http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song413.html ดวง...ขอย้อนรอยถอยหลัง กลับไปสู่... ความทรงจำแสนงาม กับ *ต้นมะไฟในฝัน* ต้นไม้ ที่งามพวงพราวราวไฟสุกลูกโพลงสีทองสะพรั่งสว่างไปทั้งสวนริมภู.. สวนที่คนที่รักดวงทั้งคู่ พรากลาจากดวงไปเป็นนิรันดร์แล้ว...! สองพี่น้องที่พากันแย่งชิงเอาอกเอาใจดวง และมีพวงมะไฟงาม เป็นดั่งตำนานแห่งความหวานหอมพร้อมเปรี้ยวแปลบ หากมิแสบทรวง กลับ.. หวานเศร้า..ให้แสนรานร้าวใจในนาทีนี้ยามนึกย้อน... ...................... ดวง... นุ่งผ้าถุงผ้าซิ่นแสนสวยสีไพล ขี่จักรยานคันน้อยน้อยสีเหลืองอ้อยสร้อย ยามตะวันคล้อยใกล้โพล้เพล้เหว่ว้าโอละเห่ละช้า ที่...ทายทักระเรี่ยยอดไม้ อย่างแสนสบายใจ ไปตามเส้นทางสายงาม ไปสู่สวนฝัน...สวรรค์ระรื่นรมย์..ริมชายชลท่าน้ำของเพื่อนรัก ผู้อยากพิทักษ์ครองใจดวง รวมทั้งพี่ชายที่แอบส่งจดหมายรัก มาแบบนับไม่ถ้วน แบบหวานอวล..จนต้องแอบอมยิ้มยามรำลึกถึง..ในวันนี้ จดหมายที่...ดวงจำได้ดีว่าจะขึ้นต้นอย่างนี้เลย *ในกระท่อมท่ามกลางแสงตะเกียงอันริบหรี่...* และ... จะมากมีคำหวานแบบลูกทุ่งๆ ที่แสนจริงใจ ที่แสนใสซื่อ ในวันนี้..ที่ดวงน้ำตารื้นชื่นเต็มนัยน์ตา เมื่อใจดวงค้นพบว่า *อดีตที่ล่วงลาเลยลับนั้น* ช่างแสนพิเศษพิสุทธิใสนัก...ในยามวัยเยาว์ และ... ดวงแสนเหงาเงียบงามใจ...ปิติใจเมื่อค้นพบว่า... ในชีวิตนิดน้อยหนึ่งนี้นั้น ความเป็นนิรันดร์รักมีจริง นิรันดร์แบบจดจำ เพียงความดี พลีให้แค่สิ่งแสนดีแสนงามแด่กัน ดั่งใจดวงขวัญ ฝันได้รับเสมอมา จากดวงชีวาชีวีผู้ที่รักดวงอย่างจริงแท้ และแน่นอน... จนตราบร่างม้วยมรณ์มรณา ฝากเพียงความล้นค่า..ในความทรง..จำอันแสนยากจะเลือนลืม...! ดวง..ย้อนรอยกลับไปในวันนั้น วันแห่งฤดูร้อนแห่งเดือนคิมหันต์ วันที่ฟ้าใสกระจ่าง วันที่... ดวงดอกไม้ป่า พากันร่ายฟ้อนอวดกลีบอรชรอ่อนหวานอ้อนโอบไพร เอื้อโอบใจ วันที่ดวงแสนเยาว์วัย ยืนใต้ร่มเงากิ่งใบมะไฟ ในแสงพริบพร่างสะพรั่งพราว ระย้าย้อยห้อยไปด้วยพวงผล ในวันที่ ดวงกมลของดวง..มีแต่รอยยิ้มแสนอิ่มเอม และเสียงหัวเราะแห่งความสุข วันที่ พี่ชายเพื่อนเพียรรุกร่าง ค่อยๆคืบคลานปีนขึ้นไปบนต้นมะไฟ ให้กิ่งไหวโยกเอน ด้วยใจดวงกล้าหาญแบบชายหนุ่มบ้านป่าบ้านดอย ให้คนข้างล่างคอยรอรับพวงมะไฟมะไฟ ที่แสนไสวพร่างสว่างช่อ..ช่างน่าเก็บน่ากินเสียไม่มี... วันที่ เขา....คนดี..บอกให้ดวงรอกางเสื้อยืดแนบเนื้อสีขาวออกกว้างๆ อยู่ข้างล่างกิ่งกราย แล้ว... เขาจะค่อยๆหว่านพรายพวงงามลงมา ด้วยดวงใจใสซื่อนักหนา ดวงก็กางเสื้อออก และ... เมื่อแหงนเงยหน้าบอกให้เขาโยนพวงมะไฟลงมา เหตุใด จึงพบใบหน้าเจ้าเล่ห์เพทุบายยิ้มหวัว ราวพบมหัศจรรย์ฝันอันแสนบรรเจิดจิตบรรเจิดใจ ดวงจึงก้มลงมองตัวเองแล้วไซร้ ถึงรู้ว่าแท้แล้ว นวลเนื้อแน่นสีขาวพราวไสว ในเงางามท่ามร่มมะไฟใบระยิบคือที่มา แห่งรอยยิ้มพิไลไหวหวามให้หวั่นไหวไปกับนัยน์ตาเจ้าชู้ เพราะว่า.. ดวงมิทันรู้ระวังตัว บัวดอกงาม ยามเริ่มตูมตั้ง คงพาคนบนต้นมะไฟ..ฝันพร่าง และ นั่นคือความอายเกินทานทน จนเลิกรอรับพวงมะไฟฝันหันหลังหนีโยนทิ้งไปอย่างไม่ไยดี ก่อนที่จะทั้งโกรธทั้งอายที่เสียรู้ คนดี...