กลางเวหา

กระเฉช

      ครั้งแรกที่เจอ เด็กน้อยยังน่ารักไร้เดียงสา
ไม่มีสิ่งใดพาดให้ดำ ด่างแต่ อย่างใด
สิ่งไหนๆ ที่ผ่านมาทำให้ เด็กน้อยขอพี่หม่นหมอก
ซอกซ้ำ อับจนหมดหนทางให้เด็กน้อยของพี่
จงเข้มแข็ง และอดทน เด้กน้อยของพี่
      เมื่ออ่อนล้าจงย่อนมองกลับมาดูข้างหลัง
เจ้าจะพบกับกำลังใจมหาสาร 
ที่ พี่พร้อมจะมอบให้เจ้าได้
ชีวิตคนเราเหมือนการเดินทางที่แสนเนินนาน
      กว่าจะพบสิ่งที่ใช่ก็ต้องแลกกับอะไรๆหลายๆอย่างเช่นกัน
เมื่อ กล้าที่จะได้รับ  ควรรู้จักเสียสละให้ผู้อื่นบ้าง
หากเจ้ามั่วแต่เสียดาย 
สิงควรจับต้อง ก็จะต้องหลุดลอยไป ในอากาศ
พี่ของเจ้าไม่สามรถคว้าเอามาแนบอกให้เจ้าได้
เพียงแต่เป็นเสียงเทียน ส่องทางให้เด็กน้อยของพี่ก้าวเดิน
จงมั่นอก  มั่นใจ เพื่อเดินในหนทางที่ไม่ได้โรยด้วยดอกไม้เสมอไป
สรรพสิ่งในโลก ล้วนเป็นไปตามเวร ตามกรรม และตัวของเราเอง
ที่จะเลือก และเราสามรถกำ หนดมันได้				
comments powered by Disqus
  • อาภาภัส

    22 กรกฎาคม 2548 20:52 น. - comment id 494750

    กลางเวหาคว้าเมฆมากำ
    เอาลงยำคลุกน้ำฝนสรวงสวรรค์
    เติมเม็ดเผ็ดฟ้าผ่าบางวัน
    ชามความฝันยังเต็มใบ
    
    มาร่วมอ่าน แล้วเขียนเอื่อยๆ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    22 กรกฎาคม 2548 21:10 น. - comment id 494759

    สิ่งทั้งหลายในโลกล้าที่ว่าไว้
    มีหลายอย่างยากเกินไปจะใฝ่หา
    อย่างเช่นดาวและเดือนขอเตือนมา
    แต่อย่าล้าให้แข่งกล้าฝันฝ่าไป
    
    เพราะทุกสิ่งทุกอย่างไม่ห่างขวัญ
    หากยืนยันคงมั่นไม่หวั่นไหว
    คงสำเร็จสมหวังดั่งหทัย
    หากเราคิดคว้าใฝ่ในสิ่งควร
    
    11.gifเป็นกำลังใจให้นะค่ะ11.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน