http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song99.html (เพื่อน้อง) ............. คิดถึงมิ่งมิตรคนดีที่ชื่อชัยชนะ ถึงเมกกะน้องชายคล้ายวันผ่าน คิดถึงพี่นกตะวันคนดีกับงามงาน คิดถึงม้าก้านกล้วยเคยหวานกลับหายไป คิดถึงใครมากมายที่หายหน้า เหมือนฟากฟ้าขาดดาวพราวไสว คิดถึงคนเคยรักเคยพักใจ ในร่มรักเรือนไทยเสมอมา ฝากดอกไม้สยายกลีบบานชูช่อ มาฝากพ้อฝากเพ้อละเมอหา จากดวงใจหญิงหนึ่งซึ้งอุรา จากชีวาดวงโบราณหวานดายเดียว โลกมายามาลีลามาพรากจาก ราวกับฝากสัจจธรรมยามแลเหลียว ไร้จีรังไร้หวังใดแท้จริงเทียว คือดายเดียวเปลี่ยวเหงาโลกเรานี้ และวันหนึ่งพุดพัดชาคงลาจาก คงจำพรากจากเรือนไทยไม่นานนี้ เมื่อถึงวันโลกฝันแตกดับสิ้นไร้ไฟในชีวี คงไม่มีเรือนรักให้พักใจ เพียงเพียรรอขอไฟฝันให้พลันพร่าง จุดกระจ่างสร้างงานหวั่นหวามไหว มีเพียงน้ำตาราวสายฝนณ..กลางใจ เมื่อหันไปในวันนี้..ไม่มีเธอ ไม่มีรัก....!!!! ......................... http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=45 ฝนปริบปรอยใจปลิดปลิว รู้สึกไม่สบาย.. ก่อนนอนต้องกินยาไปหนึ่งเม็ด แล้วหลับไป..เปิดม่านหน้าต่างไว้ให้แลลอดเห็นกิ่งจำปีไหวเอน และไรแสงดาวพราวพร่างฟ้าสาดส่องลงมาเป็นเพื่อนประโลมใจ จนกว่าจะหลับไหลไปกับฝันคว้างทุกค่ำคืน.. เห็นเครื่องบิน.. ไฟพริบพราวอยู่ไกลๆ ไปไหนกันละหนอ เกาะสมุยละมังนะ.. ยิ่งพาใจเศร้าไปใหญ่ เมื่อคิดถึงใครบางคน ที่แสนรักเอยแสนรักในกมลที่ยามนี้ อยู่ไกลสุดหล้าขอบฟ้าเขาเขียวเลย.. ก่อนนอน..บนที่นอนจะมีหนังสือกองกระดาษมากมาย ที่เขียนค้างคาวางรอท่านักอยากจะเขียน ผู้ยิ่งใหญ่อยู่ริมหมอน..บางทีคิดอะไรได้จะเด้งดึ๋งขึ้นมา คว้าปากกาเขียนมืดๆก็เอา กันลืม.. แต่พอตื่นมาอีกทีอ่านไม่ออกไม่รู้ภาษา..อะไร..เฮ้อ! เช้าตื่นมาฝนตกปรอยๆ... แปลกดีที่ชอบอากาศชุ่มฉ่ำหอมเศร้าแบบนี้ ที่ทำให้ระลึกถึงสิงคโปร์.. ใจเลยหมองหม่นนิดๆไปกับสายฝนพรำ.. จำปีทิ้งกลีบกระจายเกลื่อนกล่น พร้อมแก้วราวพรมกลีบดอกไม้..เกลื่อนพื้นพราว เวลาไม่สบายใจ..