เพราะช่างแสนงามและหายาก.. เธอ.. เลือกซื้อแผ่นซีดีสามแผ่นรวด ของกรีนมิวสิค *คุณจำรัส เศวตาภรณ์* ด้วยดวงใจ ดวงอรชรอันแสนอ่อนหวานอ่อนโยนอย่างที่สุดแล้ว ที่ อยากเก็บไว้สำรองอีกชุด เธอ... พลิกปกหลังอย่างละเมียดใจละไมหวาน กับ..คำนิยาม... *เรื่องราวทั้งมวลล้วนมากับสายลม เป็นสายใยของชีวิต เป็นเสียงกระซิบอันแผ่วไหว เป็นชีวิตที่เป็นไป เป็นความไร้ในความจริง ไม่ไกลแลไม่ใกล้ ไม่หวั่นไหว ไม่หยุดนิ่ง ไม่เป็นศูนย์ไม่เป็นสิ่ง มาสู่สิงทุกวารวัน* เธอ..เอมอิ่มกมล และ.. อนุญาติให้ใช้ซีดีของเธอทดสอบ ฝากหวานรายรอบร้าน ฝากตระการบรรเจิดจิต ให้.. ทุกชีวิตในสนามบินได้พบฝันอันแสนพริ้งพราย ไร้ดายเดียว... หากราวได้พบงามเงียบในท่ามโลกสับสนแล้งไร้ใบนี้.. ................ ไม่นานนัก.. ผู้เป็นที่รักดั่งดวงใจก็ปรากฏกาย ร่างสองร่างหลอมละลายเข้าสู่อ้อมกอดกันและกัน ด้วยดวงใจที่แนบแน่นราวหนึ่งเดียว แก้มแนบแก้ม... ด้วยหัวใจอันไร้สิ่งใดมากีดกั้น ไม่ว่า...หนทางกว้างไกลสักแค่ไหน และ... มาตรแม้นร่างจะไกลแสนราวอาศัยคนละซีกโลก..ก็ตามที.. โลกสวย....ดวงดอกไม้หวาน.. มาบานสะพรั่งในหอมห้วงหัวใจ ในนาทีนั้น...นับนาทีนั้น..เป็นต้นมา.. และ... นับอีกหลายทิวาราตรี.. ตราบจนกว่า.. จะถึงวันที่.. จำต้องพรายพรากจากกัน..อีกหนอีกครา ให้เพียงร่างไกลกันคนละครึ่งฟ้า... หากทว่า.. ดวงกมลยังคงมั่นคอยเติมใจให้กันและกัน มิผันแปรเปลี่ยนไป *ไม่มีวันที่สิ่งใดจะมาแยกสายใยสายใจรักได้เลย* ในอุษา ฟ้าเริ่มกระจ่าง เธอ..จุดเทียนหอมพร่าง รับ...ความกระจ่างใสรับพลังไหวหวามไสวสว่าง รับ..เจ้าจันทร์เจ่มในดวงใจ แล้ว..ฟังเปียนโนบรรเลงบทเพลงโบราณๆ *เติมใจให้กัน* *ท่าฉลอม* ที่แสนหวานหอมมาก.. จนยากจะอธิบายบอกใคร หากนวลใจไม่ไหวละมุนละเมียดพอ เสียงพริ้งพราว.. ราวสายน้ำกำลังซัดระลอกแล้วระลอกเล่า จาก..ปลายนิ้วอันพลิ้วพรายของผู้เล่น ทำให้... ดวงใจในยามเช้า.. ราวได้รับหยาดน้ำค้างลงพร่างพรมพอกัน... ................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song27.html ท่าฉลอม ชรินทร์ นันทนาคร พี่ อยู่ไกลถึงท่าฉลอม แต่พี่ไม่ตรอมเพราะรักพยอม ยาม ยาก ออกทะเล จะหาปลา มาฝาก แม่คุณขวัญใจคนยาก รับของฝากจากพี่ได้ไหม โปรด เมตตารักพี่สักนิด พี่มอบชีวิตอุทิศให้สาว มหาชัย แบกความรัก ข้ามทะเล มา ให้ ฝ่าลมและคลื่นเท่าไหร่ รักจึงได้ว่ายน้ำข้ามมา ท่าฉลอม กับมหา ชัย จะคิดทำไมว่าไกล เชื่อมความรักไว้ดีกว่า