สงกรานต์รอหวานใจ!

สาวบ้านนา

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2707
(คิดถึงบ้าน)
.............
ฟ้าสีไพลโพล้เพล้แล้ว
ตะวันแดงทอแสงสีส้มสุกสาดสายแสงแรงร้อน
หากทว่า..
ราวจะปลอบประโลมใจ
ให้สาวนา...ที่ไม่สบายใจหวิวหวิว
มีไข้รุมๆได้พยายามลุกขึ้นมา


เพราะ...
มีงานมากมายรอท่าให้สาวนาทำ
ทั้งวัวควายไร่นา..
ทั้งผักหญ้าที่สาวนาต้องหมั่นดายและรดน้ำ..
สาวนานอนฟังเสียงวัวควาย
มันร้อง มอมอ ...ออกันริมคอกใต้ดงไผ่
ราวรอให้สาวนาไปจูบหนอกบอกรักมันเช่นทุกเช้า


หากทว่า...
วันนี้สาวนาลุกไม่ไหว
ขอนอนคิดอะไรๆสักนิดนึง 
คิดซึ้งๆถึงอ้ายจะดีกว่า..


อ้ายจ๋า..
พรุ่งนี้วันสงกรานต์..แล้วสินะ
สองสามวันก่อนสาวนาเห็นเพื่อนๆอ้าย
ต่างพากันกลับมาบ้าน
หวังจะมารดน้ำสงกรานต์ดำหัวแม่พ่อกราบเท้าขอพร


ทั่วทุกบ้าน...เปิดลำโพงเฉลิมฉลองกันลั่น
และ..
ด้วยการดื่มกินไม่อั้นทั้งวันทั้งคืน..
จนกว่าเหล้าจะหมดไหจน
เงินในกระเป๋าจะหมดเกลี้ยง 
ต่างเลี้ยงดูกันจนนอนระเนนระนาดน่าอนาถใจ


หากแม่พ่อผู้แก่เฒ่า...ถึงแม้นจะแสนเศร้าระอาใจ
ก็..ยังเต็มไปด้วยความห่วงใยรักเมตตาเอ็นดู
เมื่อ..
ลูกหลานที่แตกสานไปอยู่ต่างถิ่น
เสมือนนกไพรบินพลัดป่า
ไปแสวงหาเหยื่อสร้างรวงรังใหม่ในป่าศิวิไลซ์เรียกว่าเมือง


ได้คืนหลังกลับมาอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา
ได้มาล้อมวงกินข้าว
ได้มาแลกสาระทุกข์สุขดิบ
หยิบความรักมาวางพลีกันและกันในอ้อมกอดอ้อมใจ
หลังจากไปนานให้วิมานกระท่อมผุพังโย้เย้..เหว่ว้ารอ..


และ..
แม้นต่างต้องพากันระมัดระวัง
ให้สนุกกันพอดีๆภายในขอบเขตรั้วบ้าน
ไม่อย่างนั้นจะเศร้าตาม...มา


เพราะบางบ้าน
สาวนาได้ข่าว..ยังไม่ทันถึงวันสงกรานต์
ได้ไปทำบุญที่วัดไปกราบหลวงพ่อ
ได้ก่อกองทราย
ได้ไปจับใบดำใบแดง
เพื่อทำหน้าที่พลีให้สมกับคำว่าลูกผู้ชายไทย
ก็มาพรากจากลาลับไปเสียแล้ว...!
ด้วยความเมาแล้วไปขับมอเตอร์ไซด์
พาร่างใจจิตวิญญาณไปถวายวัดแทน


และ...
อ้ายรู้ไหม
สาวนา..นอนเป็นห่วงเป็นใยอ้าย..
เพราะ
สาวนาได้ข่าวว่า วันสงกรานต์ทีมีคนตายมากมายเหลือเกิน
เพราะ เมาแล้วยังมาขับรถ
ลืมกฎจราจร
พากันทำความเดือดร้อนให้ผู้บริสุทธิ์ไปทั่ว
สาวนาแสนกลัวจังเลย


