เห็นต้นไม้ท้ายบ้านผ่านหน้าแล้ง ยืนต้นแห้งปลิดใบไร้ความหนา เหลือเพียงหนึ่งใบเขียวงามจับตา ให้คุณค่าชีวิตไม่ปลิดวาย ความชื่นชมชุ่มใจใบไม้เดี่ยว บนลำต้นแห้งเซียวมีความหมาย ให้แง่คิดปรัชญาเรื่องเรียงราย ทั้งการอยู่การตายและอดทน พลันความคิดติดขัดอึดอัดลุ้น ใบไม้หมุนตามแรงแห่งลมฝน และปลิดร่างคว้างร่วงพื้นสกล ก่อนที่ฝนตกมาพาเสียใจ ปวงปรัชญาปลิดปลิวลิ่วตามลม ความคิดคมกลับทื่ออื้ออึงไหว ครวญอยู่กับใบไม้ที่ปลิดไป ลืมความจริงยิ่งใหญ่เรื่องเปลี่ยนแปลง ใบไม้เดียวเกี่ยวใจให้ลุ่มหลง ลืมบทปลงเรื่องจริงสิ่งแอบแฝง อีกไม่นานซากไม้ที่ไร้แรง จะเริ่มแตกใบแซงสะพรั่งใบ ความงดงามอีกหนึ่งจะซึ้งซาบ และเอิบอาบความคิดจิตสดใส คือความงามสมบูรณ์พูนพฤกษ์ไพร ได้ปรัชญาเรื่องใหม่ไม่ซ้ำกัน ความสูญเสียอาจมิใช่ร้ายทั้งสิ้น รอเวลาพลิกถิ่นให้สุขสันต์ ความสูญเสียบางอย่างในชีวัน อาจเพิ่มผลอนันต์ในเรื่องดี
พี่ดอกแก้ว 7 ก.ค. 2548 20:34 น. - ID 78284 
3615
36
0
7 กรกฎาคม 2548 21:11 น. - comment id 489352
อาจเจ็บก่อนย้อนดีมาทีหลัง เหมือนเป็นดังบทกลอนที่สอนอยู่ อย่าท้อแท้หรือสลดหมดแรงสู้ จะลองดูอีกหน เหมือนค้นใจ..*** จริงๆ ด้วยค่ะคุณพี่ดอกแก้วขา... บางทีสิ่งที่แย่ที่สุด กลับมาเป็นแรงบันดาลให้ได้พบสิ่งที่ดีๆ ได้นะคะ.. กลอนให้ข้อคิดตามสไตล์คุณพี่ดอกแก้วเช่นเคย.. ชื่นชม ค่ะสวัสดีค่ะ
7 กรกฎาคม 2548 21:18 น. - comment id 489359
แบบว่า ได้อย่างเสียอย่างใช่หรือเปล่าคะพี่ดอกแก้วบางครั้งสิ่งที่สูญเสียก็ไม่เจ็บปวดเสมอไป อาจจะมีสิ่งดีๆแฝงไว้ก็ได้ ถ้าเรามองให้เป็น ใช่หรือเปล่าคะ
คิดถึงพี่ดอกแก้วค่ะ
7 กรกฎาคม 2548 21:57 น. - comment id 489370
ความสูญเสียเป็นเพียงหนึ่งของบททดสอบค่ะ วันก่อนดูซีดีเรื่องหลวงพี่เท่ง มีสาระสอดแทรกอารมณ์ขัน ชายผู้หนึ่งจะโดดตึกตาย หลวงพี่ถามเป็นอะไร เขาบอก หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง หลวงพี่บอก แล้วตอนมา มีอะไรติดตัวมาเล่า ถึงแม้จะเป็นตลกในจอ แต่ก็ให้แง่คิดในบางครั้งค่ะ
8 กรกฎาคม 2548 08:41 น. - comment id 489390