บอกเพียงสักคำ ว่าไม่รักจะหักใจลา ซ่อนตัวตามประสา จะหนีซ่อนหน้า ห่าง ไกล เรื่อง ทะเลนั้นพี่พอรู้ แต่เรื่องเจ้าชู้ไม่รู้จะทำ ฉันใด หยั่งทะเลพอคะเน ดู ได้ แต่ความรักเกินครวญใคร่ ลึกเท่าไหร่ไม่รู้หยั่งถึง ท่าฉลอม กับมหาชัย จะคิดทำไมว่าไกล เชื่อมความรักไว้ดีกว่า บอกเพียงสักคำว่าไม่รักจะหักใจลา ซ่อน ตัวตามประสา จะหนีซ่อนหน้า ห่าง ไกล เรื่อง ทะเลนั้นพี่พอรู้ แต่เรื่องเจ้าชู้ไม่รู้จะทำ ฉันใด หยั่งทะเล พอคะเน ดู ได้ แต่ความรักเกินครวญใคร่ ลึกเท่าไหร่ไม่รู้ หยั่ง .............. เธอ..อยากจบด้วยคำๆนี้ พลีปัน.. ให้ทุกดวงใจได้ฝันพลีให้ได้ใช้ดวงชีวีอย่าง รู้คุณค่าทุกลมหายใจ เสมือนรายการ.*.เจาะใจ*ในราตรีที่ผ่านมา ได้สะท้อนเรื่องราว ของ... ท่านพิธีกรชื่อดัง ดร.อภิวัฒน์ วัฒนวรางกูร ที่ท่านได้ป่วยเป็นมะเร็ง. และ... ได้ฝากข้อคิดไว้มากมาย ราวกับได้เตือนให้ทุกคนดี ได้รู้จักรู้ค่าคำมรณาณุสติ และ การรู้ค่าคำการใช้ชีวี อย่างถูกทางอย่างมีสติอย่างมิประมาท... ทุกคนดี...ดวงใจ ชีวีนี้แสนสั้นนะ.. จงรับเอาความรักเมตตาอภัย อันล้ำล้นเลอค่ามากน้ำใจ.. จาก.. ใจดวงใสดวงแก้วนี้.. ในยามอรุณรุ่งเริ่มงาม ที่.. ยอมพลีสิ้นให้ด้วยบทเพลง..*เติมใจให้กัน*..แล้วนะ.. ขอให้.. พบแต่ความรักความสุข..เสมอไปเสมอใจ..พร้อมกันไปเป็นนิรันดร์...!!!! ................ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2380.html เติมใจให้กัน ....มัม ลาโคนิค ตอบใจตัวเองมานาน แอบรอคอยเธอก็รู้ อยากให้เธอลองตรองดู ในความทรงจำ เก็บไว้ ต่างคนมีทางต้องเดิน อาจมีเวลาต้องไกล หนึ่งคนยังคงคอยใจ ยังคงคอยไปอย่างนั้น อยู่ไกลกันเกินครึ่งฟ้า หากยังมีใจถึงกัน จะโยงใยความสัมพันธ์ จนมาพบกันใกล้ตา ต่อเติมแรงใจเมื่อท้อ แบ่งปันในยามทุกข์ตรม ไม่หวั่น ต่างคนเติมใจให้กัน เติมใจซึ่งกัน จนเต็ม ตอบใจตัวเองมานาน แอบรอคอยเธอก็รู้ อยากให้เธอลองตรองดู ในความทรงจำ เก็บไว้ ต่างคนมีทางต้องเดิน อาจมีเวลาต้องไกล หนึ่งคนยังคงคอยใจ ยังคงคอยไปอย่างนั้น อยู่ไกลกันเกินครึ่งฟ้า หากยังมีใจถึงกัน จะโยงใยความสัมพันธ์ จนมาพบกันใกล้ตา ต่อเติมแรงใจเมื่อท้อ แบ่งปันในยามทุกข์ตรม ไม่หวั่น ต่างคนเติมใจให้กัน เติมใจซึ่งกัน จนเต็ม อยู่ไกลกันเกินครึ่งฟ้า หากยังมีใจถึงกัน จะโยงใยความสัมพันธ์ จนมาพบกันใกล้ตา ต่อเติมแรงใจเมื่อท้อ แบ่งปันในยามทุกข์ตรม ไม่หวั่น ต่างคนเติมใจให้กัน เติมใจซึ่งกัน จนเต็ม...