แล้ว...
ไหนจะยังประเพณีแปลกๆแหวกแนว
ใช้น้ำแข็งมาขว้างใส่กัน
ใช้น้ำคลำน้ำสกปรก
ใส่รถในถังใหญ่ๆแล้วสาดโครมๆ
บ้างก็เที่ยวตระโบมป้ายสาวให้ได้อายด้วยเอาเปรียบ
ไม่มีความละเมียดละมุนเอาเสียเลยแล้ว


แล้ว...
วัฒนธรรมแสนดีประเพณีแสนงามจะมีสิริมงคลอะไรกันเล่า!..
ที่รอเฝ้าให้ลูกหลานไทย
ในแผ่นดินมาตุภูมิได้รู้ภูมิใจสืบทอด


ทำไม..!น้ำอบน้ำปรุงมีมากมาย
ไม่นำมาใช้
ให้หัวใจหอมกรุ่นทั้งผู้ให้ผู้รับเล่า
ทำไม..!จักต้องเปลี่ยนแปลงไปในทางไม่สร้างสรรค์
ให้สวรรค์แสนงาม...วัฒนธรรมแสนดีลอยลาล่วงไปด้วยเล่า


ฝรั่ง...นั้นเขาเอาอย่าง
บ้างก็สนุกสุขสันต์ในวันสงกรานต์อย่างไม่ทราบที่มา
คิดว่าแค่การสาดน้ำสนุกกันโครมๆ
แล้วมีสีสันแสนมันส์ดีแสนน่ารักดีในวิถีคนไทยผู้รักสงบ
ชอบสนุกสนานบานเบิกใจอย่างหาประเทสไหนเทียบทัน


หากจริงๆแล้วเรามีอะไรมากมาย..ที่งามกว่านั้น
ที่น่าจะเปิดเผยให้สายตาชาวโลกได้รับรู้
ให้ดูว่าประเพณีไทยนั้น
*วันสงกรานต์นานมา*ที่สาวนาเคยอ่านพบ
ไว้ประดับความรู้ว่า....
******


*วันตรุษและวันสงกรานต์เป็นเทศกาลสำคัญ
ที่คนไทยยังถือว่า
วันตรุษคือวันสิ้นปี วันสงกรานต์
คือวันขึ้นปีใหม่ดังกล่าว 
ดังนั้น จึงต้องตระเตรียมงานกันเป็นการใหญ่ 
จนมีคนที่พูดกันติดปากว่า 
ส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ 
สิ่งที่ตระเตรียมกันนั้น จึงเป็นเรื่อง
ที่จะต้องกระทำกันเป็นพิเศษตามลำดับ ดังนี้ 


เครื่องนุ่งห่มเพื่อใส่ในโอกาสไปทำบุญที่วัด 
ตลอดจนเครื่องประดับตกแต่งร่างกายอย่างค่อนข้างจะพิถีพิถัน
ของทำบุญ เมื่อใกล้จะถึงวันงาน
ก็เตรียมของทำบุญเลี้ยงพระ 
และที่เป็นพิเศษของที่จะทำขนมพิศษ ๒ อย่าง
ได้แก่ ข้าวเหนียวแดงในวันตรุษ 
และขนมกวน หรือ กะละแมในวันสงกรานต์ 


นอกจากจะทำขึ้นเพื่อทำบุญแล้ว 
ยังแลกเปลี่ยนแจกกันในหมู่บ้านใกล้เคียง 
เพื่อแสดงอัธยาศัยไมตรีในวันสำคัญ
การทำความสะอาดบ้านเรือน
ที่อาศัยตลอดจนบริเวณใกล้เคียง 
เพื่อให้ดูเรียบร้อยโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ที่บูชาพระและที่เก็บอัฐิบรรพบุรุษ 