บททดสอบจิตใจในบทหนึ่ง จะดื้อดึงอัตตาท้าหยัดฝืน หรือเพียรปล่อยตามกาลของวันคืน แล้วเฝ้ายืนพิจารณาหาเหตุมัน ***แวะมาเยี่ยมครับพี่ดอกแก้ว
8 กรกฎาคม 2548 09:52 น. - comment id 489419
ใบไม้แห้งทอดตัวบนพื้นหญ้า ดูดังเช่นไร้คุณค่าหาใดไม่ ถ้าคิดพินิจจิตให้ดีจะพบใหม่ ทำปุ๋ยได้กลับคืนไปให้ต้นไม้ได้อีกครา กลอนพี่ดอกแก้วเพราะมากจ๊ะ....ให้แง่คิดดีด้วย.....แต่ทุกสิ่งในโลกใบนี้มีพบมีจากเป็นขอธรรมดาค่ะ......ยามมามาแต่ตัวแต่ยามไปขอให้สิ่งที่ทิ้งเอาไว้ข้างหลังคือความดีและคำชื่นชมเท่านี้แก้วนีดาก็พอใจสุดๆๆแล้วจ๊ะพี่ดอกแก้วคนงามของน้องแก้วนีดา......เพราะทราบว่าพี่ดอกแก้วมีความดีมากมายจริงๆๆ........งามในจิตสะอาดในใจจะหาใครงามเท่าพี่สาวคนนี้ไม่มีเลย.......ชื่นชมจากใจในตัวพี่ดอกแก้วมากๆๆจ้าาาา
8 กรกฎาคม 2548 10:43 น. - comment id 489437
สมัยเรียนมีหนังสือภาษาอังกฤษอ่านเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับคนป่วย นอนมองไปที่หน้าต่างห้องข้างนอกเป็นฤดูหนาวหิมะเริ่มตกต้นไม่ริมหน้าต่างใบเริ่มล่วงทีละใบสองใบ เขาก็นึกว่า ชีวิตคงจะต้องดับสูญเมื่อใบไม้ใบสุดท้ายล่วงหล่นเพื่อนเขารู้ถึงความนึกคิดที่บอกให้ฟังเข้าใจถึงกำลังใจที่เหลือเพียงน้อยนิด ถ้าใบไม้ใบสุดท้ายนี่ล่วงเพื่อนคงต้องจากไปแน่ ช่วงเวลาที่เพื่อนหลับเขาตะเกียกตะกายออกไปข้างนอกบ้านบรรจงวาดรูปใบไม้ที่เหลือใบสุดท้ายไว้ที่กระจกตรงกับที่เพื่อนมองเห็น ขณะที่ใบไม้ใบสุดท้ายจากต้นหล่นลง เมื่อคนป่วยตื่นขึ้นมาก็ยังเห็นใบไม้ยังไม่หล่นสักทีเขาก็มีกำลังใจสู้ชีวิตต่อไปทุกวัน ๆ จนแข็งแรงขึ้นแต่เพื่อนที่ออกไปวาดรูปเป็นสิวมอเนียตายไปแต่ก็ยังอิ่มเอมใจที่ได้ช่วยเพื่อนเขาไว้ได้ เอ เรื่องนี้จะเกี่ยวกันไม๊นี่ อิอิ
8 กรกฎาคม 2548 11:57 น. - comment id 489467
เพียงใบไม้หนึ่งใบให้คุณค่า เป็นปรัชญาชี้ทางหว่างวิถี ใบไม้ร่วงหัวใจหล่นหม่นฤดี ใบไม้มีก็เลิกเหงารู้เท่าทัน มาเยี่ยมจ้า...พี่ดอกแก้ว
8 กรกฎาคม 2548 13:28 น. - comment id 489515
บทกลอนงามจังค่ะพี่ดอกแก้ว..รูปภาพก็สวยถ่ายได้อารมณ์มากๆเลยค่ะ.. ดาคิดถึงนะค่ะ..ขอพี่ดอกแก้วมีสุขภาพที่แข็งแรง..และมีความสุขมากๆนะค่ะ...