เสียใจอะไรจะขยันผิดปกติ ลากข้าวของมาจัดหางานให้กับชีวิตจะได้ลืมๆไป ทุกเรื่องราวที่เศร้าหมอง.. เช้านี้ปีนต่อโคมไฟเอง สวยมากเลย ลายดอกไม้พราวมีผีเสื้อน้อยๆคอยเกาะชิมน้ำหวาน... เสร็จแล้วเปิดวิทยุ..104.5 ฟังนักร้องบ่นว่าไปไม่ค่อยจะฟังรู้เรื่อง เอาแค่ประเทืองอารมณ์เป็นพอ ทรุดตัวนั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือประจำ.. เพ่งพิศดูลั่นทมล้อระทมในแววตา ในแจกันแก้วเจียรนัยข้างขวามือ ที่เคยได้รับรางวัลจากงานเขียนพิลาสพิไล ใส่กุหลาบขาวหอมงามจนเต็ม.. มองผ่านหน้าต่างกว้าง..เห็นแมกไม้และท้องฟ้า. พาให้คิดถึงใครบางคนอีกแล้ว.. ที่แสนไกลไกลแสน ฝนปลิบปรอย..ใจเราปลิดปลิว..เคว้งคว้าง รานร้าวใจกับดวงใจที่เดียวดายว่างเปล่า.. ......................... http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=152 ฉันนั่งรอเธอเดียวดายที่ปลายโลก หลบมุมโศกเหลือมุมใจเพียงในฝัน รักและรอ รอและรัก ชัวกับป์กัลป์ หลับตาฝันฉันมีเธอในอ้อมใจ... ที่ปลายโลกไยโศกเหมือนร้างไร้ มันคล้ายคล้ายตะวันลาราตรีไหน มีเพียงฝันวันแสนงามไว้ปลอบใจ คำหวานใดก็ลมลมตรมน้ำตา... ฉันเดียวดายคล้ายโลกนี้เล่นตลก และเหมือนนกปีกหักใจอ่อนล้า อยากคืนหลังจูบผืนทรายใกล้ธารา และซบหน้าหมายมาดสวาทไกล... ตะวันตกดินถวิลรอที่บ้านเก่า รอคนเหงาซับน้ำตาอย่าร้องไห้ อีกไม่นานได้คืนร่างหลับสบาย ให้เม็ดทรายคลื่นทะลเห่กล่อมขวัญนิรันดร! ............. เมื่อโลกนี้ไม่มีหญิงช่างฝัน แค่เงียบงันชั่วครู่ใช่สิ้นหวาน ฟ้าสีโศกโลกยังสวยดอกไม้บาน จันทร์ดวงหวานยังผ่านมาในธาตรี.. เสน่หาสวาทหวังยังคงอยู่ โลกหมุนคู่สุขเศร้าเคล้าใจนี้ ดาวยังงามยามเยือนแย้มแต้มราตรี ปลอบชีวีมีคืนฝันวันฝากใจ ทะเลยังคงครวญคร่ำมิหลับไหล ให้ฝันไกลไปสู่ฝันอย่าหวั่นไหว คลื่นคลอทรายยังร่ายมนต์เรียกดวงใจ มะพร้าวไหวยังไกวกิ่งทิ้งร้าวราน ลำธารใสในราวป่าระรินอยู่ นกคลอคู่ยังกู่ก้องร้องเพลงหวาน พะยอมไพรไหวกิ่งกราวพราวสู่ธาร รุ้งพาดผ่านยังหวานหวังกำลังใจ เมื่อโลกนี้ไม่มีหญิงช่างฝัน ยามมองจันทร์แจ่มกระจ่างสว่างไสว คิดถึงฉันวันไหนเศร้านะดวงใจ พร้อมเคียงใจ..ส่องนำทาง ห่างมืดมน... .............................. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song99.html เพื่อน้อง ....