สีชัง..ชังแต่ชื่อ..!

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song322.html
(สีชัง)
.............


ก่อนฟ้าสางเปิดสีชังฟังยามเช้า
หอมแก้วพราวเคล้านวลใจในอุษา
คิดถึงใครคนหนึ่งคนเคยซึ้งใจแค่ผ่านมา
และลับลาลอยเลือนลับไปกับลม...
เพียงวูบไหวในราตรีทิวาหวามหวานชั่วครู่
สอนให้รู้ทันเท่าบทเรียนขม
วันและคืนชื่นและช้ำตรึงและตรม
คืออารมณ์ผ่านมาและผ่านไป..
มายาภาพมายาคำมายาคิด
ลวงชีวิตหลอนชีวานาทีไหน
มีเพียงจิตวิญญาณนิ่งเงียบงาม นะดวงใจ
ส่องไสวส่องสว่างพร่างดั่งอัญมณี
คือดวงแก้วแววประภัสส์รำลึกรู้
คือมิ่งมิตรคู่จิตเราตราบชีพนี้
คือดอกไม้สยายกลีบบานกลางใจนะคนดี
ดอกความดีดอกการให้ไร้โรยรา..
ดอกไม้รักนิรันดร์ขวัญฝันฝาก
ใช่ดอกพิสวาทแปรผันฝันเสน่หา
ดอกไม้นี้ชื่อดอกสมาธิพาคนดีพบปัญญา
ดอกไม้ฟ้าดอกไม้สวรรค์นิรันดร์รัก..
ระหว่างเราระหว่างกาลระหว่างรอ
ขวัญเพียงขอปลูกดอกว่างกลางจิตภักดิ์
พร้อมยินดีพลีอ้อมใจและอ้อมตัก
พายุทักให้ยอดรักซุกซบอบอุ่นใจ
แล้วโผผินบินสู่โลกกว้างทางช้างเผือก
ให้หยิบเลือกดาวเดือนฟ้าไสว
หว่านโปรยทานดั่งเพชรน้ำค้างนะดวงใจ
ดับร้อนใจดับแล้งไร้ฝากให้งาม..
บทกวีธรรมดาธรรมดาภาษาซื่อ
ดั่งน้ำใจยึดถือคงมั่นมิหวั่นหวาม
กี่ปีแล้วระหว่างเรารักงดงาม
ไร้นิยามไร้คำเอ่ยเผยบอกใคร
ฟ้าและดินสิ้นอินทร์พรหมคงรับรู้
ขวัญยังอยู่กลางใจเธอส่องไสว
ดั่งแก้วขวัญรักนิรันดร์หวานซึ้งใจ
แล้วทำไม..! สวรรค์..ต้องร้องไห้คล้าย...รานร้าว..เศร้าแทนเรา..!!!!!
........
  
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song322.html
สีชัง.... ม.ร.ว.ถนัดศรี สวัสดิวัฒน์
สี ชัง ชัง ชื่อ แล้ว อย่า ชัง
อย่า โกรธ พี่จริงจัง จิตข้อง 
ตัว ไกล จิตก็ยัง
เนาว์แนบ เสน่ห์สนิทน้อง นิจผู้ อา ดูร
สี ชัง ชัง แต่ชื่อ
เกาะนั้นหรือ จะชังใคร
ขอแต่ แม่ดวงใจ อย่าชังชิง พี่จริงจัง
ตัว ไกลใจพี่อยู่ เป็นคู่น้อง ครองยืนยาว
ห่างเจ้าเฝ้าแลหลัง
ตั้งใจติด มิตรสมาน
สี ชัง ชัง แต่ชื่อ
เกาะนั้นหรือ จะชังใคร
ขอแต่ แม่ดวงใจ อย่าชังชิง พี่จริงจัง
ตัว ไกลใจพี่อยู่ เป็นคู่น้อง ครองยืนยาว
ห่างเจ้าเฝ้าแลหลัง
ตั้งใจติด มิตรฮืมสมาน...
.............


เปิดสีชัง ของคุณชาย*ถนัดศรี*ฟังในยามเช้า
ให้บรรยากาศบรรเจิดเพริศพริ้งพรายมาก
แก้วได้ฝนพร่างเลยออกช่อพราว
และร่วงกราวเกลื่อนพื้นหญ้าฝากพสุธา
ส่งกลิ่นหอมแกล้ม..กลางกมล
ลั่นทมผลิแย้มกลีบ
บางบาง อวลหอมเศร้าเต็มราวกิ่ง
พาหวนไห้..คิดถึงลั่นทมที่เกาะสีชัง.