8 กรกฎาคม 2548 13:38 น. - comment id 489527
กว่าจะค้นพบสิ่งดีในความสูญเสีย ก็เจ็บมิใช่น้อยนะคะพี่ดอกแก้วขา รักและคิดถึงเสมอค่ะ
8 กรกฎาคม 2548 15:52 น. - comment id 489577
ขอให้เธอเป็นเช่นต้นไม้ อย่าเป็นใบล่วงลับโดนทับถม ให้เธอยืนหยัดกล้าท้าแดดลม อย่าจ่อมจมเช่นใบไม้ใต้ท้องธาร คิดได้ไง เนี่ย
8 กรกฎาคม 2548 19:06 น. - comment id 489641
@...น้องปราย กอกก... ความใจเร็วใจร้อนไม่ย้อนคิด สะดุ้งจิตตกใจในปัญหา มองมุมแคบตื้นไปในปัญญา จึงเห็นว่าสิ้นหวังทั้งที่มี สวัสดีค่ะน้องปราย บางครั้งเป็นเพราะประสบการณ์ที่น้อย จึงทำให้ตัดสินใจผิดพลาดได้ง่าย อย่างเช่นวัยรุ่นที่มีปัญหาและหาทางออกที่ผิดๆ ผู้ใหญ่จึงเป็นเสมือนแสงสว่างและความสงบ ที่จะให้พวกเขาพึ่งพิงในยามทุกข์ และอย่าว่าแต่เด็กๆเลยค่ะ บางครั้งผู้ใหญ่เองก็สิ้นหวังและระทมทุกข์อยู่เสมอ บางที ทิ้งระยะเวลาสักนิด สิ่งที่คิดว่าเลวร้าย ..อาจไม่เป็นเช่นนั้นก็ได้ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนพี่ดอกแก้วนะคะน้องปราย
8 กรกฎาคม 2548 19:07 น. - comment id 489642
8 กรกฎาคม 2548 19:08 น. - comment id 489643
8 กรกฎาคม 2548 19:08 น. - comment id 489645
8 กรกฎาคม 2548 19:09 น. - comment id 489646
8 กรกฎาคม 2548 19:09 น. - comment id 489647
8 กรกฎาคม 2548 19:10 น. - comment id 489648
8 กรกฎาคม 2548 19:10 น. - comment id 489649
8 กรกฎาคม 2548 19:11 น. - comment id 489650
8 กรกฎาคม 2548 19:11 น. - comment id 489651
8 กรกฎาคม 2548 19:38 น. - comment id 489660
ปิเยหิ วิปะโยโค ทุกโข อัปปิเยหิวิปะโยโค ทุกโข ทุกขะ โทมะนัสสุปายาสาปิ สังสารละหานแล้ง ตละแห่งก็กันดาร ชีพชนม์ ฤ ทนทาน ดำรงได้ดังดวงใจ พฤกษ์พร่างสล่างงาม จะนิยาม กวีใด สวยสมอุดมไพร ละสมัยก็โรยรา ตละใบตละดอก ดุจจะบอกวิสัชนา กงกรรมมัณฑนา เกิดแก่แล้วก็โรยไป เหลือเพียงธุลีคลี บ่จะมีค่าอันใด ความดีสิเกรียงไกร สิจะเลื่องคนจะลือ ความสูญเสีย ก็เป็นหนึ่งในทุกข์ วิถีแห่งพระอรหันต์ ไม่มีทุกข์ และไม่มีแม้กระทั่งสุข..................... มาเยี่ยมมาเยือนคร้าบพี่ดอกแก้ว
8 กรกฎาคม 2548 20:49 น. - comment id 489671
เห็นด้วยครับ.. แม้ใบไม้ร่วงหล่นไป ก็ยังมีผลัดใบใหม่อยู่เสมอ..