แม้เสื้อผ้าที่ใช้สอยก็ต้องซักฟอก 
ให้สะอาดหมดจดโดยถือว่า 
กำจัดสิ่งสกปรกให้สิ้นไป
พร้อมกับปีเก่าและต้อนรับปีใหม่ ด้วยความบริสุทธ์ผุดผ่อง


สถานที่ทำบุญ 
วัดเป็นสถานที่ทำบุญสวดมนต์เลี้ยงพระ 
และทำต่อเนื่องกันหลายวัน 
นอกจากจะทำความสะอาดกุฎิที่อาศัยแล้ว 
ยังต้องทำความสะอาดหอสวดมนต์ 
โบสถ์วิหาร ศาลาการเปรียญ ตลอดจนลานวัด 
เพราะต้องใช้ทำกิจกรรมหลายอย่าง 
ได้แก่ การทำบุญตักบาตร ปล่อยนกปล่อยปลา 
สรงน้ำพระ ก่อพระเจดีย์ทราย และงานรื่นเริงต่างๆ ด้วย 


นอกจากนั้นเขายังเขียนถึง
๑. พิธีหลวง พระราชพิธีสงกรานต์และพิธีราาฎร์
ที่สาวนาจะกระซิบบอกเล่าให้อ้ายฟังทีหลังนะจ๊ะ
............


อ้ายคนดี..ของสาวนา
สาวนายังรอท่าอ้ายกลับมา
ในวันมหามงคลสงกรานต์นี้
ที่สาวนาได้ยินเสียงบทเพลงแผ่วแว่วหวาน
ลอยข้ามลำประโดงมา...ให้หัวใสาวนายิ่งดายเดียว
ด้วยเหลียวหาไปไม่พบอ้ายคนดี


รู้บ้างไหม..
ทิวไผ่ยังซัดส่ายกอพ้อครางครวญรอท่าอ้าย
ว้วควายและสาวนา
ต่างพากันรอให้อ้ายมานั่งขี่คร่อมเคียงไปในท่ามดงตาล
ไปดูหยาดสายหวานแห่งพรายพระอาทิตย์ราวเรียวรุ้ง
อาบท้องทุ่งรวงเรียวสีทองผ่องผุด


ไปดูนกกระยางกระทุงเดินหยิบโหย่งในทุ่งนา
ไปดูนกการ้องเริงร่ากลับรัง
ไปรำลึกความหลังในบึงบัว
ที่เราสองเคยไปลอยคอยามฟ้าสลัวโพล้เพล้
เพื่อคลอเคลียฝากรักกัน
จนกว่าฟ้าแสนสวยจะใกล้ค่ำจึงจักอำลา


พร้อมเด็ดบัวมาหลากสี
มาพลีพับจีบด้วยแรงศรัทธา
มากราบกรานบูชาพระ..
และพร้อมสองเรา
ได้นั่งเคียงอธิษฐานจิตสวดมนต์ภาวนา


ณ..นาทีนี้
สาวนาคนดีแค่..อยากฝากให้สายลม
พาบทเพลงนี้ไปกระซิบแทนคำคิดถึง
จากใจสาวนานะ
ให้ไปเตือนใจอ้ายว่า
ให้รู้ว่ามีคนรักคอยคิดถึงอยุ่ที่วิมานวนากระท่อมไพร


รอให้อ้ายคนดีในดวงใจ
ได้คืนกลับมา
พาสาวนานุ่งผ้าถุงสีไพลใส่เสื้อผ้าไหมแสนงาม
เกล้ามวยสวยเสียบรายล้อมด้วยดวงดอกกล้วยไม้
หรือเล็บมือนางพร่างสีแดงชมพูนวล
ประดับด้วยปิ่นปักผมแสนงาม
ที่อ้ายเคยมอบให้
ห่มผ้าผืนลายช้างพลายสีทองเป็นสไบ
ไปทำบุญตักบาตรด้วยกัน
ไปดูหนังฟังเพลงใน*งานวัด*


