บานชื่น..ดอกไม้ทรนง ถึงจะเป็นเพียงแต่แค่บานชื่น ที่ดาษดื่นเกินใครจะใฝ่ฝัน มีเพียงสีคลี่แข่งแสงตะวัน ไร้กลิ่นอันหอมหวนยั่วยวนใจ ถึงต่ำต้อยชาติชั้นพันธุ์ดอกหญ้า มิสมค่าแจกันทองอันผ่องใส เต็มใจอยู่คู่ดินถิ่นแนวไพร ชูก้านไกวกลีบสลับรับลมบน มิยอมปลิดกลีบปลงลงสู่พื้น ยอมขมขื่นโรยราแห้งคาต้น หยิ่งในศักดิ์รักศรีมาลีตน ดีกว่าหล่นให้เขาย่ำแล้วช้ำทรวง เป็นดอกไม้ต่ำต้อยค่าน้อยนิด ก็ยังคิดรักนวลสงวนหวง ไร้คนภักดิ์รักแท้ในแดดวง ก็ยังห่วงศักดิ์ศรีที่ดีงาม ดีกว่าปล่อยชีพไปให้เหลิงนัก ใฝ่เกินศักดิ์จักหล่นพาคนหยาม หากผิดพลาดคนเขาเฝ้าประณาม เมื่อทอดความสวยสดให้ทดลอง จงดูเยี่ยงบานชื่นที่ดื่นหล้า ที่รู้ค่าของตนมิหม่นหมอง รอชีพเวียนเปลี่ยนผันตามครรลอง ดีกว่าต้องชอกช้ำเขาย่ำยี.............
25 มิถุนายน 2548 22:18 น. - comment id 484331
สวัสดีค่ะ คุณปรีดี รักดอกไม้ค่ะ ดอกไม้เติบโตตามธรรมชาติ ทุกพันธุ์ทุกสี ล้วนมีความงามและความหมายแห่งพลัง คนเราต่างหากไปแบ่งแยกจำแนกหมู่ ดอกนี้ควรเชิดชู หรือดอกไหนใส่แจกัน ช่อชงโค จริงๆแล้ว ตั้งนามให้เกียรติ แก่ดอกไม้ที่ถือเป็นสัญลักษณ์คณะ (ความหมายจริงๆ ก็แปลว่าบาทวัวด้วยซ้ำ) แต่หวังว่า คงมีค่าพอเป็นมิตรกับบานชื่น ในฐานที่เป็นชื่อดอกไม้เหมือนกัน นะคะ ...........ชอบชื่อเรื่อง ดอกไม้ทระนงค่ะ
26 มิถุนายน 2548 01:21 น. - comment id 484364
.. ชวนชม .. ดอกไม้ขมขื่น .. ชวนเอ๋ย ... เจ้าชวนชม กลีบระทมระบมช้ำ เจ้าถูกใครยีย่ำ ดอกงามขำย้ำเคยงาม ชวนเอ๋ย ... เคยชูช่อ ลิ่วลมล้อใต้ฟ้าคราม เจ้าถูกใครเหยียดหยาม คร่าคุกคามเจ้าทรามวัย ชวนเอ๋ย ... เคยสดชื่น ต้องขมขื่นฝีนสดใส ถูกริดรอนก้านใบ แล้วผลักไสไว้บนดิน ชวนเอ๋ย ... เคยชวนชม ลิ้มรสขมจนแหว่งวิ่น ทุกข์จับทับชีวิน ระรวยรินสิ้นชวนชม...
26 มิถุนายน 2548 08:53 น. - comment id 484394
งดงามครับ..ทั้งดอกไม้และกลอน.. **บินมาทักทายครับผม
26 มิถุนายน 2548 16:45 น. - comment id 484563
ชอบดอกบานชื่นค่ะ ชื่อมีความหมายดีค่ะ
27 มิถุนายน 2548 21:57 น. - comment id 485236
บานชื่นบานช่ำร่ำสุข บานแล้วยิ่งปลุกความฝัน ให้เหมือนดั่งเช่นเป็นกัน กับดอกไม้นั้น...บานชื่น ไพเราะและสวยงามมากเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
2 กรกฎาคม 2548 02:03 น. - comment id 487215
เจ้าบานชื่น ดอกสีแดง เสียบแทงใจ เจ้าบานชื่น ดอกไม้ ไร้กลิ่นหอม เจ้าบานชื่น ขื่นขม เมื่อดมดอม เจ้าบานชื่น ไม่หอม สุดตรอมใจ เจ้างามดอก ออกสี มีความสวย เจ้าบานด้วย แดดแสง แห่งฟ้าใส เจ้างามซึ้ง เป็นดอกสด อดห้ามใจ เจ้ายิ่งใหญ่ ทรนง ในดงดิน *ครั้งแรก..ทดลอง..คนสร้างสรรค์ฯ
2 กันยายน 2548 10:44 น. - comment id 510861
สีสดใสมองไปให้สดสวย แม้ไร้กลิ่นหอมให้ดอมดม ไร้ความหวานแต่เจ้ามิต้องตรม แต่เจ้างามสมสดใส...บานชื่นชื่นชม บทกลอนของลุงใหญ่เพราะมากๆๆค่ะ