**.. แล้ววันหนึ่ง ตื่นมา กลางฟ้าสาง บนท้องนา ผืนกว้าง ทางเส้นเก่า ลมยังพัด เอื่อยแว่ว แผ่วแผ่วเบา ฉันต้อนเฝ้า เจ้าทุย ลุยท้องนา.. **.. กับยุคของ สังคม อันล้มเหลว เกิดไฟเปลว ร้อนแรง แห่งตัณหา คนเริ่มหัน เบี่ยงบ่าย หน่ายศรัทธา ไม่เห็นค่า ความดี ของชีวิต.. **.. ข้าวิ่งตาม เวลา อย่างล้าแรง ต้องแอบแฝง เงื่อนงำ ทำปกปิด ไม่มีน้อง ไม่มีพี่ ไม่มีมิตร มีแต่ผล ธุรกิจ คิดกำไร.. **.. อยู่กับโลก ต่ำช้า อย่างว้าวุ่น คิดถึงตัก เคยนอนหนุน อุ่นชิดใกล้ โลกเงินทอง ไม่ถึง ครึ่งของใจ โลกแห่งวัย วันเก่า เล่าตรึงตรา.. **.. หวังวันหนึ่ง จะกลับมา กลางฟ้าสาง ยืนหยัดบน ท้องทุ่งทาง อย่างมีค่า ลืมวันคืน เคยหยาบกร้าน ผ่านด้านชา แล้วบอกโลก โฉดเขลาว่า ข้าพอแล้ว ! ด้วยความหวังดี ก.ประแสร์ ศิษยาพร ก.นพดล รักษ์กระแส
11 พฤษภาคม 2548 20:22 น. - comment id 465343
รู้จักนามนี้ตั้งแต่เจ้าของนามยังเป็นเด็กนักเรียน บัดนี้เขาเติบโตเต็มวัยในเส้นทางกวีแล้ว งานมีสีสันมีเป้าหมาย ขอชมเชยในพัฒนาการ มาเยี่ยมครับ
11 พฤษภาคม 2548 20:57 น. - comment id 465378
แต่งได้ดีมากเลยค่ะ แวะมาชื่นชมในผลงานนะค่ะ
13 พฤษภาคม 2548 21:07 น. - comment id 466551
**.. ผมต้องขอขอบคุณในทุกๆความเห็นมากๆนะครับ ในทุกข้อความที่เพื่อน พี่ น้อง และทุกๆคนที่เข้ามาโพส ผมได้อ่านแล้วครับ แม้ผมจะโพสตอบเพียงสั้นๆ แต่ผมก็ขอรับน้ำใจไว้เต็มปรี่... ด้วยความหวังดี ก.ประแสร์ ศิษยาพร ก.นพดล รักษ์กระแส
15 พฤษภาคม 2548 18:29 น. - comment id 467467
เป็นงานที่งดงามอีกหนึ่งชิ้นครับ