ชรินทร์ นันทนาคร เพื่อ น้อง พี่ปอง หมายพยายาม เพ้อพะวง เพียงนงราม คอยติดตามเหมือนเงาตามตัว เพื่อ น้อง พี่ปองรักมาพันพัว เพ้อรำพันจึงเมามัว ยังหวั่นกลัวหลวมตัวลืมตาย มอบ รัก ฝากใจไว้เป็นประกัน ขายชีวิตเป็นเดิมพัน ใจประกันมิมีวันกลาย อย่า ทำ ให้พี่ช้ำเพียงเดียวดาย แม้ชวดชมตรมใจตาย คงจะอายทั่วทั้งโลกา อย่า ทำ ให้พี่ ข้องจิต พี่นั่งและนอน ยัง คิด อยู่ตั้งหลาย เว ลา ตรม อยู่ในทะเลน้ำตา ไม่รักพี่ก็บอกมา ไม่ปรารถนา มากวนเจ้า อยาก รู้ ก็จงคิดดูเป็นไร ทั้งโลกนี้มีใครใคร คอยใส่ใจเหมือนดังเป็นเงา อยาก รู้ ว่าใครภักดีนงเยาว์ น้องคิดดูเพียงเลาเลา ใครจะเท่าพี่รักเจ้าเอย อย่าทำ ให้พี่ ข้องจิตพี่นั่งและนอนยัง คิด อยู่ตั้งหลาย เว ลา ตรม อยู่ในทะเลน้ำตา ไม่รักพี่ก็บอกมา ไม่ปรารถนา มากวนเจ้า อยากรู้ ก็จงคิดดูเป็นไร ทั้งโลกนี้มีใครใคร คอยใส่ใจเหมือนดังเป็นเงา อยาก รู้ ว่าใครภักดีนงเยาว์ น้องคิดดูเพียงเลาเลา ใครจะเท่าพี่รักเจ้าเอย...
พุด 4 ก.ย. 2548 22:00 น. - ID 80634 
856
6
0
4 กันยายน 2548 23:06 น. - comment id 511578
ทำไมพี่พุดพูดเหมือนกำลังจะไปไหนนาน ๆ ยังงั้นอ่ะคับ ไงถ้ามีธุระไปไหนาน ๆ ก็อย่าลืมพวกเราน่ะคับ ผมจะรออ่านงานกวีอันแสนงดงามของพี่เสมอน่ะคับ แวะมาเป็นกำลังใจให้พี่พุด คับ
5 กันยายน 2548 00:56 น. - comment id 511604
หน้าส่วนตัว
แบบเรนก็คิดถึง ..พี่ชัย..
คิดถึงพี่เมก ..
อย่าไปนานนะคะ..แบบเรนคิดถึง ..
ผู้หญิงที่งดงามและอ่อนโยน ..
เรนก็รักพี่พุดพัดชานะคะ ..
5 กันยายน 2548 09:56 น. - comment id 511631
5 กันยายน 2548 13:10 น. - comment id 511705
กลอนไฟเราะมากมายจริงๆ ... ถึงพันดาวจะไม่ค่อยได้แต่งกลอนเท่าไหร่ แต่ก็ยังตามอ่านกลอนของเพื่อนกลอนบ้าง.. ยังคิดถึง เพื่อนๆหลายๆคน ... พุดเป็นอย่างไรบ้าง กลอนงดงามมากเลย ดูแลสุขภาพนะ
5 กันยายน 2548 13:32 น. - comment id 511718
มัทก็คิดถึงพี่ชัยและพี่เมกค่ะ แต่ แต่ มัดหมีคิดถึงพี่พายุมากกว่าค่ะ พี่พุดจ๋า มัทไม่ค่อยสบายเหมือนพี่เลยค่ะ อากาศแบบนี้ ทำให้เราเจ็บไข้ไม่สบายนะคะ คิดถึงพี่พุดมากค่ะ
5 กันยายน 2548 13:55 น. - comment id 511737
แวะมาเยี่ยมชมงานงามของพุดพัดชา ตามหาแต่ชัยชนะนั่นแหละไม่ตามหาฤกษ์มั่งเลย อิอิ
