**.. เพียงเธอจับ ปากกา ขึ้นมาใหม่ ด้วยหัวใจ เข้มแข็ง แกร่งกว่าเก่า เปิดอกรับ สิ่งที่เห็น เป็นตัวเรา เธอจะเข้า ใจจริง ยิ่งกว่านี้.. **.. เขียนน้ำค้าง พร่างลง ตรงยอดหญ้า เขียนเวลา คืนวัน จันทร์สดสี เขียนอาณาจักร รักมั่น พันทวี เขียนกวี ลีลา ทุกท่าทาง.. **.. อยากเป็นนก จึงเป็นนก วิหคเหิร อยากวิ่งเดิน ท้องนภา ยามฟ้าสาง อยากเป็นดาว จงเป็นดาว พราวน้ำค้าง อยากเป็นทุก ทุกอย่าง จึงต่างเป็น.. **.. โลกจินตนา- การกวี ไม่มีสุด เพียงเธอหยุด ความล้า ที่ตาเห็น ลืมความทุกข์ โศกซม ตรมลำเค็ญ ใจเย็นเย็น สิ่งดีดี จะมีมา.. **.. เพียงเธอจับ ปากกา ขึ้นมาใหม่ โลกกวี จะสดใส ในเบื้องหน้า รวมทะเล รวมฝัน พันดารา รวมเวลา สิ่งที่เห็น จึงเป็นเธอ ด้วยความหวังดี ก.ประแสร์ ศิษยาพร ก.นพดล รักษ์กระแส
1 สิงหาคม 2548 16:22 น. - comment id 498271
มีกำลังใจอยากจะจับปลายปากกาขึ้นมาขีดเขียนอีกครั้ง ความหมายดีจังคะ
1 สิงหาคม 2548 16:52 น. - comment id 498273
โลกของกวีแฝงด้วยจินตนาการที่งดงาม แต่งดีครับ
2 สิงหาคม 2548 12:44 น. - comment id 498608
ฉันจะหยิบ ปากกา ขึ้นมาใหม่ แล้วเขียนสิ่ง ใดใด อย่างใจเห็น หยุดความเหงา ทิ้งความเศร้า เฝ้าลำเค็ญ เปิดประเด็น พบสุข สนุกใจ เป็นกลอนที่ให้กำลังใจคนอ่านอย่างยิ่งเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานคุณเสมอนะค่ะ
25 ธันวาคม 2549 21:11 น. - comment id 639768
เพียงวางมือบนคึย์บอร์ดแล้วออดร่าย อักษรสายไหลหลั่งอย่างพลั้งเผลอ ย้อนมาอ่านกลอนหวังยังละเมอ "โลกกวี ที่เป็นเธอ"ได้เจอจริง.... ย้อนมาอ่านอีกแร๊ค่ะ...