9 กรกฎาคม 2548 00:27 น. - comment id 489723
พี่ดอกแก้วคะ ลี่ชอบบทนี้จริงๆ เลยค่ะ ทั้งคำ และ ความ เปรียบเทียบงดงามลงตัว คงอีกนานกว่าลี่จะเขียนได้แบบนี้
9 กรกฎาคม 2548 15:45 น. - comment id 489848
นิชอบบทกลอนนี้จังเลยค่ะพี่ดอกแก้ว \"ความสูญเสีย\" เมื่อลองฟังคำนี้แล้ว ดูความหมายไม่ดีเลยนะคะ แต่ในความสูญเสีย กลับทำให้เรามองเห็นความเป็นจริงบางอย่าง ที่ควรจะเป็น... ตามกาลเวลา ตามธรรมชาติของมัน... และหากมองเข้าใจ บางทีความสูญเสียก็สวยงามค่ะ ยิ้มกว้าง กว้างค่ะ ระลึกถึงพี่ดอกแก้วเสมอ
10 กรกฎาคม 2548 12:57 น. - comment id 490008
..ที่ยิ่งใหญ่ ในธรรมชาติ :]
10 กรกฎาคม 2548 14:33 น. - comment id 490023
10 กรกฎาคม 2548 14:34 น. - comment id 490024
10 กรกฎาคม 2548 14:34 น. - comment id 490025
10 กรกฎาคม 2548 14:35 น. - comment id 490026
10 กรกฎาคม 2548 14:35 น. - comment id 490027
10 กรกฎาคม 2548 16:20 น. - comment id 490095
สูญเสีบ ใช่สูญสิ้น ^_^
10 กรกฎาคม 2548 17:20 น. - comment id 490127
พี่ดอกแก้วครับ ตรงที่ว่า \"มีอะไรให้ผยองกองชีวิต \" มันได้อารมณ์มากเลยครับ มันหำให้เราพิจารณา ถึงโลกธรรม๘ ว่าด้วยความมีลาภ เสือมลาภ มียศเสื่อมยศ ไม่ควรยินดีหรือยินร้าย คำว่ากองชีวิตนี้ ผมว่าให้ความหมายดีมาก มันไม่มองเห็นเป็นคนเลยครับ มันมองเห็น รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ มาห่อห้อมหล่อหลอมรวมกันเข้าเป็นกอง เหมือนที่เวลาเรา พิจารณาอสุภกรรมฐาน ทึ่งในลีลาเลยครับครับ
10 กรกฎาคม 2548 21:01 น. - comment id 490198
.. เรน.. คิดถึง..นะคะ ..
11 กรกฎาคม 2548 14:07 น. - comment id 490471
11 กรกฎาคม 2548 14:08 น. - comment id 490472
11 กรกฎาคม 2548 14:09 น. - comment id 490474
11 กรกฎาคม 2548 19:07 น. - comment id 490576
อะเสวะนา จะ พาลานัง ปัณฑิตานัญจะ เสวะนา ปูชา จะ ปูชะนียานัง เอตัมมังคะละมุตตะมันติ การไม่คบชนพาลทั้งหลาย การคบบัณฑิตทั้งหลาย การบูชาคนที่ควรบูชา ข้อนี้แล มงคลสูงสุด ขอร่วมเป็นสหายธรรม สักคนนะครับ พี่ครับ
11 กรกฎาคม 2548 19:46 น. - comment id 490595
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ สื่อสายใยความรักและห่วงหา ถึงแม้ไม่ได้มองผ่านม่านแววตา ขอรู้ว่าน้องรับรู้ด้วยหัวใจ.... อ่านแล้วมีกำลังใจมากเลยคะพี่ดอกแก้ว มะกรูดขอขอบคุณคะ.... รักพี่ดอกแก้วนะคะ
13 กรกฎาคม 2548 11:13 น. - comment id 491094
เอาความระลึกถึงมาฝากค่ะ คิดถึงพี่ดอกแก้วมากค่ะ ...... รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
15 กรกฎาคม 2548 11:52 น. - comment id 491895
15 กรกฎาคม 2548 11:55 น. - comment id 491897
15 กรกฎาคม 2548 11:57 น. - comment id 491899
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