5 กันยายน 2548 14:03 น. - comment id 511743
คิดถึงชายกะล่อนชอบอ้อนฉัน (ชัยชนะ) คิดถึงพี่เมกกะนั้นเสมอหนา อีกท่านหนึ่งนกตะวันสุดพรรณนา และหลายนามที่หลายหน้าคิดถึงเหลือเกินคิดถึงทุกคนเลยค่ะ ซึ่งเท่าที่รู้ คุณชัยชนะติดงานรัดตัว ส่วนใครรัดใจ อันนี้ไม่ทราบค่ะ อิอิ ส่วนพี่ชาย (เมกกะ) คงติดงานยุ่ง ๆ เหมือนกันค่ะ ส่วนคุณนกตะวัน เท่าที่เคยโทรหา เห็นว่าปีหน้าจะกลับมาค่ะ ขอเคลียงานอีกสักระยะ (เอาเป็นว่าผู้หญิงไร้เงาคิดถึงทุกคน เพราะรักทุกคนเสมอนะค่ะ พี่น้องที่รัก
5 กันยายน 2548 14:13 น. - comment id 511750
พิมพ์ผิดค่ะ บรรทัดสุดท้ายจะบอกว่า และหลายนามที่หายหน้าจากไทยโพม
5 กันยายน 2548 19:14 น. - comment id 511848
แวะเข้ามารายงานตัวครับผม ก็ไม่ได้เล่นตัวแต่อย่างใด มีปัญหาเกี่ยวกับการเข้าเน็ต ประมาณว่าไม่เกินอาทิตย์หน้า ก็คงจะเป็นปรกติ วันนี้คงโชคดีที่เข้ามาได้ ช่วงนี้สมองรู้สึกจะฝืดอย่างไงชอบกล อาจเป็นเพราะร้างเวทีไปนานอย่างว่า คิดคำกลอนจะมาตอบไม่ค่อยออกเอาซะเลย ช่วงนี้คงจะวนเวียนไปมาซะมากกว่าเลยไม่ได้เข้ามาบ้านหลังนี้ ถ้าจะหายไปจริง ๆ ต้องลาอย่างแน่นอนครับ แต่ถ้ายังไม่เห็นลา แสดงว่ามาไม่ได้ เนื่องจากคอมพิวเตอร์มาอันดับหนึ่ง หน้าที่การงานมาอันดับที่สองจ้า ช่วงนี้จนใจจริง ๆ ครับ คิดกลอนใหม่ที่จะแต่งยังไม่ออก ยังไม่ค่อยจะมีเวลาคิดสักเท่าไหร่ก็เป็นได้ คงแค่ได้แวะเยี่ยมเฉพาะบ้านคนคุ้นเคยกันครับ ขออนุญาตตอบที่พาดพิงสักหน่อย น้องเรน.. พี่ก็คิดถึงน้องกาละแม ที่บทกลอนส่วนมากพี่อ่านแล้วยิ้มจ้า น้องมัด...รู้แล้วจ้าพี่กับน้องเมก รวมกันไม่ถึงครึ่งของพี่พายุ คุณฤกษ์...สงสัยว่าจะมีคนคอยประกบตามตัวแล้วมั้งพุดจึงไม่ได้ไปตาม น้องหญิงไร้..หมายฟามว่าที่อ้อนน้องหญิงมากมาย มีกะล่อนแต่พี่ชัยคนเดียว ถึงได้วงเล็บมากลัวว่าคนอื่นจะเข้าใจผิดว่าเป็นตนเองเป็นแน่ แต่พี่ยังสงสัยอยู่ว่า น้องหญิงรู้ได้ยังไงจ๊ะว่าพี่ชัยมีงานรัดตัวจ้า
5 กันยายน 2548 21:52 น. - comment id 511916
แวะมาทักทายยามค่ำคืน อักษรสือความนัยอ่านแล้วพี่พุดจะไปไหนไกลนะคะบทกลอนรู้สึกจะเศร้าคะ คิดถึงพี่พุดนะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
