หวาดหวั่น

พี่ดอกแก้ว

มีเรื่องราวปรากฏบทผู้ร้าย 
ใส่ชุดอำพรางกายเพื่อแอบแฝง 
ลอบเข้ามาขโมยแผ่นลายแทง 
แล้วกลั่นแกล้งเขียนเย้ยไม่เผยนาม 
ความเจ็บใจแล่นฉิวปลิวตามเลือด 
ให้ดาลเดือดในวจีที่เหยียดหยาม 
ความโกรธแค้นแล่นไล่ไม่ยอมความ 
หมายติดตามผู้ร้ายให้ได้ตัว 
จากเจ้าทุกข์เปลี่ยนเป็นเช่นนักโทษ 
เพราะความโกรธปรี่ผันจนปั่นหัว 
ความระแวงแสดงเดชอย่างน่ากลัว 
เริ่มโทษคนใกล้ตัวอย่างคาดเดา 
บ้างโทษมิตรคิดกบฏจดข้อหา 
บ้างโทษคนไม่ชอบหน้าอย่างขลาดเขลา 
บ้างโทษคนกันเองย้อนรอยเรา 
บ้างโทษคนที่เข้าใกล้ลายแทง 
ยังไม่รู้ผู้ร้ายคนไหนแน่ 
นักโทษกลับสร้างแผลให้แสลง 
สามัคคีมีรอยหวาดระแวง 
ความไว้ใจเหือดแห้งจากกมล 
สงสัยคนนั้นนี้มีพิรุธ 
สังเกตจุดเปลี่ยนแปลงแสดงผล 
คาดเดาตามพฤติกรรมอย่างร้อนรน 
สรุปการคิดค้นด้วยอัตตา 
จึงมากมีผู้ร้ายรายรอบทิศ 
ความเป็นมิตรคลายสัมพันธ์ไม่หรรษา 
เริ่มเรื่องราวบาดหมางกาลต่อมา 
เมื่อนักโทษพลาดท่าโทษผิดไป 
คุ้มแล้วหรือถือโกรธโทษไว้ก่อน 
แล้วใจร้อนเดาคนที่สงสัย 
ดั่งของหายสะพายบาปอาบจิตใจ 
จะโทษใครต้องระวังพลั้งผิดตัว