และ..
กลับมานอนฟังน้ำค้างรินร่ำท่ามดุเหว่าแว่ว
ฟังเสียงขลุ่ยแว่วหวานริมลอมฟาง
ในท่ามกลางเดือนแจ่มกระจ่างฟ้า
สาวนาอยากได้ยินเสียงเพลง*เดือนเพ็ญ*
ที่ว่างเว้นคลอเรือนใจมาแสนนานแล้วนะอ้าย


และ
อ้ายจ๋า...
เมื่อเช้าสาวนาฟังเพลงข้าวใหม่ปลามัน
แล้วหัวใจทั้งขำทั้งคิดถึงอ้าย
เป็นบทเพลงที่สะท้อนสะเทือนใจดี
ว่า...
คนเรานี้หนายามแรกรักกันก็ดีไปเสียหมด
เหมือนน้ำต้มผักยังว่าหวาน
พอนานไปก็เป็นขมพาระทมใจเสียไม่มี


สาวนา..คนดี..แสนขำเมื่อ
ฟังบทเพลงยามสาวอ้อนอะไรๆอ้ายคนในบทเพลงก็ให้ได้หมด
สุนัขเห่าจะกัดก็บอกจะซัดด้วยลูกปืนหากมาเข้าใกล้
แต่พอไม่นาน..
ยามสาวอ้อนร้องเรียกอ้ายมาดูกลัวสุนัขดุดังเดิม
อ้ายก็เติมเจ็บจบด้วยน้ำคำว่า
*มันคงเห็นผีละซีท่า*อะอะ
ช่างน่าขำฤาช้ำดีละอ้าย..เอย..


สาวนา..ก็แค่ยกตัวอย่างมาให้อ้ายฟัง
จะได้รู้อย่าลืมรักคำมั่นสัญญา
และให้รับรู้ว่าสาวนายังคงรักภักดี
พลีทั้งจิตร่างวางทอดให้อ้ายไปนิรันดร์นะจ๊ะ
ไม่ว่าจะวันสงกรานต์
หรือว่า
จะกี่สักฤดูกาลจะนานสักแต่ไหน..ก็ตามที!!!!!
.................
...............


http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2707
คิดถึงบ้าน... พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ
 
จาก มานานคิดถึงจัง เลย
หอม เจ้าเอยละอองท้อง ถิ่น
อยาก กลับไปแนบซบไอ ดิน
บ้าน รำพึง คิดถึงเสมอ
อัส ดง อาทิตย์กล่าวลา
คืบ คลานมา คือคิดถึงเธอ
คืน เหน็บหนาว อีกแล้วซิเออ
บ้าน รำพึง คิดถึงไม่สร่าง
กี่ ร้อน กี่ หนาว
กี่หมื่นร้าว ราน
ไม่เคยสะท้าน ทุกเส้น ทาง
สู้ทน สร้างฝัน ถึงวันรุ่งราง
จะแบกไปถม ความทุกข์ระทม
ไม่ จำเป็น ดอกคำสัญญา
รั้ว ชายคา ที่แสนรื่นรมย์
ผ่าน ผุพัง เซซังทรุดโทรม
จะ กลับไป เอาใจซ่อมแซม
กี่ ร้อน กี่ หนาว
กี่หมื่นร้าว ราน
ไม่เคยสะท้าน ทุกเส้น ทาง
สู้ทน สร้างฝัน ถึงวันรุ่งราง
จะแบกไปถม ความทุกข์ระทม
ไม่ จำเป็น ดอกคำสัญญา
รั้ว ชายคา ที่แสนรื่นรมย์
ผ่าน ผุพัง เซซังทรุดโทรม
จะ กลับไป เอาใจซ่อมแซม...
.......