มนุษย์สมอ้างตัวเองว่าสัตว์ประเสริฐ นับตั้งแต่เกิดติดตัวมามีค่าเท่ากับศูนย์ สิ่งที่เกาะติดในวิญญาณนับวันเพิ่มพูน ชั่วดีทวีคูณตามสันดาน เหยียบมันไว้ด้วยสามัญสำนึก สันดานดิบที่ผนึกแน่นแนบรอเผาผลาญ มนุษย์ต่างจากสัตว์ด้วยกมลสันดาน ด้วยสิ่งที่เราตั้งชื่อให้มัน ว่าคุณธรรม ศาสตราวุธใดในโลกนี้ หรือจะฆ่าล้างความหยาบช้าที่มี...ช่างน่าขำ สีดำถูกแทนที่ด้วยสีดำ เหยียบคำว่าคุณธรรมจมติดดิน ฆ่ามันเสีย...สันดานฝ่ายต่ำ..หยาบช้า กรีดความรักลงบนใบหน้าที่แสนบ้าบิ่น เมตตาหัวใจกระด้างหยาบล้างคราบมลทิน ความงามแห่งจิตใจจะเกาะกิน...ผลาญจนหมดสิ้นทมิฬสันดาน
Jeminine 23 ธ.ค. 2544 21:36 น. - ID 7840 
946
5
0
24 ธันวาคม 2544 00:41 น. - comment id 26902
บทนี้ของน้องเจทท์ อ่านได้มันส์ ในอารมณ์ดีจัง....
24 ธันวาคม 2544 06:13 น. - comment id 26926
อะไรจะโหดร้ายขนาดนั้น แต่ผมชอบนะบทนี้ มันสาแก่ใจดี นับเป็นการใช้คำที่กระทบใจ ผู้อ่านมาก คำแรง แต่เห็นภาพชัดเจน
24 ธันวาคม 2544 07:36 น. - comment id 26934
เขียนได้ดีมาก ... ตั้งแต่การตั้งชื่อกลอน ที่ชวนให้มาอ่านเพราะสงสัยว่า ...ความงามจะฆ่าได้อย่างไร
24 ธันวาคม 2544 21:21 น. - comment id 27008
คิดเหมือนคนอื่นเลยค่ะ เขียนได้สะใจดีจัง
25 ธันวาคม 2544 05:14 น. - comment id 27069
กรีดความรักลงบนใบหน้าที่แสนบ้าบิ่น เมตตาหัวใจกระด้างหยาบล้างคราบมลทิน ความงามแห่งจิตใจจะเกาะกิน...ผลาญจนหมดสิ้นทมิฬสันดาน เขียนได้สะใจจัง.... คนหวานๆ....เขียนแบบนี้ได้เหมือนกันนะคะ
25 ธันวาคม 2544 10:16 น. - comment id 27080
ยิ่งมายิ่งรุนแรงนะ กินอะไรเข้าไปหรือครับ ชอบครับ บทกวี
26 ธันวาคม 2544 10:08 น. - comment id 27260
เขียนได้ดีและสะใจด้วยครับ ..ขอบอก สัญชาตญาณของมนุษย์นี่น่ากลัวนะครับ แถม ..เราหลีกหนีสิ่งเหล่านี้ได้ยากซะด้วยสิ เฮ้อ... ยังไงก็.. เป็นกำลังใจให้เช่นเดิมครับ ^____^
16 มกราคม 2545 20:37 น. - comment id 30766
ชอบมากเลยล่ะ..สะใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
