ใต้เงาดาวหนาวดวงใจ..!

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song200.html
(ในฝัน)
...............


ในเรื่อเรืองแสงดาวรำไรรำไร..
ยามฟ้าใกล้สาง
ทั่วนภางค์ใกล้สว่างแล้ว
ดวง..
ควานคว้าวิทยุเปิดเพลงนักร้องในดวงใจ
*ในฝัน.*
กำลังบรรเลงบทเพลง
ที่แสนหวานชดช้อยจริงใจ 
และ..
ในท่ามความละเมียดละไมแห่งภาษา..


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song200.html
ในฝัน ทูล ทองใจ
หากฝันว่าฉันและเธอ 
ละเมอความรักร่วมกัน ทุกๆ วันแสน สุขฤทัย
หากความรักนั้นหนักเหลือ
แนบเนื้อเชื้อ รักดังไฟ ฉันขอตายบน ตักนาง
หากเราได้รักร่วมกัน 
ผูกพันกระสันแน่นเหนียว 
ขอรักเดียวไม่ จืดและจาง
หากเป็นดั่งเช่นที่หมาย 
จะตายฉัน ไม่ขอห่าง
ขอรักนางเนื้อนวลแน่นอน
มอบ ใจ และกาย ทุกสิ่งมั่นหมาย
ถึงตัวตายไม่คลายรักก่อน
สู้ ทน อ้อนวอน ยอมฝันแม้ยามหลับนอน
ทนกอดหมอน นานมา
หากฝันฉันไม่หลอกหลอน
ตื่นนอนคงพบหน้าน้อง สมดังปองใจปรารถนา
หากเป็นดังเช่นที่หมาย
จะตายฉัน ไม่นำพา ขอบูชาน้องนางแน่นอน
หากฝันฉันไม่หลอกหลอน
ตื่นนอนคงพบหน้าน้อง สมดังปองใจ ปรารถนา
หากเป็นดังเช่นที่หมาย
จะตายฉัน ไม่นำพา ขอบูชาน้องนางแน่นอน..
................


กี่ปีแล้วนะ..
ที่หัวใจดวงอ้อยสร้อย
ยังอยู่กับความเหว่ว้าในความสมถะงามเงียบ
ไม่มีวันแปร...
 แม้น....
โลกนี้จะหนาวจะร้อน
จะมากมายพายุร้ายจากพายุใจพายุจริง


หันไปทางไหน
 ช่างแสนน่าเดียวดายใจเสียเหลือเกิน
เพราะ..
มีสัญญาณเตือนราวนาฬิกาปลุกแล้ว
กับ....
ทุกข์จากภัยธรรมชาติแลภัยจากอมนุษย์รายรอบ
ไม่ว่าจะ..
พายุสึนามิ ฤาเฮอริเคนแคทรีน่าและริตา
ที่กระหน่ำซ้ำซัดระลอกแล้วระลอกเล่า


ไหนจะโรคระบาด หวัดนก 
ที่แสนน่าจะวิตกเป็นที่ยิ่งนัก
ที่ราวกำลังจะค่อยๆคืบคลานใกล้เข้ามา ๆและ
จะพาให้พลเมืองโลกพบวิปโยคอย่างยากแก้ไข..


โลกงาม...กำลังพบเศร้า
ด้วยเงื้อมเงาแห่งความรู้เท่าไม่ถึงการณ์
ของคนบนผืนโลกนี้  
ที่เกิดมา...
ก็มีแต่จะเรียกร้องเอาจากโลก
แล้ว...ไม่คืนกลับ ไม่พิทักษ์รักษ์และรู้ค่า


*อกแผ่นดิน*.. กำลังท่วมบ่า
ด้วยน้ำตาจาก..*เทพเจ้าแห่งความระทม*
*แผ่นฟ้า*..กำลังจะจ่อมจมด้วยภัยจากมวลมลพิษ
ภาวะเรือนกระจกโลก...


และ...
ทุกผองชีวิต กำลังจะถูก..*ประกาศิตสั่งสังหาร*
จาก...
ความพิโรธของ..ดิน..น้ำ..ลม..ไฟ
อย่างยากที่จะหนีพ้น...ไม่ว่าจะหน้าไหน
หาก...
ฟ้าดินอินทร์พรหมยมพญา
จะมาเรียกร้องหาความยุติธรรม


หัวใจดวงสะออน...ไหวหวั่น
สิ่งที่จะทำได้คือ..
รีบทำทุกสิ่งที่ฝันไว้
อย่างแสนดีแสนงาม ให้แด่ผู้ชิดใกล้
และ..
คืนกลับแด่โลกงาม
ในทุกยามที่พึงจะทำได้
แม้นเพียงจะน้อยนิด
ก็คิดว่า..
ทุกชีวิตย่อมมีสิทธิ์จะลิขิตชะตา
รู้ค่าแห่งการได้เกิดมาบนพื้นพสุธานี้...


