ไม่กี่วินาทีก่อนหน้า .. ลมหายใจสุดท้ายได้จากไป สะเทือนสะทกสะท้าน..แปลบปลาบ..ถึงสรีสระ ... ... "ใจ" กลับหาได้รู้สึกวิปลาศเช่น "กาย" ไม่ ... ... ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน แต่..ฉันก็อิ่มและอบอุ่นใจว่า ฉันยังคงมีคนที่ฉันรัก ................................... เพียงเพราะอีกหนึ่งความรู้สึก ความปรารถนา ความโหยหา ความต้องการ .. คือ มายาที่ล้วนสร้างขึ้น ..... ชีวิตคนเราก็เท่านี้เอง .....
23 กรกฎาคม 2548 12:13 น. - comment id 494866
มายา ... มีทั้งทำให้เรามีความสุข แต่ถ้าใช้มากเกินไปโดยที่ไม่ได้ควบคุม อาจทำร้ายใจเราให้เจ็บปวดอย่างที่สุด เพราะเมื่อตื่นขึ้นมาพบความจริง ว่าสิ่งที่เกิด มันเป็นเพียงมายาที่เราสร้างขึ้นเท่านั้น ไม่มีวันเป็นจริง ... - - - - - เอ่วันนี้ไมเรามาแบบมองโลกในแง่ร้ายก็ไม่รู้อ่ะ งง วุ้ย แห่ะ ๆ ๆ แวะมาทักทายเจ้าค่ะ
23 กรกฎาคม 2548 13:33 น. - comment id 494906
อนิจจัง ^_^
23 กรกฎาคม 2548 19:26 น. - comment id 494987
อนัตตา กาลเวลาย่อมแปรเปลี่ยนตามดวงตะวัน หาใช่ค่าของนาที ต่อโมงยามไม่ ยามเยี่ยมครั๊บ
25 กรกฎาคม 2548 06:36 น. - comment id 495247
ปราง....พี่แอดปรางไปแล้วนะ งานเขียนปรางอ่ะ ไม่เหมือนใคร เห็นด้วยกะพี่หมี่มากๆๆ อย่าหยุดเขียน เพราะถ้าหยุดไปแล้ว จะเริ่มใหม่มันยาก (แหะๆๆ เหมือนพี่ มันเหมือนเริ่มจากศูนย์) พี่หมี่เป็นคนที่พี่ชื่นชมมากๆๆๆ ทุกๆด้าน ทั้งงานเขียนของพี่หมี่และการใช้ชีวิต ปรางกะพี่โชคดีนะที่รู้จักพี่หมี่ แต่ปรางยัง โชคดีกว่าพี่ที่ได้อยู่ใกล้พี่หมี่