ดวงใจในวันนี้ ไม่มีทั้งสองคนดีที่พลีใจ จะมี... ก็เพียงพวงมะไฟในฝัน กับสวรรค์ลอยพลอยรับรู้ราวเรื่องแห่งรักไร้เดียงสา หากทว่า แสนงดงามในท่ามโลกทุกวันนี้ ที่ไร้วับแวมหวามไหวในเรื่องรักใสใส รักแบบทำอะไรไม่เป็น ทั้งที่เห็น.. แต่.. ไม่รู้ไร้ครูไร้ใคร มีเพียงใจดวงวัยเยาว์ ที่ถูกกล่อมเกลาให้รักนวลสงวนตัวรักงาม อย่าผลีผลามกลัวพลาดพลั้ง และ... นี่คือความหลังกับมะไฟฝันวันงาม วันที่โลกในนิยามรักเก่า ให้เราอยากค้นหาติดตาม...อย่างละเมียดละไม ไม่ร้อนรักรุกลนปนเปไปด้วยความใคร่... ไร้เสน่หาสวาทหวาม อย่างรีบร้อนรุนแรง.. มิแฝงรักใต้ต้นมะไฟมะไฟ ที่ขนาดนั้นทำเช่นไร..เช่นไร..... ไฟรักก็ยังมิเคยลุกบุกโหมให้เสียสาวสิ้นงาม..! ................ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song413.html กาลเวลา ลินจง บุนนากรินทร์ ฉันปล่อย ให้กาล เวลา ตัดสิน ชะตา ปัญหา หัวใจ แม้ จะรักเธอ รักเธอ เท่าใด แต่ หัวใจ ดวงนี้ มีสิ่ง ผูกพัน ขอให้ เป็นเพียง การคอย อย่างน้อย เรายัง เรียนรู้ ใจกัน เพราะว่า หัวใจ ของเรา ผูกพัน วันหนึ่ง วันนั้น ความฝัน อาจ เป็นความจริง เรารู้ การคอย คือการ เจ็บปวด เป็นความ เจ็บปวด รวดร้าว ใจทุกสิ่ง ทุกหยด ของกาล เว-ลา ที่ ปรารถนา และ ความจริง คอยสิ่ง ที่เรา มั่นใจ ฉันปล่อย ให้กาล เวลา ช่วยชี้ ชะตา ไม่รู้ วันใด แม้ จะต้องคอย และคอย ต่อไป นาน สักเพียง ไหน ปล่อยให้ กับกาล เวลา เรารู้ การคอย คือการ เจ็บปวด เป็นความ เจ็บปวด รวดร้าว ใจทุกสิ่ง ทุกหยด ของกาล เว-ลา ที่ ปรารถนา และ ความจริง คอยสิ่ง ที่เรา มั่นใจ ฉันปล่อย ให้กาล เวลา ช่วยชี้ ชะตา ไม่รู้ วันใด แม้ จะต้องคอย และคอย ต่อไป นาน สักเพียง ไหน ปล่อยให้ กับกาล เวลา... ................
พุด 27 ส.ค. 2548 09:52 น. - ID 80294 
2169
7
0
27 สิงหาคม 2548 09:58 น. - comment id 508971
แรงบันดาลใจจากคำ คุณ*ท่องเมฆา* ที่ฝากไว้ให้ในงานค่ะ
27 สิงหาคม 2548 10:54 น. - comment id 508986
อยากชิมจังช่อมะไฟหวานหรือป่าวหนอ แวะมาสวัสดีคุณพี่พุดค่ะ อ่านเรื่องราวหวานใสน่าอิจฉา
27 สิงหาคม 2548 11:00 น. - comment id 508989
แก้วประเสริฐ.
27 สิงหาคม 2548 11:02 น. - comment id 508990
แต่งชมกลอนใครนั้น...ไม่ค่อยเก่ง กลอนมือใหม่หัดแต่ง...แย่จริงหนา รู้ตัวดีว่าไม่มีอะไร...ประกาศนามปากกา เพียงแต่ว่าอยากแต่งกลอนให้คนชม \'\' เข้ามาอ่านบทกวีนะครับ\"
27 สิงหาคม 2548 10:05 น. - comment id 509004
อ่านประกอบเรื่องนี้นะคะ ..................
27 สิงหาคม 2548 12:38 น. - comment id 509031
แวะมาอ่านเจ้าช่อพวงมะไฟ อ่อนหวานละไมใจ ในธรรมชาติ และความรักที่บริสุทธิ์
27 สิงหาคม 2548 15:57 น. - comment id 509090
..อ่านแล้วอ่านเล่า..ย้ำซ้ำทั้งสองงาน.. บอกได้แต่เพียง ...ใจหาย....ค่ะพี่พุด .....อดีตล่วงผ่านฤาหวนกลับมาเนาว์....
27 สิงหาคม 2548 23:59 น. - comment id 509215
28 สิงหาคม 2548 15:35 น. - comment id 509326
นึกถึงตอนแอบไปขโมยพุทรา ตอนเด็กๆ เลยค่ะ ..เจ้าน้องชายปีน ส่วนกุ้งเป็นคนเก็บ..เล่นเอาเสื้อยืดย้วยไปเลยค่ะ..อิอิ.. ทั้งที่ก็ไม่ได้ชอบพุทราซักกะนิด แต่เห็นแล้วมันอดไม่ได้ที่จะเก็บ เจ้าของก็หวงมาก..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