ณ..พิพิธภัณฑ์พระจุฑาธุชราชฐาน
พระบรมราชานุสรณ์แห่งรัชกาลที่5
ที่ยืนต้นกรายราน หวานโศก..ราวรอทอดรับทายทักผู้มาเยือน


ที่มีชื่อเส้นทางสายงาม
นามแสนสิริมงคลว่า*ทางโรยทอง*
พาไปสู่เรือนไม้ริมทะเลหรือเรือนเขียว
แล้วตัดกับ*ทางรายทองเหรียญ*
พาไปสู่..*เรือนวัฒนา*


และ
ที่นี่จะมีเส้นทางที่มีชื่อแสนไพเราะทั้งหมด26ชื่อ
อย่างที่ให้ความรู้สึกลึกซึ้งดื่มด่ำตรึงตราพาตรึงใจ
ให้แสนประทับใจ
ในความงามอลังการ
แห่งการใช้ถ้อย.คำมารักร้อยเป็นสร้อยอักษราภาษาขวัญ
ภาษาโบราณที่ช่างให้ความรู้สึกล้ำเลอค่า..มลังเมลือง


ให้ความรู้สึกแสนยิ่งใหญ่
ไปถึงก้นบึ้งแห่งดวงวิญญาณเลยทีเดียว
ที่มีดั่งนี้...
ทางเดียรทองบาท ทางดาษทองใบ
ทางไล้ทองหลอม  ทางอ้อมทองหล่อ
........
ทางทอดทองปรุ ทางบุทองราบ
ทางทาบทองแท่ง ทางแต่งทองแช่..


และ
เมื่อเดินผ่าน
*ธารเครื่องหอมปน
*ก็จะนำไปสู่*เรือนผ่องศรี*และ*เรือนอภิรมย์*
ที่พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่5
โปรดให้สร้างขึ้นบนเกาะสีชังในปีพ.ศ2423


และ..
ทั้งสามเรือนนี้คือ*อาไศรยสฐาน*
เพื่อเป็นสถานที่พักฟื้นของคนทั่วไปและชาวต่างประเทศ


และ
ชื่อของเรือนโบราณนี้ตั้งขึ้นตามพระนามพระอัครมเหสี..
และ
พระมเหสีสามพระองค์คือ...
สมเด็จพระนางเจ้าสว่างวัฒนา พระบรมราชเทวี
พระนางเจ้าเสาวภาผ่องศรี พระวรราชเทวี
พระอัครชายาเธอ พระองค์ พระองค์เจ้าสายสวลีภิรมย์..


และ..
มีพระที่นั่ง 4องค์ 
ที่มีชื่อแสนงามแผกพิเศษพิสุทธิ์ประภัสสรรจนามาก
หากใครอยากทราบประวัติที่มา
ว่าทำไมมีชื่อพระที่นั่ง ..
โกสีย์วสุภัณฑ์     มันธาตุโรจน์
โชติรสประภา     เมขลามณี...


ก็ลองหาข้อมูลตามติด
และลองไปสัมผัส..เกาะสีชังสักครั้งหนึ่งในชีวิต
และ
ลองไปยืนจินตนาการฝัน  ย้อนรอยถอยหลังไปสักร้อยปี
ที่ยังมีเรือนไม้สักทองแสนงาม ในยามนั้น
คงจะบรรเจิดจิตมาก  เกินกล่าวเล่าหมดสิ้น


ไหนจะยังมีชื่อพระตำหนักที่พระราชทานนามตาม
ดั่งอัญมณีต่างๆ
เช่น...
วาสุกรีก่องเก็จ    เพ็ชรระยับ
ทับทิมสด            มรกฎสุทธิ์
บุษราคัม              ก่ำโกมินเป็นต้น..
.......


หากทว่า..
หลังสงครามสยามพิพาทกับฝรั่งเศส
ได้โปรดเกล้า รื้อถอนพระที่นั่งและพระตำหนักไปสร้างที่อื่นๆแล้ว..
และ
*พระที่นั่งมันธาตุโรจน์*
ได้ย้ายมาสร้างในพระราชวังสวนดุสิต
ซึ่งก็คือ*พระที่นั่งวิมานเมฆ*ในปัจจุบัน..นั่นเอง
............


และ
นี่คือ..
งามดวงใจ..ที่อยากกระซิบฝากใจ
ให้ใครสักคนได้รับรู้...
คู่คลอเคียงซึ้ง คะนึงครวญ ถวิลรัญจวนใจไปด้วยกัน  
อย่างตรึงตา พาตรึงใจในยามเช้านี้...นะคนดีนะที่รัก..!


ว่า...
ทุกสิ่งนั้นย่อมมีกาล..*.พรายพลัดพราก..*
มิจากเป็นก็จากตายคล้ายดั่งทุกดวงชีวีนี้..ที่แสนสั้นเป็นยิ่งนักแล้ว..!