พุด 30 ก.ย. 2548 08:21 น. - ID 81741 
1436
14
0
1 ตุลาคม 2548 01:27 น. - comment id 520931
สวัสดีครับ
30 กันยายน 2548 08:39 น. - comment id 521314
ไม่นานนัก.. ผู้เป็นที่รักดั่งดวงใจก็ปรากฏกาย ร่างสองร่างหลอมละลายเข้าสู่อ้อมกอดกันและกัน ด้วยดวงใจที่แนบแน่นราวหนึ่งเดียว แก้มแนบแก้ม... ด้วยหัวใจอันไร้สิ่งใดมากีดกั้น ไม่ว่า...หนทางกว้างไกลสักแค่ไหน และ... มาตรแม้นร่างจะไกลแสนราวอาศัยคนละซีกโลก..ก็ตามที.. อยากมีภาพนี้ในความจริงบ้างจังค่ะพี่พุด
30 กันยายน 2548 09:55 น. - comment id 521340
พุดพัดชาระงับการเดินทาง ออกนอกประเทศชั่วคราว ด้วยความเศร้าใจและไม่พร้อม อีกคราแล้วกับภัยธรรมชาติ
30 กันยายน 2548 10:20 น. - comment id 521359
มาอ่านบทอ้อนกระซิบของพี่พุดค่ะ แล้วหวนคิดถึงความรักจากแดนไกล ... กว้างใหญ่สุดขอบฟ้า สวัสดีค่ะ พี่พุดคนดี : )
30 กันยายน 2548 10:21 น. - comment id 521363
อ้อนกระซิบฝากใจมาถึงคุณพี่พุดนะคะ... ปรายก็กำลังจะเดินทางไกลตอนบ่ายนี้เหมือนกัน อีกถึง 7 วันจึงจะหวนมาสู่หน้าจอ... รายงานตัวว่าปรายมิได้หายไปไหนนะคะ เดี๋ยวจะกลับมาค่ะ... ระลึกถึงคุณพี่พุดเสมอ... สวัสดีค่ะ
30 กันยายน 2548 11:39 น. - comment id 521403
เข้ามาเพราะคำอ้อน..ใจสะท้อนด้วยคิดถึง วันคืนยังติดตรึง....ห้วงคะนึงรำพึงถาม มาร่วมอ้อน..อะนะครับ..เหอๆๆๆ
30 กันยายน 2548 12:47 น. - comment id 521465
(ไม่นานนัก.. ผู้เป็นที่รักดั่งดวงใจก็ปรากฏกาย ร่างสองร่างหลอมละลายเข้าสู่อ้อมกอดกันและกัน ด้วยดวงใจที่แนบแน่นราวหนึ่งเดียว แก้มแนบแก้ม... ด้วยหัวใจอันไร้สิ่งใดมากีดกั้น ไม่ว่า...หนทางกว้างไกลสักแค่ไหน และ... มาตรแม้นร่างจะไกลแสนราวอาศัยคนละซีกโลก..ก็ตามที) .. ฮา ฮา .. ถ้าเป็นอัลมิตรา อัลมิตราคงทำหน้าไม่ถูกเลยเนี่ย ..
30 กันยายน 2548 15:36 น. - comment id 521567
เอ่ยถ้อยกระซิบ.. ฝากสายลม.. บอกเธอ..เพียงรับขวัญ เพียงรู้รัก..และรับฝากใจ ทุกทิวา..วัน สะกิดใจ..กระซิบนั้น ..ออดอ้อน.. - - ยินดี - -
30 กันยายน 2548 15:46 น. - comment id 521570
ไม่รู้จะไปอ้อนใครอ่ะค่ะ พรุ่งนี้แนนจะสอบแล้ว ว้า! ไม่มั่นใจเลย
30 กันยายน 2548 16:13 น. - comment id 521577
แวะมาทักทายและสวัสดีพี่พุด ด้วยความระลึกถึงค่ะ
30 กันยายน 2548 18:22 น. - comment id 521645
ประทับใจในเนื้อหา...และลีลากลอน..หวานซาบซึ้ง...อ่านแล้วมีความสุขค่ะ..คิดถึงพี่พุด..นะคะ..
30 กันยายน 2548 19:44 น. - comment id 521668
มาฟังเพลงโปรดค่ะ
30 กันยายน 2548 20:14 น. - comment id 521684
พี่พุดค่ะ แอบเก็บเนื้อเพลง เติมใจให้กัน ไปค่ะ เพลงโปรด งานเต็มอิ่มในอารมณ์เหมือนเดิมค่ะ
30 กันยายน 2548 20:49 น. - comment id 521691
พี่พุดไม่ต้องเป็นห่วง คนเชียงใหม่คนนี้นะคับ เพราะว่าอยู่สูงกว่าใคร ๆ เขา อยู่เชิงดอยก็อย่างนี้แหละ แต่ไม่รู้จะมีอะไรที่ร้ายแรงมั่งหรือเปล่า * มาแวะเยี่ยมเยือนพี่พุดครับ ขอไปร้องเพลงท่าฉลอมต่อนะ ด้วยรักเช่นกัน * เด็กชายกวีปกรณ์
30 กันยายน 2548 21:01 น. - comment id 521697
....มาเยี่ยมครับ ....มาร้องเพลงด้วย
30 กันยายน 2548 23:34 น. - comment id 521748
อ้อน...ดวงใจ จะลาไกล ถึงครึ่งฟ้า กระซิบ...ว่า ใจถึงใจ ไม่ไกลห่าง ฝาก...สายลม พรมพริ้ว ลิ่วตามทาง ใจ..บางบาง ส่งคิดถึง ซึ้งรอคอย รับขวัญ...เจ้า ด้วยบทเพลง บรรเลงหวาน วัน...ชื่นบาน ยังคอยใจ ไม่เหงาหงอย ทิวา...เคลื่อน สาดแสงไว้ ไม่เลื่อนลอย หวาม...น้อยน้อย เพราะคอยเจ้า มาเข้าใจ
2 ตุลาคม 2548 20:17 น. - comment id 522149
ช่างเรียงร้อยถ้อยคำ เนาะ... ไว้เจอกันแล้วครูใหญ่จะครวญเพลงให้ฟัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