กับ...ปวงดวงดอกไม้ป่าที่แสนงาม
กับ...แมกไม้สายธารระรินร่ำ
กับ...เสียงน้ำค้างขวัญน้ำฝนแก้ว
        ยังพร่างรินดับร้อนไปทุกถิ่นที่
กับ...เสียงดนตรีแห่งเพลงไพร
กับ...เสียงเต้นของหัวใจที่ยังรู้ค่ารักรู้จักการให้
กับ...เสียงทายทักของสายลมไหว


กับ...เสียงร่วงปลิดปลิวโปรยไปของใบไม้ในราวป่า
กับ...เหว่ว้าที่สอนให้รู้ค่าความเงียบงาม
กับ....ทุกทุกข์นิยามที่สอนให้รู้
        นำน้ำพระอมฤตธรรมมาด่ำดื่ม
กับ...กลิ่นชื่นแห่งไอดินหลังสิ้นสายวสันต์ลา
กับ...ฟ้าแปรสีราวเวทีแห่งธรรม ธรรมชาติ
        อันหมายมาดมาสอนสัจจะใจ
กับ...รวงเรียวไสวสีทองสุกปลั่ง
        กำลังค้อมพวงรอเคียวควงมาเกี่ยวเก็บ


กับ...หนาวเหน็บในดวงใจ
        ยามดูจันทร์อันอำไพ
        แล้วในอ้อมกอดไม่มีเธอ
กับ...เสียงนกละเมอ กู่ก้องยามท่องไพรลำพัง
กับ...ความหวานหวัง
        ที่จักทำสิ่งแสนดีพลีเพื่อแผ่นดินและผู้เป็นที่รัก
กับ...หยาดน้ำค้างหยาดพรายภักดิ์ลงบนกลีบดอกไม้


กับ...สายน้ำแสงแดดสีทองอันอ่อนอุ่นเอื้อโอบหล้า
กับ...ดวงตาดวงใจที่สวยใสแสนงาม
        ยามลืมแลในทุกอรุณรุ่ง
กับ...จรุงแห่งกลิ่นเกสร
        กำลังอ้อนออดมวลหมู่ภู่ผึ้งภุมรินทร์
กับ...สายถวิลแห่งเมตตามากล้นค่าน้ำใจ
        ที่จะรินใส่ให้แก่เพื่อนผู้ร่วมเกิดแก่เจ็บตาย


กับ...คำว่าตายก่อนตาย 
        ที่ฝึกไว้อย่างผู้เตรียมพร้อม
กับ...หอมแห่งยอดพระรัตนตรัย
        ที่คือฉัตรใจ ฉัตรไทยคอยคุ้มเกล้า
กับ...เดือนดาวที่แสนงามในยามราตรี
กับ...คนดีที่...ควรรู้ค่าก่อนสายเกิน...


และ..
กับ...ลมหายใจ..น้อยนิด 
 จากทุกทุกข์ชีวิตหนึ่งนี้ที่ช่างแสนสั้น
ให้คอยเฝ้าจักรู้ทันเท่า
คอยเฝ้าดูว่า..
มิวันหนึ่งวันหน้าวันไหน..อาจจะหยุดลง.!
ให้เตรียมปลง เตรียมใจ 
ไม่ว่ากับใครกับคนไหน ที่เรารักแสนแสนรัก


และ..
กับ..ความพลัดพรากจากลา
ในท่ามแสงตะวันรอนๆ
ฤาว่า...
ในท่ามกลางดาวเดือนร้องร่ำ
ก็จักหันหลังคืนกลับมาก็หาได้ไม่...


และ
เมื่อเรายังมีลมหายใจ ..
ไย...!...จึงปล่อยให้ทุกสิ่ง
ที่เราแสนรักประดุจดั่ง *สุดสายใจ*
ต้องมาแหนงหน่าย..คล้ายไร้สิ้น..อภัยปรานี
มีเพียงทิฐิมาบดบัง ...
ให้เซซังซมซาน..รานโศก..แสนเศร้า..ด้วยเล่า...
ทุกเจ้ายอดดวงใจ...ช่างกระไรเลย....!!
.......................